ฉันคือผู้มาจากต่างโลก!และฉันจะสร้างฮาเร็มขึ้นมาให้ได้เลย!...เอ้าพวกแม่งจะฆ่ากุ!

บทนำ

“มันเอาอีกแล้ว!!! ฉันบอกแล้วว่าพวกมันไม่ใช่ฮีโร่”ทหารสวมชุดเหมือนอัศวินคนหนึ่งร้องตะโกนเสียงดังและเขาก็ตัวสั่นไปหมด

เหตุผลนั้นเป็นเพราะและเขาได้ชี้ไปที่ชายคนหนึ่งเขาผมสีดำหน้าตาเหมือนคนเป็นเอเชียผิวขาวเขาถือมีดสั้นในมือพร้อมกับเหมือนมีพลังอะไรสักอย่างที่ส่งรังสีอามหิตอย่างมหาศาลถ้าคนธรรมดาเจอเขาคงสาบเเช่งว่าเป็นจอมมารอย่างแน่นอน

รอบๆตอนนี้คล้ายกับพื้นที่ปราสาทส่วนหน้าแต่กลับไม่มีทหารเลยเเถวนั้น...แต่ถ้าคุณมองดีๆจะเห็นว่าทหารพวกนั้นแอบหรือหลบอยู่แต่ชายคนหนึ่งก้าวออกมาเขาใส่ชุดดูสูงศักและดูหรูหราเขาดูหนุ่มแน่นแล้วมีออร่าทำให้เขาดูยิ่งใหญ่ถึงจะขัดแย้งเขาตอนนี้ที่กลัวแต่เขาปกปิดได้อย่างดี

“ท่านผู้กล้าโปรดใจเย็นก่อน”ชายคนนั้นพูดด้วยท่าทางที่ประหม่าเล็กน้อยและทำใจสู้เสือ

“ฉันคิดไว้เเล้วเชียวว่ามันจะเหมือนเดิม"

“ช่ายๆพวกผู้กล้าพวกมันทุกคนมีพลังเหนือจิตนาการพวกเราอยู่ตลอด"

“...ก็เลยไม่มีใครหยุดเขาได้เลยหลังจอมมารตายพวกเขาก็เปลี่ยนไปในทางเลวร้ายตลอด”

เสียงซุบซิบของทหารหลายนายคุยกัน

“ทำไมพวกเเกถึงต้องเอาไอริสของฉันไปด้วย!"ชายที่ถือมีดสั้นหรือผู้กล้านั้นตะโกนดังลั่นพร้อมกับเวทมนตร์ของเขาที่แผ่พลังออกมาจนคนออกมาคุยนั้นเริ่มหายใจไม่ออก

“มันมีเหตุผลอยู่คือ เธอเป็นปีศาจลูกของจอมมาร! พวกเราไม่สามารถปล่อยเธอไปได้!"ชายผู้สูงศักดิ์ตะโกนสวนผู้กล้าพยายามจะให้เหตุผลและทำให้เสียงของตนให้มั่นคงให้ได้มากที่สุด

“แต่เธอไม่มีอันตรายใดทั้งสิ้นแล้วเธอเป็นคนที่ดี!เธอกลับใจเเล้ว!แต่แต่แต่พวกแกกลับจะ...ประหารเธอเนี้ยนะ!"ผู้กล้าตอบกลับมาอย่างเกรียวกราดมากๆเขาชี้มีดไปที่ชายคนนั้น

แต่ดูเหมือนว่าผู้กล้าจะทนไม่ไหวอีกต่อไปเขาได้ใช้พลังเวททั้งหมดของเขาที่พอจะทำลายประเทศนี้ได้

ผู้สูงศักดิ์คนนั้นตกใจและเห็นดังนั้นถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่และพูดเบาๆว่า“เฮ้อ...ช่างน่าเสียดาย”เขาพูดเสร็จก็ดีดนิ้วทันที่เสียงนั้นดังก้องกังวาล

ทันใดนั้นพลังเวทของผู้กล้ากลับหายไปในพริบตาผู้กล้ายืนงงฉงนไดชั่วครู่ตัวเขาระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆเลือดเนื้อเครื่องกระเด็นไปทั่วรอบๆพื้น

ชายผู้สูงศักดิ์ทำเพียงแค่ถอนหายใจและเดินกลับเข้าไปในปราสาทแล้วเขาได้พูดเบาๆกับตัวเองว่า“ข้าในฐานะตัวแทนมนุษย์ชาติคงต้องจัดการผู้กล้าทั้งหมดเสียแล้ว”