นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[SF] Love Triangle | Baekhyun x Chanyeol X Kyungsoo
หนึ่งคือเพื่อนสนิท อีกหนึ่งคือคนรัก แล้วเขาควรจะเลือกใคร
ผู้เข้าชมรวม
584
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
584
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 25 พ.ย. 57 / 14:30 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
LOVE TRIANGLE
โดคยองซู : ไม่ใช่แค่นายคนเดียวหรอกที่เจ็บ ฉันก็เจ็บเหมือนกัน
บยอนแบคฮยอน : ฉันไม่เคยต้องการแย่งของๆใครนะ ทำไมไม่พูดออกมาแต่แรกฮะ
ปาร์คชานยอล : แล้วนายสนใจฉันมั้ย สนหัวใจตัวเองบ้างรึเปล่า
WARNING
ฟิคเรื่องนี้เป็นแนว ชาย x ชาย
รับไม่ได้กด x ด้านมุมขวา
**อ่านแล้วเม้น+โหวตด้วยน้า**
ขอบคุณค้าบ
ฟิคเรื่องนี้เป็นแนว ชาย x ชาย
รับไม่ได้กด x ด้านมุมขวา
**อ่านแล้วเม้น+โหวตด้วยน้า**
ขอบคุณค้าบ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
LOVE TRIANGLE
เธอับัน
ันับเา
เธอับเา
เราะรัันอย่าไร...
"ยอู ันว่าันอบานยอล"
"นายยัไม่รู้ัเาเลยนะ แบฮยอน"
"็นั่นแหละ แ่ันอบแอบมอเา เวลาเาหัวเราะัน็เผลอยิ้มาม นาย่วยันนะยอู นะๆ"
"เออๆ ไอ้แบ!! เฮ้ย! อย่ามาเาะัน ทำัวเป็นหมาไปไ้"
สอเสียอเพื่อนสนิทุยันะยืนมอใรบานเล่นบาสเบอลอยู่้าสนาม ใบหน้าาวทีุ่่มเหื่อ สายาแน่วแน่ที่้อมอลูบาส ทำให้แบฮยอนเผลอยิ้มออมา ท่าทาล่อแล่วแ็แรนั่นทำให้แบฮยอนหลรัหนุ่มนับาสอย่าานยอลเ้า
"ไปเถอะ สายแล้วเี๋ยว็โนทำโทษ" เพราะเห็นว่าเลยเวลาเรียนมาสัพัแล้วยอูเลยรีบลาเพื่อนเ้าห้อเรียน
Rrrrrrrr
เสียโทรศัพท์อยอูัึ้นหลัาออมาาห้อเรียนไม่นาน นาโหยิบมันึ้นมาู
'านยอล'
หน้าอึ้นรูปนับาสอโรเรียนับัวอัษรที่เียนื่ออเานนั้น
"ใรโทรมาหรอ" แบฮยอนที่เินออมาพร้อมันถามพร้อมับนื่นหน้าเ้ามาูหน้าอ เ้าอเรื่อรีบรับแล้วแนบโทรศัพท์แนบับใบหูทันที
"พี่รหัสน่ะ"
"อ๋อ" แบฮยอนไม่ไ้สสัยับำอบออีนสัเท่าไหร่หยิบโทรศัพท์อัวเอมาเล่นรอยอูุยโทรศัพท์
"มีอะไร"
[เสาร์นี้ว่ามั้ย ไปูหนััน]
"็ไ้ๆ ที่เิมนะ"
[รับๆ เอันเที่ยๆนะ ิน้าวแล้ว็ไปัน ิถึัเลยเห็นนะมายืนมออยู่้าสนามบาสอะ]
"อือ เหมือนันนะ เี๋ยวถึบ้านโทรหา...อืม บาย"
"มีอะไรอะ?" พอุยบแบฮยอน็รีบั
"อ๋อ พี่รหัสวนไปเลี้ยเสาร์นี้อะ"
"ั้นเหรอ ีัพี่รหัสันหายไปเลยอะ ฮ่าๆ" แบฮยอนว่าำๆยอูไ้แ่ส่ยิ้มฝืนๆไปให้ เาโหแบฮยอนมาลอ แ่ไม่เยรู้สึผิเท่ารั้นี้ ถ้าหาแบฮยอนไม่ไ้อบานยอลทุอย่ามันะีว่านี้...
วันเสาร์
ยอูมาถึที่นัหมายรเวลาพอี นในห้าเินันวัไว่ ยิ่เป็น่วลาวันนยิ่เินหาร้านอาหารันเยอะ นาโไม่่อยอบที่แบบนี้สัเท่าไหร่แ่เมื่อนรัเานัมา มีหรือที่เาะปิเสธ
"มานานรึยั?" ไม่นานนัร่าสูทีู่โเ่นว่าใรๆ็มาปรารหน้าร่าเล็
"ไม่ ไม่ถึห้านาทีเลย"
"ั้น็ไปันเถอะ ว่าแ่ทานอะไรีนะ" านยอลว่าพลาุมมืออีฝ่ายไว้่อนพเริ่มเิน ถึแม้ว่านี่ะไม่ใ่รั้แรที่มาเินแบบนี้ับานยอล แ่มันลับทำให้นัวเล็รู้สึแย่ไม่น้อย เวลามอรอยยิ้มออีน เวลาที่เินุมมือัน เวลาที่านยอลเอ่ยำหวานใส่ ไม่มีรั้ไหนที่เาไม่นึถึแบฮยอน หาเาบอับเพื่อนสนิทเสียแ่แรว่าบับานยอล เรื่อไม่เลยเถิมาถึนานี้ แบฮยอนไม่หลรัานยอล...
'มอใรน่ะ รู้ัเหรอ?'
'านยอลอะนะ ออะั นับาสโรเรียนที่มีแ่สาวๆรี๊ไ'
'อบเหรอ'
'เปล่า'
ยิ่นึถึอนที่เา้อมอนัวสูเล่นบาสหลัาบันไ้ไม่นานอยู่ที่ริมสนามนานสอนานนแบฮยอนผิสัเเอ่ยถาม รั้แรที่แบฮยอนรู้ัานยอล รั้แรที่เา'โห'
"เป็นอะไร มือเย็นเียบเลย หนาวเหรอ" านยอลเอ่ยถามเมื่อมือเล็ทีุ่มอยู่เริ่มเย็นึ้นเรื่อยๆ
"อือนิหน่อย" ร่าสูเมื่อเห็นว่าอีนหนาวาทีุ่มมือ็ึอีนเามาโอบแทน ยอูพิหัวทุยเ้าับไหล่อานยอล รับวามอบอุ่นออีน วามอบอุ่นรั้สุท้ายที่เาะไ้รับาานยอล
หลัาทานอาหารลาวันันเสร็แล้ว ทั้สอ็ไปูหนััน่อ นระทั่ห้าโมเย็น านยอลผิสัเยอูั้แ่อนทานอาหาร้วยัน อีนเหมือนมีเรื่อลุ้มใอยู่ เารอให้นัวเล็บอ แ่อีนลับไม่แม้ะปริปาบออะไรเาเลย
"วันนีู้นิ่ๆนะ ไม่สบายใอะไรรึเปล่า" ร่าสูเอ่ยถามเมื่อมาถึบ้านอยอู
"ือ...านยอล ันว่าเรา...วระเลิัน"
"หมายวามว่าไ อย่ามาพูเล่นสิ ันใไม่ีนะ"
"ันไม่เล่นานยอล ันพูริ เลิันเถอะ"
"เพราะอะไรบอมาสิ พูสิยอู" ร่าสูเย่าร่าเล็อย่าแร พร่ำเอ่ยประโย้ำๆ ยอูไ้แ่ัฟันลั้นน้ำาเอ่ยอบเสียา
"ันเบื่อนายแล้ว บนะ"
"เหรอ ันมันน่าเบื่อสินะ" น้ำใสไหลออาหาาผ่านพวแ้มาวอานยอล้าๆ ไร้เสียสะอื้นมีเพียน้ำาที่ไหลอย่าไม่าสาย "อบในะที่ทนบันมาเือบปี" ร่าสูเอ่ย่อนะเินาไป น้ำามามายที่ลั้นเอาไว้ไหลออมาทันทีที่แผ่นหลัอานยอลลับไป นาโทิ้ัวนั่ลปิใบหน้าุ่มน้ำาเอาไว้ พิหลัเ้าับประูรั้วสะอื้นอย่าหนั
"ไม่ใ่แ่นายนเียวหรอานยอลที่เ็บ ัน็เ็บไม่แพ้ัน"
ยอูไม่เยรู้สึเ็บนานี้ ไม่เย้อเสียในานี้ ไม่เยร้อไห้หนันานีล้ เาใ้เวลาวันอาทิย์เือบทั้วันร้อไห้นเียวในห้อ
วันันทร์นาโมาโรเรียน้วยสภาพร่อแร่ วาลมโบวมนแทบมออะไรไม่เห็น
"ยอูานายบวมๆนะ ร้อไห้เหรอ เรียรึเปล่า หรือไม่สบาย" แบฮยอนเห็นเพื่อนท่าทาไม่ีเอ่ยถาม
"ไม่มีอะไรหรอ ว่าแ่เรื่อานยอละให้ัน่วยอะไร"
"ันอยาุยับเาอะ นายทำให้ันุยับเาไ้มั้ย"
"ิว่าไ้นะ เี๋ยวันมา"
ยอูเินปลีัวออมาเพื่อโทรศัพท์หาานยอล
"ฮัลโหล"
[มีอะไระอย้ำอีรึไ]
"เปล่า แ่อยาุย มาเอันที่ห้อนั้นไ้มั้ย"
[อือ ไ้ แล้วะุยอะไรเหรอ]
"่อยุยันที่นั่นนะ ไม่อยาุยผ่านโทรศัพท์"
[็ไ้ แ่นี้นะ] านยอลับทสนทนาแล้ววาอย่ารวเน็วไม่ทันไ้รออีนอบลับ
"อโทษนะ" ยอูพูับโทรศัพท์ในมือ ทั้ๆที่รู้ว่าานยอลไม่มีทาไ้ยิน น้ำาพาละไหลลมาอีรั้ นาโระพิบาถี่ๆเพื่อไล่น้ำา ่อนะเินลับไปหาแบฮยอน
"วันนี้อนเย็น เี๋ยวันพาไป" ยอูบอับแบฮยอน อีนีในลืมสัเอาารที่แปลไปอเพื่อนสนิท แบฮยอนไม่รู้อะไรเลย เาไม่รู้ว่ายอูยอมเป็นนไม่ีในสายาานยอลเพื่อเา ไม่รู้ว่าอีน้อทำเป็นีใ้วยทั้ๆที่ภายในเ็บนแทบะทนไม่ไหว ไม่รู้ว่าเพื่อนสนิทาโอเานนี้เอ็รัานยอลไม่น้อยไปว่าเาเลย...
"ไปันไ้ยัยอู เร็วสิ" แบฮยอนเร่นาโทันทีที่เลิเรียน ยอูไม่อบอะไรแ่หัวเราะในลำอเบาๆแล้วเินนำออไปเียบๆ
ร่าบาพาแบฮยอนมาที่ห้อเรียนห้อหนึ่ ทั้สอยัไม่เห็นร่าอานยอล
"านยอลยัไม่มาเลย"
"เินมาแล้วนั่นไ" ยอูเห็นนัวสูำลัเินผ่านทาเินอีฝั่อึ เารีบันแบฮยอนเ้าไปในห้อ "ันไป่อนนะ"
"อยู่เป็นเพื่อนันสิ"
"ฮะแ่ว่า..."
"แอบใ้โ๊ะ็ไ้ านยอละมาแล้ว" ยอูถูแบฮยอนันให้เ้ามาหลบอยู่ใ้โ๊ะ แม้มันะูำแ่เาำไม่ออริๆ เ้าไม่อยาไ้ยินเพื่อนสนิทบอรัแฟนเ่าอัวเอ ไม่อยารับรู้อะไรสัอย่าหลัาเาเลิับานยอล
"ยอูมี...นาย?" ประูถูเปิพรวเ้ามาทำให้สอร่าในห้อสะุ้โหย "มีอะไรับันเหรอ"
"...ันื่อแบฮยอนนะ เอ่อือ..." แบฮยอนเริ่มประหม่าเมื่ออยู่่อหน้าานยอล นัวเล็ไม่รู้ว่าวระพูอะไร่อี "นายมีแฟนรึยั"
"ยัหรอ ทำไมเหรอ"
"ันอบนาย บันมั้ย" แบฮยอนพูออไปแล้ว เารู้ีว่าารพูออไปรๆแบบนี้มีสิทธิ์โนปิเสธสู อย่าน้อยเานะไ้รีบัใ นอย่าแบฮยอนามื้อามีบใรเป็นที่ไหนันเล่า
"ยอู้อารอย่านี้เอเหรอ" านยอลพึมพำเบาๆ นึโมโหนรัเ่าัวเอในใ ทำไม้อเป็นห้อนี้ ทำไมยอู้อเรียเามาหาแบฮยอนที่ห้อที่เาเยใ้อยอูเป็นแฟน้วย
"านยอล..."
"เอาสิ บัน็ไ้"
นาโที่อยู่นั่แอบอยู่ใ้โ๊ะไ้ยินทุำพูอานยอลและแบฮยอน ม่านลมเอ่อล้น้วยน้ำใส ยอูัฟันลั้นเสียสะอื้น ยมือเล็ึ้นมาปิปาไม่ให้เสียสะอื้นัลอออมา ร่าเล็สั่นราวับลูน วาแ่ำนหน้าลัว ร่าบาปล่อยให้น้ำใสไหลออมาอย่าห้ามไม่อยู่
เสียเปิปิประูัึ้น านยอลออไปแล้ว ยอูยันั่อยู่ที่เิม เาออไปหาแบฮยอนสภาพนี่ไม่ไ้
"ยอู...านยอลไปแล้ว"
"ออไป แบฮยอนลับไป่อน"
"นายเป็นอะไร"
"ันอยาอยู่นเียวอร้อล่ะ ออไป่อน"
"็ไ้ เอันพรุ่นี้นะ"
"อืม"
เสียปิประูัึ้นอีรั้ ยอูออมาาใ้โ๊ะมอูรอบห้อเพื่อวามมั่นใว่าไม่มีใรอยู่แล้ว
"ฮึๆ ทำไมถึเ็บอย่านี้ ฮึ อให้นายลับมาไม่ทันแล้วใ่มั้ย านยอล" นาโทิ้ัวลบนเ้าอี้ใล้ๆ ฟุบหน้าับโ๊ะเรียนปล่อยน้ำาให้ไหลออมา วามทรำมามายผุึ้นมาในวามิ วามทรำที่ไม่มีทาลับืนมา
หนึ่เือนที่านยอลับแบฮยอนบัน ทัูู้่มีวามสุี แบฮยอนเล่าเรื่อานยอลให้ยอูฟัเือบทุวัน
"นายเล่าไปสามรอบแล้วนะเรื่อนี้"
"อ่าวเหรอ ฮ่าๆๆๆ" นาโไ้แ่มอเพื่อนยิ้มๆยามฟัอีนเล่าเรื่อราวอัวเอให้ฟั แม้ในใะไม่อยารับรู้มาแ่ไหน็าม
"อะ ัน้อไปแล้ว ไป้วยันมั้ย"
"ไม่ีว่านายไปเถอะ"
ทุรั้ที่แบฮยอน้อาระอยู่ับานยอล เามัเลือที่ะหนีออมา หนึ่เือนที่ไม่ไ้มอหน้าันยามเินผ่าน หนึ่เือนที่ไม่ไ้พูุยัน แ่ยอูไม่เยลืมอีนไ้เลย
้านานยอล เาเริ่มสนใในัวแบฮยอนมาึ้นแล้ว แ่แม้ในสายาเาะมีแบฮยอน แ่ในใยัเป็นยอู
วันนี้เป็นอีวันที่แบฮยอนมารอเาที่้าสนามบาส ภาพที่แบฮยอนส่วน้ำเย็นมาให้เาเห็นมันนเยิน เายืนุยับแบฮยอน่อหลัาื่มน้ำ ทว่าหาาอานยอลเหลือบเห็นใรบานเินผ่านไป ใรบานที่เาไม่เห็นหน้ามาเป็นเือน
"เี๋ยวันมานะแบ"
"อ๋อ อือๆ"
ร่าสูรีบสาวเท้าออาสนามวิ่ามแผ่นหลัเล็ทีุ่้นา
"ยอู" เรียื่อร่าเล็่อนะว้า้อมือไว้
"ปล่อย านยอล" นัวสูไม่สนใำออีฝ่ายเลย านยอลลานัวเล็ไปที่มุมึึ่ไม่มีใรผ่าน
"ทำแบบนี้ทำไม" นัวสูะอใส่ร่าเล็เสียั
"ันทำอะไร"
"นายเลิับัน เพื่อให้ันไปบับแบฮยอนเนี่ยนะ"
"ันแ่ ฮึ ็เาอบนาย" วาลมเริ่มเอ่อน้ำ ยอูพยายามุมเสียไม่ให้สั่น
"แล้วนายสนใันมั้ย สนหัวใัวเอบ้ารึเปล่า"
"ัน ฮึ ันไม่ไ้เ็บปวอะไรสัหน่อย แบฮยอนเป็นนน่ารั ฮึๆ เี๋ยวนาย็อบเา" ร่าเล็เอ่ยสลับับเสียสะอื้น มือเล็ถูยึ้นมาปาน้ำาเรื่อยๆ
"่ายๆั้นเลยเหรอ อโทษแล้วันที่ิไปเอว่ายัมีใให้ัน"
"อือ เ้าใ็ี" ยอูเรียมะหันหลัให้านยอลแ่เสียหนึ่ที่ัึ้นทำให้เาะั
"ยอูับานยอลเยเป็นแฟนันเหรอ ยอูยอมเลิับานยอลเพราะันสินะ" แบฮยอนที่ยืนแอบฟัทั้สอทนไม่ไหว ออมาาที่่อน แล้วพูับทั้สอ้วยน้ำเสียผิหวั นึโมโหัวเอที่ันอยารู้อยาเห็นเลยวิ่ามมา
"แบฮยอน!"
"ที่นายแปลไปเพราะเรื่อนี้ใ่มั้ย ันไม่เย้อารแย่อๆใรนะ ทำไมไม่พูออมาแ่แรฮะ ยอู ฮึ ทำไม" แบฮยอนเอ่ยทั้น้ำา
"ันอโทษ แ่ิว่า..."
"นายยัรัเาอยู่ใ่มั้ย ที่อัวทุรั้เวลาันะมาหาเา ที่ฝืนยิ้มเวลาันพูเรื่อานยอล เพราะนายยัรัเาอยู่ใ่มั้ย"
"ฮึ ัน ัน..."
"ยอู" านยอลไ้ฟัที่แบฮยอนพู็เอ่ยื่อนรัเ่าเบาๆรอฟัำที่เาอยาไ้ยิน
"ใรมันะไปลืมรัแรอัวเอไ้ล่ะ ฮึ แ่ะให้ลับไปบับานยอลอีรั้ ัน็ทำไม่ไ้หรอ ็ใบหน้าอแบฮยอนมันผุึ้นมาลอเลยนี่"
"ยอู เพราะันใ่มั้ย านยอลเราบันแ่นี้แล้วันนะ ในเมื่อนาย็ฝืน อบุสำหรับหนึ่เือนที่ผ่านมา" แบฮยอนพูับานยอล เาฝืนยิ้มให้ร่าโปร่ทั้น้ำา
"อืม อบในะที่เ้าใ"
"อือ ลับันเถอะยอู บแบบนี้แหละีแล้ว" ร่าเล็สอร่าเินาไป านยอลไม่ิะรั้ยอูไว้ ในเมื่อเ้าัวบอเอว่าไม่อยาลับมาบัน
"ถ้าไม่อยาลับไป ันอเริ่มใหม่ไ้มั้ยยอู"
มีทามั้ยที่เาะเริ่มเรื่อราวับยอูอีรั้
End
ผลงานอื่นๆ ของ devilosen ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ devilosen
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น