หนุ่มเท่หลายใจกับสาวหน้าใสข้างบ้าน - หนุ่มเท่หลายใจกับสาวหน้าใสข้างบ้าน นิยาย หนุ่มเท่หลายใจกับสาวหน้าใสข้างบ้าน : Dek-D.com - Writer

    หนุ่มเท่หลายใจกับสาวหน้าใสข้างบ้าน

    ลองอ่านดูนะสนุกดี

    ผู้เข้าชมรวม

    574

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    574

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    1
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  7 ต.ค. 50 / 14:08 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    นิยายแฟร์ 2024
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      เรื่อง หนุ่มเท่หลายใจกับสาวหน้าใสข้างบ้าน
      ผู้เขียน พลบค่ำ
      ตัวละคร
      พระเอก ธาวิน ประดิษฐ์สกุล <วิน>
      นางเอก ขณิตตา ฐานมั่นคง <น้ำตาล>
      น้องสาวนางเอก ชมพู ฐานมั่นคง<พู>
      น้องชายพระเอก วิชาการ ประดิษฐ์สกุล<วิ>
      แก๊งนางเอก บีบี สายรุ่ง วุ้นเส้น ไผ่ ลินิล
      แก๊งพระเอก มิกกี้ น้ำพุ เมจิก กราฟฟิก เจเจ
      เพื่อนข้างบ้านคนเก่า พีม
      แฟนเก่านางเอก ฮัท
      พอตเรื่อง
      พีมเพื่อนคู่หูของน้ำตาลต้องย้ายบ้านไปเมืองนอก ทำให้น้ำตาลขาดเพื่อนรู้ใจ ผ่านมาอีก 2 วัน กลับมีเพื่อนใหม่มา เป็นหนุ่มมาดเท่เพบอยย้ายมาข้างบ้านแทนพีม แล้วดันมาทำน้ำตาลหัวใจหวั่นไหวแล้วน้ำตาลจะทำอย่างไรดี!!!
      เนื้อเรื่อง
      เพื่อนที่แสนดี
      “พีมนายไม่ไปไม่ได้หรอ TOT ”
      “อืม”
      “นายจะไปเมื่อไร TOT”
      “พรุ่งนี้”
      “หา ! O_O ทำไมไปเร็วจัง”
      “นี่! ฉันนะบอกเธอตั้งแต่ปีมะโว้แล้วเธออ่ะไม่สนใจเอง-_-”
      “ง่ะ-_-”
      พีมเพื่อนคู่หูของน้ำตาลต้องย้ายบ้านไปเมืองนอกน้ำตาลเลยงอแง
      “นี่เอาเวลาที่เธองอแงมาทำอะไรที่น่าจดจำกันดีกว่า”
      “O_O”
      “บ้า! ทำไมแกคิดอะไรทุเรศอย่างนั้น ฉันหมายถึง ไปเที่ยวเฟ้ย!”
      “อ๋อ”
      “ไอ้บ้า!”

      ที่ห้าง
      “เอารสสตอเบอร์รี่ค่ะ^^”
      “ผมเอาช็อกโกแล็ตคับ^^”
      ตอนนี้ฉันกันพีมนั่งกันอยู่ในร้านไอติมแน่นอนว่ามันเลี้ยง^^
      “นี่ไปไหนกันต่อดีอ่ะ”
      “อืม…….”
      “ไปดูหนัง”
      “เรื่องอะไรดีอ่ะ”
      “แมงมุมเพื่อนรัก”
      “ไม่เอา”
      “ดูเรื่อง…แฟนเก่าผมเป็นยอดมนุยษ์”
      “ก้อได้”
      “o_O”
      “ก้อนายเป็นคนออกเงินก้อตามใจนายไง”
      “ปกติมันไม่ง่ายอย่างนี่หนิ”
      “จะดูป่ะ-_-”
      “ดูค๊าฟฟฟฟฟฟฟ”
      555+พีมให้ฉันซื้อตั๋วแน่นอนว่าฉันต้องซื้อเรื่องแมงมุมเพื่อนรักอยู่แล้วก้อคนอยากดูอ่ะ<ยอมมันไปงั้นแหละ55+>
      พอหนังเริ่มพีมก้อหันมามองหาฉันฉันก้อเลยทำเป็นไม่สนใจ แต่ออกจากโรงหนังปุบตามฟอมมันด่าฉันจนหูกาแฟเลย<เบื่อแร้วอ่ะหูชา>
      แล้วเราก้อเดินเล่นไปเรื่อยๆ จนไปถึงร้านสลักแหวน
      “นี่ตาล สลักแหวนกันป่ะ?”
      “O_o”
      “รอเด๋วนะ”
      พีมหายไปประมาณ10นาทีได้
      “สวยป่ะ”
      “O_O”
      ฉันได้แต่ตกตะลึงกับความสวยของแหวน มันเป็นแหวนที่สลักเป็นรูปดาวกับตัวหนังสือที่เขียนว่า PEEM VS NUMTARN ไว้ข้างในแล้วข้างนอกสลักคำว่า MY FRIEND
      “โคตะระสวยเลย O_O”
      “นี่แกใส่ให้ฉัน ฉันให้แก OK ป่ะ”
      “=_=”
      “ทำไมทำหน้าอย่างนั้นฟ่ะ”
      “ทำไมแกเน่าอย่างนี้อ่ะ ตั้งแต่ฉันรู้จักแก แกไม่เคยเน่าอย่างนี้เลยนะ”
      “โธ่ TOT จะจากกันอยู่แล้วขอซึ้งอีกซักนิดเถอะ”
      “OK! งั้นนายไปซื้อสร้อยมา”
      “-_-?”
      “ก้อซื้อสร้อยมาคล้องกับแหวนไง”
      “อ๋อ”
      “ไป! เร็ว ”
      “เฮ้ย! แล้วทำไมต้องคล้องฟ่ะ?ใส่กับนิ้วไปเลยไม่ได้เหรอ?”
      “ไม่เอาอ่ะ เด๋วพี่ฮัทเห็นแร้วนึกว่าฉันมีกิ๊ก”
      “OK”
      แล้วไอ้พีมก้อเดินไปซื้อสร้อยตามที่ฉันบอก สุดท้ายมันก้อยอมฉันตามเคย
      “มาแว้วววววว”
      เสียงไอ้พีทดังมาแต่ไกลเป็นสัณญานว่ามันมาแล้ว
      “นี่ตาลสร้อยที่แกให้ฉันไปซื้ออ่ะแพงโคตะระเลยแต่ไม่เป็นไรฉันใช้ความหล่อหว่านล้อมให้แม่ค้าใจอ่อนได้แถมแม่ค้ายังลดให้อีก โฮ่ๆๆ”
      “สร้อยเส้นละเท่าไหร่?”
      “150”
      “แกต่อเขาเหลือเท่าไร”
      “50”
      “O_O”
      “คนมันหล่อU__U”
      “เจริญ”
      โชคดีที่มีเพื่อนหล่อ<สงสัยแม่ค้าคงขาดทุนแย่เลย ฮุฮุ>
      “ นี่! กลับบ้านกัน ”
      “ม่ายเอา!!”
      “แล้วแกจะไปไหนต่อ”
      “ไปบ้านนาย^^”
      “บ้านเธอก้ออยู่ข้างบ้านฉันแหละ”
      “แต่นายก้อจะย้ายบ้านอยู่แล้วTOT”
      “อย่าพูดเรื่องเครียดน่า”
      “TOT”
      “OK ไปก้อไป”
      “เย้ยยยยยยยยยยยยย!!!”
      “-___-”
      “^^”
      “เธอนี่มันจิงจิงเลยนะ”

      ที่บ้าน

      “สวัสดีค่ะ”
      “จ๊ะ”
      ฉันสวัสดีแม่/พ่อของพีม
      “วันนี้กินข้าวด้วยกันซิจ๊ะหนูตาล”
      “แม่คับไปชวนไอ้ตาลทำไมอ่ะ มันกินเยอะนะคับ”
      “ไอ้พีมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”
      “ไปนะคับแม่เด๋วผมกลายเป็นผีเฝ้าบ้าน”
      ไอ้พีมวิ่งขึ้นไปบนห้องโดยมีฉันวิ่งตามขึ้นไปฆ่ามันติดๆ
      “ถ้าแกตายก้อดีนะแกจะได้เป็นผีเฝ้าบ้านไงแกก้อจะได้ไม่ต้องไปเมืองนอกไง”
      “แล้วฉันก้อจะมาหลอกแก55+”
      “ม่ายเอาน้าร์>_<”
      “ไอ้บ้า”
      “แกว่าใครบ้า”
      “แกแหละ”
      “ไอ้พีมมมมมมมมมมมมม”
      “ค๊ราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ”
      “อยากเป็นผีเฝ้าบ้านจิงจิงใช่ป่ะ?”
      “55++”
      ฉันกับพีมเล่นกันจนฉันหลับไป

      “ตาล ตาล ตาล ไอ้น้ามตาลลล”
      ไอ้พีมกระโดดลงมาใส่ตัวฉันเต็มๆทำให้ตื่นกระทันหัน
      “ไอ้พีมมมมมม”
      “ก้อแกม่ายตื่นอ่ะ”
      “ปลุกดีดีไม่เป็นหรอฟ่ะ”
      “ปลุกแล้วแกไม่ตื่น”
      “เออฉันผิด”
      “ไปอาบน้ำ”
      “อาบทำไม?”
      “ก้อแกไม่ไปส่งฉันหรอ?”
      “-__-?”
      “ไอ้บ้าแกนี่ความจำสั้นกว่าปลาทองอีก ก้อวันนี้ฉันย้ายบ้านไง”
      “เออใช่ แกรอฉันก่อนนะเด๋วมา”
      “เออ”
      แล้วฉันก้อใส่เกียร์หมาวิ่งโอลิมปิกไปอาบน้ำอย่างเร็วที่สุด
      “มาแล้ววววววววววววววว”
      “นี่!แกทำไมอาบน้ำไวอย่างนี่อ่ะ? คราบน้ำลายบูดยังติดแก้มแกอยู่เลย”
      “อิ อิ”
      จิงด้วยนี่ฉันรีบขนาดนี่เลยหรอเนี่ย

      ที่สนามบิน

      “พีม TOT”
      “โธ่แกร้องอีกแล้วอย่าร้องเลยนะ”
      “TOT”
      “อย่าร้องเลยนะ”
      “TOT”
      “นี่เธอจำไวนะถึงเราจะห่างกันแต่เราก้อเป็นเพื่อนกันอยู่นะ”
      “อือTOT”
      “ท่านผู้โดยสารที่จะบินไป……………….”
      เสียงประชาสัมพันธ์เรียกผู้โดยสารซึ่งหมายความว่าพีมต้องจากเราไปแล้ว
      “ไปนะ^^”
      “ฮืฮ ToT”
      “บาย”
      “พีมมมม”
      “ฮือ”
      “กลับมาบ้างนะ”
      “อือ”
      “ต่อจากนี้เราก้อจะห่างกันนับล้านก้าว มันคงไกลน่าดูเลยไม่รู้ว่าจามีโอกาสได้เจอกันอีก”
      ฉันโผกอดพีมอย่างไม่อายใครทั้งนั้นเพราะคงไม่ได้เจอกันอีกนาน ฉันคงจะคิดถึงพีมน่าดู
      “ฉันรักนายนะพีม”
      “อือ”
      “บาย”
      “บาย”
      “TTOTT”
      ฉันเห็นพีมครั้งสุดท้ายตอนที่พีมเดินเข้าไปในห้องผู้โดยสารน้ำตาทั้งหมดก้อออกมาอย่างไม่อายใครโชคดีเพื่อนรัก

      เพื่อนใหม่
      ที่บ้าน
      เฮ้อ……… ไม่มีแกฉันก้อเหงาเหมือนกันนะพีม^^
      “ตาล ลงมากินข้าวได้แล้วลูก”
      เสียงแม่ฉันเรียกฉันกินข้าว
      “ตาลไม่กินค่ะแม่”
      “แต่ลูกยังไม่ได้กินอะไรเลยนะตั้งแต่ไปส่งพีม ไม่หิวเหรอลูกนี่มัน 6 โมงเย็นแล้วนะ”
      ครืน!!
      เสียงท้องฉันมันส่งสัณญานว่ามันหิวเต็มทน
      “ค่า~~”
      “ว่าไงเจ๊พี่พีมไปแปบเดียวถึงกับหงอยเลยหรอ?”
      “ไอ้พูเด๋วแกก้อโดนเตะส่งไปดาวพูโตหรอก-___-”
      “โธ่เจ๊! หน้าบ้านให้ถึงก่อนเหอะ^^”
      ฉันได้แต่ส่งสายตาอาฆาตไปหาไอ้พูน้องสาวตัวแสบของฉัน
      “เออตาลรู้ยังเด๋วมีคนใหม่ย้ายบ้านมาแทนพีมอ่ะลูก”
      “O_O”
      “O_O”
      ฉันกับไอ้พูตาโตพร้อมกัน
      “จิงป่ะแม่O_O”
      “โกหกแล้วแม่ได้เงินหรอ^^”
      “ผู้หญิงหรือผู้ชายแม่”
      “เห็นคนอื่นเขาพูดกันนะว่ามาเป็นครอบครัวอ่ะนะแต่เขาบอกว่ามีลูกชาย2คนชื่ออะไรน้าร์ เวียร์ วิม เวร อะไรประมาณนี้เหละ”
      โธ่แม่คนอะไรจะชื่อเวรฟ่ะ-_-
      “หล่อป่ะแม่”
      “^^”
      “หล่อแน่เลย”
      “ไอ้พูแกอยู่แค่ ม2 เองไม่มีใครเอาแกเป็นแฟนหรอก55+ หน้าตาแกก้อสวยสู้ฉันไม่ได้เลย55+”
      แกล้งพูดไปงั้นเหละเพราะมันสวยกว่าฉันอย่างมากเลยขนาดไอ้พีมยังเคยบอกจะจีบมันเลยแต่เพราะนิสัยที่ดูเหมือนผู้ชายของมันทำให้คนอื่นนึกว่ามันเป็นทอมซะงั้น
      “โธ่แม่คนสวน เฮ้ย! แม่คนสวย”
      “ไอ้พูพพพพพพพพพพพพพพ”
      “จ๋าาาาาาาาาาาาา”
      “แกตาย”
      แล้วฉันกับไอ้พูก้อวิ่งไล่ฆ่ากัน
      “เฮ้อเจ๊ตาลพอแล้วพูเหนื่อย”
      “โธ่ไอ้พูน้องรักแค่นี้ก้อเหนื่อย”
      “ก้อใครจะวิ่งหนีเจ๊ได้ล่ะเจ๊เป็นถึงนักวิ่งประจำโรงเรียนอ่ะ”
      “คนมันเก่ง”
      “ยอมก้อได้ว่ะ”
      “55+”
      “ไปนอนไป”
      “ราตรีสวัสดิ์เจ๊”
      “เออ”

      พบกันครั้งแรก
      “ถึงแล้วบ้านใหม่ของเรา”
      “เย้ยยยยยย”
      “ไอ้วิเด๋วบ้านข้างๆก้อเอารองเท้าปาหน้าแกให้หรอก”
      “ เออ ลืม”
      “วิ วิน เร็วช่วยกันขนของเข้าบ้านเร็วลูก”
      “ค๊ราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ”
      “เบาๆด้วยเด๋วบ้านข้างๆตื่น”
      ไม่เด๋วอ่ะจ๊ะตื่นแล้ว สงสัยคนข้างบ้านใหม่คงย้ายมาแล้วเสียงดังชะมัดเลย คนจะหลับจะนอน
      “เจ๊ เจ๊ เจ๊ตาล”
      “เออๆ”
      ไอ้พูมาหาฉันที่ห้อง
      “อะไร”
      “เห็นยัง”
      “อะไร”
      “เพื่อนบ้านใหม่เรามาแล้ว”
      “เออ เสียงดังโคตรอ่ะ”
      “มานี่เร็ว”
      ไอ้พูลากฉันมาที่ระเบียงห้อง
      “ดูดิหล่อป่ะ”
      “O_O”
      พระเจ้าช่วยกล้วยอลูมิเนียม หล่อมากกกกกกกกกกกกก ผมยาวละต้นคอดวงตาคม ผมสีน้ำตาลแดง สูงประมาณ170upแน่ๆ
      “หล่ออ่ะดิ”
      “เออ”
      “เฮ้ยมีอีกคนด้วย”
      “ไหน”
      “นั้นไง”
      “O_O”
      คนที่ฉันเห็นสงสัยจะเป็นน้องชายของอีตาหล่อนั้นแน่ๆเลยเพราะหน้าตาเหมือนกันมั่กๆมาก
      “คนโตหล่อกว่าอีก”
      “หนูจองคนโต”
      “เฮ้ย”
      “อ้าวพี่มีพี่ฮัทแล้วไง”
      “เออลืม”
      “จะฟ้องพี่ฮัท”
      “อย่าน้าร์”
      “55+”
      ด้วยความที่เราคุยกันดังไปหน่อย2คนนั้นจึงหันมามอง
      “หวัดดี”
      ตาหล่อนั้นหันมาทักฉัน โอ๊ยใจละลาย
      “ หะ หาO_O”
      “หวัดดีคับ”
      “ค่ะ”
      “ยังไม่นอนอีกเหรอ”
      “อ๋อเพิ่งตื่นนะ”
      “เออพวกผมทำให้ตื่นหรือเปล่า”
      “เอ่อ….เปล่าหรอก”
      ฉันได้แต่กัดฟันพูดเพราะมันเป็นคนทำให้ฉันตื่น ส่วนไอ้พูนะเหรอมันตกตะลึงกับความหล่อของไอ้ตาหล่อนั้น
      “เออ เธอชื่ออะไรกันบ้างอ่ะ”
      “ชื่อ นะ…….”
      “ชื่อชมพูค่ะ เรียกพูก้อได้”
      “แล้วอีกคนล่ะ”
      “เอ่อ…..น้ำตาลค่ะ”
      “ผมชื่อธาวินนะแล้วอีกคนนึงชื่อ ว..”
      “เอ่อชื่อวิ วิชาการคับ”
      “คนที่ชื่อวิน่าจะอายุเท่าพูส่วนคนที่ชื่อวินอ่ะน่าจะเท่าเจ๊นะ”
      “เออ”
      “ยินดีที่ได้รู้จักนะพู”
      “หะ หา”
      ฉันคิดว่าน้องที่ชื่อวิอ่ะชอบยัยพูแน่ๆ
      “เออ งั้นเจอกันตอนเช้าแล้วกันนะ”
      “อาฮะ”
      “GOOD NIGTHนะ”
      “จ้า”
      “นี่เจ๊พี่ธาวินอ่ะเหมือนจะชอบพี่เลย”
      “บ้าO/////O”
      “หน้าแดงเลย”
      “แต่ฉันว่านะน้องวิอ่ะเหมือนจะชอบแกเลยนะยัยพู”
      “คนมันสวยอ่ะ”
      “จ้า”
      แต่ฉันสังเกตุเห็นยัยพูหน้าแดงด้วย
      การเริ่มต้นที่ดี
      “เจ๊ตาลลลลลลลลล ตื่นได้แล้วมาดูอะไรนี่เร็ว”
      “เออ แองอัออู่<แปรงฟันอยู่>”
      “อะไรนะ”
      “แองอัออู่”
      “แปรงฟันอยู่?”
      “เออ”
      “อ๋อ เร็วๆ”
      “เส็รจแล้ว อะไรว่ะ”
      “ดูนี่ดิ”
      ทำไมคนหน้าบ้านมันเยอะอย่างนี้ฟ่ะ
      “เขามาตั้งม็อบกันหรอ?”
      “บ้าน่าเจ๊ ไอ้พวกสาวๆในหมู่บ้านอ่ะมันมาหาพี่วินอ่ะกับวิอ่ะ”
      “บ้าน่า”
      “จิง”
      “เจ๊ๆพี่วินเดินมาหาพี่แล้ว หนูไปนะจะไปหาวิ^^”
      “ไอ้น้องเวรอยู่ด้วยกันก่อนดิ”
      “บาย”
      “เฮ้ย!”
      ไอ้พูไปแล้วฉันจะทำไงดีนายหล่อนั้นเดินมาแล้ว
      “เออใช่น้ำตาลป่ะ”
      “อืม มีไรหรอ”
      “คือว่าคุณอาณี เออ แม่ของเธออ่ะบอกว่าให้เธออ่ะพาฉันไปเที่ยวอ่ะ^^”
      “หาO_O”
      “ดีใจอ่ะดิได้ไปเที่ยวกับคนหล่อฮุฮุ”
      “หลงตัวเองชะมัด”
      “หรือว่าไม่จิง”
      “เหอะๆ”
      “แล้วเราจะไปไหนดีอ่ะ”
      “นายอยากไปไหนล่ะ”
      “ไปแฟชั่นละกัน”
      “ก้อได้”
      ที่ห้าง
      “นี้เหรอแฟชั่น”
      “อืม”
      “แล้วไปไหนต่อ”
      “ไปกินไอติมกันแต่นายต้องเลี้ยงนะ”
      “OKเธอนี่มันเหนียวจิงๆ”
      “55+”
      ฉันพานายหน้าหล่อมาที่ห้างที่ฉันมากับพีมบ่อยๆแต่คิดถึงพีมจังเลยอ่ะ แค่ฉันคิดน้ำตาก้อไหลลงมา


      เรื่องที่ไม่คาดคิด
      “นี่เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?”
      “ปะ เปล่า”
      “แน่ใจ”
      “อืม”
      “แล้วเธอจะพาฉันไปไหนกินไอติมจนอิมแล้ว”
      “ไปดูหนัง”
      “นายอยากดูเรื่องอะไร”
      “เออ แฟนเก่าผมเป็นยอดมนุยษ์”
      ฉึก! เหมือนมีอะไรมาแทงกลางหัวใจ เพราะคำนี้พีมก้อเคยพูดนายนี่มีอะไรที่เหมือนพีมหลายอย่างเหมือนกันนะพูดแล้วน้ำตาจะไหลTOT
      “เธอไม่อยากดูหรอ?”
      “เปล่าฉันแค่คิดถึงเพื่อนคนนึง”
      “ไม่เป็นไรใช่มั๊ย?”
      “อืม”
      แต่เด๋วเมื่อกี้มีคนเดินผ่านหน้าฉันไปแล้วคนนั้นก้อหน้าเหมือนพี่ฮัทมาก
      “นี่”
      “หะ หา”
      “เป็นไรเนี่ย”
      “เปล่า นายไปจองตั๋วเหอะ”
      “แปบนะอย่าไปไหนนะ”
      “^^”
      แต่ฉันว่าคนนั้นเหมือนกันพี่ฮัทจิงๆนะ
      “มาแว้วววววววววว”
      ทำไมนายนี่ชอบทำตัวเหมือนพีมอยู่เรื่อยเลยนะ
      “งั้นไปดูหนังกันเลยยยยยยยยยย”
      “เย้ยยยยยยยย”
      “^^”
      “^^”
      “นายยิ้มอะไร”
      “เปล่า”
      “แน่ใจ”
      “ดูหนังเหอะ”
      ฉันก้อนั่งดูหนังธรรมดานั่นแหละแต่ว่ามันมีบางอย่างสะดุสสายตาของฉัน
      “พี่ฮัทO_O”
      “อะไรนะ”
      ใช่แน่พี่ฮัทแน่ๆที่นั่งอยู่เบาะหน้าของฉัน แต่พี่เขามาคนเดียวฉันคงไม่คอยสงสัยเท่าไหรแต่นี่พี่เขามากันพี่อ้อมดาวโรงเรียนของฉัน
      “นี่น้ำาตาล เธอดูผู้หญิงคนนั้นสิน่ารักเป็นบ้าเลย คนนู้นก้อน่ารัก คนนั้นด้วย”
      “แปบนะ”
      “มีอะไรหรือเปล่า”
      ฉันไม่ฟังเสียงนายหน้าหล่อเลยสักนิดฉันเดินไปกระชากแขนของพี่ฮัท ขอย้ำว่า กระชาก
      “พี่ฮัท!!!!!!!!!”
      “O_O ตาล”
      “ตกใจหรอ?”
      “ปะ เปล่า”
      “ทำไมพี่ฮัทมากับพี่อ้อม”
      “ฮัทก้อบอกตาลไปสิว่าฮัทอ่ะเป็นอะไรกับอ้อม”
      ยัยพี่อ้อมนั้นทำมาเป็นพูดกับพี่ฮัทพร้อมกับเกาะแขนพี่ฮัทเอาไว้
      “คือตาลพี่มีคำอธิบายนะ”
      “เออ คุณครับกรุณาเงียบด้วยนะครับ”
      “ไม่!!!!!!!!!!”
      ระหว่างที่ฉันกับพี่ฮัทกันลังคุยกันอยู่พนักงานก็มาเตือน
      “งั้นก้อขอเชิญออกจากโรงหนังด้วยนะครับ”
      ในที่สุดพวกเราก้อต้องออกมาโรงหนัง
      “มันหมายความไงพี่ฮัท”
      “ก้อมันหมายความว่าฉันกับพี่ฮัทเราเป็นแฟนกันไงจ๊ะเด็กน้อย”
      ประโยคนี้แน่นอนว่าพี่อ้อมเป็นคนพูด อยากฆ่าคนนนนนนน!
      “ไม่จริงใช่มั๊ย”
      “เอ่อพี่เสียใจนะตาลพี่ขอโทษ พี่ขอโทษนะ”
      “ไอ้เลวเอ้ย”
      พลัว!!!!!
      นายวินต่อยเขาที่หน้าของพี่ฮัท
      “วินอย่าTOT”
      “มันทำเธอร้องไห้นะ”
      “พี่ฮัทในเมื่อพี่อยากให้เรื่องมันจบแบบนี้ก้อได้ เราเลิกกันYOY ”
      “ตาล”
      “ตาลขอโทษนะพี่ฮัทในเมื่อพี่ฮัทมีแฟนอยู่แล้วตาลก้อมีเรื่องจะบอกพี่ฮัทเหมือนกัน”
      “ตาล”
      “ตาลกับวินเราเป็นแฟนกัน”
      “ตาล”
      “ใช่มั๊ยวิน”
      “ใช่ฉันกับตาลเราเป็นแฟนกัน”
      นายนั้นรับมุกฉันแต่โดยไวพร้อมเอามือมาโอบไหล่ฉัน
      “ตาลเธอนอกใจพี่”
      “แล้วไง”
      นายวินนั้นพูดหน้าตาเฉย
      “ตาลพี่ขอโทด”
      “ไปเถอะฮัทในเมื่อน้องตาลเขามีแฟนแล้วแถมหล่อซะด้วยก้อปล่อยเขาไปเถอะ”
      “ตาลแต่พี่มีคำอธิบายนะ”
      “ไปเลยไอ้หน้าจืดไปไกลๆแฟนกรู”
      นายวินพูดด้วยหน้าตาเอาเรื่อง
      “วินเราไปกันเถอะ”
      ฉันเกาะแขนนายวินและเดินจากไป แต่พอฉันคิดว่าพ้นจากสายตาของพี่ฮัทแล้วฉันก้อร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร
      “TOT”
      “ตาลใจเย็นๆนะ”
      “TOT”
      “ช่างเถอะแค่ผู้ชายคนเดียว”
      “แต่ฉันกับพี่เขาเราเป็นแฟนกันตั้งแต่ม1มันยากนะที่จะตัดใจ”
      “ฉันรู้”
      “นายไม่มีวันเขาใจความรู้สึกของฉัน”
      “ฉันเข้าใจ อย่าร้องนะ^^”
      ฉันโผลเข้ากอดนายวินด้วยความอยากหาที่พึง พอฉันอารมณ์เย็ยลงนายนั้นก้อชวนกลับบ้าน
      “กลับบ้านกัน”
      “อืม”
      ตลอดทางฉันได้แต่นั่งเงียบนายนั้นพยามที่จะทำให้ฉันขำแต่มันก้อไม่เป็นผล
      “นี่ถึงบ้านแล้ว”
      “นี่”
      “หะ หา”
      “ถึงบ้านแล้ว”
      “อืม”
      นายนั่นมาส่งฉันที่บ้านเหมือมที่พีมเคยทำ
      “นี่มีไรอ่ะตะโกนเรียกเลยนะ”
      “อืม”
      “บาย”
      “อืม”
      ตอนกลางคืนที่อ้างว้าง
      “เจ๊ไปเดทกันพี่วินมาเป็นไงบ้าง”
      ฉันไม่ตอบอะไรเลยสักคำได้แต่ส่งยิ้มเจือนๆไปให้มัน
      พอฉันขึ้นมาบนห้องก้อรู้สึกได้ถึงความอ้างว้างมันหนาวเหลือเกินฉันไม่เคยคิดเลยว่าพี่ฮัทจะทำอย่างนี้กับฉันไม่คิดเลยจริงๆ
      กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!
      รู้มั๊ยว่าเสียงที่ฉันได้ยินคือเสียงอะไร………จะมีอะไรซะอีกนอกจากนาฬิกาปลุกที่พี่ฮัทเคยให้ พอฉันเห็นมันน้ำตามันก้อไหลลงมาฉันหยิบมันมาดูและโยนมันออกนอกหน้าต่างไป………เพล้ง!โอ๊ย!เฮ้ย! เสียงอะไรน่ะฉันรีบวิ่งไปทางหน้าต่างที่ฉันโยนเจ้านาฬิกาปลุกนั้นออกไป
      “แมร่งใครฟ่ะโยนมาได้อย่าให้เจอหน้านะมรึงตายยยยยยยยยยยยยยย”
      ซวยแล้วเจ้าของเสียงนั้นโวยวายบ้านแทบแตก
      “เออขอโทดนะค่ะฉันไม่ได้ตั้งใจ”
      “นี่เทอ”
      “O_O”
      “O_O”
      “น้ำตาล/วิน”
      “ขอโทด”
      “ซุมซ่ามจิงๆ”
      “เออ”
      “อะไรหรอ”
      “ไม่ไปโรงเรียนหรอ”
      “เออใช่”
      “เร็วๆเลย”
      ฉันลืมไปสนิทเลยว่าวันนี้เป็นวันเปิดโรงเรียนวันแรกโดนแน่เลยยัยน้ำตาลฉันแต่งตัวเสร็จก้อรีบวิ่งมาหน้าบ้านเพื่อไปโรงเรียนแต่แล้ว….
      ปึนๆ
      “มาเร็ว”
      นายวินหน้าหล่อขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดตรงหน้าฉัน
      ฉันได้แต่ยืนอึ้งในความหล่อของนายนั้น
      “ขึ้นมาสิ”
      ฉันขึ้นไปบนมอเตอร์ไซค์อย่างกล้าๆกลัว
      “แล้วนายรู้หรอว่าโรงเรียนฉันอยู่ที่ไหน”
      “จะไม่รู้ได้ไงล่ะโรงเรียนเทอก้อโรงเรียนฉันนั้นแหละ”
      “หา!”
      ฉันลืมสังเกตุไปว่านายนั่นใส่เครื่องแบบของโรงเรียนฉัน
      เท่มั่กๆค่ะ
      ที่โรงเรียน
      “นาย”
      “……..”
      “นี่นายวิน”
      “คร๊าฟฟฟฟฟฟ”
      “นายมาอยู่โรงเรียนเดียวกับฉันทำไม”
      “อ้าว”
      “ช่างเหอะ”
      “-__-”
      “นี่นายอยู่ G. อะไรอ่ะ”
      “G 10 E”
      “อืม”
      “อืม”
      “หาO__O”
      “ห้องเดียวกะเทออ่ะ”
      “ม่ายน้าร์O_____O”
      ฉัน : TTTOTTT
      นายวิน : ^^
      “ดีใจหรอ?”
      “มากค่ะ<ประชดนะ>”
      “สวัสดี”
      รู้มั๊ยค่ะว่าเสียงอะไรเหอะๆก้อเสียงยัยอ้อมโลกไงละฉันทำเปนไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น
      “ไปเถอะวิน”
      ฉันพูดพร้อมกับค่อยๆเดินถอยหลังออกมามีแวบนึงที่ฉันหันไปสบตากับพี่ฮัท พี่ฮัทมองฉันในสายตาที่ฉันมองไม่ออกคิดแล้วน้ำตาจะไหลบอกได้คำเดียวโซแซตค่ะV_V
      “เปงไรป่าวอย่าคิดมากนะ”
      “นี่ฉันไม่ใช่แดนบีมนะจะได้คิดมาก”
      ฉันพยามพูดตลกกลบเกลือนแต่ในใจสิมันไม่ดีขึ้นเลยไม่เลยสักนิด
      “น.สขณิตตา ฐานมั่นคง”
      “มาค่ะ”
      “วันแรกก้อมาสายเลยนะ”
      มิสประจำชั้นพูด
      “นั้นนักเรียนใหม่ใช่มั๊ย?”
      มิสพูดพร้อมมองไปที่วิน
      “เอ่อ……ครับ”
      “มานี่สิ แนะนำตัวกับเพื่อนๆสิ ”
      นักเรียนหญิงในห้องกรีดกันยังกะเห็นพี่ ฟูมรัฐบาล
      “เอ่อ….สวัสดีครับผมชื่อวิน ธาวิน ประดิษสกุล อายุ16ครับ”
      “16ปีที่เหลืออยู่หรือที่ยังไม่ใช้หรอ”
      น่าน*๘*นายวินซวยแน่โดนนายกราฟฟิกซะแล้วท่านผู้อ่านคงยังไม่รู้ถึงเกียรติศักดิ์ของนายนี่นะค่ะจะบอกให้ฟังพอสังเขปนะค่ะคือว่านายกราฟฟิกเนี่ยเปนหัวหน้าแก๊งเดวิลแมนเปงแก๊งที่น่ากลัวที่สุดในโรงเรียนแล้วก้อหล่อด้วยฮุฮุแก๊งนี้มีสมาชิกคือมิกกี้ น้ำพุ เมจิก กราฟฟิก เจเจ แล้วก้อพีมแก๊งนี่ถ้ามีใครทำอะไรไม่ถูกใจก้อจะได้เดวิลสีแดงหมายความว่าคนๆนั้นห้ามใครเข้าไปยุ่งด้วยแล้วก้อจะโดนแก๊งเดวิลแมนแก้ลงจนกว่าจะพอใจเปงไงล่ะค่ะน่ากลัวมั๊ย
      “อ้าวไอ้กราฟ”
      นายวินทักกราฟฟิกอย่างสนิทสนมทำให้ทั้งห้องเงียบ-๘-
      “อ้าวไอ้วิน”
      “ไม่เจอกันนานเลยนะมรึง”
      “หล่อขึ้นนะเนี่ย”
      “อะ แน่นอน”
      “หลงตัวเองไม่เปลี่ยนเลยนะมรึง”
      “เดียวนะตกลงกราฟรู้จักกับนายคนนี้ด้วยหรอ?”
      ไผ่ทัก
      “ใช่ๆรู้จักักนหรอสายรุ้งออกความคิดเห็น”
      เอ่อ…ฉันลืมบอกไปว่ากลุ่มของฉันชื่อว่าแก๊งเอวิลเกริลเปงแก๊งที่คู่กับแก๊งเดวิลบอยสมาชิกในแก๊งก้อมี บีบี สายรุ่ง วุ้นเส้น ไผ่ ลินิล แล้วก้อ ฉัน
      บีบีกะมิกกี้เปงแฟนกัน สายรุ่งกะน้ำพุเปงแฟนกัน เมจิกกะวุ้นเส้นเปงแฟนกัน ไผ่เปงแฟนกะกราฟฟิก ลินิลเปงแฟนกะเจเจ มีแต่ฉันกะพีมเท่านั้นที่ไม่ได้เปงแฟนกันเพาะเราคิดว่าความสัมผันระหวางฉันกะพีมมันเกินมากกวาคำว่าแฟนซะอีกเราก้อเลยเปงเพื่อนกัน
      “ไผ่จ๋านี่วินเพื่อนวินน้าร์”
      “ไอ้วินไผ่แฟนกรู”
      “ยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน”
      “เออพวกมรึงเอางี้มั๊ยเอาไอ้วินมันเข้าแก๊งเราแทนไอ้พีมมั๊ย”
      “เออ”
      “จะได้มีครบเหมือนเดิม”

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×