[FIC EXO KRISYEOL]The Amazing Ticket

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 เซอร์ไพร์สของสาวสวย

:)  Shalunla

"อืม...."เสียงของหญิงสาวที่นอนขดตัวอยู่ในผ้า หมอันอบอุ่นเเละเตียงที่เเสนจะนุ่มสบายกำลังละเมอถึงอะไรสักอย่างในฝันอันเเสนหวานของเธอ

"คุณหนูค่ะคุณหนูปังๆๆๆ!!"เสียงเคาะประตูดังมา จากด้านนอกของอีกฝั่งหนึ่งของประตูทำให้หญิง สาวผมบอล์นทองถึงกับสดุ้งตื่นขึ้นมา

"มีอะไรไฟไหม้หรอหรือโจรยกเค้า!"หญิงสาว เด้งตัวออกจากเตียงพร้อมกับถามเเม่บ้านด้วยสี หน้าตกใจยังไม่หายปนงงงวยกับเรื่องที่ต้องมา ปลุกกันอย่างนี้

"เปล่าค่ะ คุณหญิงให้มาปลุกเรื่องดูตัวกับ Mr.Carroy(คาลอย)น่ะค่ะ"

"...."หญิงสาวได้ยินดังนั้นจึงทำให้เกิดอารมณ์หงุด หงิดที่สุด เธอเดินดุ่มๆไปที่เตียงของเธอเเละ เอื้อมมือไปหยิบหาฬิกาปลุกคลาสสิกของเธอถือ ไว้ในมือ เเละขว้างมันไปโดนประตูอย่างเหมาะ เหม่ง

"เพล้ง!"เสียงของนาฬิกาปลุกของเธอกระทบเข้ากับหน้าประตูอย่างเเรง

"ยัยคริสตอร์เรีย!"เสียงของเเม่บ้านเปลี่ยนไป กลายเป็นเเม่ของเธอเอง ทำให้เธอชะงักเล็กน้อย เพราะเธอรู้ชะตากรรมของตัวเธอเอง

"..."

"เปิดประตูเดี๋ยวนี้"เสียงตะโกนออกมาจากข้าง นอกจากเเม่ของเธอซึ่งน้ำเสียงของเเม่เธอตอนนี้ ดูโมโหมาก

"เเต่เเม่..."

"เปิดประตูให้เเม่เดี๋ยวนี้!"พูดยังไม่ทันจบเเม่เธอก็ ตะโกนตัดบทเอาดื้อ หญิงสาวขยับมือไปทางตู้ ข้างเตียงของเธอมือกดไปที่ปุ่ม open the door (เปิดประตู) ทันทีที่ประตูเปิดออกเเม่ของคริสก็ เดินดุ่มๆเข้ามาในห้องของเธอ

"เอาล่ะตอนนี้เลท มาเกือบสิบห้านาทีเเล้วฉันจะไม่บ่นเเละนั่งรอเธออยู่ตรงนี้ ส่วนเธอไปอาบน้ำเเต่งตัวซะ"ขณะที่เเม่ ของเธอพูดอยู่เธอก็ทำท่าไม่สนใจและมองออกไปที่ต่างหน้า เธอเบื่อที่จะฟังเเม่ของเธอบ่นจนถึงประโยคต่อไปนี้

"คุณคาร์ลอยเค้าเป็นคนมีถภูมิฐานเพราะฉนั้นเธอต้องเเต่งตัวให้เรียบร้อย... นี่เธอฟังอยู่รึเปล่าหน่ะฮะ คริส"หญิงสาวได้ยินอย่างนั้นจึงเเสะยิ้มออกมา

"เเน่นอนสิค่ะ"ฮึ จะคาลง คอลอยอะไรก็ไม่สน หรอกเดี๋ยวเเม่จะเล่นไม่ให้เหลือคอไว้ตั้งหัวเลย คอยดู

30นาทีผ่านไป~

ฉันออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดกระโปงยาวเเสนจะเชย เเต่ไม่ต้องห่วงคนอย่างคริสตอร์เรียต้องมีอะไรไว้เซอร์ไพร์สอยู่เเล้วล่ะฮึ

"เธอไปเที่ยวซาฟารีมารึไงถึงช้าขนาดนั้น"

"ซาฟารีไม่มีอะไรให้สนุกหรอกค่ะคุณเเม่ ไปทานข้าวกับคุณคอล์ลอย อุบส์คุณคาร์ลอย ยังสนุกกว่าเลยค่ะ"ฉันเเกล้งทำเป็นเเสเเสร้งสุดขีดขนาดที่เเม่มองฉันด้วยท่าทีเเปลกๆ

"เราไม่มีเวลาเเล้ว"คุณเเม่เลิกมองฉันเเละเดินนำฉันไป

25นาทีผ่านไป~

ตอนนี้ฉันอยู่ในถนนใจกลางเมือง LA.คาดว่าไม่ นานก็น่าจะถึง

เอี๊ยด กึก

นั่นไงพูดยังไม่ทันขาดคำตอนนี้ฉันมาอยู่หน้า ภัทตาคารหรูเเห่งหนึ่งในเมืองนี้ ฉันเเกล้งทำเป็นหาโทรศัพท์

"หาอะไรหน่ะ"

"โทรศัพท์หน่ะค่ะไม่รู้มันไปอยู่ไหน"ฉันยังเเกล้งทำมือล้วงไปมาเรื่อยๆ

"เธอนี่ซักช้าจริงๆเลยนะคริส เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันไปขอโทษเขาก่อนเธอค่อยรีบตามมาละกัน" แม่เปิดประตูรถออกไปเเละเดินเข้าไปในภัตตา คาร ฮึเริ่มเเผน ฉันค่อยๆถอดเสื้อออกเผยให้เห็น เดรสเกาะอกสีเเดงเเสบตาเเละพนักงานขับรถ มองผ่านกระจกมาพอดี

"คุณหนูจะทำอะไรหน่ะครับ"เสียงคนขับรถพูด อย่างตกใจเมื่อเห็นสภาพเสื้อของฉัน

"เงียบๆไปเหอะหน่า"

"เเต่..."พนักงานขับรถเงียบทันทีเมื่อเห็นฉันฉัน ถลึงตาใส่ ฉันจัดการถอนกระโปงออกเผยให้เห็น ส่วนล่างของเดรสที่เป็นกางเกงสั้นเสมอหูสีเดียวกันกับส่วนบน เเละหยิบรองเท้าสีเเดงออกมาจาก กระเป๋าเปรี่ยนรองเท้าเรียบร้อย จากนั้นก็เมคอัป นิดหน่อยดวยการขีดอายไลน์เนอร์ เเละทาลิปสี เเดงฉูดฉาด ฉันเปิดประตูเเละเก้าออกจากรถของบ้านฉัน มุ่งหน้าไปหานายคาร์ลอย

               ฉันเปิดประตูเข้าไปก็พบกับลูกค้าที่ต่างมองมาทางฉัน เป็นตาเดียวซึ่งนั่นก็รวมแม่ของฉันด้วย ฉันเดินไปทางเป้าหมายเเบะยิ้มเเสเเสร้งพูดออกไปว่า

"มาเเล้วค่ะคุณเเม่ สวัสดีค่ะ คุณคอล์ลอย อุบส์ คุณคาร์ลอย"ฉันเเซะยิ้มอย่างเเสเเสร้งเเละมองไปที่เป้าหมายที่มีสีหน้าตกใจไม่ต่างจากคุณเเม่ ซักเท่าไหร่ก่อนที่เขาจะตอบกลับ

"สวัสดีครับ"

"คุณคิดว่าการตกเเต่งที่นี่เป็นยังไงค่ะคุณคาร์ลอย"ตอนนี้ฉันเริ่มดำเนินเเผนสองเเล้ว

"ก็ดูดีนะครับผมชอบเเบบนี้"

"ฉันคิดว่าไม่นะค่ะ ฉันว่าการตกเเต่งที่นี่เหมือกับ สถานเลี้ยงเด็กซะมากกว่า"ฉันเเกล้งพูดให้ดังกว่า เดิมจนคนทั้งร้านเริ่มสนใจบทสนทนาของเราทั้ง สองคน

"หระ..หรอครับ"

"ใช่ค่ะ"ฉันตอบเสียงฮ้วนๆ เเละมองไปทางคุณเเม่ที่ทำหน้าหวอไปเลยทีเดียว

"เอ่อผมมีธุระหนะครับขอตัวนะครับ"นายนั่นมองนาฬิกาของตัวเองเเละรีบเดินหนีไป ฮึอายจนหน้าเเหกเลยเรียบหนีกลับสิท่า เเละฉันหันไปมองทางเเม่ที่กำลังเเผ่รังสีอำมหิตอยู่

คฤหาสเควียนเลอร์ 20.56

"เเม่ค่ะปล่อยหนูเถอะค่ะ แม่"ฉันร้องครวญคราง เพราะโดนเเม่ล่ามโซ่ไว้กับเตียงเพราะเป็นการทำโทษที่ฉันไปหักหน้าไอ้คาร์ลอยนั่นโดยบทลง โทษคือโดนขังอยู่ในห้องห้ามออกไปไหนหนึ่งเดือน

"คุณหนูของนมค่ะ"เสียงคุณเพลสซ่าเเม่นมของฉันที่เลี้ยงฉันมาตั้งเเต่เล็กจนโตเธอเดินเข้ามา กอดฉันเเละร้องให้พลางลูบหน้าฉันไปมา

"คุณเพลสซ่าช่วยหนูด้วย"ฉันร้องขอความช่วย เหลือจากเธอ

".."คุณเพลสซ่าไม่พูดอะไรพลางลุกไปเปิดตู้เสื้อ ผ้าของฉันเเละเอากระเป๋าลากออกมาเเละเย็ด เสื้อผ้าลงไปในนั้นและเธอก็ลากกระเป๋ามาหาฉัน ในมือเธอมีพวกกุญเเจมาไขให้ฉัน

"คุณหนูหนีไปเถอะค่ะ"

"จะให้ฉันหนีไปไหนล่ะ"

 "เวเลฟยูยิเวอร์ฯค่ะ"

"ป้าหมายถึงมหาลัยที่ซูโฮเรียนอยู่หรอคะ"

"ใช่ค่ะ"คุณเพลสซ่าเอากระเป๋ามาให้ฉันพร้อม ยัดซองสีขาวมาให้ฉัน

 "นี่อะไรคะ"

 "ค่าเดินทางค่ะ มีของป้าส่วนหนึ่งกับของคุณหนู ส่วนหนึ่งที่ป้าไปเบิกมาให้เเล้วนะค่ะ ส่วนเรื่องมหาลัย ป้าได้ติดต่อคุณซูโฮไว้เเล้วค่ะ "

 "?.."

 "ตอนนี้ฮอพร้อมเเล้วค่ะคุณหนู"

 "ถ้าคุณเเม่รู้เรื่อง..."

 "ไม่มีเวาลาเเล้วค่ะ"

ดาดฟ้าของคฤหาสน์

 "ลาก่อนนะค่ะคุณป้า"

"บายจะ"ฉันเดินขึ้นฮอไปมองไปทางเพลสซ่า ขอบคุณสำหรับทุกอย่างค่ะ ฮอเริ่มรอยขึ้นไปเรื่อยๆจนฉันไม่เห็นอะไรเเล้วหล่ะ
 

TBC