[SF B2ST] MY LOVE ที่รัก (Junhyung x Hyunseung)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 ‘จูบ’ จากเขาช่างหอมหวาน หวานซะจนทำให้ผมเสพติดและยากจะถอนตัวออกจากสิ่งเสพติดสิ่งนี้ได้

เนื้อเรื่อง

                                                                                                     My love ที่รัก
 
 

 



‘จูบ’ จากเขาช่างหอมหวานหวานซะจนทำให้ผมเสพติด และยากจะถอนตัวออกจากสิ่งเสพติดสิ่งนี้ได้

ขาเรียวๆของชายหนุ่มก้าวเดินไปตามท้องถนนในยามค่ำคืน ไม่ว่าเวลาจะเดินจวนเข็มสั้นของนาฬิกาหมุนเข้าใกล้เลขเก้าซึ่งบ่งบอกว่าอีกไม่นานก็จะถึงเวลาหนึ่งทุ่มแล้ว แต่ผู้คนระแวกนี้ก็ยังคงพรุกพร่าน ต่างคนต่างจับจ่ายใช่สอยทรัพย์สินที่หามาได้ด้วยความยากลำบากกันอย่างสนุกสนาน

แสงไฟสีส้มอ่อนๆจากหลอดไฟข้างทางกับสายลมแผ่วเบาในช่วงต้นฤดูหนาวบวกกับเสียงเพลงแนวอาร์แอนด์บีที่เปิดคลอเบาๆจากร้านใดร้านหนึ่งในระแวกนี้ทำให้บรรยากาศสดชื่นและดูโรแมนติก อย่างบอกไม่ถูก

ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ลมอ่อนๆ แต่หากทว่าผู้ที่ต้องเดินคนเดียวในเวลานี้เชื่อได้ว่าร้อยทั้งร้อยก็ไม่อาจที่จะปฏิเสธได้เลยว่าไม่หนาว... 

ถ้าตอนนี้มีนายเดินกุมมืออยู่ข้างๆกัน...คงอุ่นน่าดูเลย  

จาง ฮยอนซึง ยิ้มให้กับความคิดของตนเองเมื่อคิดถึงคนที่เขากำลังรอ...แล้วสายตาก็ไปสะดุดกับสร้อยสีเงินที่ถูกดีไซน์อย่างเก๋ไก๋ ดูระยิบระยับตา และน่าครอบครองเสียเหลือเกิน

                “โอ๊ะ สร้อยเส้นนั้นสวยจังเลย” ชายหนุ่มพูดกับตัวเองอย่างตื่นเต้นขณะรอใครคนหนึ่งอยู่หน้าร้านกิ๊ปชอป

รอ...คนที่ทำให้เขาหัวใจเต้นแรงตลอดเวลาที่อยู่ใกล้...

รอ...คนที่หัวใจบอกคิดถึงทุกวินาทีที่ห่างเหิน...

รอ...คนที่บอกว่ารักกัน...

เลยเวลานัดมาเกือบยี่สิบนาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าคนที่เขารอจะมาสักที จากสีหน้ายิ้มแย้มในตอนแรกเริ่มหงิกงออย่างเห็นได้ชัด

เมื่อไหร่นายจะมาสักทีนะ ยง จุนฮยอง !!!

“ฉันให้เวลานายอีกห้านาทีถ้ายังไม่มาฉันจะงอนไม่พูดด้วยสองวันเลยคอยดู!!! ฮึ้ย!!!” ฮยอนซึงพูดออกมาอย่างโมโหสุดๆ

“เฮือก!” จู่ๆร่างบางก็ถูกมือใหญ่ๆ ของใครคนหนึ่งมาปิดที่ตาจนทำให้มองอะไรแทบไม่เห็นเลย ในครั้งแรกก็ตกใจอยู่หรอกนะ แต่พอเลื่อนมือของตนเองไปสัมผัสกับมือใหญ่ๆของชายนิรนามคนนั้นแล้วจึงไม่ยากที่จะคาดเดาเลยว่าเป็นมือของใคร...

                  ...ยงจุนฮยองแฟนหนุ่มของจางฮยอนซึงนั่นเอง ที่เป็นเจ้าของมือหยาบๆแบบนี้ เหอะๆ

“ไอ้บ้า ฉันตกใจหมดเลยเห็นมั้ย!!” ฮยอนซึงพูดแบบงอนๆ ทั้งๆที่มือของจุนฮยองก็ยังคงปิดตาเขาอยู่ และปล่อยมือจากมือของจุนฮยองไปกอดอกตัวเองแล้วเชิดขึ้นแทน

“นายรู้หรอว่าฉันเป็นใคร”

“ไม่รู้ก็บ้าแล่วว!! มือสากๆแบบนี้มีแค่นายคนเดียวแหละ ไอ้บ้าจุนฮยอง ชิส”

“หึหึ งอนหรอ?” จุนฮยองพูดขึ้นพร้อมส่งสายตาวิ้งวับให้หลังจากปล่อยมือออกจากตาของฮยอนซึงแล้วเดินอ้อมมายืนอยู่ข้างหน้าแทน  

ชิ ดูทำหน้าทำตาเข้า น่ารักตายแหละ ไอ้ห้อยเอ้ย!!

และฮยอนซึงก็ยังเชิดใส่จุนฮยองต่อไป

“แล้วไหนเมื่อกี้นายบอกว่าให้เวลาฉันอีกห้านาทีไง”

                เชิด...!!!

                “อย่างอนน้า~~ ดีกันนะ นะๆ ดีกัน” จุนฮยองยื่นนิ้วก้อยขึ้นแล้วยิ้มให้ร่างบางแบบที่หาดูได้อยากมากๆ ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่จางฮยอนซึงไม่มีโอกาสได้เห็นหรอก

                แต่ก็ยังคงเชิดใส่...!!

                “ดีกันนะครับ คนสวย...โอ้ย!! ตีฉันทำไมวะ”             

                “หมั่นไส้เว้ย! อีกอย่างฉันเป็นผู้ชาย จะสวยได้ยังไงห๊ะ! ไอ้บ้า” ก็แค่เขินหรอกนะถึงได้แกล้งโกรธ

                “อ่าๆๆ ไม่สวยก็ไม่สวย ว่าไงดีกันได้รึยังครับ?”

                “เออๆ ชิ เพราะรักหรอกนะ”

                “ฮ่าๆๆ ก็แค่เนี้ย”

>//////<

“สวรรค์!! นายว่าไงนะ ขะ...ขออีกทีซิ”

>//////<

“ของดีมีครั้งเดียวครับผม แบร่ๆ :P” พูดด้วยความเขินอาย แล้วฮยอนซึงก็เดินนำหน้าจุนฮยองที่ยังคงยืนบื้อเพราะโดนอึ้งกิน

                อ๊ากกกกกกกกกกก แฟนใครวะน่ารักเป็นบ้า

นี่ถือว่าเป็นครั้งที่สองที่ฮยอนซึงพูดว่ารักเขาหลังจากวันนั้น...วันที่ทั้งสองคนตกลงคบกันแบบคนรู้ใจ...หลังจากวันนั้น...ผ่านมาเกือบปีแล้วสินะ เอ๊ะ ไม่ใช่สิ หนึ่งปีแล้วต่างหาก วันนี้ของปีที่แล้วคือวันที่จุนฮยองขอฮยอนซึงเป็นแฟน ที่นี่ เวลานี้ ถึงว่าล่ะ คิคิ   

                “จะยืนอยู่อีกนายมั้ย ฉันหิวแล้วนะ” คนขี้อายที่เดินไปได้หลายก้าวแล้วหันกลับมาตะโกนเรียกคนตัวสูงที่ยืนทื่อไม่ยอมขยับ

“ฉันรักนายจังเลย จางฮยอนซึง!!!”

จุนฮยองตะโกนอย่างไม่แคร์เลยว่าที่นี่จะมีผู้คนมากมายเพียงไหน ในใจคิดเพียงแค่ว่า ณ เวลานี้มีเพียงแค่เขาสองคน

สายตาของผู้คนทั้งหลายบ้างก็มองด้วยความอิจฉาและเสียดาย บ้างก็มองด้วยความเอ็นดู แต่ก็ยังมีบางคนที่มองด้วยความแปลกใจและรับไม่ได้กับการที่ผู้ชายสองคนจะรักกัน แต่! ก็อย่างที่ว่า คนอย่างจุนฮยองไม่เคยแคร์ใครทั้งนั้นแหละ นอกจากคนที่ยืนหน้าแดงไม่ต่างจากเขาเมื่อสามนาทีก่อน

“ไอ้บ้า ไม่อายคนอื่นเค้าบ้างหรือไงหะ!?! >///<”

คนหน้าด้านส่ายหัวพร้อมกับยิ้มร่าในความขี้อายของคนรัก

“ฉันรักนายได้ยินมั้ย!!” เห็นร่างบางเขินแล้วมันน่าแกล้งต่อซะจริงๆ เลย

“หุบปากได้แล้ว แล้วก็รีบเดินมาเร็วๆ เข้าฉันหิวไส้กิ่วแล้วนะเว้ย >///<” ฮยอนซึงยกเรื่องความหิวขึ้นมาเพื่อปิดบังความอายของตนเองอย่างไม่มิดเอาซะเลย

“ฮะๆ ไปแล้วคร้าบบบบบ”

__________________________________________________________________

                 


                 “วันนี้นายดูแปลกๆไปนะ”

ในที่สุดฮยอนซึงก็ตัดสินใจพูดออกมาหลังจากสงสัยอยู่นานว่าทำไมวันนี้คนตรงหน้าถึงได้ดูยิ้มแย้มเฮฮาผิดไปจากยงจุนฮยองที่เอาแต่นิ่งเงียบคนเดิม

“แปลก? แปลกยังไง?”

“ก็นายดูมีความสุข...ยิ้มบ่อยกว่าทุกวัน”

                อึก

                “ฉัน...ก็เป็นอย่างงี้อยู่แล้วนี่นา”

                “ฉันบอกว่าแปลกก็แปลกสิ นายเป็นอะไรรึเปล่า?”

ฉันจะบอกนายยังไงดีนะ ...ฮยอนซึง

“เปล่า ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลหรอกน่าฉันอยู่กับแฟนฉันก็ต้องมีความสุขอยู่แล้วสิ”

ฉ่า >////<

จุนฮยองยื่นมือไปขยี้ผมนุ่มๆของร่างบางที่ตอนนี้เขินจนแดงเถือกไปทั้งหน้าแล้ว อ่า น่ารักจริงๆเลย 

แล้วฉันจะบอกนายว่าไงฮยอนซึง ฉันจะพูดกับนายยังไง ถ้าฉันบอกนายไปแล้วนายจะรับได้หรอ จะทนได้มั้ย สัญญาได้รึเปล่าว่านายจะไม่ร้องไห้....

...ฉันทนไม่ได้จริงๆ ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาของนายเลย....

 
                จุนฮยองพยายามทำตัวให้เป็นปกติเพื่อปกปิดเรื่องข้างในจนมันดูมากเกิน เกินกว่าจุนฮยองคนเดิม
 

“ไม่เป็นไร ถ้านายยังไม่พร้อมที่จะบอกฉันก็ไม่เป็นไร แต่ฉันจะรอนะ ไม่ว่าเรื่องที่นายกำลังเก็บมันอยู่ตอนนี้มันจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ขอแค่ให้นายรับรู้ไว้ว่าจางฮยอนซึงคนนี้จะอยู่เคียงข้างนายเสมอ โอเคมั้ย?”

                “ฮะๆ แน่นอนสิ ถ้าไม่ใช่นายแล้วจะให้ใครมาอยู่ข้างๆฉันล่ะ ฉันไม่มีทางยอมง่ายๆหรอก”

จุนฮยอง...

“ทีตอน‘นอน’ นายยังอยู่ข้างๆฉันได้เลย”

                “ไอ้ทะลึ่ง!!! ไม่อยากคุยกับนายแล้ว”

ให้ตายเถอะ กำลังจะซึ้งอยู่แล้วเชียว ไอ้บ้าเอ้ย!! ตัณหากลับชะมัดเลย เฮ้อ

                จุนฮยองเพียงแค่พูดติดตลกเพื่อหวังให้คนตรงหน้าเลิกคิดเรื่องที่เขากำลังคิดอยู่ตอนนี้ เรื่องที่ติดอยู่ในใจของเขา เรื่องที่เขาไม่กล้าที่จะบอกให้คนรักอย่างฮยอนซึงรับรู้  เพียงเพราะเขาไม่กล้าพอที่จะเห็นน้ำตาของร่างบาง ไม่กล้า...จริงๆ...

                “ฮยอนซึง”

                “อะไรอีกล่ะ” ร่างบางละสายตาจากแม่น้ำแล้วหันมามองหน้าคนรักอย่างจุนฮยอง

                “วันนี้...วันครบรอบหนึ่งปีของเรานะ นายจำมันได้รึเปล่า?”

                “แล้วมีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องจำล่ะ?”

                จุนฮยองเสียลงเล็กน้อยและส่ายหัวอย่างไม่รู้ ฮยอนซึงจึงพูดต่อ

“มันก็เหมือน...ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องลืมมันเหมือนกันนั่นแหละ”

                รอยยิ้มบนหน้าของจุนฮยองผุดขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ รอยยิ้มที่คอยมอบความอบอุ่น คอยมอบความรัก ความห่วงใยให้อีกคน

                “ขอบใจนะที่นายยอมให้อภัยคนเลวๆที่คอยแกล้งนายสารพัสดุ์ ขอบใจที่นายรักผู้ชายอย่างฉัน ขอบใจจริงๆ”

                “เฮ้อ นายแปลกไปจริงๆด้วยแหะ คิคิ จุ๊บ” ฮยอนซึงยื่นหน้าใสๆของตัวเองเข้าไปจุ๊บปากห้อยๆของคนตัวสูงอย่างแผ่วเบา

                “ฉันก็รักนายเหมือนกันแหละน่า ถึงได้ยอมนายขนาดนี้”

                “มาจูบที่ดิ๊ น่ารักจริงๆเลยนายน่ะ” จุนฮยองพูดออกมาอย่างไม่อ้อมค้อม ยังไม่ทันที่ที่ฮยอนซึงจะปฎิเสธก็ถูกคนตัวโตครอบครองริมฝีปากไปแล้ว

สัมผัสที่อ่อนโยน อ่อนนุ่ม และอ่อนหวาน แต่แอบเร่าร้อนในคราวเดียวกัน สัมผัสจากเขาทำให้หัวใจเต้นแรงได้ทุกครั้ง จุมพิตจากเขาจะมีแต่ผมเพียงคนเดียวที่ได้สัมผัส ผมเผลอจูบจุนฮยองตอบไปเหมือนกัน จูบจากเขาช่างหอมหวาน หวานซะจนทำให้ผมเสพติด และยากจะถอนตัวออกจากสิ่งเสพติดสิ่งนี้ได้

ฉันรักนายเหลือเกินยงจุนฮยอง

          แต่ฉันรักนายมากยิ่งกว่า จาง ฮยอนซึง...ที่รักของฉัน... ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็จะรักนาย ขอแค่นายเชื่อใจฉันทุกอย่างจะต้องผ่านไปด้วยดีแน่ๆ...

............ 

          ...ที่รัก...

          ............

             “ที่รัก” ทั้งสองพูดออกมาพร้อมๆกัน และยิ้มให้กันอย่างมีความสุขล้วนแล้วแต่ออกมาจากจิตใจที่เกิดขึ้นจากความรัก

“ฉันจะจับมือนายไว้อย่างนี้ตลอดไปเลยนะ...ที่รัก”   

“คิก จำคำพูดของนายไว้ด้วยล่ะ...ที่รัก”

“จะจำจนวันตายเลยครับที่รักของผม”

รอยยิ้ม และ เสียงหัวเราะ เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ไปพร้อมกับเวลาในค่ำคืนอันแสนสุข...เปรียบเสมือนเข็มนาฬิกาที่กำลังเดินหมุนรอบเป็นวงกลม อย่างไม่รู้จักคำว่า ‘หยุด’ แต่ถ้าหากว่า ‘ถ่าน’ ของนาฬิกานั้นไม่หมดซะก่อนนะ คิคิ  ♥

 


                                                                          

                                                                                ..........???????.........




















________________________________________________________________________



พอดีว่างๆ เลยแต่งเล่นๆ เพื่อสนองนี๊ดตัวเอง ฮ่าๆๆ

ชิพจุนซึงยิ่งชีพ >.<

ป.ล. ชอบก็เม้นด้วยนาา