ตูอยากจะบ้าตาย - ตูอยากจะบ้าตาย นิยาย ตูอยากจะบ้าตาย : Dek-D.com - Writer

    ตูอยากจะบ้าตาย

    ชีวิตการทำงานของยัยเอ๋อ........ครั้งแรกในชีวิต จะต้องมาเจอกะยัยบ้า.....เรื่องจะเป็นยังไงต่อนี่......O 0 O;;

    ผู้เข้าชมรวม

    173

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    173

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ตลก-ขบขัน
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  16 ส.ค. 48 / 21:02 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      หลังจากที่ยัยบ้าย้ายมาที่ทำงานที่ยัยเอ๋ออยู่ ก็นับได้ร่วม 3 เดือน  ยัยบ้าเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการจึงต้องถูกส่งมาอยู่ที่ สำนักงานสาขาย่อย  เข้ามาไม่ทันไร    มันก็เริ่มจะออกฤทธิ์ (บ้า) จนได้...... เช่น

      1. หัวเราะเรื่องไม่เป็นเรื่องแถมเสียงดังไม่สนใจเลยว่าหัวหน้าฝ่ายนั่งหัวโด่อยู่ เวลาใครคุยใกล้รัศมียัยบ้า ยัยบ้าก็มักหัวเราะทั้งที่ไม่ใช่เรื่องมัน
      2. เดินแบบลากรองเท้า ไม่ยกเท้าเลย ทั้งที่รองเท้าที่ใส่มาทำงานเป็นรองเท้าแตะชัด ๆ ทุกคนมักนินทายัยบ้าว่า \"เดินแบบไม่มีสกุล\"
      3. ไม่มีใครยอมคุยกะยัยบ้าถ้าไม่ใช่เรื่องงาน น้อยคนที่จะสนิทสนมกะยัยบ้า
      4. เมื่อเวลาว่างมักจะหยิบโทรศัพท์ขึ้น ต่อสายออกข้างนอกเพื่อคุยกะคนที่มันเรียกว่า \"แฟน!?\" แต่ความจริงคงคิดเองเออเองมากกว่า
      5. แล้วโทรศัพท์ที่ว่าเนี่ย ไม่ใช่มือถือ และเป็น โทรศัพท์ที่อยู่ในโต๊ะมัน ที่ไว่้ใช้ติดต่องาน  คุยเป็นชั่วโมง.......
      6. ทุกคนมักพูดว่า \"ถ้าทำงานดี มีความรู้ดี นิสัยดี คงไม่ถูกย้ายมาที่นี่หรอก\"
      7. ยัยบ้ามักจะพูดกับคนที่มันชอบพอ (แต่ไม่มีชอบพอกับยัยบ้านี่หรอก) จะพูดจาดี
      8. ที่ทำงานนั้นจะมีกฏอยู่ \"ห้ามใส่รองเท้ามาทำงาน\"  แต่มันก็แหกข้อ

      \"นี่....หล่อนถ่ายเอกสาร\"  เรียกยัยเอ๋อน้ำเสียงแบบตะคอก ๆ
      \"เออ.....รู้แล้ว\"  ยัยเอ๋อตอบรับน้ำเสียงแบบกวนบาทา
      \"กระดาษเสียอยู่นั้น\" ยัยบ้าบอกยัยเอ๋อ แบบวางกล้ามสุด  (มันชอบใช้กระดาษรีไซเคิลถ่ายเอกสาร)
      \"เออ...เห็นแล้ว ตาไม่ได้บอด\"
      \"ไม่รู้ว่าเกินหรือเปล่้า  นับให้ด้วย\"  
      \"ไม่นับ ไม่ใช่หน้าที่เว้ย\"   หลังจากนั้นยัยบ้าก็เงียบไป  พอถ่ายเอกสาร ยัยบ้าก็ขอบคุณยัยเอ๋อแล้วกระชากเสียง  -_-;;

      เรื่องมันยังไม่จบแค่นี้นะ   -_-;  

      หัวหน้าฝ่ายคนหนึ่งจะเดินออกจากห้องที่ยัยเอ๋อทำงาน ประจวบกับที่ยัยบ้าหัวเราะเสียงดังเอามาก ๆ  หัวหน้าคนนั้นจึงพูดว่า
      \"เหมือนอยู่ในตลกคาเฟ่เลย\"  พูดจบ หัวหน้าคนนั้นก็เดินออกจากห้องทันที
      ยัยเอ๋อดีดนิ้วดังเป๊าะ  ข้าง ๆ ยัยเอ๋อนั้นมีพี่ ๆ ร่วมงานอยู่ 2 คน
      \"ทำไม...หัวเราะอะไรมืทราบ\"  ยัยบ้าที่นั่งอยู่ข้างหลังยัยเอ๋อก็ถามด้วยน้ำเสียงมีน้ำโห
      เงียบ
      \"ฉันถามว่าหัวเราะไมไม่ทราบ\"  
      เงียบ
      \"ก็ใช่น่ะสิ......คนเรามันทำอะไรไม่ได้นี่ ก็ได้แต่จ้องจะหาเรื่องคนอื่น ๆ ไปวัน ๆ \"  ยัยบ้าพูดเหมือนชนะยัยเอ๋อแล้ว

      หลังจากที่ยัยบ้าสะบัดก้นออกไปเข้าห้องน้าเป็นครั้ง 11 (ครึ่งเช้า) ของวันนั้นแล้ว   ยัยเอ๋อก็พูดกะพี่ ๆ ที่ทำงานว่า
      \"สงสัยร้อนตัว......ใครกันแน่ที่ทำอะไรไม่ได้\" ยัยเอ๋อ ซึ่งทุกทีจะตบะเถียง แต่คราวไม่เถียงแถมอารมณ์ดี ^_^  พวกพี่ ๆ จึงถามว่าทำไมล่ะ
      ยัยเอ๋อยิ้มแล้วตอบว่า
      \"คิดซะว่า คนบ้ามันให้พรล่ะกัน\"

                                                          จบข่าว.........ขอให้ไปที่ชอบ ๆ เถิด  สงสัยไม่มีชื่อในบัญชีหนังหมามั้ง รถคว่ำก็ยังไม่ตาย......

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×