รอยสักผู้ดี

รอยสักผู้ดี




เลือดครึ่งหนึ่งที่ไหลเวียนอยู่ตัวเขา มันเป็นเลือดที่เขาไม่เคยต้องการ

แต่! มันก็เป็นครึ่งหนึ่งของชีวิตที่ส่งผลให้เขากลายเป็นมนุษย์

และมันก็ยังเป็นต้นเหตุทำให้เขาต้องกลับจากบ้านเกิดมายังประเทศไทย

เพื่อรับสืบทอดมรดกในฐานะ หลานคนโตของเชื้อสายกานติยานนท์

สุริยะ เดวิด รามานอฟ หรือ สุริยะ กานติยานนท์

ผู้ชายที่มีรอยสักเกือบทั้งตัว จะมีใครสักกี่คนที่ยอมรับในตัวตนของเขา

ชื่อเสียงและเงินตราที่เขาไม่ต้องการ

สิ่งเหล่านั้นกลับเป็นตัวแปรเปลี่ยนให้เลือดผู้ดีของเขาได้แผ่ซ่านออกมา

ให้ทุกคนได้รับรู้

จากชายหนุ่มขี้เล่น อารมณ์ดี จอมกะล่อน กลับกลายเป็นคนเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง

และในงานเลี้ยงต้อนรับเพื่อเปิดตัวเขาอย่างเป็นทางการ

มันทำให้เขาได้พบกับเธอ

สาวน้อยผมสีแดง!

            “งอนอีกแล้วเหรอ เมื่อคืนก็งอนนี่นาหายแล้วหรือไงเรา”

            เขาพูดพร้อมกับโยกหัวเธอเบาๆ

            “อย่ามาเล่นผมพระจันทร์นะ เมื่อคืนน่ะงอนตอนนี้ก็ยังไม่หาย ถ้าพระจันทร์ไม่มีธุระก็ไม่คิดจะมาที่นี่หรอก ขนาดว่าจำใจมาแล้วนะเจอแต่เรื่องไม่บันเทิงใจทั้งนั้น”

            “หึงพี่หรือเปล่า”

            “คงใช่มั้งค่ะ”

            “อย่าหึงเลยครับเพราะพี่ไม่ได้รักใครและคงไม่มีวันจะรักด้วย”

            เธอหันไปมองหน้าเขาเมื่อได้ยินคำตอบ แล้วจ้องมองลงไปในดวงตา เธอเห็นมันอีกแล้วเสี้ยวสีทองที่เปล่งประกายขึ้นมาชั่วขณะหนึ่งแต่คำพูดที่บอกว่าจะไม่รักใครมันหมายความว่ายังไง เธอไม่เข้าใจกับสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อเลยจริงๆ

            “ช่างมันเถอะค่ะ พอดีว่าวันนี้พระจันทร์มาขอความช่วยเหลือจากพี่เดฟหน่อย คือเมื่อไม่นานมานี้พระจันทร์ไปออกค่ายที่ปราจีนบุรีแล้วถูกชะตากับน้องผู้ชายคนหนึ่งเข้าเลยให้เบอร์ติดต่อไว้ วันนี้เขาก็โทรมาค่ะว่าเขามีปัญหาเรื่องเรียน”

            “ทำไม”

            “เขาอยากเรียนต่อค่ะแต่ไม่มีเงินทุน พระจันทร์อยากให้น้องได้เรียนจะเรียกว่าอุปการะก็ได้ค่ะ แต่มันติดอยู่ที่”

            “ไม่มีเงิน”

            เขาต่อให้อย่างเข้าใจรู้ว่าเด็กมหาลัยอย่างเธอถึงแม้ที่บ้านจะมีฐานะค่อนข้างดี แต่การที่จะรับอุปการะเด็กสักคนมันก็ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ยอมรับว่าผู้หญิงตรงหน้าโดนใจเขาไม่น้อย รวมไปถึงความเมตตาที่มีให้กับคนรอบกาย ยกเว้นเขาล่ะมั้ง

            “ค่ะ พระจันทร์เลยอยากให้พี่เดฟช่วยเหลือพระจันทร์หน่อย พอจะได้ไหมคะ”

            “แลกกับอะไร”

            เดวิดพูดก่อนที่ยกมือนิ้วเรียวลูบปลายคางของตัวเองช้าๆอย่างครุ่นคิด

            “มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนด้วยเหรอคะ”

            เธอเอ่ยถามอย่างแปลกใจ และไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้หลุดออกมาจากปากเขา

            “พี่เป็นนักธุรกิจนะครับแม่หนูน้อย ตกลงว่าเราจะแลกเปลี่ยนอะไรกันดี ยอมเป็นของพี่ไหมง่ายดี”

            “ปากใช่ไหมที่พูดออกมา พระจันทร์ถือว่าไม่ได้ยินแล้วค่ะแล้วก็ขอบคุณที่เสียเวลาฟังเรื่องไร้สาระจากพระจันทร์”

ฝากกดไลค์แฟนเพจกันด้วยนะคะ 

อีกหนึ่งช่องทางคะ ทวิตเตอร์ ^^ :: https://twitter.com/sailomdean5

 

O W E N TM.ขอขอบคุณธีมดีๆค่ะ