คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 (รีไรท์)
ตอนที่ 3 แกล้ง
“ฉันขอแกล้งคืนบ้างนะ…”เกรย์พูดพร้อมกับโน้มหน้าลงมาจนห่างกันไม่ถึงคืบ
ก่อนใช้ฝ่ามือเย็นเฉียบค่อยๆเอามือล้วงเข้าไปใต้เสื้อของหนุ่มผมสีชมพู
“เฮ้ย ทำอะไรน่ะ ไอโรคจิต”นัตสึพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกและสีหน้าเลิกลักอย่างทำอะไรไม่ถูก
ก่อนตั้งสติพยายามขัดขืนมือของเกรย์ที่ล้วงเข้ามา
ด้วยการใช้รีเฟล็กร่างกายต่อยเข้าไปในท้องเกรย์แบบเต็มแรง แต่มันทะลุอ่ะ
“อ๊าก! ไอขี้โกงๆๆๆ แบบนี้ฉันจะต่อยนายยังไงฮะ!!”นัตสึแหกปากออกมาพร้อมกับปล่อยมัดไฟ
ท่าไม้ตายตัวเองเข้าเต็มตัวผีตรงหน้า แต่ต่อยเกรย์ไม่ยั้งแต่ก็ไม่โดนสักหมัด
เพล้ง!
ตุ๊บ!
เกรย์หันหน้าไปมองด้านหลังก็พบบรรดาข้าวของที่รับกรรมแทนเขา
ตกกระจายแตกไปรอบพื้น ทำให้เกรย์หลุดยิ้มในการทำตัวขัดขืนน่ารักๆของนัตสึ
"เฮ้ๆ เดี๋ยวห้องกก็เละหรอกน่า" เกรย์ว่าก่อนจะรวบมือนัตสึยกขึ้นเหนือหัว แล้วเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ
พร้อมกระซิบข้างหูเบาๆด้วยคำที่ทำนัตสึหน้าแดงแจ๊ออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว
“จะทำร้ายว่าที่สามีได้ลงคอเหรอ..”เกรย์พูดพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย
ผิดกับนัตสึที่ หน้าแดงถึงหู มือก็พยายามผลักออก แต่ก็เหมือนผลักอากาศ
ปากก็โวยวายออกมาพร้อมมือที่ยังตะกายกุยหน้าผีตรงหน้า
“ใครเป็นสามีฉัน ฉันเป็นผู้ชายนะโว้ย!!”
“ก็ฉันไง”เกรย์เอ่ยพร้อมกับกระตุกยิ้ม
“ไม่ใช่โว้ย”
“ใช่สิ”เกรย์อ้าปากขบกัดติ่งหูนัตสึพรางเม้มเบาๆ สายตาแอบเหร่มองหน้านัตสึ
ที่ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูก
"ยะ หยุดนะเว้ย" เสียงที่เงียบไปนานของนัตสึดังขึ้นมาเหมือนเพิ่งหาเสียงตัวเองพบ
แล้วเปล่งสั่นออกมาตะกุกตะกักอย่างยากลำบาก
พร้อมกับใบหน้าที่เริ่มแดงไม่รู้ว่าเพราะอะากาศร้อน เพราะไฟในตัว รึเขินกันแน่นะ นัตสึ
.
.
.
.
.
.
แต่อยู่ๆเกรย์ก็หัวเราะออกมา
“ฮ่าๆๆๆ เป็นไงโดนแกล้งแล้วรู้สึกยังไงบ้างล่ะ”เกรย์หัววเราะอย่างซะใจ
ที่นัตสึทำหน้าตกใจกับสิ่งที่เกรย์ทำแบบสุดขีด
แต่ก็ต้องหุบยิ้มทันทีเมื่อเจอกับสายตาที่นัตสึจ้องมา
“แก.. ตายยยยยยย!!”และวันนั้นนัตสึกับเกรย์ก็วิ่งไล่กันในห้องจนถึงเช้า
………………………………………………………
เช้าวันต่อมา
“ฮ้าว..ง่วงจัง”นัตสึหาวออกมา ตัวของนัตสึสัปหงก
จนจะกระแทกกับโต๊ะหลายรอบ
“ที่รัก นายเป็นไรมากป่ะ”ตัวปัญหาโผล่ออกมายืนข้างๆเขา
“โว้ย!! เพราะแกคนเดียว แล้วฉันก็ไม่ใช่ที่รักแกโว้ย”นัตสึตะโกนแล้วก็ต่อยไปที่ท้องเกรย์
แต่ก็ทะลุ เหมือนนัตสึลืมอะไรบางอย่าง
นี่มันที่กิลด์ ไม่ใช่ที่บ้านนี่หว่า
นัตสึคิดก่อนจะเหลือบตามองซ้าย มองขวา
ก็พบสายตาจ้องมาที่เขา ทุกอย่างตกในความเงียบ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“พานัตสึส่งโรงบาลบ้าเร็ว!!!”เสียงของมาคาโอตะโกนในกิลด์
“ฉันไม่ได้บ้าเฟ้ย!!!”
ความคิดเห็น