คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 (รีไรท์)
ตอนที่ 4
“ฉันไม่ได้บ้านะโว้ยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!”เสียงตะโกนลั่นกิลด์ของเด็กหนุ่ม ผมสีชมพู นัตสึ
ที่ตอนนี้ถูกจ้องมองจากคนทั้งกิลด์ด้วยสายตาน่าเวทนา "โธ่ ไม่น่าเลยนัตสึ"
“แต่นายพูดคนเดียวนะ นัตสึ” สาวผมเหลืองผู้อัญเชิญเทพแห่งดวงดาว ลูซี่ที่นั่งอยู่ข้างๆพูดกับนัตสึ
พร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่มทำขำออกมา
“นี่ ที่รักของฉันเป็นบ้าหรอเนี่ย เพิ่งรู้นะ “เกรย์ที่ยืนดูนานแล้วกระซิบเบาๆข้างๆหูนัตสึ
ทำให้นัตสึถึงกับหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อเป็นลูกตำลึงสุกก่อนที่นัตสึจะหันไปตะโกนใส่หน้าเกรย์
“ฉันไม่ได้บ้า ไอ้โรคจิต!!!!!!!!!!!”นัตสึตะโกนออกไป จนลืมนึกไปว่า
.
.
.
.
.
.
เขาไม่ได้อยู่คนเดียว
“นี่หรอที่ไม่ได้บ้า เจ้าโรคจิตนี่หมายถึงเกรย์รึเปล่านะ“คำพูดและรอยยิ้มสยองของแต่ล่ะคน สายตาจ้องมาที่นัตสึ เป็นตาเดียว
"ใช่ เจ้าเกรย์!! ฉันโดนผ-" ยังไม่ทันจบประโยคว่า โดนผีเกรย์ตามก็โดนมือของผีที่ถูกเอ่ยถึงเข้ามาปิดปาก
และคนอื่นๆก็ไม่ทันฟังจบ
"นัตสึ นายคิดถึงเกรย์!!"เสียงฮือฮาของคนในกิลด์ดังขึ้น
"นั่นสิ เกรย์อยู่ รพ นี่นายคิดถึงจนหลอนเลยเหรอ555"
"โธ่ นัตสึ นายมันบ้าไปแล้ว" หลาายบรรดาเสียงของคนในกิลด์หยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
“ฉันไม่ได้บ้า ฉันแค่…”นัตสึพูดค้างไว้ ก่อนจะเงียบไป ทำให้ทั้งกิลด์ถึงกับเงียบกริบ
ราวกลับรอฟังคำพูดที่จะออกมาจากปากของนัตสึ แต่มีเพียงวิญญาณลอยได้อย่างเกรย์ที่
ทำท่าทีลุกลี้ลุกลนแปลกๆอย่างน่าสงสัย
“นัตสึนายห้ามบอกว่าวิญญาณฉันออกจากร่างนะ”เกรย์ก้มลงมากระซิบที่หูนัตสึเบาๆ จนนัตสึรีบหันควับมามอง ด้วยแววตาสงสัย “ทำไมถึงห้ามบอก” เหมือนเกรย์จะอ่านความคิดของนัตสึออก
“ถ้านายไม่ทำตามฉันจะจับนายเป็นภรรยาฉัน เข้าใจมั้ย”เกรย์พูดน้ำเสียงเย็นยะเยือกแสดงให้เห็นว่าเขาจะทำจริงๆ
นัตสึถึงกับหน้าซีดกับคำพูดแต่หัวใจกับเต้นรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ
“แค่อะไร”ปีศาจแสนสวยผมสีแดง เอลซ่า ถามนัตสึ แววตาทอประกายจับจ้องที่นัตสึเพียงผู้เดียวราวกับ
จะกินเลือดกินเนื้อ นัตสึกลืนน้ำลายลงคอดังเอือก อย่างยากลำบาก เหงื่อเริ่มไหลท่วมใบหน้าสวย
“แค่…”นัตสึแสดงท่าทีเลิกลัก ลุกลี้ลุกลน
“เป็นอะไร หืม?”เสียงอำมหิตของเอลซ่าเรียกสตินัตสึขึ้นมา
“แค่…. เอ่อ แค่..”
“จะอีกกี่แค่ถึงจะพอหะ”เสียงของลูซี่ดังขึ้นบ้างเพื่อทำลายความเงียบ
“เอาวะ เอาไงเอากันดีกว่าเป็นเมียไอโรคจิต”นัตสึคิดในใจก่อนจะตอบออกไปอย่างยากลำบาก
“แค่.
.
.
.
.
.
.
ฉันแค่เกือบบ้าระยะสุดท้ายโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ผมคิดอยู่นานกว่าจะตะโกนออกมา จนผมต้องรีบก้มหน้าทันที เพราะถึงไม่เงยหน้าก็คงเดาได้ไม่ยากว่าทุกคน
กำลังจ้องมาพร้อมกับหัวเราะกัน คิกคัก
"55555555!!!!"
ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรแล้วผมลุกออกแล้วเดินออกมาจากกิลด์ทันที
ทั้งเขิน ทั้งอายเลยครับ
“ถึงนายจะบ้าฉันก็รักนายยยยนะ จุ๊บๆ”ผีบ้าที่ทำลายภาพพจน์คนปกติของผมลอยออกมาพูดทำลายความเงียบ
ทั้งที่แกน่ะแหละตัวต้นเหตุเลย
“….” ผมได้แต่เงียบและเดินต่อไป
“นี่ๆนัตสึ วันนี้เค้าหล่อป่ะตะเอง”เกรย์พูดพร้อมกับส่งสายตาปิ้งๆ
“…”
“บอกหน่อยนะ”
“…”
“นะ”
ณ บ้าน
“นะ”
“…”
“นะ”
“…”
“บอกว่านะ”
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย เงียบสักทีได้มั้ยรำคาญ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“ใจร้ายจริงเลย ถ้าฉันโกรธแล้วจับนายปล้ำขึ้นมาจริงๆไม่รู้ด้วยนะ”
“ถ้าแน่จริงก็ทำดิ แบร่”ผมพูดพร้อมกับแลบลิ้นใส่
ปึก!
ความคิดเห็น