ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (Fairy tail)ผมรักนายได้ไงนะ..คุณผีน้ำเเข็ง [Gray x Natsu]

    ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 (รีไรท์)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.25K
      40
      14 พ.ค. 61

    ตอนที่ 4

    “ฉันไม่ได้บ้านะโว้ยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!”เสียงตะโกนลั่นกิลด์ของเด็กหนุ่ม ผมสีชมพู นัตสึ

     ที่ตอนนี้ถูกจ้องมองจากคนทั้งกิลด์ด้วยสายตาน่าเวทนา "โธ่ ไม่น่าเลยนัตสึ"

    “แต่นายพูดคนเดียวนะ นัตสึ” สาวผมเหลืองผู้อัญเชิญเทพแห่งดวงดาว ลูซี่ที่นั่งอยู่ข้างๆพูดกับนัตสึ

    พร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่มทำขำออกมา

    “นี่ ที่รักของฉันเป็นบ้าหรอเนี่ย  เพิ่งรู้นะ “เกรย์ที่ยืนดูนานแล้วกระซิบเบาๆข้างๆหูนัตสึ 

    ทำให้นัตสึถึงกับหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อเป็นลูกตำลึงสุกก่อนที่นัตสึจะหันไปตะโกนใส่หน้าเกรย์

    “ฉันไม่ได้บ้า ไอ้โรคจิต!!!!!!!!!!!”นัตสึตะโกนออกไป จนลืมนึกไปว่า

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    เขาไม่ได้อยู่คนเดียว

    “นี่หรอที่ไม่ได้บ้า เจ้าโรคจิตนี่หมายถึงเกรย์รึเปล่านะ“คำพูดและรอยยิ้มสยองของแต่ล่ะคน สายตาจ้องมาที่นัตสึ เป็นตาเดียว

    "ใช่ เจ้าเกรย์!! ฉันโดนผ-" ยังไม่ทันจบประโยคว่า โดนผีเกรย์ตามก็โดนมือของผีที่ถูกเอ่ยถึงเข้ามาปิดปาก

    และคนอื่นๆก็ไม่ทันฟังจบ

    "นัตสึ นายคิดถึงเกรย์!!"เสียงฮือฮาของคนในกิลด์ดังขึ้น

    "นั่นสิ เกรย์อยู่ รพ นี่นายคิดถึงจนหลอนเลยเหรอ555"

    "โธ่ นัตสึ นายมันบ้าไปแล้ว" หลาายบรรดาเสียงของคนในกิลด์หยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน

    “ฉันไม่ได้บ้า ฉันแค่”นัตสึพูดค้างไว้ ก่อนจะเงียบไป ทำให้ทั้งกิลด์ถึงกับเงียบกริบ 

    ราวกลับรอฟังคำพูดที่จะออกมาจากปากของนัตสึ แต่มีเพียงวิญญาณลอยได้อย่างเกรย์ที่

     ทำท่าทีลุกลี้ลุกลนแปลกๆอย่างน่าสงสัย

    “นัตสึนายห้ามบอกว่าวิญญาณฉันออกจากร่างนะ”เกรย์ก้มลงมากระซิบที่หูนัตสึเบาๆ จนนัตสึรีบหันควับมามอง ด้วยแววตาสงสัย “ทำไมถึงห้ามบอก” เหมือนเกรย์จะอ่านความคิดของนัตสึออก

    “ถ้านายไม่ทำตามฉันจะจับนายเป็นภรรยาฉัน เข้าใจมั้ย”เกรย์พูดน้ำเสียงเย็นยะเยือกแสดงให้เห็นว่าเขาจะทำจริงๆ 

    นัตสึถึงกับหน้าซีดกับคำพูดแต่หัวใจกับเต้นรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ

    “แค่อะไร”ปีศาจแสนสวยผมสีแดง เอลซ่า  ถามนัตสึ แววตาทอประกายจับจ้องที่นัตสึเพียงผู้เดียวราวกับ

    จะกินเลือดกินเนื้อ นัตสึกลืนน้ำลายลงคอดังเอือก อย่างยากลำบาก เหงื่อเริ่มไหลท่วมใบหน้าสวย

    “แค่”นัตสึแสดงท่าทีเลิกลัก ลุกลี้ลุกลน

    “เป็นอะไร หืม?”เสียงอำมหิตของเอลซ่าเรียกสตินัตสึขึ้นมา

    “แค่…. เอ่อ แค่..

    “จะอีกกี่แค่ถึงจะพอหะ”เสียงของลูซี่ดังขึ้นบ้างเพื่อทำลายความเงียบ

    “เอาวะ เอาไงเอากันดีกว่าเป็นเมียไอโรคจิต”นัตสึคิดในใจก่อนจะตอบออกไปอย่างยากลำบาก

    “แค่.

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    ฉันแค่เกือบบ้าระยะสุดท้ายโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ผมคิดอยู่นานกว่าจะตะโกนออกมา จนผมต้องรีบก้มหน้าทันที เพราะถึงไม่เงยหน้าก็คงเดาได้ไม่ยากว่าทุกคน

    กำลังจ้องมาพร้อมกับหัวเราะกัน คิกคัก

    "55555555!!!!"

    ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรแล้วผมลุกออกแล้วเดินออกมาจากกิลด์ทันที

    ทั้งเขิน ทั้งอายเลยครับ

    “ถึงนายจะบ้าฉันก็รักนายยยยนะ จุ๊บๆ”ผีบ้าที่ทำลายภาพพจน์คนปกติของผมลอยออกมาพูดทำลายความเงียบ

    ทั้งที่แกน่ะแหละตัวต้นเหตุเลย

    ….” ผมได้แต่เงียบและเดินต่อไป

    “นี่ๆนัตสึ วันนี้เค้าหล่อป่ะตะเอง”เกรย์พูดพร้อมกับส่งสายตาปิ้งๆ

    “บอกหน่อยนะ”

    “นะ”

    ณ บ้าน

    “นะ”

    “นะ”

    “บอกว่านะ”

    “โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย เงียบสักทีได้มั้ยรำคาญ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    “ใจร้ายจริงเลย ถ้าฉันโกรธแล้วจับนายปล้ำขึ้นมาจริงๆไม่รู้ด้วยนะ”

    “ถ้าแน่จริงก็ทำดิ แบร่”ผมพูดพร้อมกับแลบลิ้นใส่

    ปึก!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×