คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : PRINCE:EPISOD 0 ...[INTRO]
FIC EXO]PRINCE : [BEAKHYUN X ALL]
คุณชายคนโต อู๋อี้ฟาน
คุณชายคนกลาง ปาร์ค ชานยอล
คุณชายคนเล็ก โอ เซฮุน
กับคนใช้หน้าสวย บยอน แบคฮยอน
เพราะรัก...ไม่ใช่การเสียสละ แต่เป็นการทุกวิธีทาง ให้อีกฝ่ายมาคราง...อยู่บนเตียง [ROMANTIC,IROTIC F.T. DRAMA]
INTRO
@ DREAMS HOTEL 17:00
ร่างหนาของใครสักคนที่ค่อยๆปลดซิบด้านหลังของเดรสสีแดงออกทำให้ร่างบางสุดเซ็กซี่นั้นเปลือยเปล่า มือหนาค่อยๆลูบไล้ไปทั่วทั้งร่างของหญิงสาวก่อนไปเล้าโล้มที่หน้าอกอวบอิ่ม หญิงสาวเองก็รู้สึกดีมากทั้งๆที่ก็มีใครต่อใครมาทำเรื่องอะไรอย่างนี้บ่อยครั้ง...แต่เธอมั่นใจว่าเธอไม่เคยมีความสุขกับใครมากเท่ากับเขาในตอนนี้
ชายหนุ่มค่อยๆเลื่อนริมฝีปากบางเฉียบไปแนบริมฝีปากอวบอิ่ม ลิ้นร้อนเตรียมพร้อมจะสอดเข้าไปชิมความหวาน...แต่ทันใดนั้นเอง
“คุณชายอู๋ครับ รับโทรศัพท์ด้วย ~~ คุณชายอู๋ครับ...”
เสียงริงโทนที่อัดขึ้นจากเสียงหวานของใครสักคนดังขึ้นทำให้ ‘คริส’ หรือ ‘อู๋อี้ฟาน’ ถึงกับหยุดชะงักทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังกระทำอยู่ ร่างหนาเอ่ยปากไล่หญิงสาวที่เปลือยเปล่าอยู่บนเตียงอย่างไม่ใยดี แต่หญิงสาวก็มีท่าทีดื้อรั้นไม่ยอมไป
“กลับไปได้แล้ว แล้วไม่ต้องมาหาฉันอีก”
“อะไรกันค่ะคริส เรายังไม่ได้ไปสววรค์ด้วยกันเลยนะค....”
“ออกไป”
หญิงสาวได้แต่ปิดปากเงียบเพราะรู้ดีว่าขัดขืนไปก็มีแต่เสียกับเสียจึงรีบหอบเสื้อผ้าของตนและเดินออกไปที่หน้าประตู ห้องก่อนที่จะรีบหลบอยู่ที่มุมห้องเพื่อรอให้คริสว่างและตนจะได้กลับเข้ามาใหม่อีกครั้ง โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น...
“ยอโบเซโย บยอนแบคฮยอน...”
‘คุณชายอู๋ครับ เอ่อ คุณมินอาเขามาที่คฤหาสเพื่อตามคุณชายไปดินเนอร์ด้วยกันนะครับ...’
“เธอบ้าหรือเปล่า เป็นสาวเป็นนางมาชวนผู้ชายไปกินข้าว เหอะ! ผู้หญิงสมัยนี้มันก็น่ารังเกียจกันทั้งนั้นนะ...”
‘ประโยคนี้ต้องให้ผมบอกคุณมินอาด้วยหรือเปล่าครับ’
“ไม่ต้อง นายอยากโดนเธอตบอีกหรือไง”
‘เอ่อ ปล่าวครับคุณชาย’
“แล้วก็เลิกเรียกฉันคุณชายได้แล้ว ให้เรียกฉันว่าเกอเก่อ”
‘ไม่บังอาจหรอกครับ ว่าแต่ ตกลงจะมาหาคุณมินอาหรือเปล่าครับ’
“ไม่”
‘แต่คุณมินอาเขาจะ...’
“แต่จะไปหานาย”
‘เอ่อ แต่คุณมินอาก็อยู่กับผม เรียกว่าไปหาคุณมินอาก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่ครับ ไม่ต้องปากแข็งหรอกครับคุณชายอู๋...’
“ฉันจะไปหานายจริงๆ ไม่ใช่มินอา แค่นี้นะ แล้วเจอกัน”
‘แต่...’
ติ๊ด
ก่อนที่คุณชายอู๋จะตัดสายโทรศัพท์ก่อนจะนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว
คริสจัดเสื้อผ้าของตนให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกไปด้านนอกพร้อมรอยยิ้มแต่ก็แทบจะหุบยิ้มลงทันทีทันใดที่คู่นอนคนล่าสุดของเขายังไม่ออกไปไหน จึงได้แต่โบกมือไล่ให้รีบออกไปซักทีแต่เหมือนว่าเธอจะไม่ยอมง่ายๆจึงใช้มือเรียวรั้งแขนของเขาไว้ แต่เขาเองก็กล้าที่จะสะบัดมันออกอย่างไม่ใยดีแม้แต่กับผู้หญิงก็ตาม...
“ออกไป”
“แต่...”
“ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ออกไป”
หญิงสาวได้ยินดังนั้นจึงรีบใส่เดรสของตนอย่างเร่งรีบและออกไปด้านนอกด้วยเท้าเปล่าโดยมีคริสยืนมองพฤติกรรมของเธอพร้อมกับสแยะยิ้มสมเพศ จากนั้นเขาก็เดินออกไปพร้อมๆกับเธอแต่ก็ไม่อนุญาติให้เธอใช้ลิฟต์โรงแรมไปพร้อมกับเขา
“ใจคอจะไม่ให้นาอึนลงไปด้วยเหรอค่ะคริส”
“อ้าว เธอชื่อนาอึนหรอกเหรอ งั้นฟังดีๆนะนาอึน พอดีว่าฉันไม่อยากลงลิฟต์ไปพร้อมกับซากฟอสซิส ขยะ หรืออะไรเน่าๆก็แล้วแต่ที่ยังวนเวียนอยู่แถวนี้ แล้วก็ไม่ต้องมาให้ฉันพบฉันเห็นอีกนะเพราะฉันจะไม่จุดธูปเรียกเธอเด็ดขาด ลาก่อน “
ว่าแล้วก็ปิดลิฟต์ลงอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจเสียงกรีดร้องของหญิงสาวที่ดังลั่นไปทั้งชั้น
นาอึนได้แต่มองหมายเลขชั้นที่ค่อยๆลงไปเรื่อยๆของลิฟต์พลางกัดฟันกรอด และนึกถึงบทสนทนาเมื่อครู่ของคริสกับบุคคลที่ซนนาอึนสาบานได้ว่าจะไม่มีวันญาติดีกับเขาคนนั้นไปตลอดชีวิต เพราะเขาคนนั้นทำให้หล่อนกับคริสไม่ได้มีโอกาศเริ่มทำความสัมพันธ์กันแม้แต่น้อย ขนาดแผงหน้าอกของคุณชายคริสที่เขาล่ำลือกันว่าฟิตนักฟิตหนาเธอยังไม่มีโอกาศได้เห็น ดังนั้นจำเอาไว้ได้เลยว่านาอึนจะไม่มีวันญาติดีกับเขาคนนั้นเด็ดขาด...
“อย่าคิดว่าฉันไม่ได้ยินคริสเรียกชื่อนายตอนรับสายนะ บยอนแบ็คฮยอน...”
ความคิดเห็น