คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : จุดบรรจบ มาพบรัก : 5
แค่ก..แค่ก
เสียงร่างเล็กดังขึ้นในกลางดึก ทำให้คนที่กำลังนอนเฝ้าไข้ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากนินทา
" ออย เป็นไงบ้าง " เอกเดินมาหาคนที่นอนอยู่บนเตียง
" เราอยู่ที่ไหนกัน.. " ออยเสียงหอบพล่า เเววตาที่ดูอ่อนล้าเพราะพิษไข้ ทำให้เอกใจหายเพราะความเป็นห่วง
" เราอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วครับคนดี ไม่เป็นไรนะ เราปลอดภัยแล้วนะครับ " เอกลูบฝ่ามือบนผมสีทองเพื่อปลอบใจ คำพูดเอกดูอ่อนโยนเนพิเศษจนคนที่เพิ่งเข้ามาในห้องต้องแปลกใจ
" เอก.. " ร่างเล็กที่เพิ่งเดินเข้ามาเรียกคนที่กำลังสนใจคนไข้ที่นอนหมดแรงบนเตียง
" เบส.. " เอกตกใจเล็กน้อย เมื่อหันไปเห็นว่าคนที่เรียกชื่อเค้าคือเพื่อนสนิทของเค้านั้นเอง
" นายทำอะไรเนี่ย "
สีหน้าเบสดูไม่พอใจเป็นอย่างมาก มันทำให้เอกแอบประหลาดใจเล็กน้อย แต่ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรที่จะทำให้คนร่างสูงสนใจไปได้มากกว่า คนที่นอนซมอาการหนักอยู่บนเตียงได้อีกแล้ว
" พี่เบส... " ออยพูดด้วยเสียงแผ่วเบา เบามากเสียจนแทบจะไม่ได้ยิน เบสได้แต่มองหน้าอีกฝ่ายที่นอนอยู่อย่างอิจฉาลึกๆ
" เอก.. นายยังไม่ได้อาบน้ำสินะ เอ้า..นี้เสื้อที่ฉันเตรียมมาให้ ไปอาบน้ำก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะดูแลเด็กนี้เอง
" เบสยื่นกระเป๋าเป้ที่จุทั้งเสื้อผ้าและของเครื่องใช้ให้ร่างสูง
" อืม งั้นฉันฝากด้วยละกันนะ " เอกรับของจากมืออีกฝ่าย แล้วเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดร่างกาย
น้ำจากฝักบัวถูกเปิดขึ้นอย่างแรง เสียงที่ก้องดังไปทั่วห้องน้ำ ทำให้เอกไม่ได้ยินเสียงอะไรจากภายนอก
" สำออยจังนะ.. " เบสพูดขึ้น สีหน้าดูจะไม่ชอบใจในตัวออยอย่างมาก
" ห๊ะ.. ผมไม่เข้าใจที่พี่พูด พี่หมายถึงอะไร " ออยพยายามลุกขึ้นมาจากเตียง แต่กลับถูกอีกฝ่ายใช้มือที่เล็กแต่แรงมากกว่ากดลง
" นายก็รู้นิว่าฉันพูดถึงอะไร เลิกยุ่งกับเอกซะ เอกเป็นของฉัน นายไม่มีวันได้เอกไปหรอก อย่างนายน่ะเอกเค้าแค่สงสารเท่านั้นแหล่ะ จำไว้... " ทันทีที่พูดจบหัวชมพูก็จับไหล่อีกฝ่ายกระแทกลงกับเตียงอย่างแรง ออยที่เริ่มจะเข้าใจบางอย่างก็ได้แต่ไม่พูดอะไรเลย
' มันอาจจะจริงก็ได้ ที่พี่เอกแค่สงสารเราเท่านั้น เราจะต้องไม่ทำให้เค้าทั้งสองคนต้องเดือดร้อน ' ออยคิดในใจ ขณะที่เอกกำลังเดินออกมานอกห้องน้ำ
" ออยเป็นไงมั้งเบส " เอกถามเพื่อนของตนที่ยังวางมืออยู่บนไหล่ออย
" อ๋อ... ก็เมื่อกี้เหมือนออยจะตัวร้อนขึ้นน่ะ ฉันก็เลยลองวัดไข้ดู "
" อ๋อ.. ถ้างั้นนายก็กลับไปได้แล้วมั้ง เดี๋ยววันนี้ฉันดูแลออยเอง นายอย่ามาเดือดร้อนด้วยเลย "
ร่างสูงเดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงออย ปล่อยให้คนร่างเล็กที่ยืนอยู่ก่อความอิจฉาในใจอยู่ลึกๆ หางตาเรียวมองคนที่นอนอยู่อย่างโกรธแค้น
" เอ่อ.. พี่เอก ผมว่าพี่กลับไปก่อนเถอะ ผมดูแลตัวเองได้ " ออยเริ่มพูดบ้าง จากที่เก็บเงียบมาตั้งนาน ทำให้เอกที่กำลังดีใจกับหน้าที่คนดูแลต้องเงียบลง
" เห็นมั้ยเอก ออยเค้าไม่ต้องการเราหรอก เค้าดูแลตัวเองได้ " คำพูดเบสยิ่งทำให้คนร่างสูงดูไม่มีค่าสำหรับออยเข้าไปใหญ่
" ทำไมหละออย ก็ตอนนั้นพี่สัญญาแล้วไง ว่าพี่จะรับผิดชอบทุกๆอย่าง " เอกหน้าดูเศร้าจนเห็นได้ชัด เอกคว้ามือเรียวที่ร้อนฉ่ามากุมไว้
สิ่งที่เอกพูดมามันยิ่งทำให้หัวใจของบุคคลที่สามชอกช้ำ เอกที่เห็นเค้าเป็นแค่เพื่อนเค้ายังพอทำใจได้ แต่ตอนนี้กลับมีใครก็ไม่รู้กำลังจะแย่งเอกไปจากเค้า เค้ายอมไม่ได้..
ดีค่ะ ไม่เจอกันนาน อิอิ ตอนนี้ไรเตอร์เริ่มคิดไม่ออกเเละ เริ่มอยากพาออกดราม่า เเต่ถ้าไรเตอร์เเต่งดราม่าไม่เข้าอารมณ์ก็ขอโทษด้วยละกันนะคะ -/\- ส่วนเนื้อเรื่องเนี่ยพอไรเตอร์มานั่งอ่านดูเเล้ว มันเหมือนมันยังขาดอะไรไปซักอย่างนะ เหมือนมันยังไม่สมบูรณ์ เหมือนโผล่มาถูกขังรักกันจบ มันดูง่ายไปนิดเนอะ ไรเตอร์ว่าจะเเต่งตอนพิเศษหลังจบเรื่องละกันนะว่ามันมีที่มายังไงยังไง อืม..ไรเตอร์ก็ออกมาเเพ่มเเค่นี้เเหล่ะเผื่อบางคนเเบบ ฟิคอะไรวะโผล่มาติดๆขังๆรักกัน = = อ่านะ...
ก็ช่วงนี้อาจจะหายไปนานหน่อยนะคะ เพราะต้องไปดูเเลเด็กดีอีก2เด็กดีนะ ไรเตอร์ก็วนอยู่เเค่นี้เเหล่ะนะ ไม่ไปไหนหรอก ไม่ปล่อยเกาะฟิคด้วย ทุกวันนี้ก็พยายามศึกษาเพราะอยากจะผลิตผลงานให้ออกมาดีที่สุดนะคะ ตัวไรเตอร์เองคิดว่าสิ่งที่ทำยังไม่ดีพออะ ก็จะพยายามให้ดีที่สุดเพื่อรีดเดอร์นะคะ ก็จะมาพูดเเค่นี้เเหล่ะเนอะ บายละกันคะ
อีกอย่างอ่านเเล้ว ชอบไม่ชอบอย่าลืมเม้นกันนะคะ บายยย
ความคิดเห็น