ส่งตัวละครศิขะ

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

...ใบสมัคร...

"(คุณกำลังมีปัญหาด้านสุขภาพฟันอยู่ใช่หรือไม---คราก ถุย! ลองนี้เลย เราพร้อมจะช่วยเหลือคุณแบบยัดเยียด ย้ำ อย่าปฏิเสธ เพราะฉัน...ยัดเยียดนะจ๊ะ)"

     สัญชาติ >>ญี่ปุ่น

     ชื่อ >>นากามูระ คอนเปโตะ AKAMURA KONPEITO

     ชื่อเล่น >>คอน

     อายุ >>  16

     ลักษณะของตัวละคร >>เด็กสาวร่างบอบบางดูอ้อนแอ้นอรชรมีส่วนโค้งเว้าแบบสตรีดูเย้ายวนแม้ในร่มผ้า ส่วนสูง 165 น้ำหนัก 51  หน้าอกหน้าใจที่ดูจะ(หนักและ)มากกว่าเด็กวัยเดียวกันไปไกลโข เอวบางคอดและสะโพกกลมมดเหมาะมือ ขาเรียวยาวสวยน่ามอง ดูเซะกุซี่มากเลยทีเดียว ผิวกายขาวอมชมพูแต่ก็ยังอยู่ในโทนเอเชียนั้นเรียบลื่น นุ่มนิ่มไร้รอตำหนิ ส่งกลิ่นหอมดอกสึบากิอ่อนๆชวนผ่อนคลาย ใบหน้าเรียวรูปไข่มีพวงแก้มสีชมพูเลือดฝานสุขภาพดีนิ่มๆจนอดจะหยิกด้วยความหมั่นเขี้ยวไม่ได้ ริมฝีปากรูปกระชับสีพีชเอิบอิ่ม จมูกโด่งลั้นรับกับดวงตากลมโตปานอัญมณีเลอค่าสีน้ำตาลที่ส่องประกายสีแดงออกมาเป็นบางครั้งได้อยย่างลงตัว อีกทั้งแพขนตายาวงอนนั้นก็เสริมให้นัยน์เนตรคู่งามน่าดึงดูดอีกเป็นเท่าตัว เรือนผมยาวสลวยสีเปลือกไม้นิ่มลื่นถึงกลางหลังพลิ้วสไหว ส่งกลิ่นหอมของดอกไม้เข้าคู่กับกลิ่นกายทรงเสน่ห์อย่างล้นหลาม พูดได้เต็มปากเลยว่าเด็กสาวคนนี้นับมันก็จะยิ่งงดงามขึ้น และคงไม่มีใครปฏิเสธที่จะหยุดสายตาไว้ที่เธอแต่เพียงผู้เดียวแน่นอน

     นิสัย >>คอนเปโตะสาวน้อยชื่อเหมือนขนมหวาน แต่นิสัยไม่ได้หวานตามชื่อ เป็นสาวเปรี้ยวปรี๊ด เปรี่ยมล้นด้วยความมั่นอกมั่นใจเต็มที่ เป็นคนประเภทอินเทรนด์จนกลายเป็นอินดี้ และเพี้ยนๆบางครั้ง ไม่ชอบความล้าหลังเอามากๆแต่ก็รักวิชาการเขียนยันต์พู่กันที่เป็นสิ่งโบราณ รักสวยรักงามแบบสาวทั่วไป แต่จะไม่ทั่วไปเพราะเธอบ้าเครื่องสำอางค์แบบโปรยเงินทิ้งจนกินต้องแกลบเพียงเพื่อจะเอาเครื่องสำอางค์มาประดับบ้านแม้จะไม่ได้ใช้ เป็นเด็กสาวที่ดูเหมือนคุณหนูเอาแต่ใจพึ่งพาไม่ได้ และคงทำอะไรเป็นนอกจากนั่งสวย แต่ไม่ใช่ คอนเปโตะยึดหลักการ คนจะสวย สวยไม่พอต้องสตรองด้วย ดังนั้นเธอจึงฟิตร่างกายตัวเองมาพร้อม ต่อให้เผลอเหยียบเปลือกกล้วยจนจะล้มหน้าแหกแต่เธอก็สามารถหมุนตัวบิดพริ้วกับมายืนสง่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ชอบพึ่งพาตัวเอง ถ้าเป็นสิ่งที่คิดว่าทำได้จะลองทำดูจนสุดความสามารถ เมื่อไม่ไหวจริงๆค่อยหาคนช่วย และมันก็น้อยมากที่เธอจะหาคนช่วย เพราะตั้งแต่เล็กจนโตคอนเปโตะเป็นยัยเด็กสุดป่วนที่ชอบสร้างปัญหา ดังนั้นปัญหาที่เธอสร้าง เธอจึงต้องแก้เอง จนกลายเป็นว่าเธอรู้จักเรียนรู้และแก้ไขข้อผิดพลาดได้อย่างไม่มีข้อบกพร่อง แต่เธอก็ไม่เคยประมาท ต่อให้มั่นใจว่าสิ่งที่ตัวเองจะก่อไว้มีทางเอาตัวรอด เธอก็ไม่เสี่ยงนักถ้าไม่จำเป็น เธอยอมรับว่าเธอไม่ใช่คนฉลาด คอนเปโตะหัวอ่อนเรื่องการเรียน เวลาเรียนสำหรับเธอไม่ต่างอะไรกับเวลาพักผ่อน และเวลาพักผ่อนสำหรับเธอก็คือเวลาพักผ่อนอยู่ดี เธอไม่ชอบจดจ่อกับการเรียนเพราะเห็นว่ามันน่าเบื่อ แม้ว่าเธอจะเคยสอบได้ระดับท็อปทุกครั้งเมื่อยังเด็ก แต่เธอเบื่อแล้วเลยเลิกที่จะศึกษาการเรียนที่ไม่จำเป็น คอนหันไปให้ความสนใจกับสิ่งที่เธอรักและถนัดมากกว่านั้นคือการเขียนยันต์ โดยไม่ฟังคนทางบ้าน ความดื้อรั้น ดื้อด้านของเธอ คนที่บ้านต่างก็เอือมละอา เป็นคนที่ไม่สามารถใช้สิ่งใดรั้งเธอไว้ได้ เหมือนสายลมที่พัดโบกอย่างอิสระอยูตลอดเวลา หากจะรั้งเธอได้จริงๆ สิ่งนั้นก็เห็นจะเป็นพี่ชายของเธอเอง คอนเปโตะรักพี่ของเธอมาก สำหรับเธอแล้วเขาเป็นคนพิเศษที่ไม่ว่าอะไรก็ยอมได้ พี่ชายก็คิดกับเธอเช่นนั้นเหมือนกัน คอนเปโตะเป็นคนร่าเริง ใบหน้าสวยน่ารักปานตุ๊กตาจิ้มลิ้มประดับรอยยิ้มชวนเคลิบเคลิ้มไว้เสมอ ช่างพูดช่างจา เป็นมิตร ชอบชวนคนนั้นคนนี้คุยด้วยเสมอ ดูเข้ากับคนอื่นได้ทุกประเภทอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ในเบื้องลึกแล้วอาจไม่มีใครสังเกตว่า แม้เธอจะเข้าใกล้คนอื่นอย่างสนิทสนมราวกับไม่ปิดกั้น แต่จริงๆแล้วเธอนั้นและที่สร้างกำแพงขึ้นมาขวางกั้นตัวตนของตัวเองเอาไว้ แม้แต่แววตาที่มักบ่งบอกความจริงเสมอมันก็ยังโกหก โกหกว่า นากามููระ คอนเปโตะคนนี้ไม่ต่างอะไรกับลูกแมวขี้เล่นที่ไม่มีผิดภัยอะไรนอกเสียจากปั่นหัว แกล้งคนอื่น แต่ตัวจริงไม่ต่างอะไรกับเสือซ่อนเล็บ เจ้าเล่์อย่างขาดไม่ถึง อะ อะ แต่เธอไม่ได้นิสัยตัวร้ายขนาดนั้นนะ เพราะโลกไม่นี้ไม่ได้ขาวสะอาด เธอเลยต้องปรับเปลี่ยนความนึกคิดตัวเองบ้างเท่านั้นเอง เธอน่ะถ้ามีคนต้องการความช่วยเหลือเธอก็พร้อมช่วยทั้งนั้นแหละ แต่ก็ต้องอยู่ในขอบเขตที่เธอสามารถทำได้ จะให้บ้าบิ่นกับคนไม่สำคัญได้ยังไงล่ะจริงมั้ย? แต่ถ้าเป็นคนสำคัญ...บางทีเธออาจไม่ต่างอะไรกับหมาบ้าเลยก็ได้ แม้เธอจะใจเย็นผิดกับรูปลักษณ์ที่เหมือนคุณหนูเอาแต่ใจ แต่เธอก็มีมุมอ่อนไหว ก็เรื่องพี่อีกนั้นแหละ ส่วนที่เหลือก็ No problem ค่ะ! เธอไม่เคยเสียน้ำตาออกมาจริงๆ น้ำตาที่ไหลบางครั้งเป็นเพียงทักษะการเล่นละคร เป็นแค่การแสดงฉากหนึ่ง คอนเปโตะยอมรับว่าเธอตายด้านพอสมควร แต่จะให้ทำไงได้ก็น้ำตามันไม่ไหล ไม่ว่าจะเจอภาพน่าสยดสยองชวนหดหู่ขนาดไหน แววตาของเธอนั้นราบเรียบเสียจนอดขนลุกไม่ได้ เก็บความลับเก่ง โดยเฉพาะเรื่องสำคัญ แต่ถ้าเป็นเรื่องน่าอายละก็เธอพร้อมจะเอามาหยอกแกล้งเพื่อนเสมอจนได้รับฉายาว่า คอนรู้โลกรู้ คอนไม่รู้ก็เผือกจนรู้ มาแบบตั้งใจและภูมิใจมากเว่อ เป็นสาวน้อยที่ไม่อยู่กับที่เหมือนพวกไฮเปอร์ เผลอเป็นไม่ได้ หายวับไปกับตา แถมพออยากเจอดันไม่ได้เจอ พอไม่อยากเจอ(ความป่วนของ)เธอก็ดันเจอซะงั้น เรียกว่าไม่ว่าเมื่อใด เธอก็ทำให้ใครต่อใครต้องถอนหายใจจนเหมือนจะอายุสั้นลงได้ทุกทีสิน่า แต่ด้วยความขี้อ้อน นัวเนียง้อคนอื่นเก่งไปทั่วนี้เอง เลยไม่ค่อยมีใครกล้าโกรธเธอนัก สายตาลูกหมาดราเมจรุนแรงมากเลยล่ะ บางทีก็เหมือนจะเห็นภาพหางหูหมาห้อยตกลงมาอย่างน่าสงสาร จากที่เป็นฝ่ายเสียหายเพราะอีกฝ่ายกลับต้องไปปลอบเจ้าตัวซะงั้น

     สายการเรียน >>มายิกขาว

     เป้าหมายในชีวิต >> นักคาถายันต์ สร้างยันต์แก้ซวยแก้เคล็ด เฮง เฮง เฮง ฯลฯ และต้องไม่ใช่แค่ผู้ใช้ยันต์ธรรมดา ต้องเป็นผู้ใช้ยันต์ระดับไฮคลาส โกอินเตอร์ยิ่งกว่ามิฟยูนิเวิร์ส บนเวทีให้คนต้องกดโหวตซะอีก!

     ประวัติ >> นากามูระ คอนเปโตะ เด็กสาวร้านขนมหวานทีใครๆก็คิดว่าเป็นเด็กธรรมดา หากแต่ภายในร้านขนมหวานเล็กๆเก็บซ่อนหลายอย่างไว้มากมาย คอนเปโตะถือเป็นบุตรคนสำคัญของสองตระกูลที่อยู่กันคนละขั้วเลยก็ว่าได้ ตระกูลนากามูระ ซึ่งเปลี่ยนมาจาก จุนซุย เป็นตระกูลเจ้าของศาลเจ้าใหญ่ในเมือง เป็นมิโกะผู้ถ่ายทอดความประสงค์ของเทพยดา ส่วนอีกอีกตระกูลคือโคมะ ผู้ใช้ไสยมืด และมนต์ดำ แม่ของเธอมิโกะคนสำคัญจากจุนซุย ดันไปตกหลุมรักพ่อที่มาจากโคมะซะได้ พวกเขามีลูกด้วยกันสองคน คือเธอ และพี่ชาย คอนเนียคุ พี่ชายของเธอถูกคนจากตระกูลพ่อเอาไปเลี้ยงโดยที่ไม่สามารถเรียกร้องอะไรไม่ได้ เพราะถ้าเรียกร้อง จะเกิดปัญหาระหว่างทั้งสองตระกูลอย่างแน่นอน ก่อนที่จะต้องแยกจากพี่ชาย คอนเปโตะในวัย4ขวบ ได้เขียนอักขระยันต์ด้วยพู่กันลงบนหน้าผากของคอนเนียคุเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของก่อนที่อักขระนั้นจะหายไป ตระกูลของเธอให้เธอและแม่ปลีกตัวออกไปใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาและอยู่รอดให้ได้ท่ามกลางสิ่งชั่วร้ายที่ถูกดึงดูดด้วยสายเลือดอันหอมหวานของตระกูล และแม้จะลำบากแต่เธอก็ผ่านมันมาได้เสมอ ทั่วทั้งหมู่บ้านที่เธออาศัยอยุ่ถูกปลกคลุมด้วยอักขระยันต์ที่มองไม่เห็น คอยปกป้้องสิ่งชั่วร้ายไม่ให้ย่างกรายเข้ามา และหากมีสิ่งใดผิดปกติ เธอจะสามารถรับรู้ได้ทันที เธอทำมันได้ตั้งแต่อาายุเพียง7ปี เป็นเด็กที่มีพรสวรรค์อย่างไม่น่าเชื่อ จนคนในตระกูลส่งเสริมให้เธอไปเรียนที่ WADA แน่นอนเธอปฏิเสธ เธออยากมีอิสระแบบที่ในโรงเรียนให้เธอไม่ได้ แต่ความคิดนั้นก็ต้องหยุดไปเมื่อ เบื้องบน...พวกจุนซุยบอกว่าพี่ชายของเธอคอนเนียคุเองก็เรียนที่นี้ ดังนั้นน้องติดพี่อย่างเธอจึงตอบตกลงทันที แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อเธอรู้มาว่าพี่ชายของเธอถูกไล่ออกไปก่อนที่เธอจะเข้าโรงเรียนได้ไม่นาน! ดูเหมือนว่าเขาจะก่อเรื่องบางอย่างไว้ในโรงเรียน แต่เธอไม่ได้ยินข่าวเรื่องพี่จากฝั่งโคมะเลยแม้แต่น้อย คอนเปโตะนึกสงสัย ในเมื่อถูกไล่แล้ว โคมะนั่นจะให้พี่ของเธอไปอยู่ไหน? สุดท้ายเธอก็ต้องจำใจเรียนอยู่ที่นี้และพยายามสืบเรื่องที่พี่ชายตัวเองก่อเอาไว้เงียบๆ ไม่ให้ใครรู้ โดยใช้นามสกุลนากามูระตลอดมา และทำตัวเป็นเด็กสาวบ้าแฟชั่น อ่อนปวกเปียกไม่ทำอะไรนอกจากชอปปิ้งกับแต่งหน้า จะให้รู้ว่าเป็นจุนซุยไม่ได้ จะให้รู้ความสามารถไม่ได้ จะให้รู้ว่าเธอเป็นน้องสาวของ โคมะ คอนเนียคุ ที่เคยสร้างคำสาปบางอย่างไว้ไม่ได้

     ชอบ >> คอนเปโตะ คอนเนียคุ คิตตี้ อักขระยันต์ พู่กัน คัดลายมือ

     เกลียด >>กาแฟดำ ผักขมๆ อะไรก็ตามที่มันดูไร้รสนิยม พวกไม่ยอมรับความจริง

     สิ่งที่กลัว >> โดนดุ เสียงดังๆ  การถูกลืม

     วิธีการพูด >>เสียงหวานใสปานระฆังแก้วก้องกังวาลที่พลอยให้ใครต่อใครเคลื้มจนลืมตัว แทนตัวเองด้วย ฉัน เจ๊ เค้า หนู แล้วแต่สถานการณ์และอารมณ์ เรียกคนอื่นว่า นาย เธอ คุณหรือชื่อ เวลาพูดจะรู้สึกเหมือนเธอน่าเริงตลอดเวลา แม้จริงๆอาจไม่ได้รู้สึกแบบนั้น

         "ชื่อของฉันคือคอนเปโตะ อย่าแม้แต่จะขำ เพราะชื่อฉันไฮโซและเก๋กู้ดมากบอกเลย อะ อะ หัวเราะ เจ๊ตบนะคะ"

"สิ่งที่น่ากลัวกว่าอายาคาชิ หรือผีสางนางไม้ที่ไหนน่ะ มันก็ชัดอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง?....ฮึ มนุษย์ไงล่ะ"

         "จุ๊ จุ๊ อย่าเอะไป ฉันไม่ชอบเสียงดังๆหรอกนะ และอีกอย่างคนอื่นก็อาจพลอยอยากให้นายเงียบไปตลอดกาลหรอก คิก คิก"

         "หือ?...อา เสียใจสิ เสียใจมากๆเลยล่ะ" (หันไปอีกทางพลางตัวสั่นระริก แต่ใบหน้าที่อาบหยาดน้ำใสข้างแก้มกับแย้มยิ้มบางราวกับไม่รู้สึกอะไร)

         "นาย/เธอ พูดแบบนั้นก็ไม่ถูกหรอกนะ...ไม่มีอะไรที่ตัดสินได้ซะหน่อยว่าถูกหรือผิด เพราะทุกคนคือสีเทาทั้งนั้นแหละ "

         "งึ....พี่ชาย หนูคิดถึงพี่.."

     หมายเหตุ >> พี่น้องคอนคอนอายุห่างกัน3ปี

คอนเปโตะชอบวาดยันต์ให้คนอื่นเป็นรูปการ์ตูนตลอดค่ะ แบบไม่ยอมวาดออกมาดีๆ

คอนเปโตะวาดอักขระยันต์สวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก(ก.ไก่ล้านตัว ) แบบเห็นแล้วก็ต้องหยุดมองอย่างหลงไหล บวกกับท่าทางการวาดของนางนั้นสุดแสนจะงดงามและเจิดมากค่ะ ทุกตัวอักษรเปรี่ยมล้นด้วยพลังของเธอจนสัมผัสได้เพียงอักขระเดียว แม้สุดท้ายจะไม่ค่อยได้ใช้ก็ตาม เพราะ....ก็อย่างที่บอก วาออกมมาเป็นการ์ตูนหมด คิดตี้เอย เทเลทับบี้เอย อาเบะเอย(?)