"นี่ๆ"
"..."
"นายจะเงียบอีกนานไหมเนี้ย(-*-)"
"ฉันอ่านหนังสือเตรียมสอบ จะให้เสียงดังรึไง?"
ผมตอบกลับอย่างเหลืออด ก็เข้าใจอยู่ว่าคิดถึงก็เลยมาหาแต่ผมสอบพรุ่งนี้แล้วนะ
"นายอ่านวันอื่นก็ได้นี่"
เวดในชุดรัดรูปสีแดงเข้ามาคลอเคลียผมที่นอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง เขานอนตะแคงหันมาหาผมที่นอนคว่ำอ่านหนังสือ
"ไม่ ฉันสอบพรุ่งนี้"
ผมตอบโดยไม่หันไปมองเขา แต่เสียงของเวดก็ทำผมเสียสมาธิไม่น้อยผมจึงต้องย้อนกลับไปอ่านซ้ำอีกรอบ
"เค้าเสียใจT T~"
"มันเฟคนะคะ=_="
ผมพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันตอบกลับน้ำเสียงที่สตอเบอรี่ของเวด
"ไม่เอาน่า ฉันเสียใจจริงๆนะ"
น้ำเสียงที่ดูจริงจังขึ้นของเวดที่ให้ผมต้องละสายตาจากตัวหนังสือ เวดที่ถอดหน้ากากตั่งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ส่งสายตาลูกกวางน้อยมาให้ผม ถึงมันจะไม่เข้ากับหน้าปลวกๆของเขาก็เถอะ=_=
"เฮ้อออ~"
ผมถอนหายใจก่อนจะยอมวางหนังสือตามที่เวดต้องการพลางนอนตะแคงหันไปหาเขาและนั่นทำให้เขายิ้มอย่างพอใจ เวดจับสะโพกของผมก่อนล้วง...
"อย่าเชียวนะ=_=*"
ผมหยุดมือเขาไว้ เวดขมวดคิ้วก่อนจับผมนอนหงายแล้วขึ้นคร่อม เท่านี้ก็รู้แล้วว่าหมอนี่คิดจะทำอะไร
"เวดไม่เอา รอบที่แล้วยังไม่หายเจ็บเลย!=[]="
เขาหยิบกุญแจมือออกมาจากกระเป๋ากางเกง เอาจริงดิ!? ถึงมันจะไม่ได้ผลกับผมแต่นั่นก็แสดงจุดประสงค์ชองเขาชัดเจน
"นายคิดว่ากุญแจมือจะใช้กับคนที่หยุดรถบรรทุกได้ด้วยมือเปล่าเหรอ?"
"งั้นไม่ใช้ก็ได้"
เขาโยนมันทิ้งก่อนจะพยายามถอดกางเกงผมซึ่งผมเองก็พยายามปัดมือเขาออกเช่นกัน
"เวดอย่า มันเจ็บ!"
"ไม่เอาน่า สัญญาจะทำเบาๆ"
"พรุ่งนี้ฉันสอบนะขอล่ะ..."
ผมทำสายตาออดอ้อนเพื่อขอความเห็นใจจากเขา ดูเหมือนจะได้ผลนะ เวดยอมกลับไปนอนตะแคงเหมือนเดิม ผมจึงสามารถหยิบหนังสือมาอ่านต่อได้แต่พออ่านได้ซักพักสายตาของเขาที่เอาแต่จ้องผมมันก็ทำให้ผมเสียสมาธิ ผมพยายามจับจ้องไปที่ตัวหนังสือแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบไปมองเขา
"...."
เข้!!! ผมรีบชักสายตากลับมาอ่านหนังสือทันทีเมื่อเผลอสบตากับเวด ร่างหนาได้แต่นอนยิ้มให้กับท่าทางของผม ซึ่งนั่นทำให้ผมยิ่งประหม่าไปกันใหญ่ จะบอกให้หมอนี่เลิกมองก็ดูไร้เหตุผลไปหน่อย แต่ถ้าไม่ทำแบบนั้น ผมก็ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือแน่ๆ
"เลิกมองที"
"ทำไม ฉันยังไม่ได้ลวนลามนายเลย"
"นายทำให้ฉันเสียสมาธินะ(- -*)"
"งั้นก็ไม่ต้องอ่าน:)"
"เฮ้ย!o_O"
เวดแย่งหนังสือไปจากผม แล้วโยนทิ้ง ผมที่กำลังจะลุกไปเก็บก็โดนเวดกอดและถูกล็อคเอาไว้ในอ้อมแขน แถมเอาขาพาดอีกต่างหาก(-*-)
"เวด พรุ่งนี้ฉันสอบ(- -*)"
"นายอ่านมาสองชั่วโมงแล้ว พอแล้วน่า"
"ไม่นานขนาดนั้น!"
"กะๆเอานั่นแหละ นายพักซักยี่สิบนาทีก็ไม่ตกหรอก"
"เฮ้ออออ..."
ผมถอนหายใจเพราะขี้เกียจเถียงกับเขา ก่อนจะยอมนอนอยู่เฉยๆในอ้อมแขนของเวด เขายิ้มก่อนจะเลิกคิ้วมองผม เกลียดใบหน้ากวนประสาทนั่นจริงๆ(-*-)
"ก็ได้ ยี่สิบนาที"
"น่ารักจริงๆเลย><"
เวดพูดจบก็จุมพิตบนริมฝีปากของผมเบาๆ
"เกลียดนายชะมัด"
ชอบมากๆๆๆๆๆ รอต่อไปนะคะ!