Fic Bleach หากฟ้ามืดมิด ขอแสงสักนิดจะได้ไหม

                      

             มืดไปหมด ไร้แสงทุกอย่าง นานเท่าไหร่แล้วที่ข้าจมอยู่กับความรู้สึกแบบนี้  มองไปทางใด ก็ไร้วี่แววของความหวัง นี่ข้า...ยังคาดหวังกับความหวังอีกหรอ จริงๆแล้ว ข้าเป็นเพียงหญิงคนหนึ่ง ที่หวังจะมีความสุขสักครั้ง แต่ทำไมความสุขเหล่านั้น ข้าถึงไม่มีกันล่ะ ทางออกจากที่แห่งนี้ อยู่ที่ไหนกัน....

                                                  

            เข้าว่ากันว่า...ข้าเสมือนศูนย์กลางแห่งรอยยิ้มของทุกคน ข้าน่ะมีความสุขที่ได้มีเพื่อนอยู่รอบๆ ตัวข้า ตื่นเช้าให้อาหารปลาโค่ย เสียงกระตือรือร้นของลูกน้องที่แข่งขันกันทำงาน รอยยิ้มจากทุกคน ข้าน่ะชอบมันที่สุด  ความสุขแบบนี้หาได้ที่ไหนกันอีก แต่บางทีข้าก็รู้สึกแย่เหมือนกันที่ทุกคนรอบตัวกลับมองเห็นเพียงด้านนี้ของข้า ได้โปรด...อย่ามองข้ามความเศร้าของข้าไปเลย....

         สวัสดีค่ะทุกคน  หลังจากที่หายไปหลายปี ตอนนี้ไรท์ก็มีเวลาว่างช่วงปิดเทอม  อยากแต่งฟิคอนิเมะสุดโปรด เท่าๆกับรีบอร์น ก็ Bleach นี่แหละค่ะ ไม่รู้จะออกมาเป็นยังไง ถ้าไม่ชอบยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ แต่จะพยายามปรับปรุงแก้ไขค่ะ  รบกวนช่วยกัน comment หน่อยเด้อ ฮ่ะๆๆ อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจให้แต่งต่อไป  ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ  

**** เรื่องนี้ตั้งใจแต่งมากจริงๆ เห็นมีฟิคคู่อื่นเยอะแล้ว แต่พ่อพระผมขาวของไรท์ไม่ค่อยมีฟิคกับเขาบ้างเลย  เลยจัดไป แต่งเองซะเลย ส่วนนางเอกขอมโนขึ้นมาเองนะคะ จริงๆ แล้ว เรื่องทั้งหมดเกิดจากความฝันของไรท์เอง ฮ่ะๆๆๆ สุดท้ายก็เอาความฝันนี่แหละมาเป็นพล็อตเรื่อง ฉะนั้น  ขอความกรุณาด้วยนะคะ ^^ ****