ประกวด!! เพื่อนซี้สุดประทับใจ

เนื้อเรื่อง

     คำว่าเพื่อนซี้หรือเพื่อนสนิทไม่ใช่ว่าจะหากันได้ง่ายๆ เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่คนเราจะสามารถหาคนที่สามารถไว้ใจได้ และสามารถพูดคุยได้ด้วยทุกเรื่องในเวลาอันสั้น แต่สำหรับตัวฉันแล้วฉันเชื่อว่าการที่ฉันได้มาเจอกับคนเหล่านี้เป็นเรื่องที่น่าดีใจที่สุด...

     เรื่องราวทั้งหมดเริ่มตั้งแต่ตอนที่ฉันต้องออกจากโรงเรียนเก่า...ในตอนแรกที่ฉันได้ก้าวออกมาจากโรงเรียนนั้น ความรู้สึกเดียวที่ฉันมีคือความอึดอัดและเศร้าใจ ฉันไม่อยากที่จะออกมาจากโรงเรียนที่ฉันรักเลยสักนิด...แต่ที่ฉันต้องออกมาแบบนี้ก็เพื่ออนาคตของตัวเอง และในวันแรกที่ฉันได้ก้าวเท้าเข้าไปในรั้วโรงเรียนแห่งใหม่ทุกอย่างดูแตกต่างกันไปหมด...ฉันไม่ได้รู้สึกดีใจเลยสักนิด แต่พอฉันได้เริ่มรู้จักกับเพื่อนๆในห้องแล้ว...มันก็ทำให้ฉันรู้สึกว่าการย้ายออกมาแบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายมากมายเท่าไร ฉันได้สร้างความทรงจำใหม่กับเพื่อนๆที่โรงเรียนแห่งนี้ พวกเราสนุกกันมากเพราะพวกเราทุกคนที่อยู่ในห้องเรียนนี้มีลักษณะนิสัยที่คล้ายคลึงกันมาก มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากเหลือเกิน ถึงในบางครั้งพวกเราอาจจะโดนกล่าวหาว่าเป็นเด็กเกเรบ้าง...แต่คำพูดเหล่านั้นมันก็ไมได้ทำให้เรารู้สึกแย่...เพราะพวกเราทุกคนรู้ตัวเองดี...ว่ามันไม่ใช่แบบนั้น พวกเราทุกคนต่างพยายามสามัคคีกันเพื่อให้คนอื่นได้เห็น...ว่าพวกเราไม่ได้แย่อย่างที่พวกเขาคิด ถึงผลสุดท้ายสิ่งที่ออกมามันจะไม่ได้ดีเลิศเลอมากมายแต่มันก็ออกมาจากจิตใจของพวกเราจริงๆ

     แต่แล้วในวันนั้น...วันที่ฉันและเพื่อนๆได้จบมัธยทศึกษาปีที่ 3 ฉันและเพื่อนๆได้นัดกันไปกินข้าวเพื่ออำลาซึ่งกันและกัน พวกฉันทุกคนพยายามทำให้บรรยากาศเป็นเหมือนที่ผ่านมาในตอนนั้นฉันไม่ได้รู้สึกว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่พวกเราจะได้เจอกันเลย แต่ถึงยังไงมีพบก็ต้องมีจาก...พอถึงเวลาที่พวกฉันทุกคนต้องแยกย้ายกันกลับ...ความรู้สึกเศร้า อึดอัด เจ็บปวดมันก็ถาโถมเข้ามาในเวลาพร้อมกัน ความทรงจำที่เคยมีมามันค่อยๆไหลเข้ามาในความคิดของฉัน พวกเราทุกคนต่างร้องไห้กับการจากลาในวันนี้อันที่จริงแล้วฉันก็รู้อยู่แล้วแท้ๆ ว่าสักวันหนึ่งพวกเราทั้ง 37 คนจะต้องจากกันไป แต่ไม่คิดว่ามันจะรวดเร็วขนาดนี้

     การที่คน 37 คนที่มีลักษณะนิสัยที่คล้ายคลึงกันได้มาอยู่ด้วยกันแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องง่าย แล้วยิ่งเหมือนกันมากเท่าไรความผูกพันธุ์ยิ่งมีมากขึ้นไปอีก...แต่ฉันไมได้คิดว่าวันนั้นเป็นวันที่พวกเราทุกคนต้องจากกันจริงๆหรอก เพราะฉันกับพวกเขายังเจอกันได้เสมอ เราจะยังมีกัน ไม่ว่าจะอยู่ไกลกันแค่ไหนก็ตามฉันจะยังคงจดจำเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นตลอด 3 ปีที่ผ่านมานี้ มันทำให้ฉันรู้ว่าการที่ฉันได้ย้ายออมาจากโรงเรียนที่ฉันรักมันก็ไมได้เลวร้ายเสมอไป...ฉันมีเพื่อนใหม่...ฉันมีอาจารย์ใหม่...และฉันมีความสุขขนาดนี้...ขอบคุณมาก...ขอบคุณมากสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา ถึงที่ผ่านมามันจะไม่ใช่เวลาที่ยาวนานมากเท่าไรนัก แต่มันก็มีความหมายสำหรับฉันมากจริงๆ แล้วสักวันเราจะได้เจอกันอีก...นะเพื่อน