ลำนำแห่งแสงจันทร์

-ลำนำแห่งแสงจันทร์-

(ภาคต่อ เสน่หาราชัน)

จากใจผู้แต่ง 

พบกับ...องค์หญิงน้อยรวินกานดาผู้พกพาความใสซื่อ ไร้เดียงสา และความป่วนไม่แพ้จิณณ์ เสด็จแม่ของนางของนาง 

ปล.คำถามที่ตอบยากที่สุดคือ นี่คือนิยายรัก นิยายจีน นิยายไทย หรือนิยายอะไรคะ?

ตอบไม่ได้ค่ะ เพราะไรเตอร์ก็ไม่รู้ ฮ่าๆ

_________________________________________________

นางคือดวงดาวแห่งหายนะ!

รวินกานดาองค์หญิงน้อยแห่งนครแสงอาทิตย์ผู้เกิดมาภายใต้ดวงดาวแห่งหายนะ 

นางต้องเผชิญกับชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงเพราะทำนายของโหรหลวง เพราะดวงดาวโง่ๆดวงหนึ่ง

ตอนก้าวเข้าสู่พิธีแต่งงานกับราชานครแห่งแสงจันทร์นั้น นางคิดฝันไว้ว่าเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวผู้ช่วยให้นางหลุดพ้นจากชะตากรรมอันเลวร้าย

ไม่มีใครบอกนางสักคำว่าเขาจะกลายเป็นราชาโรคจิตหน้าตายที่ชอบทำหน้าไม่ยินดียินร้าย!

เมื่อพบว่าพระสวามีไม่ได้รักใคร่ใจดีอย่างที่หวัง รวินกานดาไม่รอช้า นางหอบผ้าหอบผ่อนหนีออกจากวังหลวงทันที แต่ช้าแต่...ไม่รู้ทำไมหนีออกไปครั้งใดกับสร้างเรื่องยุ่งให้กับพระราชาที่ไม่คิดจะตามนางกลับทุกครั้ง

เขาบอกว่านางทำให้เขาและบ้านเมืองปั่นป่วนวุ่นวาย นางนะหรือ...นางไม่เคยทำให้ใครปั่นป่วนสักครั้ง ทุกคนคิดไปเองทั้งสิ้น

แม้จะกลัวเขาแสนกลัว แต่รวินกานดาไม่ใช่คนจะยอมแพ้อะไรง่ายๆ นางพร้อมเผชิญหน้ากับเขาและทำให้เขาเปลี่ยนความคิดเรื่องนาง 

ต้องมีสักทางแน่ๆที่ทำให้คนหน้าตายอย่างเขาเปลี่ยนไปได้...จริงหรือไม่? 

นางไม่รู้ตัวเลยว่ายิ่งนางพยายามมากเพียงใดก็ยิ่งทำให้เรื่องราวทุกอย่างยุ่งเหยิงไปหมด

__________________________________________________

เขาคือราชาผู้เกิดภายใต้ดวงดาวมฤตยู!

เส้นทางในชีวิตเขาตั้งแต่ลืมตาดูโลกนั้นไม่ง่ายดายเลย เขาต้องฟันฝ่าอุปสรรคมากมายจนได้ขึ้นเป็นพระราชาดังที่เสด็จแม่ต้องการให้เขาเป็น

ตอนก้าวขึ้นสู่บัลลังก์ เขาคิดว่าชีวิตคงพบความสุขสงบแล้ว ได้ปกครองดินแดนที่แม้จะไม่ได้ร่ำรวยแต่ก็เป็นแผ่นดินเกิด

แต่...เขาคิดผิด!

            นับแต่พระมเหสีที่เขาไม่ต้องการก้าวเข้ามาในชีวิต ชีวิตภามไม่เคยพบความสงบสุขอีกเลย

            เขาเคยคิดว่าในเมื่อเกิดภายใต้ดวงดาวแห่งมฤตยู เขาก็ไม่จำเป็นต้องกลัวสิ่งใดอีก เขาไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่ามีสิ่งหนึ่งที่เขาต้องหวั่นกลัว 

สิ่งนั้นคือพระมเหสีของเขาเอง!

นางสร้างความวุ่นวายให้กับเขาไม่เว้นแต่ละวัน

แม้อยากแกล้งทำเป็นลืมก็ทำไม่ได้ อยากเมินเฉยก็ยิ่งไม่ได้ผล

ไม่ว่านางจะอยู่ข้างกายหรืออยู่ไกลสุดฟ้า นางก็ยังนำพาเรื่องยุ่งๆมาให้เขาได้เสมอ

ตอนได้ยินเรื่องราวของนาง เขาไม่เชื่อสักนิดว่าสตรีรูปร่างบอบบางท่าทางไร้พิษสงเช่นนางจะสร้างความหายนะใดๆได้ แต่ไม่นานนักเขาก็เริ่มรู้สึกว่านางนั้นเป็นยิ่งกว่าตัวหายนะ

นางกวนประสาทเขาสิ้นดี!

ภามเงยหน้ามองฟ้าแล้วนิ่วหน้าใส่สวรรค์เบื้องต้น

เขาเฝ้าถามตัวเองซ้ำๆว่าหรือนี้คือบททดสอบความอดทนของพระราชา?

ณ เชิงดอย