ฟ้าฮาม นามรัก

               

       นัยน์ตาสีเข้มของเขาเป็นประกาย ดวงใจที่สว่างไสวไปทั่วผืนฟ้ายามราตรี ดวงจิตที่เปี่ยมด้วยพลังอันเข้มแข็งและอบอุ่นดุจดวงตะวัน ณ ยามฟ้ารุ่ง

หล่อนประทับจูบที่หน้าผากของเขาหนักแน่น จูบไปทั่วทั้งดวงตา และมอบสัมผัสให้ลึกถึงดวงใจอันมีค่าประเสริฐสุดแล้วนั้น หล่อนกระซิบแผ่ว มีเพียงคำว่ารัก รักที่สุด ความรู้สึกตื้นตันจนหาคำใดมาอธิบายไม่ได้ จากนั้นได้แต่กอดเขาแนบแน่น ปล่อยให้สายลมรักนำพาสองหัวใจแนบชิดผสานเป็นอุ่นไอเดียว หัวใจแน่แท้แล้ว เขาคือคนเดียวที่เป็นแสงรักอันสว่างไสวไปตลอดกาล

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> จากใจนักเขียน >>>>>>>>>>>>>>>>>>

             หลายคนเมื่อประสบปัญหาก็โยนความผิดให้โชคชะตา แท้ที่จริงทุกสิ่งล้วนอยู่ที่การยอมรับ และเข้าใจอย่างถ่องแท้ ชีวิตมีกระบวนของมันเอง เสียไปแล้วคืออดีต เราย้อนกลับไปแก้ไขให้ดีดังเดิมไม่ได้ แต่ซ่อมแซมมันได้ คนที่สว่างขึ้นเพราะรักตัวเอง จะสามารถรักคนอื่นได้

                ในนิยายเรื่องนี้แสดงให้เห็นแง่มุมของการเลือกใช้ชีวิต โลกไม่ได้มืดลงจนหาทางไปไม่ได้เพราะความจำกัดทางด้านร่างกาย ชีวิตที่ต้องลำบากตรากตรำ หรือล้มเหลวไม่เป็นท่าไม่อาจตัดสินอนาคตได้ ทุกสิ่งเกิดจากการยอมรับ และเริ่มต้นใหม่อย่างมีสติ

                มุมมองด้านดีมักเกิดขึ้นหลังจากผ่านความอ่อนแอด้วยความเข้มแข็ง ดวงตามืดหากหัวใจมองเห็นด้านสว่าง ก็ทำให้ชีวิตดำเนินไปด้วยความผาสุก ต่างจากดวงใจที่มืดบอดชีวิตคงสุมไปด้วยกองเพลิงแห่งทุกข์ .....

                                                             มาลัยร้อยดาว

ติดตามอัพเดทได้ที่ Page ศราน์