[FIC SNSD/F(x)] :: Daddy T & Mummy J :: [Taeyeon x Krystal]

Love Exists but with an absence of eternity

ความรักมีอยู่จริง แต่สิ่งที่หายไปคือ ความเป็นนิรันดร์

At the first moment of a lover's encounter there's an affirmation of love.

ครั้งแรกที่ทั้งสองได้เจอกัน ก็ยืนยันได้เลยว่ามันคือความรัก

Psychologically, lunacy, emptiness, panic, delusions that the moment will last forever.

จิตใจ ความวิตก ความว่างเปล่า ความหวาดกลัว ฉันเข้าใจผิดว่าช่วงเวลานี้จะคงอยู่ตลอดไป

I'm seized by desire. 

ฉันถูกครอบงำด้วยความปรารถนา

I hide behind my back and postpones all answers

ฉันซ่อนทุกอย่างไว้ข้างหลัง และยืดเวลาสำหรับทุกคำตอบ









Prologue


 

ภายในห้องอาบน้ำอันใหญ่โตโอ่อ่ากว้างขวาง เรือนร่างบอบบางสูงเพรียวระหงสวยงามนั่งเกร็งบนเก้าอี้เอนกประสงค์ ใจเต้นตึกตักๆอย่างลุ้นระทึกเพราะกำลังเพ่งเล็งมองแท่งพลาสติกเล็กสีขาวขุ่นเล็กๆในมือว่าจะปรากฏเป็นจำนวนกี่เส้น หากเส้นเล็กมีเพียงเส้นเดียว ชีวิตของเธอก็จะอยู่รอดปลอดภัย สามารถเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยได้อย่างภาคภูมิใจ แต่ถ้าแท่งพลาสติกปรากฏเป็นสองเส้น.... นั่นก็หมายความว่าเธอ “I’m pregnant…. Oh my god~”

เมื่อผลชี้ชะตาปรากฏ ร่างกายบอบบางที่เคยอยู่นิ่งสงบก็ได้เวลาโผบินเดินทางไปหาคนร่วมลงมือกระทำให้เกิดชีวิตเล็กๆในท้องรวดเร็วทันใจโดยการใช้รถยนต์ลีมูซีนคันหรูหราของแด๊ดดี้และหม่ามี๊

“จอดตรงนี้ค่ะ เดี๋ยวจะเดินเข้าไปเอง...” เสียงหวานปะปนเอาแต่ใจไม่น้อยดังอยู่เบื้องหลังให้คนขับรถวัยชราแตะเบรกจอดรถตรงทางเข้าโรงเรียนมัธยมชื่อดังแทบไม่ทัน เด็กสาวไม่รอให้คุณลุงคนขับรถต้องเดินลงมาเปิดประตูให้เพราะใจร้อน มือบางปลดล็อคประตูและเปิดลงจากรถโดยไม่ลืมกล่าวคำขอบคุณ

ร่างบางสวยงามที่ใครๆเห็นเป็นต้องเลี้ยวหลังมองตาละห้อยชื่นชมกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปให้ถึงห้องเรียนที่หมายใจว่าจะต้องพบเขาได้แน่ๆ จนในที่สุดเธอก็ได้เจอ...

“คิมแทยอน... We need to talk. Come with me…”

ร่างกายที่สูงเทียบเท่ากันแต่ดูแข็งแรงกว่าเพราะเจ้าของชื่อคิมแทยอนนั้นเป็นนักกีฬาเทควันโดของโรงเรียนถูกเด็กสาวผู้มาใหม่จับจูงมือลากออกไปโดยที่ยังไม่มีโอกาสเอ่ยปากทักทายยามเช้ากันและกันเลยด้วยซ้ำ

บริเวณชั้นดาดฟ้าไร้เด็กนักเรียนคนอื่นๆเป็นจุดมุ่งหมายที่เธอใช้เป็นสถานที่เพื่อพูดคุยกันระหว่างเราสองคน สีหน้าท่าทางของคริสตัล ซูจอง จอง ปรากฏความกังวลและแววตาสวยสีน้ำตาลอ่อนตามแบบฉบับลูกครึ่งก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวมากอีกด้วย

“คริสตัลอ่า~ เธอเป็นอะไรรึเปล่า?” เจ้าของชื่อไม่ตอบ แต่เอ่ยไถ่ถามกลับ

“แทยอน... ถ้าเค้าเกิดขาขาดขึ้นมา แทยอนยังจะรักเค้าอยู่มั้ย?” คนโดนถามขมวดคิ้วเข้าหากันน้อยๆกับคำถามแบบ What if…

“อืม~ แล้วทำไมต้องเป็นขาด้วยล่ะ?” คริสตัลทำหน้างอให้กับคนรักที่ไม่ยอมตอบคำถามให้ชื่นอกชื่นใจเร็วๆ

“ตอบมาเถอะ... เผื่อไงคะ เผื่อเค้าเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์จนต้องตัดขาหรืออะไรทำนองนั้นน่ะ...”

แทยอนทำหน้าครุ่นคิดแล้วก็ตอบไปตามความจริงใจที่มีให้เสมอมา

“พี่ก็จะแบกเธอขึ้นหลัง พาเธอไปในที่ๆเธอต้องการน่ะสิ...”

“ถึงแขนจะไม่มีด้วย แทยอนก็ยังรักเค้าอยู่ใช่มั้ย?” เธอยิ้มแล้วก็ถามคำถามเพิ่มภาระให้อีกข้อ

“จ้า~ พี่จะทำทุกอย่างให้เธอหมดเลย แบกเธอขึ้นหลัง ป้อนข้าวป้อนน้ำ จะรักคริสตัลตลอดไป ว่าแต่... ถามพี่แบบนี้มีอะไรรึเปล่า?”

“แล้วถ้าเกิดเค้าท้องล่ะ?” ดวงตาเรียวของแทยอนเบิกโตใหญ่ขึ้นเป็นสามเท่ากับคำถามที่ชักจะไม่รู้สึกว่าคริสตัลต้องการอ้อนกันเล่นๆอีกแล้ว

“อ่ะ... อะไรนะ?”

“คือ... คือแทยอน คือเค้าคิดว่าเค้าท้องล่ะ...” คริสตัลทำหน้าสลดเมื่อเห็นท่าทีของเขา แต่จะให้ทำอย่างไรได้ในเมื่อเธอกำลังจะมีลูกจริงๆนี่นา

“เธอ... เธอท้องได้ยังไงในเมื่อ...” ไม่ได้อยากจะเอ่ยถามแสดงความไม่เชื่อใจหาเรื่องว่าคริสตัลไปมีคนอื่น แต่มันก็อดไม่ได้จริงๆ สีหน้าของรุ่นพี่แทยอนบอกเธอได้เลยว่าเขาไม่มีทางเชื่อว่านี่จะเป็นเรื่องจริง

“เราสองคน... ตอนไปเล่นสกี ตั้งแค้มป์ที่ปูซาน และเราก็มีอะไรกันที่บ้านของแด๊ดดี้กับหม่ามี๊เค้ายังไงล่ะ” คริสตัลช่วยเตือนความทรงจำให้แทยอนจำได้เป็นฉากๆ

“แต่ว่า... มันแค่ครั้งเดียวเองนะ เธอท้องได้เลยเหรอ?” ไม่เชื่อง่ายๆแล้วยังมาถามกลับพลอยให้เด็กสาวอายุอ่อนกว่าใช้สายตาสวยคมกล้าส่งค้อนให้เสียวงใหญ่เสียด้วย

“อะไรอ่ะ... ทำหน้าอย่างนี้มันหมายความว่ายังไง ไม่เชื่อใจเค้าเหรอ? You’re stupid, Kim Taeyeon…”

“ไม่ใช่แบบนั้น เพียงแต่ว่า...” แทยอนไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไปมากกว่า เราสองคนยังเรียนหนังสืออยู่เลย และดูตอนนี้คริสตัลก็ท้องด้วย แด๊ดดี้กับหม่ามี๊ของเธอทราบเรื่องเข้าล่ะก้อ ได้ฆ่าเขาตายแน่ๆเลยล่ะนะ ใบหน้าเนียนใสก้มต่ำเพราะความคิดกังวลมันแน่นจุกสมองจนไม่สามารถตั้งคอให้ตรงสง่าเหมือนแต่ก่อนได้

“แทยอนอ่า~ แทยอนยังรักเค้าอยู่ใช่มั้ย?” เธอถามย้ำให้มั่นใจว่าอย่างน้อยๆแทยอนก็ยังจะยืนอยู่ข้างๆกันในยามคับขันเช่นนี้ คริสตัลได้ยินเขาครางรับในลำคอทั้งๆที่ยังก้มหลบหน้าหลบตา

“แล้วรักเค้ามากแค่ไหน?” คำถามถูกส่งไปนานหลายนาทีแทยอนจึงเงยหน้าขึ้นมามองสบตากับคริสตัล เธอเห็นความจริงใจในดวงตากลมใสอย่างลูกหมาน้อย ริมฝีปากที่แดงระเรื่อเป็นธรรมชาติก็ขยับตอบให้ชื่นใจ

“พี่รักเธอเท่าท้องฟ้า รักเธอเท่าท้องทะเล มากพอรึเปล่า” แต่แล้วสีหน้าที่แสดงความจริงจังเมื่อสักครู่ก็หงอยจอดสนิท แทยอนเอ่ยถามเสริมให้คริสตัลเองก็จนปัญญาจะตอบได้เช่นกัน “แล้วเราจะทำยังไงกันต่อไปดีล่ะคริสตัล...”

“เฮ้อ~ What kind of question is that? You are the one who made me pregnant, Kim Taeyeon. Stupid…” เด็กสาวเรียกชื่อนามสกุลจริงๆคนรักทุกครั้งยามต้องการความจริงจัง คริสตัลคิดว่าการมีอายุมากกว่าของเขาจะสามารถช่วยเหลือเป็นที่พึ่งพาให้เธอได้ แต่ก็เปล่าเลย... แทยอนกลับมาถามเธอคืนเสียนี่ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ร่างบางยกมือกอดอก เม้มปากแน่นอย่างติดเป็นนิสัยยามโมโหหงุดหงิดเมื่อใครทำอะไรให้แล้วไม่ได้ดั่งใจ

“พี่ขอโทษนะ...” แทยอนก้มหน้าพร้อมพูดขอโทษเบาๆ

“ย่าส์~ เราต้องช่วยกันตัดสินใจว่าจะทำยังไงต่อไปดี ถ้าเราคิดจะรักษาลูกไว้ แทยอนก็จะเป็นพ่อ แต่ถ้าไม่...” อย่างน้อยๆแทยอนก็มีจิตสำนึก มีความรับผิดชอบมากพอ เมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายที่หลุดออกมาจากปากนุ่มมีรสชาติหวานนักเท่านั้น ใบหน้าใสก็แสดงว่ากังวล เกิดรู้สึกสงสารจับใจขึ้นมาทันที

“เราจะทำยังไงกันดีล่ะคริสตัล... พี่กับเธอยังเรียนมัธยมกันอยู่เลย... อีกอย่างพี่ก็...”

“เค้ารักแทยอน... มันมากพอรึเปล่าล่ะ จนถึงขนาดนี้แล้วแทยอนยังไม่เชื่อใจเค้าอีกรึไง?” คริสตัลฉวยจับมือขาวจัดจนซีดขึ้นมาแนบแก้มนุ่มของตน มองตาเขาด้วยหัวใจที่รักแต่คิมแทยอนคนเดียวเท่านั้น

“ไม่ใช่อย่างนั้น... ซูจองอ่า~ เราจะทำยังไงกันดี? เธอท้องจริงๆเหรอเนี้ย เธอท้องจริงๆใช่มั้ย?”

“พูดได้แค่นี้เองรึไงห๊ะ!! Stupid! Kim Taeyeon Stupid!!” แล้วแก้มที่เธอจับทั้งสองข้างก็ถูกหยิกดึง แทยอนครวญครางเจ็บปวดเพราะสมควรแล้วที่ประพฤติตัวไม่น่าเชื่อถือ พึ่งพาก็ไม่ได้

“ก็จะให้ทำอย่างไรได้ล่ะคริสตัล... พี่เป็นผู้หญิงนะอย่าลืมสิ...”

 

 

'Kim Taeyeon, you're so stupid!!'