พระคุณแม่

เนื้อเรื่อง

เรื่อง พระคุณแม่

            แม่ของทุกคนจะเป็นยังไง จะรักลูกไหมหรือไม่รัก ไม่ซิไม่มีแม่คนไหนที่ไม่รักลูกของตัวเอง แม่ของทุกคนจะเป็นยังไงก็ไม่สำคัญ แต่แม่ของผมนะซิท่านดีที่สุดโลกเลย ผมจะพูดถึงแม่ที่แสนดีของผมให้ฟังว่าเป็นยัง

            ในวันที่ 27 พ.ค. ปี 2519 วันนั้นเป็นวันที่แม่ของผมเจ็บมากเลยล่ะ แม่ได้ให้กำเนิดผมขึ้นมา แม่ผมดูแลผมอย่างดียุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมจนผมโตขึ้นมาจนถึงทุกวันนี้ได้ แต่ผมก็ยังทำให้แม่เสียใจตั้งหลายครั้ง ผมจะเหล่าให้ฟังมีอยู่ 3 ครั้งที่ผมได้ทำให้แม่เจ็บ และเสียใจมากที่สุด ครั้งแรกนะครับ มันเป็นวันที่ผมอายุได้สัก 15 ปีครับผมไปเที่ยวบ้านเพื่อนเพื่อนกลุ่มนี้ เป็นพวกที่ชอบลอง พวกมันพากันลองยาเสพติด มันก็ชวนผมด้วย เพราะผมก็เป็นคนที่อยากรู้อยากลองผมจึงรวมเสพกับพวกเพื่อนผม จนผมติดยาเสพติด และอยู่มาวันหนึ่งแม่รู้ว่าผมติดยา แม่ร้องไห้ด้วยความเสียใจน้ำตาของแม่ไหลออกมาไม่หยุด แม่พาผมไปรักษาที่สถานบำบัด แม่ร้องไห้อีกครั้งเมื่อแม่เห็นภาพที่ทำร้ายจิตใจของแม่เกินกว่าที่แม่จะทนได้ ภาพที่ผมทุกข์ทรมานจนแทบจะตาย แต่แม่ก็หาเงินรักษาผมจนหายได้ ผมนิเป็นลูกที่ไม่ดีเลยจริงและครั้งที่ 2 ก็เป็นตอนที่ผมอายุ 18 ปี ตอนนั้นผมติดเหล้ามากหรือพวกอบายมุขนั้นล่ะ ประมาณวันจันทร์วันที่เกิดเรื่องตอนนั้นผมขอเงินแม่ไปซื้อเหล้าแต่แม่ไม่เอาเงินให้ผม ตอนนั้นผมไม่ทันจะได้คิดอะไร ผมโมโหมากผมจึงตบแม่และยังผลักแม่ล้มลงไปแล้วแย่งเงินไปจากแม่ แม่ผมเสียใจอีก น้ำตาของแม่ไหลออกเป็นสายน้ำตาแห่งความเสียใจ ร้องไห้จนเป็นลมล้มลงไปกองที่พื้นบ้าน เมื่อผมกลับมาเจอแม่ผมถึงรู้ว่าอย่าทำให้แม่เสียใจ และผมได้สัญญากับแม่ว่าจะไม่ทำให้แม่เจ็บหรือผิดหวังอีก แต่ผมกับทำไม่ได้เพราะ ครั้งสุดท้าย ผมอายุประมาณ 20 ปี วันนั้นผมได้ทะเลาะกับนักเลงแถวแถวหน้าปากซอยทางเข้าบ้านของผม พวกมันแค้นผมมากจึงตามจะมาทำร้ายผม ผมโทรแจ้งตำรวจจากนั้นพ่อกับแม่ก็หนีไปที่หลังบ้านผมเกิดการปะทะกับพวกนักเลงมันทีบผมจนล้มขนาดที่ผมยืนขึ้น พวกนักเลงก็หยิบปืนขึ้นมาแล้วยิ่งไปที่ผม แต่แม่เข้ามารับลูกกระสูนแทนผมจนได้รับบาดเจ็บ ขนาดนั้นตำรวจมาพอดีจึงสามารถจับพวกนักเลงได้ จากนั้นผมก็พาแม่ไปส่งโรงพยาบาล แม่เสียเลือดมาก ผมอยากจะตอบแทนพระคุณของแม่บ้าง ผมจึงให้เลือดของผมแก่แม่ จนแม่รอดมาได้ จากนั้นผมก็ไม่เคยทำให้แม่เสียใจอีกเลยผมก่อร่างสร้างฐานมาจนถึงทุกวันนี้จนผมสามารถซื้อบ้านได้หนึ่งหลังและผมก็ได้อยู่กับแม่ของ และผมอยากจะฝากหวังสักอย่างนะครับ ไม่มีแม่คนไหนไม่รักลูกหรอกครับ ถึงท่านจะดุด่าว่าเราบ้าง เราก็อย่าไปโกษท่านเลยนะครับ เพราะที่ท่านทำไป ก็เพราะว่ารักเรา อยากจะให้เราได้ดี อยากให้เรามีอนาคตที่ดีและมีความสุข และอยากจะให้ลูกลูกทุกคน รักแม่ให้มาก เพราะแม่อุ้มท้องเรามาตั้งหลายเดือนและพระคุณของนั้นมีมากมายเกินกว่าที่เราจะทดแทนด้วยคำเพียงสั่นๆ

วันใดที่เราเจ็บ           อยากให้รู้แม่เจ็บกว่า

วันไหนที่เราทุกข์     ขอให้รู้แม่ทุกข์กว่า

วันใดที่เรานั้นดีใจ    จงรู้ไว้แม่ดีใจกว่า

วันไหนที่เรามีความสุข       ขอให้รู้ไว้ว่าแม่นั้นยิ่งสุขกว่า