คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Dream 3 :: ผิดสัญญา
Dream 3 - ผิดสัญญา
เมื่อวานนี้ผมรีบกลับบ้าน ทำการบ้าน อาบน้ำ ทานข้าวภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเพื่อทำเวลาให้ดีที่สุด ผมอยากเจอทงเฮในฝันเร็วๆ ครับ ผมดีใจมากที่ผมสามารถเข้านอนได้ตอนสองทุ่ม ผมแปลกใจนิดหน่อยที่ไม่ได้ยินเสียงของเค้าเลยตลอดทั้งวัน แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเมื่อผมกำลังจะเข้าฝันเพื่อไปหาเค้า ไปหาเด็กน้อยคนนั้น
แต่รู้อะไรมั้ยครับ...
เค้ากลับผิดสัญญา
เค้าไม่มา...
ทั้งๆที่สัญญาไว้ซะดิบดีแล้วแท้ๆ
ผมคงคิดไปเองทั้งนั้นล่ะครับ
ทงเฮแล้วก็โอเนย์รอสบ้าบออะไรนั่นน่ะ
มันก็แค่... ความฝัน
ฝันที่ตื่นมาแล้วมันก็หายไป
ไม่มีเค้าจริงๆครับ
ไม่มีเด็กซื่อๆ
ไม่มีคนที่อยากรู้จักกับ ‘ความรัก’
...ไม่มีลีทงเฮ…
“คิมคิบอม แก้สมการซิ”
“เฮ่ย ‘จารย์เค้าเรียกใครวะ”
เค้าเรียกผมเองแหละครับ อาจารย์เป็นอีกคนที่จำชื่อผมได้
“มีไอ้แว่นหน้าจืดนี่อยู่ในห้องเราด้วยเหรอวะ ฮ่าๆๆ แม่งเรียนจะจบเทอมละกูก็เพิ่งเห็นหน้ามันนี่แหละ”
ผมไม่สนใจคำพูดของใครที่พากันวิพากษ์วิจารณ์ผม ลุกไปหน้าชั้นแล้วคว้าชอล์กมาแก้สมการตามที่อาจารย์สั่ง
“ฮ่าๆๆ”
พวกเค้าหัวเราะอะไรกันครับ เฮ่อ แต่ช่างเค้าเถอะครับ ยังไงผมมันก็เป็นได้แค่ตัวตลกในสายตาคนอื่นอยู่แล้ว
“คิมคิบอม เธอทำอะไรน่ะ”
“ครับ?” ผมทำอะไร ผมก็แก้สมการนี่ไงล่ะครับ อาจารย์เค้าไม่เห็นหรอกเหรอ
“เธอใช้สูตรบ้าอะไรของเธอน่ะ เศษหนึ่งส่วนสองเท่ากับเลิฟ สมการอะไรของเธอ”
“หา” ผมอุทานงงๆ ทำหน้าเอ๋อแล้วเพ่งไปที่กระดาน
เฮ้ย!! นั่นผมเขียนอะไรออกไปครับ
อา สมการนั่นอีกแล้ว
แย่จริงๆ เลย
เขามาทำให้ผมไม่เป็นตัวของตัวเอง
มาทำให้ผม... หวั่นไหว
แล้วก็จากไป
...ทำไมไม่มาหาผมครับ...
หรือเขาเป็นแค่ความฝันเท่านั้นเองจริงๆ
ทางด้านของแองเจิ้ลโอเนย์รอสหน้าหวานที่ถูกคิดถึง ทงเฮตีหน้าบึ้งอย่างไม่พอใจ จู่ๆ ตอนที่จะไปหาคิบอมตามสัญญาก็ถูกบาเรียสรใสกักตัวไว้ไม่ให้สามารถใช้เวทไปไหนได้ ร่ายมนตราอย่างไรก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการนี้ กระทั่งรุ่งเช้าของอีกวันซึ่งเป็นยามตื่นของคิบอมนั่นแหละ ทงเฮถึงจะหลุดพ้นจากบาเรีย
แล้วถึงได้ทราบว่าใครทำแบบนี้กับเขา
แองเจิ้ลกาย ชองยุนโฮ เทวาผู้มีศักดิ์เป็นเครือญาติมาตั้งแต่เขายังเป็นมนุษย์เดินดิน เทพผู้มีฤทธิ์มากมาย หากแต่...
หวงน้องชายหน้าหวานคนนี้เป็นที่สุด
“อะไรล่ะพี่ยุนโฮ! อย่ามาทำแบบนี้กับเค้านะ! เค้าจะไปหาคิบอม!”
บาเรียถูกนำมาใช้ให้กักขังอำนาจมนตราของทงเฮอีกครั้ง ร่างบางที่ร้องโวยวายหมดสิทธิ์ที่จะหายตัวไปหาคิบอมทันทีเมื่อถูกทำยึดอำนาจมนตราไว้ทั้งหมด
“หยุดเลยนะทงเฮ พี่ไม่ให้เราไป” แองเจิ้ลหนุ่มร่างสูงพูดเสียงเย็น พยายามปรามเจ้าแองเจิ้ลโอเนย์รอสตนนี้ให้อยู่หมัด ...ซึ่งไม่เคยทำได้ผล
“ทงเฮจะไป ปล่อยเค้านะ!” เมื่อไม่ได้ดั่งใจก็กระทืบเท้าหงุดหงิด ใบหน้าหวานงอง้ำจนน่าขันน่าเอ็นดูชวนให้หยอกล้อ แต่ตอนนี้ยุนโฮไม่มีอารมณ์จะมาล้อเล่นเท่าไหร่นัก
พี่ยุนโฮไม่รู้หรือไงว่าเค้าคิดถึงคิบอมขนาดไหน เค้าอยากเจอคิบอม พี่ยุนโฮมาห้ามเค้าทำไม
ได้แต่ประท้วงถามในใจ เด็กดื้อถูกมือใหญ่บังคับให้นั่งลง ก่อนที่ทงเฮจะออกฤทธิ์ทั้งหยิกทั้งตียุนโฮสารพัด
“หยุดนะทงเฮ! พี่ไม่มีทางยอมให้น้องไปแน่ๆ มีอย่างที่ไหนไปร้องขอความรักจากมนุษย์ น้องเอาความเป็นแองเจิ้ลโอเนย์รอสไปไว้ที่ไหนหมด!” พี่ชายพูดเสียงดัง ส่วนน้องชายตัวดีก็สวนขวับ
“ก็เอาไว้ที่เดิมนั่นแหละ! อีกอย่าง เค้าก็ไม่ได้ไปขอความรักซักหน่อย แค่ไปเรียนต่างหาก ป๊าป่ะเคยบอกว่าแองเจิ้ลที่ดีต้องมีความรู้นะ เค้ากำลังเรียน!” เด็กดีผู้ตั้งใจเรียน(รัก) เถียงกลับน้ำไม่ไหลไฟไม่ดับ
ดูเหมือนทงเฮจะไม่เคยได้ยินกลอนของพวกมนุษย์บทนี้เสียกระมัง ถึงได้กล้าพูดไปอย่างมั่นใจ และยุนโฮก็คิดว่าทงเฮคงจะเป็นแบบนี้เสียมากกว่า
เรียนดีพ่อรัก...
เรียนรักพ่อตี...
เรียนไม่ดีพ่อตบ...
เรียนไม่จบ...
...สลบคาตีน
“อย่าเถียงพี่นะทงเฮ!”
“เค้าไม่ได้เถียง!” นี่แหละที่เขาเรียกว่าเถียง ทงเฮชะงักไปนิดหนึ่งเหมือนคิดได้ก่อนรีบเปลี่ยนท่าทาง
“ก็ได้ๆ เค้าไม่เถียงแล้วก็ได้ พี่ยุนโฮสุดหล่อปล่อยให้เค้าไปหาคิบอมเถอะนะ เค้าอยากเจอคิบอม เค้าคิดถึงคิบอม” เด็กดื้อหน้าหวานถามตาแป๋ว
เลิกเถียง เลิกอาละวาด หันมาออดอ้อนพี่ชายสุดที่รักแทน
“ไม่ได้”
“เอ๊ะ!” ทงเฮขึ้นเสียงขัดใจ
“ทงเฮ พี่ล่ะไม่เข้าใจน้องจริงๆ ทำไมถึงได้ทำแบบนี้ ลุงคิวปิดนี่ก็จริงๆ เลย หลอกให้น้องเล่นอะไรแผลงๆ อีกแล้ว สงสัยพี่คงต้องหาเวลาว่างไปคุย...” อาศัยจังหวะที่ยุนโฮเผลอให้จิตใจวอกแวกไปเรื่องอื่นทำลายบาเรียสีใสออกสำเร็จ ส่งจุ๊บเบาๆ ให้พี่ชายที่นั่งหันหลังให้อย่างครุ่นคิด เจ้าเด็กดื้อยกมือบ๊ายบาย ก่อนเสียงแว๊บจะดังขึ้นเบาๆ
ทงเฮหนีไปหาคนที่คิดถึงได้สำเร็จ...
คิบอมเดินกลับบ้านด้วยท่าทางเอื่อยเฉื่อยเช่นทุกวัน แต่วันนี้กลับมากมายกว่าปกติ เขาอยากเจอ อยากได้ยินเสียง อยากเห็นหน้าโอเนย์รอสตนนั้นอีกครั้ง...
เขาคิดถึงทงเฮจริงๆ
เพียงเสี้ยววินาทีที่ลมพัดเข้ามาวูบหนึ่ง เหมือนคิบอมจะหูแว่วได้ยินบางอย่างที่ลอยมากับอากาศธาตุเพื่อให้เขาได้ยินเพียงคนเดียว
...คิบอม วันนี้รีบเข้านอนนะ เค้าอยากเจอคิบอม...
“เฮ้อ คิดไปเองอีกแล้วสินะ แย่จริงๆ”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
น้ำมูกไหล ....ไม่หยุด
ปวดหัว ....นอน
ปั่นฟิค ....ตัน
เง่อๆ ไม่สบาย แง๊ววว
ปล. อัพซีเคร็ท HanHyuk วันที่ 129 is real
อิอิ
ความคิดเห็น