คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Dream 2 :: ผมจะได้เจอคุณอีกหรือเปล่า?
Dream 2 – ผมจะได้เจอคุณอีกหรือเปล่า?
“ฮือๆๆ มีแต่คนชอบทงเฮ ทำไมคิบอมไม่ชอบทงเฮ แง๊ๆๆ ฮึก เค้าชอบคิบอม แต่คิบอมไม่ชอบเค้า เค้าจะเลิกชอบคิบอมแล้ว!!!”
สิบนาทีแล้วครับหลังจากที่เค้า.. บอกชอบผม
มันก็ดีนะครับที่มีคนชอบ คนชอบดีกว่าคนเกลียดนะครับ แต่ผมไม่รู้ว่าคำว่า ‘ชอบ’ ของเขากับคำว่า ‘ชอบ’ ของผมเนี่ย ความหมายมันเหมือนกันหรือเปล่า หรือมันเป็นแค่คำพูดง่ายๆที่เค้าใช้พูดกับทุกคนที่ถูกใจหรือพอใจจะพูด
“เอ่อ ทงเฮครับ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ ผมชอบทงเฮ แต่ผมไม่ได้ชอบ...”
“ฮือๆๆ แง๊ๆ”
เค้าไม่ฟังผมเลยครับ ทำไงดีละเนี่ย ปวดหัวคร้าบบบ
“ทำไม ฮึก ทำไมคิบอมไม่ชอบเค้าล่ะ เค้า.. ฮึก เค้าไม่น่ารักเหรอ เค้าไม่ดีตรงไหนเหรอ” ทงเฮถามทั้งน้ำตา เลิกงอแงแล้วถามผมเศร้าๆ
ให้ตายเถอะครับ... ไม่เคยมีใครร้องไห้ได้น่ารักเท่านี้มาก่อนเลย
ผมเอื้อมมือไปป้ายน้ำตาให้ทงเฮโดยมีเค้าจ้องหน้าผมตาแป๋ว
“ผมน่ะชอบทงเฮนะ แล้วก็ชอบฮีชอล แต่เราเป็นเพื่อนกัน ชอบแบบเพื่อนน่ะครับ” ผมค่อยๆพูด ทงเฮรับฟังแล้วพยักหน้าหงึกหงักเหมือนเด็กๆ
“แล้วถ้าชอบแบบเป็นแฟนกันล่ะ” เด็กคนนี้อยากรู้อยากเห็นจริงๆเลยครับ
“นั่นก็อีกอย่างนึง เรียกให้ถูกคือ ‘รัก’ ครับ ถ้าชอบนั่นคือความรู้สึกพื้นฐานก่อนที่คนเราจะรักใครซักคน เรียกว่าเป็นความรักก็ได้มั้งครับ”
ทงเฮร้องอ้อยาวๆ ก่อนถามคำถามที่เปรียบเสมือน... จุดเริ่มต้นของทุกอย่าง
“นี่ ความรักมันเป็นยังไงเหรอ?”
อา งานเข้าแล้วครับ ถามอะไรยากจัง
น่าอายมั้ยครับ ที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...
ผมน่ะเรียนเก่ง ฉลาดเลยก็ว่าได้ครับ วิชาภาคทฤษฎีไม่ว่าเรื่องไหนๆผมก็ทำคะแนนได้สูงอันดับหนึ่งครับ แต่ใครๆก็คิดว่าคนที่ได้อันดับสองนั่นแหละที่เก่งที่สุด นั่นก็เพราะว่าไม่ค่อยมีใครรู้จักผมน่ะสิครับ คิมคิบอมคนนี้น่ะ
แต่ผมสอบตกแก้ไม่ผ่านในวิชารักครับ ผมไม่เคยมีแฟน ไม่รู้จักแม้กระทั่งการรักใครซักคน
ถ้างั้น... ผมขอตอบแบบทฤษฎี Basic ที่สุดเลยก็แล้วกันนะครับ
ผมหยิบกระดาษบนโต๊ะแล้วเดินมานั่งข้างๆทงเฮ ค่อยๆอธิบาย ‘สมการ’ ของความรักที่เขาสงสัยให้ฟัง
ทงเฮบอกว่าเค้ามีตัวตนในโลกของเค้าเท่านั้น
เศษหนึ่งส่วนสอง...
โลกแห่งความฝัน
Dream...
“นี่ครับ”
“หวา อะไรเนี่ยคิบอม???”
เรื่องอื่นผมอาจเป็นรอง แต่เรื่องเรียนผมไม่เคยแพ้ใครครับ!
“สมการไงครับทงเฮ ถ้าทงเฮแก้สมการนี้ออกทงเฮก็จะเข้าใจความรักอย่างถ่องแท้เลยละครับ”
ผมก็ตอบเค้าไปมั่วๆละครับ อย่าคิดเชียวว่ามันเป็นเรื่องจริง ต้องขอโทษกันในใจแล้วละครับที่เลือกมาถามผม แต่ถ้าผมบอกทงเฮว่าผมไม่รู้จักความรักละก็ อายแย่เลยสิครับ ไม่ได้ครับ เราเป็นผู้ชายอย่างน้อยเราต้องมีฟอร์มครับ
“คิบอม คิบอมโม้ทงเฮรึเปล่า คิบอมอย่าหลอกทงเฮนะ” ทงเฮทำหน้าคาดคั้นใส่ผม แต่มันน่ารักยิ่งกว่าน่ากดดันนะครับนั่น
“ไม่หรอกครับ มันเป็นสมการของทงเฮไงครับ เศษส่วนนี่ก็แทนตัวทงเฮ ทงเฮอยู่ในฝัน ทงเฮก็มีความรักของทงเฮ” มั่วแหลกครับ เอาเข้าไป ผมรู้สึกเหมือนกำลังหลอกเด็กอยู่เลยครับ
“งั้นเหรอ ก็ได้ เค้าเชื่อคิบอมนะ”
ดีครับ หลอกง่าย เอ๊ย เชื่อง่ายแบบนี้น่ารักมาก
ไม่รู้ทำไมหรืออะไรดลใจ ผมเลยถามเค้าไปว่า
“แล้วคุณไม่เคยมีความรักเหรอ...?”
“อ๋อ ..เค้าไม่เคยมีความรักหรอกนะ แต่เห็นพี่ๆบอกดี เค้าก็อยากจะลองดู”
ทงเฮเป็นเด็กประเภทอยากลองอยากรู้สินะครับ... ทั้งๆที่เค้าก็น่าจะอายุเท่าผม แต่ทำไมถึงเหมือนเด็กดื้อได้แบบนี้น้า
“หวา คิบอม มันยากจังเลยอ่ะ ทงเฮไม่เก่งเลขอ่า...” ทงเฮทำท่าถอดใจ ผมว่าคณิตศาสตร์ไม่ได้มีความยากเลยนะครับ ผมชอบซะอีก
“ไม่ยากหรอกทงเฮ สมการพวกนี้ใครๆก็แก้ได้ แค่ทงเฮตั้งใจแก้เท่านั้นล่ะครับ”
“อ๊ะ...” ทงเฮครางเบาๆเหมือนนึกอะไรออก หันขวับมามองผมแล้วฉีกยิ้มกว้าง สายตาของเขาที่ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ
“คิบอม… สอนเค้าหน่อยสิ!”
Our Dream เศษหนึ่งส่วนสองของฝัน เป็นรักของผม
“โหย อะไรเนี่ย ไม่เห็นจะเข้าใจเลย ไม่เอาๆๆ เค้าไม่เอาแล้ว เลิกเรียนๆ”
ทงเฮโวยวายแล้วปัดกระดาษทดเลขเละๆออกไปไกลๆ คิบอมมองการกระทำแบบเด็กๆนั่นแล้วส่ายหัวเบาๆ
“ใจเย็นๆครับ ของแบบนี้มันต้องไปทีละ Step” คิบอมปลอบเอาใจเมื่อเด็กน้อยทงเฮตีหน้ามุ่ย
“ก็... โห่ คิบอมอ่า มันยากนี่ น่าเบื่อจะตายไป เค้าไม่ชอบนี่นา”
“ครับๆ แล้วทงเฮจะทำอะไรล่ะครับ”
“งืม เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวเค้าจะต้องให้คิบอมสอนให้ใช่ป่าว งั้นเค้าจะถามเรื่องที่เค้าสงสัยนะ ดีมะๆๆ” ทงเฮทำเหมือนเด็กถามความเห็น น่ารักยิ่งนักในสายตาคนมองอย่างคิบอม
“จะดีเหรอครับ เอ่อ ผมไม่เคยคุยเรื่องแบบนี้กับใคร” แม้แต่กับฮีชอลเองก็เถอะ
“ดีสิ ดีๆๆ ดีที่สุดเลย” ทงเฮฉีกยิ้มกว้างแล้วมานั่งข้างคิบอมจนแทบจะเกยตักเลยก็ว่าได้ คนไร้ประสบการณ์ทางความใกล้ชิดแต่ ริอ่านเป็นครูสอนรักนั่งตัวแข็งเป็นหินในบัดดล
“ง..งั้นก็ได้..ค..ครับ” คิบอมตอบตะกุกตะกัก ทงเฮไม่ได้อยู่เฉยเลยสักนิด จับนู่นจับนี่ราวแกล้งให้คิบอมใจแกว่งเล่นๆ
“วันนี้อ่า หนังที่เราดูกันอ่า พอคนหล่อๆบอกรักกับคนหน้าสวยๆนะ เค้าก็เอาปากมาดูดกันด้วยแหละ แบบนี้อ่า” ทงเฮทำปากจู๋ๆ หนำซ้ำยังจะสาธิตด้วยการยื่นหน้ามาใกล้แล้วดูดปากของคิบอมซะด้วยสิ
“เฮ้ย!! เอ่อ ทงเฮ อ..อย่าครับ ทงเฮทำแบบนี้กับคนอื่นพร่ำเพรื่อไม่ได้นะครับ ทำได้เฉพาะกับคนที่รักเท่านั้น” คิบอมรีบแก้ตัวเพราะเผลอผงะออกจากทงเฮจนคนตัวเล็กตีหน้าบูด แต่พอได้ฟังเรื่องที่คิบอมเล่าก็ค่อยๆหายโกรธแล้วพยักหน้ารับ
“แล้วก็.. นั่นไม่ได้เรียกว่าดูดครับ เค้าเรียกว่า ‘จูบ’ ต่างหาก”
“จูบ??? ชื่อเพราะจัง จูบ...” ทงเฮทำหน้าเพ้อๆ
“ครับ มันเป็นการแสดงความรักอย่างนึงน่ะครับ”
“เหรอ งั้น... ถ้าเค้ารักแล้วเค้าก็ต้องดูด.. เอ๊ย จูบใช่ป้ะ” เด็กซื่อถามตาแป๋ว
“คงงั้น...มั้งครับ”
“ใช่ๆ ต้องใช่แน่ๆเลย คิบอมเชื่อเค้าสิ เค้าเก่งนะ ใครๆก็บอกว่าทงเฮเรียนรู้ไว” ทงเฮกล่าวอ้างถึงใครหลายคนที่เคยชมตน
“ครับ ทงเฮเก่งมาก”
ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!
“ทงเฮ นั่นเสียงอะไรครับ” คิบอมมองหาต้นเสียงภายในมโนภาพห้องของตน
“อ๋อ เวลาไง 1 ชั่วโมงในฝันเท่ากับ 3 ชั่วโมงของโลก นี่แหละที่เค้าถึงได้บอกกันว่าความสุขในฝันมันแป๊บเดียวเองไง ตอนนี้คิบอมต้องไปโรงเรียนแล้วนะ”
“ผม...” คิบอมกำลังกลัวว่าจะไม่ได้เจอทงเฮอีก เหมือนทุกครั้งที่เคยตื่นขึ้นมา สิ่งที่ฝันก็จะเป็นเพียงแค่ฝัน สัมผัสและจับต้องไม่ได้ มันเป็นเพียงแค่ฝัน...
“อะไรเหรอ” ทงเฮถามเสียงใส
“ผมจะได้เจอคุณอีกหรือเปล่า...?” คิบอมเผยสิ่งที่กังวล
“เอ๋...? ฮิๆๆ เค้าน่ารักอ่าสิคิบอมถึงอยากเจอเค้าอีกอ่า หลงรักเค้าแล้วใช่ม้า อ๊า เขินๆๆๆ” ทงเฮบิดตัวไปมา มือเล็กๆปิดหน้าขาวๆที่ขึ้นสีเรื่อ เวลาผ่านไปจนเลิกเขินอายถึงยอมตอบ
“ได้เจอสิ ถ้าคิบอมคิดถึงเค้าจริงๆเค้าจะมาหาคิบอมอีกนะ”
“แล้วถ้าผมไม่คิดถึงล่ะครับ” คิบอมพูดซื่อๆ วงเล็บบื้อๆ
“หมายความว่าไงคิบอม!” น้ำเสียงหวานถามฉุนๆ แค่ผู้ชายคนนี้พูดแบบนั้นก็พาลจะโกรธเสียให้ได้ ทงเฮเป็นอะไรไปนะ
“เอ่อ ทงเฮอย่าเพิ่งโกรธครับ ผมแค่อยากรู้ว่าทงเฮจะมาหาผมเองได้รึเปล่าเท่านั้น ไม่ได้คิดเป็นอื่นเลยนะครับ” คิบอมตอบด้วยความสัตย์
“อ๋อ เกือบทำเค้าโกรธแล้วแน่ะคิบอม ได้สิ เค้าเป็นโอเนย์รอสนะ ถ้าใครหลับเค้าก็เข้าไปได้ทั้งนั้น เค้าเคยเข้าไปในฝันของ Super Junior ด้วย อิๆๆ อิจฉาล่ะสิ”
“เอ่อ ผม...” คิบอมยอมรับว่าไม่พอใจนิดหน่อย ไม่ได้อิจฉาอย่างที่ทงเฮแซวเลยซักนิด แต่เขามีสิทธิ์อะไรล่ะ...
“ไปได้แล้วๆ เจ็ดโมงกว่าแล้วนะ เค้าสัญญาเลยว่าถ้าคิบอมหลับแล้วเค้าจะมาหาทันทีเลยนะ เค้าไม่ผิดสัญญาหรอก บ๊ายบายนะ”
“ด...เดี๋ยวก่อนครับ!”
วาบ!!!
ขอโทษสำหรับความล่าช้าค่ะ
ขอบคุณที่ยังคงติดตาม ^^
ใครเคยดูเซนต์เซย่าคงพอรู้จักโอเนย์รอสเนอะ
มีจริงค่ะ ทงเฮไง ^.^
เรื่องนี้ ทงเฮ อีกเรื่อง ดงเฮ
ฮีชอล กับ ฮีซอล =_=
ตีกันมั่วไปหมด
ต้องไปปั่นสวีทฮาร์ทแล้ว 555+
โชคดีค่ะ ^^
ความคิดเห็น