First day < Thailand-America>

เนื้อเรื่อง

 วันเดินทางมาเมกา 30 กรกฎาคม อเมริกาตอนนี้ก็ 29  เริ่มแต่เช้าเรยย เริ่มความซวย  น้ำหนักกระเป๋าเดะ เกินไป 13 กิโล

จ่ายไป 50 ดอล  อำลา ม่าม้า ป่าป้า พี่สาวกิ่งมาส่ง  น้องแชมป์ ป้าพร ครบ รู้สึกยังเฮฮา 55  รู้สึกดีข่ะ ยังชิวยุ ยังไม่รู้ฤทธิ์การอยู่คนเดียว  เดินตามเพื่อนไป ตามไม่พอ  ปล่อยเสี่ยว อีก เดินผิดช่อง หน้าแตก กก  ขึ้นเครื่องแรก มี เพื่อน 7 คน  โล่งใจ มีเพื่อน  ทำไม่ถูกก็ยังมีเพื่อน ช่ายป๊ะล่ะ เครื่องบินไทย มารยาท เยี่ยมม  คนนั่งเงียบ  กินเงียบ นี่แหละไทย  มาถึงญี่ปุ่น

%&$#@” มาและ อังกฤษสำเนียงญี่ปุ่น  ……..So saddd  T____T   จองมองการุเตะ เมะ เมะ   เค  เข้าใจมืงและ  โอเค แต้งกิ้ว  มีเวลา 45 นาที  ต้องขึ้นเครื่อง มันไม่เยอะนะ 45 นาที เดินก็ปา ไป 20 ล่ะ โหลด สำภาระ อีกก ตรวจด่านเข้าเมืองก็เดินขึ้นเครื่องง จบ  เมกาไปญี่ปุ่น เครื่องบิน นั่งเงียบกันได้ไหม๊ห๊ะๆๆๆๆๆ  หันข้างขวา ผู้ชายร่างบึกๆๆ 2 คน   ข้างหลังเป็นห้องน้ามม อ่า โล่งไป ไม่ต้องแย่งใคร   ..............   กำลังนั่งกิน อย่างเพลิน หันไปซ้ายย เกือบพุ่งงงงงงงงงง  กำลังจูบกันอย่างดูดดื่มม ฝรั่งบึกๆ สอง คน  ผู้หญิง รุ่นใหญ่  ผู้ชายก็บึกนิดนึง โหยย ค่อยไปที่บ้านมืงได้มั้ยย ห๊ะๆๆๆ  กระพริบตา

อ่าลืมมันไป เถอะๆๆ  ถือว่ามันเป็นธรรมชาติ  lol  เอ้า สองสามี ภรรยา จูบกันไม่พอ มืงขำไรกันนักหนา อ้ออ  ขำเด็กเดินเบียดแอโฮสเตด  เหอะๆ เพื่อๆๆๆๆๆๆๆ เพื่ออออออออ ไร รรร  งง งง  ส่ายหมองเรยย จารอดป่ะเนี่ยย  ฉั้นนนน  ถึง Detroit สายการบินที่เมกา ลงจากเครื่องไม่เจอใครเลยย เดินไม่ถูก จาไปทางใหนเนี่ยย ทรายจาไปทางหนายยยยยยยยยยยย   หันไปเห็นเด็ก ที่เค้าฝากเจ้าหน้าที่ วิ่งเข้าไป can I go with you  หน้าด้านสุด ตอนนั้นน ไม่หน้าด้าน ก็ได้นอนสนามบินดิ เค้าก็เดินๆ ไปที่ตรวจคนเข้าเมือง เจ้าหน้าที่ก็จัดการ ให้เค้าเรียบร้อย อ้าวว แล้วทรายอ๊ะๆ ไปเฉยๆๆเลยย ปล่อยให้ยืน งง ยุตรงนี้ สนุกมั้ยย เง้ออออออออ  โดนไล่ให้ไปช่องอื่นอีก ช่องนี้สำหรับวีไอพี โฮกกก  นู๋เด็กตัวเล็กตาดำๆๆนะ สงสารนู๋หน่อย  สงสารมั้ยยย ไม่ ไม่เลยย วิ่งวนยุ ช่องนุ้นที่ช่องนี้ที จาบ้าแล้วเนี่ยยย เด๋วชกเรยยย อย่าให้ต้องอารมณ์ขึ้นน  โดนแซงคิวอีกกก  อ๊ายยย รู้แล้วตูอยากมีประสบการณ์ใหม่ๆ ไม่ต้องเยอะก็ได้ ยอมแล้วว  ไม่ชกแล้วว

ตรวจเส็ดจนได้ๆๆ ยังโมโหฝรั่งใจร้ายแซงคิวไม่หายย ชิส์ๆ  อ๊ะ รอรับกระเป๋า  23+23 สองกระเป๋า เกินไป 13 กระเป๋าสะพายหลัง และก็โน๊ตบุ๊ค อีก 15 กิโล ไม่หนักให้รู้ไป รับกระเป๋า ยกไม่รอดด ส่งสายตาไปหาเจ้าหน้าที่ เมินตูซะงั้นน

เลวววว ร้ายย นักก ดีมีเพื่อน ได้แค่รอบนี้แหละ  เอ้า รับเส็ดโหลดใหม่ 55 เพื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   :U ตรวจร่างกาย เช็คสำภาระที่พาขึ้นเครื่อง  ให้โหลดร้องเท้าไปด้วยเรยย จาถอดถุงเท้าด้วยแระ เริ่ม เกิดอาการ ลมออกหู  อมิดตะพุ อมิดตะพุ นิ่งไว้ทรายย  ปลอบใจตัวเอง -*-  รองเท้าติดในเครื่องโหลด 55 hey you my shoe tid tid  ว่าไมมันทำหน้างง บอก ติด ติด ติดในเครื่องอ่ะ ใจป๊ะๆ  ภาษาไม่แข็งง แรง  เดินหา gate ดูเวลา มั่วตั้วมากก มึนมากก ตอนนี้  หาที่แลกเหรียญ มีแค่ 2ที่ สนามบินใหญ่เว่ออ  ข้างล่างสุด และบน สุดด ต้องเดินน ไม่เดินร๊อกก ไอเดีย ปิ้งง ไปซื้อน้ำสิ คงไม่แพงมาก แล้วเอาเงินทอนโทรดิ เอ้ออ 55  แจ่มม  ได้เหรียญเส็ด  มาที่ตู้โทร  พยายามกดๆ โดนมันกินเงินไป 1 ดอล เอ้า จบเรยยย หมดและ อดโทท แงๆๆ  ตู้เน่า  นั่งรออยู่ที่ gate  รอที่นั่นอ่ะ 5 ช.ม.  ไม่มี บอร์ดดิ้งพาร์ด ( ตั๋วต่อเครื่องบิน) รอคาดว่าจาได้เมื่อ ถึงเวลาขึ้นเครื่องดีนะ เค้าทำบอร์ดดิ้งพาร์ด ให้ เย้ๆๆ  ได้ไปและ นั่งเครื่องไป 1 ช.ม. ในบอร์ดดิ้ง เขียน 30 นาที เครื่องบินช้าได้ใจจิงๆ นึกว่ามันมีปันหา ซะอีกก ถึงแล้วววววว เดินมั่วๆๆ ไปตามเค้าไปอีกอ่าแหระ  มาถึงก็เจอโฮสเลยย โฮสยืนรออยู่ ห้าๆ

ทักทายย กอดๆ จุฟๆ โฮก อย่าพึ่งง เด๋วก่อนน เขิลลลลลลลลลลลลล  โฮสก็ช่วย รับกระเป๋าเค้าบอกไม่เคยเห็นกระเป๋าใหญ่ขนาดนี้เลยย  ห้าๆ พกบ้านมาล่ะข่ะ ไม่ใช่กระเป๋า  เอ๋ออ อีกก ขึ้นรถผิดทางง บ้านเราขวาอ่ะ บ้านเค้าคนขับซ้ายย

ไม่เป็นไรร เค้าไม่ว่าเราไม่รู้ นั่งเงียบเชียบ อยู่ในรถ เอ๋ออ แดกก เค้าก็จะให้พูด ตะกี้ยังตกใจไม่หายล่ะ มาถึงจุฟ  เบลอ ยุๆๆ เข้าใจ้ๆๆ  ถึงบ้านน ก็เค  รกดี  ห้าๆ  เหนื่อยๆ ขอนอนนะ  เอ้า มาโม้กันก่อนน อู้วว เหนื่อยๆๆ  คุยๆ ตาปรือล่ะ ๆ  เค้าคงเห็น ก็บอกให้ไปนอน เย้ๆๆ วันแรกกกก ผ่านไปแล้วว

คติเตือนไต  -   มีสติ กล้าพูด กล้าทำ อย่าเอ๋อแดกก แล้วจะถึงเมริกา