กำแพงฝัน

ลำดับตอนที่ #2 : อ่อนล้า

    กลับจากการเดินเตร็ดเตร่ในห้างสรรพสินค้า และฟังเพื่อนสาวตั้งคำถามให้หญิงสาวต้องสาธยายเรื่องราวชีวิตตลอดสี่ห้าปีที่ไม่ได้กลับมาเมืองไทยเลย… เจนจิรารู้สึกอ่อนเปลี้ยเพลียแรงยิ่งนัก …แต่ทว่า…เพลียกายสักเพียงใด ก็ไม่หนักหนาสาหัสเท่ากับความรู้สึกหนักหน่วงที่อยู่ในหัวใจมาตลอดนานนับหลายปี…

    ร่างบางระหงของหญิงสาวในชุดนอนผ้าแพรสีครีมค่อยๆทิ้งกายลงบนเตียงขนาดกลาง ที่ถูกคลุมด้วยผ้าคลุมผืนบางสีเทาอ่อนโดยพนักงานโรงแรม…

    เจนจิราทอดกายนอนบนเตียงอย่างอ่อนแรง สยายผมระลงบนหมอน เผยใบหน้ารูปไข่ที่ดูซีดเซียวกว่าที่เคยเป็น

    หญิงสาวพริ้มตาลงอย่างแผ่วเบา  มือควานหาผืนผ้าห่มปลายเตียงมาคลุมกาย… ก่อนจะนอนนิ่งอธิษฐานในใจเช่นทุกค่ำคืน…

“ขอให้วันพรุ่งนี้   ความตั้งใจของฉันได้เป็นจริงสักครั้ง”