รักนี้...ชั่วนิรันดร์

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องราวนี้แต่งออกมาจากความรู้สึกที่ต้องสูญเสียคนที่รักไปแบบไม่มีวันหวนกลับ....

>>>>คอมเม้นต์กันด้วยนะ<<<<

P.S.*ขอโทษที่ลืมบ่ได้

เนื้อเรื่อง

  เอี๊ยดดดดดดดด! ตึ้มมมมมมมมมม!
  วี๊ว่อๆ วี๊ว่อ
  
  "จะรอดไหมเนี่ยเธอ ดูสิ เลืดไหลเต็มเลย"
  "น่าสงสารเนอะ ยังหนุ่มยังแน่นอยู่เลย ไม่น่าเดินตัดหน้ารถแบบนี้เลย"
  "!@##$$R^%^UGF**...."
  

  ก่อนหน้านั้นหนึ่งวัน
  "ตัวเล็กคุยกับใครน่ะ" เสียงชายหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างสูงโปร่งเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เริ่มไม่ค่อยจะพอใจหญิงสาวผู้ได้ครอบครองหัวใจเขาไป
  "อ้อ เขาคุยกับทอรี่น่ะ" หญิงสาวเอ่ยด้วยนัยย์ตาใสซื่อบริสุทธิ์ หากทว่าชายหนุ่มกลับไม่หลงมันหรอกกับสายตาแบบนั้นน่ะ เพราะว่าเขารู้ดีว่าเธอมันนางมาร(?)ในคราบหน้าตุ๊กตาชัด แต่ก็มิอาจที่จะปฏิเสธได้ว่าเขาเองก็เป็นหนึ่งในผู้ที่หลงรักเธอทั้งที่รู้ว่าเธอมันร้ายแค่ไหน
  "เหอะ เชื่อตายล่ะ"
  "อะไรกันน่ะ นี่ตัวไม่เคยเชื่อใจเขาเลยนะ ตั้งแต่คบกันมาเคยไว้ใจกันบ้างมั้ย" (เริ่มล่ะ -*-)
  "ก็คนมันรัก มันหึงนิ" -*-
  "^^"
  "ยิ้มทำไม"
  "ก็ตัวหึงเขาอ่ะ ดีใจนะเนี่ยหึงเขาหรอ"
  "งั้นเลิกหึงก็ได้ ไม่หึงแล้ว" ว่าแล้วก็เดินหน้างอนหนีแฟนสาวทันที ส่วนแฟนสาวก็รีบเดินไปง้อสักหน่อย (แฟนน่ารักอ่ะ)
  "ตัวไม่ไปเล่นดนตรีที่ผับหรอวันนี้อ่ะ"
  "ไม่ล่ะ มีงานที่เงินดีกว่าเลยจะไปแทน เล่นที่ผับได้เงินน้อย"
  "ชิ เห็นแก่เงิน" คนตัวเล็กว่าด้วยน้ำเสียงแกล้งงอน
  "แล้วต้องใช้เงินมั้ยล่ะทุกวันนี้" คนตัวสูงเอ่ยถึงเหตุผลที่จะต้องไปทำงานพิเศษทุกวัน
  "แล้วอย่านอนดึกล่ะถ้ากลับมาแล้วยังไม่นอนล่ะก็จะโดนลงโทษนะ"
  "ไม่กลัวหรอกย่ะ แบร่ๆ :b"
  "งั้นโดนลงโทษเป็นมัดจำก่อนดีมั้ย" ว่าแล้วคนตัวสูงก็ก้มหน้าลงแล้วประกบจุมพิษเบาๆ ที่แสนจะเนินนานดั่งโลกนี้มีเพียงเขาทั้งสองคน ส่วนคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนอันแข็งแกร่งไม่สามารถที่จะดิ้นหลุดจากพันธนาการนี้ได้เลยถึงแม้ว่าจะหลุดได้แต่เธอก็ไม่อยากที่จากไปจากหัวใจอีกดวงของเธอได้และไม่มีทางที่จะเป็นอย่างนั้น
  "รู้มั้ยว่าจีรักตัวเล็กมากนะ เชื่อมั่นในตัวจีมั้ย" คนตัวสูงถามด้วยสีหน้าจริงจัง
  "ที่เขาอยู่กับตัวทุกวันนี้นี่เขาไม่เชื่อมั่นงั้นหรอ"
  "ขอให้รอเขาอีกหน่อยนะ"
  "เขารอตัวเสมอแหละ มัวแต่ร่ำลาเขาอยู่ได้ ไม่ไปทำงานหรือไงเนี่ย"
  "ครับๆ ไปแล้วๆ อย่านอนดึกล่ะ"
  "^^/"

ตีหนึ่งยี่สิบ
  ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องนอนก็พบร่างเล็กๆนอนขดอยู่ใต้ผ้าห่มนวมผืนใหญ่ เขายืนมองเธออยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน จนมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่คนตัวเล็กนั้นขยับตัวขยุกขยิก ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้ๆร่างเล็กน่าถนุถนอมนี้แล้วจุมพิษที่หน้าผาก และเดินอ้อมไปนอนข้างๆร่างเล็กแล้วสสวมกอดเธอจากด้านหลัง จากนั้นเพียงไม่นานยานอนหลับที่ชื่อว่าความเหนื่อยก็ทำให้เขาหลับสนิทไปพร้อมกับกอดที่ทำให้ชื้นใจนี้

เก้าโมงเช้า
ชายหนุ่มเมื่อตื่นขึ้นมาก็ไม่พบร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด เขาจึงลุกไปดูที่ห้องน้ำก็ไม่พบ ห้องครัวก็ว่างเปล่า ที่ไหนๆในห้องห้องก็ไม่เจอ ชายหนุ่มรู้สึกกระวนกระวายใจ รีบเดินออกไปตามหาเธอ เดินมาเรื่อยๆ จนถึงถนนก็เจอเธออยู่ตรงข้ามเขา แต่ขั้นด้วยรถและถนนเท่านั้น ตัวเล็กมองเห็นเขาแล้วและกำลังโบกมือและยิ้มให้เขา
  ชายหนุ่มจึงยิ้มตอบและค่อยเดินข้ามถนนไป และในจังหวะที่กำลังจะถึงตัวเล็กแล้ว จู่ๆก็มีรถสปอร์ตคาร์วิ่งมาด้วยความเร็วชายหนุ่มไม่ทันได้เห็นจึงปะทะเข้าเต็มที่กับรถคันนั้น
  เอี๊ยดดดดดดดด! ตึ้มมมมมมมมมม!
  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!
  ตัวเล็กได้แต่มองภาพตรงหน้าที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยใจที่ชาวาบด้วยเหตูการณ์ผ่านไปไม่กี่วินาทีเธอจึงวิ่งเข้าไปหาร่างที่โชกเลือดของจี
  "จี จีอย่าเป็นอะไรนะจี จีอยู่กับเขาก่อน ไหนจีสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันไง กลับมานะ กลับมา" เธอพูดไปพลางน้ำตาไหลอาบสองข้างแก้ม
 และในขณะนั้นเองสิ่งของบางอย่างที่ชายหนุ่มถือมาด้วยนั้นก็หลุดจากมือของเขา เมื่อหญิงสาวเห็นแล้วยิ่งน้ำตาไหลเข้าไปใหญ่ เธอกอดและซบลงกับร่างของจีด้วยใจที่มีแต่ความรักให้เขา
  "จะรอดไหมเนี่ยเธอ ดูสิ เลืดไหลเต็มเลย"
  "น่าสงสารเนอะ ยังหนุ่มยังแน่นอยู่เลย ไม่น่าเดินตัดหน้ารถแบบนี้เลย"
  "!@##$$R^%^UGF**...." เสียงของชาวบ้านละแวกนั้นที่มามุงดูเหตุการณ์ยิ่งทำให้ตัวเล็กแทบใจสะลาย

  หลังจากเหตุการณ์วันนั้นจีก็ไม่ได้อยู่เคียงข้างตัวเล็กอีกต่อไปและเธอยังคงรอที่จะได้ไปเจอจีผู้ชายที่เป็นดวงใจของเธออยู่ที่โลกที่จีได้ไปอยู่แล้วในตอนนี้
 
 ....ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่ความรักของฉันจะอยู่ที่เธอเสมอ และความรักของเธอก็จะอยู่ที่ฉันชั่วนิรันดร์....นะจี....