เธอที่แสนปรารถนา

“มาเล่นน้ำกับผมไหมล่ะครับจะได้ย่อย”
พราวดาวดีดตัวตรงรีบพยักหน้า ชยันต์จึงหันหลังให้คนตัวเล็กเกาะ จากนั้นจึงออกตัวว่ายไปยังอีกฝั่งโดยมีพราวดาวตีขาป๋อมแป๋มอยู่บนแผ่นหลังเคล้าคลอไปกับเสียงหัวเราะชอบใจ ราวห้ารอบเห็นจะได้ คนตัวใหญ่ที่เผาผลาญไปไม่น้อยจึงหยุดพักโดยพาพราวดาวไปนั่งยังบันไดปูนมุมสระและเขานั่งต่ำลงมาจากเธอหนึ่งขั้น
“แบบนี้จะกลับโรงแรมไหวเหรอครับ”
“ไม่ไหวก็นอนแถวขอบสระนี่ก็ได้ค่ะ คุณเดย์คงไม่ใจร้ายไล่พายไปนอนหน้าบ้านหรอกมั้ง” พราวดาวแซว
“ไม่หรอกครับ สาวสวยแบบนี้ ผมยกห้องนอนให้เลย”
“ยกให้พายนอนแล้วคุณเดย์จะไปนอนที่ไหนล่ะคะ”
“ลืมบอกไปครับว่าเตียงผมคิงไซต์ นอนสองคนสบาย”
เป็นคำพูดหยอกเอิ้นธรรมดาที่มาพร้อมกับรอมยิ้มมีเสน่ห์ชวนใจสั่น แต่พราวดาวทำเพียงระบายยิ้มตอบกลับคืน ผู้ชายคนนี้มีแรงดึงดูดมหาศาลที่ผู้หญิงคนไหนได้เข้าใกล้ก็คงต้านทานความต้องการส่วนลึกไม่ได้ เธอก็เกือบ...
แต่เพราะไม่อยากเอาหัวใจลงไปเล่นแต่ถ้าตัว...ก็ไม่แน่
“ถ้างั้นคงต้องรบกวนแล้วล่ะค่ะ”
ดวงตาคมกริบวาววับทอประกายกวาดมองใบหน้าสวยหยดย้อยที่มีหยดน้ำเกาะพราวดูเซ็กซี่ มือใหญ่ยื่นออกไปแบบอัตโนมัติแนบเข้าที่แก้มนวลเกลี่ยนิ้วโป้งลูบไล้อ้อยอิ่งลากวนมาจบยังปากอิ่มสีชมพูระเรื่อ ก่อนใบหน้าหล่อจะเคลื่อนเข้าไปใกล้ในระดับเดียวกัน เอื้อนเอ่ยคำตอบกลับด้วยเสียงแหบพร่าเซ็กซี่
“ยินดีครับคนสวย”