คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : 24
24
เค้าว่ากันว่าทะเลจะร้อนระอุก็ต่อเมื่อพระอาทิตย์หล่นใส่ แต่ทว่า ตอนนี้ไม่ต้องรอให้พระอาทิตย์ตกลงมาหรอก เพราะตอนนี้มันกำลังร้อนสุดๆ ร้อนด้วยแรงตัณหาของมนุษย์ผู้หนึ่ง ที่มีต่อเด็กคนหนึ่ง เด็กที่เขาหลงรักตั้งแต่แรกพบ เพียงแค่สบตา หัวใจทั้งดวงก็หลุดลอยไปหา และรักโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ
ท่ามกลางคลื่นลมเย็น กลิ่นอายทะเล กับกระแสคลื่นที่พัดเข้ากระทบกับแผ่นหินหนา มุมอับลับสายตา มีใครบางคนกำลังจะ ถูกกลืนกิน ด้วยริมฝีปาก กายหนาบดเบียดคนที่ตัวเล็กกว่าเข้ากับกำแพงหินที่ลื่นด้วยตะไคร่น้ำ สิงห์บดริมฝีปากลงกับกลีบปากนิ่มอย่างหื่นกระหาย ทั้งขบทั้งเม้ม จนอีกคนตามไม่ทัน ลิ้นร้อนไล่เลียไปตามรอยแยกของริมฝี ก่อนจะสอดแทรกเข้าไป หยอกล้อกับลิ้นเล็กที่ไม่ประสีประสา
ใช่ว่าร่างบางจะไม่รู้เรื่องราวที่กำลังเกิดต่อจากนี้ แต่เขาเชื่อใจคนตรงหน้ามากกว่าว่าจะไม่ทำให้ตนเอง.เสียใจแน่นอน จึงได้ปล่อยให้อีกคนทำตามอำเภอใจ เขาบอกให้อ้าปาก ก็อ้าปาก สั่งให้ดูดลิ้นเขา มันก็ทำ สั่งให้ตอบโต้มันก็ตอบโต้แบบคนไม่เคย
“พี่รักหนูนะ..”
http://www.tunwalai.com/chapter/2034583/24-nc-18 <<<<<<<<< จิ้มโลดดด>>>>>>>>
“อึก..น้องง่วงแล้วครับ” เพราะหมดแรงไปกับกิจกรรมกลางแจ้งอันแสนร้อนแรงกลางทะเลแบบนี้ มันเลยปล่อยตัวเองให้อีกคนได้ประคองและใส่กางเกงให้
“ทนอีกนิดนะครับ เดี๋ยวพี่เอาของข้างในออกมาก่อน” สิงห์สอดนิ้วเข้าไปในช่องทางด้านหลังอย่างเบามือเขางอนิ้วเพียงเล็กน้อยก่อนจะควานและกวาดเอาของเหลวสีขุ่นออกมาจนหมด
“อื้ออ พี่จ๋า” มันร้องออกมาเบาๆ ด้วยความรู้สึกแสบ มันอดทนจนสิงห์ทำความสะอาดให้เสร็จ ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง สิงห์ให้มั่นขี่หลังแล้วพาขึ้นฝั่ง โดยที่ไม่มีใครเห็น เขาพามันไปอาบน้ำอีกครั้งที่ห้องพักที่จองไว้ซึ่งอยู่ติดกับค่าย สิงห์เปลี่ยนเสื้อผ้าให้มันเรียบร้อยและพาขึ้นไปนอนบนเตียง ส่วนตัวเขาก็ไปจัดการกับตัวเองทั้งอาบน้และเปลี่ยนเสื้อ ก่อนจะขึ้นมานอนกอดคนที่หลับสนิทด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
“นะโมเป็นของพี่แล้วนะ หึหึหึ ถ้าตื่นมาแล้วจำอะไรไม่ได้อีกละก็ พี่จะเอาให้ลงจากเตียงไม่ได้เลยคอยดู” เขายิ้มให้กับใบหน้านวลตรงหน้าก่อนจะกดจมูกลงไปสัมผัสกับแก้มนุ่มๆ ของมัน และนอนกอดมันตลอดทั้งช่วงเวลาบ่าย จนถึงเวลาที่จะต้องกินข้าว เขาถึงได้ปลุกมันให้ตื่นขึ้นมา แต่ทว่า มันกลับงอแงไม่ยอมตื่น แถมตัวยังอุ่นๆ อีก
“ฮึก ไม่ตื่น น้องไม่ ตื่น น้องเจ็บ ฮืออ เจ็บไปหมดทั้งตัวเลย” มันร้องไห้ออกมาพร้อมกับชี้ๆ ว่าตัวเองเจ็บตรงไหนโดยเฉพาะตรงช่องทางด้านหลัง
“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะครับคนดีของพี่” สิงห์ปลอบมันด้วยความรู้สึกผิด ที่ดุน้องแรงเกินไป แต่จะให้ทำยังไงได้ ในเมื่อน้องน่ารักขนาดนั้น ใครมันจะทนไหว นี่ขนาดยั้งแรงไว้แล้วแท้ๆ
“พี่จ๋าทำน้องเจ็บ ไหนบอกไม่เจ็บ ไหนบอกจะอ่อนโยน ฮึก” มันตัดพ้อ แต่พอนึกถึงตอนนั้นมันก็ก้มหน้าซ่อนความอายไปซะอย่างนั้น ท่าทางของมันทำให้สิงห์ต้องหันหน้าหนี หันอมยิ้มกับความน่ารักของมันก็เพราะมันเป็นแบบนี้ไง เขาถึงอยากจะดุมันหลายๆ รอบ
“พี่ขอโทษนะ ทีหลังพี่จะอ่อนโยนมากกว่านี้นะ ไม่ดุแล้ว”
“-//- ดุคืออะไร? ( ‘’ ) ตอนนั้นพี่จ๋าดุน้องหรอ!!! ที่ทำแรงๆ เพราะดุน้องใช่ไหม!!! พี่จ๋าใจร้ายกับน้องเหรออ T^T” เออให้มันได้แบบนี้สิ เขาปรับอารมณ์ตามมันไม่ทันแล้ว เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวเกรี้ยวกราดใส่
“คือ เอ่อ พี่ขอโทษนะ พี่ขอโทษ หนูใจเย็นนะครับไม่ร้องนะตาบวมหมดแล้ว”
“ปวดหัว น้องปวดหัว ฮึก” มันกำลังงอแง
“ถ้าอย่างนั้น หนูกินยาก่อนนะ จะได้หายปวดหัว” พอบอกว่าต้องกินยามันก้ส่ายหน้าไม่เอาท่าเดียว
“ไม่กินยาก็ไม่หายนะ ไม่ได้เล่นน้ำทะเลแล้วนะ” สิงห์ลองเอาเรื่องเล่นน้ำมาขู่มัน มันทำท่าคิด แล้วก็เกิดอาการหน้าแดงขึ้นอีก
“เล่น น้ำ -///- แบบวันนี้อะหรอ ไม่เอาหรอกเล่นแล้วเจ็บตัวหนูไม่เล่นแล้ว (-^-) ”
“ไม่เจ็บแล้วครับ ไม่เจ็บ”
“ไม่เชื่อ พี่จ๋าชอบหลอกน้อง (-3-) ”
“พี่สัญญาเลย ถ้าทำหนูเจ็บอีกพี่จะให้หนูลงโทษพี่เลย” สิงห์ชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้วเป็นการสัญญา
“จริงนะ น้องจะตีๆ เลยนะ”
“อื้อพี่จะให้ตีจนกว่าจะพอใจเลย ตีพี่โดยใช้ตรงนี้นะ” เขาจับไปที่ก้นของมันแล้วบีบเบาๆ
“โอ้ยย เจ็บ ฮรืออออ พี่จ๋าทำหนูเจ็บอีกแล้ววววววว”
งอแงอยู่สักพักก็หลับไปอีก สิงห์เห็นว่ามันมีไข้เลยเดินออกไปครูที่ดูแลเด็กแล้วแจ้งว่ามันเล่นนน้ำจนไม่สบายและจะพักอยู่กับเขาไม่ต้องห่วง หลังจากนั้นก็ไปบอกกับเพื่อนๆ ของมัน ว่าไม่ต้องห่วง ระหว่างนั้นเขาก็รู้สึกถึงความไม่ปรกติ รู้สึกเหมือนมีคนแอบมอง แต่พอหันไปก็ไม่เจออะไร เขาเลยเลิกสงสัย
“ทำมันมาละสิใช่ไหม ผมเห็นนะว่าหายกันไปตั้งแต่ขึ้นจากโคลน” ซีตัสพูดขึ้นมาก่อนที่เขาจะเดินออกจากเต็นท์ที่พวกเด็กๆ นั่งเล่นกันอยู่
“รู้ดีจริงๆ”
+++++++++++++++++++++++++++++
เดินกลับมาที่ห้องพร้อมกับยาลดไข้ ยาแก้อักเสบ แล้วก็ยาทา ดีที่เขามีติดรถไว้เผื่อกรณีฉุกเฉิน ร่างสูงเดินไปที่เตียงนอน ร่างนุ่มนิ่มของไอ้เอ๋อนอนขดอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา สิงห์เดินเข้าไปหามันแล้วใช้หลังมือวัดอุณหภูมิตัวมันยังร้อนอยู่ และแน่นอนมันหลับสนิท ร่างสูงของสิงห์ค่อยๆ ดึงผ้าห่มออกแค่ช่วงล่างของมัน เขาถอดกางเกงของมันมากองไว้ที่เข่า แล้วค่อยๆ พลิกให้มันนอนคว่ำ ก่อนจะทายาตรงส่วนนั้นที่ตอนนี้เริ่มบวมขึ้นมาแล้ว สิงห์ทายาให้มันอย่างแผ่วเบา กลัวว่ามันจะเจ็บ ทาเสร็จก็ใส่กางเกงให้มันกลับเหมือนเดิม ห่มผ้าห่มให้ แล้วล้มตัวนอนข้างๆ มัน เขานอนจ้องใบหน้าสวยๆ ของมันแล้วอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ตอกย้ำให้เขารู้ว่าตัวเองนั้นรักคนตรงหน้ามากแค่ไหน มากจนกระทั่งยอมให้คนตรงหน้าแล้วทุกอย่างทั้งที่เมื่อก่อนเขาไม่เคยเป็นแบบนี้ เขาไม่ใช่คนใจเย็น แต่กับไอ้เอ๋อทำให้เขากลายเป็นคนที่คิดอะไรก่อนทำ เขาเป็นคนมักมาก แต่กลับอดทนรอบางสิ่งบางอย่างเพราะมันยังไม่พร้อม เขาเป็นคนใจร้าย แต่กลับอ่อนโยนกับแค่มัน ทุกอย่างในตัวเขาเปลี่ยนไปก็เพราะมัน
ร่างสูงนอนมองคนป่วยอย่างเพลินตาสมองก็คิดเรื่องระหว่างเขาสองคน จะพาน้องไปไหน จะหาอะไรให้น้องกิน อยากพาน้องไปซื้อขนม อยากพาน้องไปเที่ยว ในหัวเขามีแต่คำว่าน้องๆ ๆ เต็มไปหมด มองนานก็เริ่มจะง่วง เขาเลยขยับตัวเข้าไปในผ้าห่มแล้วดึงอีกคนเข้ามานอนกอด ร่างนุ่มนิ่มของมันก็ขยับซุกกับอกแกร่งของสิงห์โดยอัตโนมัติทัน
“ตื่นได้แล้วครับนะโม ลุกมากินข้าวกินยานะ” สิงห์ตื่นขึ้นมาในตอนหัวค่ำ เขาออกไปหาซื้อโจ๊กมาให้มันกิน เป็นมื้อเย็น
“อื้ออ หนาว น้องหนาว อืออ ปวดหัว” มันงึมงำตาไม่ลืม บ่นหนาวแต่เหงื่อแตกพลั้ก ไข้มันขึ้น สิงห์พยายามจะปลุกมัน แต่ก็ไม่เป็นผล เขาเลยจะเช็ดตัวให้มันแทน ร่างสูงถอดเสื้อมันออก แล้วค่อยๆ เช็ดตัวให้มัน อย่างช้าๆ มองหน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลง ร่องรอยที่เขาสร้างมันไว้เด่นชัดในสายตา ปลายนิ้วแตะเบาๆ ที่รอยแรงปื้นนั้นด้วยความหลงใหล เขาเหมือนคนโรคจิตนิดๆ ที่ชื่นชอบให้คนคนที่ตัวเองรักมีร่องรอยของตัวเองฝากฝังเอาไว้ รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลาหลายครั้งหลายครา เพียงแค่คนที่นอนสั่นอยู่บนที่นอนละเมอออกมา แล้วเรียกชื่อเขาอยู่ตลอด
“งืออ พี่จ๋าทำแรง งืออ พี่จ๋าอย่าแย่งไข่น้อง ฮรืออ” แม้จะละเมอออกมา มันก็ยังดูน่าเอ็นดู เช็ดเสร็จก็ปล่อยให้มันนอน ต่อไป แต่ระหว่างนั้นสิงห์ก็ออกไปคุยโทรศัพท์กับใครบางคน
“อืม มันตามมาที่นี่ด้วย”
(แล้วนายจะให้ผมจัดการเลยหรือเปล่าครับ)
“จัดการเลย เดี๋ยวกลับไปฉันจะจัดการที่เหลือเอง”
“ (ครับนาย) ”
วางสายจากลูกน้องคนสนิทที่น้อยคนนักที่จะรู้ เพราะยังไงเขาก็ยังถือเป็นทายาทคนสำคัญของตระกูล เจ้าของไร่ที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัด แถมยังเป็นเจ้าพ่อเงินกู้อีก ถ้าจะเรียกว่าต้นตระกูลของเขาคือผู้มีอิธิพลและไม่มีใครไม่รู้จัก ใบหน้าของสิงห์เข้มขรึมขึ้น เขาทอดสายตาไปยังทะเลผืนกว้างตรงหน้า
“ถ้าจะกัดไม่ปล่อย กูก็กัดไม่เลือกเหมือนกัน” บุหรี่ที่นานๆ ครั้งเขาจะสูบ ตอนนี้เขาหยิบมันติดมือมาแล้วจุดสูบ ควันสีเทาลอยคลุ้งไปในอากาศ สารนิโคตินถูกอัดลงปอดของเขาอย่างต่อเนื่อง เขาจัดการเรื่องของที่บ้านมาได้สักพักแล้วโดยการส่ง คิม ลูกน้องคนสนิท ไปอยู่กับแม่เลี้ยงของเขา และสืบหาหลักฐานต่างๆ จนมารู้ว่า แม่เลี้ยงคิดไม่ซื้อกับพ่อของเขา หล่อนแอบมีชู้และกำลังจะวางแผนฆ่าพ่อของเขา
จากที่ไม่อยากเข้าไปยุ่ง วันนี้เขาคงปล่อยไปไม่ได้อีกต่อไป ตั้งแต่แม่ตาย ได้ไม่กี่เดือนพ่อเขาก็เอาผู้หญิงคนนี้เขามาในบ้าน บอกว่าเป็นคุณผู้หญิงคนใหม่ และเขาก็มีทั้งแม่และน้องสาวในวันนั้น แม้ไม่อยากจะยอมรับ แต่เพื่อความสบายใจของพ่อเขาต้องทำ ในเมื่อกัดเขาไม่ปล่อยเขาก็ไม่จำเป็นต้องสนใจอะไรแล้ว ในเมื่อตั้งใจจะทำลายคนรักเขาทั้งสองคน เขาก็จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของผู้หญิงคนนั้นเช่นกัน พอบุหรี่หมดไปสามมวนเขาก็กลับเข้ามาในห้อง ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ ร่างบางดุงตัวเข้ามากอด
“พี่รักหนูนะ” เขาจูบลงบนหน้าผากอุ่นๆ ของมันก่อนจะหลับตาลง นอนเคียงคู่กันจนถึงเช้า
+++++++++++++++++++++++++
“ไข้ลดแล้วนี่” สิงห์ปลุกมันลุกขึ้นมากินข้าวกินยาแต่เช้า
“งืออ..-0-ห้าววว วันี้ วันนี้ น้องจะหาน้องเต่า ไปได้ไหมครับ”
“ถ้าไม่โดนแดดมาก็ไปได้ครับ” สิงห์บอกพร้อมกับป้อนข้าวมันไปด้วย
“ถ้า งั้น ถ้างั้นพี่จ๋าจะไปด้วยไหม?”
“ไปสิครับ”
“เย้..ถ้างั้นเรารีบไปกันเถอะเดี๋ยว เดี๋ยวน้องเต่ารอ”
“พึ่งจะหกเช้าเองนะครับ หนูจะรีบไปไหน”
“ก็เขามีออกกำลังกายตอนเช้า”
“อ่า แบบนี้เอง ถ้าอย่างนั้นเช็ดตัวแล้วค่อยออกไปนะครับ”
“อื้อ..แต่ว่า -//-”
“แต่ว่าอะไรครับ?”
“น้องอาย (.///.) ”
“หึหึ อายอะไรครับ เห็นของกันมาหมดแล้ว ไม่ต้องอายแล้ว” ใช่มันอาย เพราะว่าเมื่อก่อนยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนตัวสูงแต่ตอนนี้ มันคงไม่หน้าด้านขนาดแก้ผ้าให้คนที่ตัวเองชอบดูได้แล้ว
“งือออ พี่จ๋าอะ”
“มา พี่จะเช็ดตัวให้” พอได้ยินมันก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แต่ก้ยอมให้สิงห์เช็ดตัวให้ มันหลับตาแน่นตลอดเวลาที่สิงห์เช็ดตัวให้ มันอาย อายจนไม่กล้ามองหน้าคนที่ตัวเองชอบ มันตัวสั่นนิดๆ เวลาโดนผ้าเปียกลากผ่านไหปลาร้าและอก
“อื้ออ เย็น เย็น”
“หึหึหึ ตรงนี้ก็ต้องเช็ดนะ ยกก้นหน่อยสิพี่จะถอดกางเกง”
“ห๊ะ (0.0) มะ ไม่ต้อง ตรงนั้นไม่ต้อง นะ นะ น้องทำเอง อือ พี่จ๋าอย่าถอดดดด”
++++++
“ไมหน้าเป็นตูดแบบนั้นวะ? แล้วนี่หายป่วยแล้วไง?” ปิงที่เห็นมันเดินมาหาเป็นคนแรกเอ่ยทักขึ้น
“งื้อ..พี่จ๋าแกล้ง” มันบอกแค่นั้นแล้วก็เดินไปหาซีตัสแทน เพราะสิงห์เดินตามหลังมันมา มันไม่อยากมองหน้าสิงห์ตอนนี้ มันน่าอายเกินกว่าที่จะมองหน้าเขาตรงๆ ได้ ก็ใครใช้ให้สิงห์ทำความสะอาดตรงนั้นด้วยปากกันละ แถมยังให้มันทำให้ด้วย มันเมื่อยปากไปหมด ทั้งโกรธทั้งอาย ไม่อยากมองหน้า ไม่สนแล้ว มันทำหน้ามุ่ยใส่ ทุกครั้งที่หันไปสบตากับสิงห์ ร่างสูงทำเพียงแค่ส่งยิ้มอ่อนๆ อยากง้อนะ แต่เด็กดื้อของเขาไม่ยอมให้เข้าใกล้เลยนี่สิ
“เดินแปลกนะมึงอะ ไม่ไหวก็ไปนั่งพัก ไม่ต้องไปวิ่งหรอกเดี๋ยวกูบอกอาจารย์ให้” ซีตัสสังเกตว่ามันเดินแปลกๆ มาสักพัก ถึงได้พูดออกไป
“งืออ เรารู้สึกเจ็บๆ ที่ก้น อะตัสตัส เสียดๆ ด้วย”
“เห้ออออ มึงนี่นะ พี่มันทำแรงรึไงวะถึงไปเป็นแบบนั้น” ซีตัสพูดออกมาเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา แต่คนฟัง หน้าแดงหูแดงไปหมด
“งื้อออ ตัสตัส พูดอะไร -///- เรา เรา พี่จ๋าไม่ได้ทำแรงสักหน่อย” มันก้มหน้าลงแล้วกัดปากตัวเอง
“เหม็นเบื่อคนมีผัว ไปๆ ไปนั่งเฉยๆ เห็นแล้วหงุดหงิด”
เช้านี้มันเลยไม่ได้วิ่งรอบหาดกับเพื่อนๆ เหล่าแม่มะโนของมันก็คอยเอาอกเอาใจหาข้าวหาน้ำให้กิน เพราะมันไม่ยอมให้สิงห์เข้าใกล้ เจอหน้าทีไรก็ไล่ให้ไปที่อื่นตลอด ลำบากปิงต้องคอยเอานู่นเอานี่จากสิงห์มาส่งให้มัน ไหนจะบังคับมันกินยาอีก วุ่นวายตลอดช่วงเช้า ตกบ่ายก็พากันไปปล่อยเตา
“ให้พี่ปล่อยด้วยได้ไหม พี่มีน้องเต่าด้วยนะ” เขาเอาเต่าตัวเล็กๆ ในมือยื่นให้มันดู มันทำตาโตแล้วทำท่าจะจับแต่ก็ชักมือกลับแล้วทำหน้าบึ้งใส่
“จะปล่อยก็ปล่อยสิ จะมาบอกน้องทำไม หึ (-3-) ”
“หายโกรธเถอะนะ คราวหลังไม่ทำแล้ว”
“ไม่เชื่อหรอก พี่จ๋า ไม่เชื่อแล้ว!! ”
to be con.... อิพี่ เราจะโทร แจ้ง 191 !!! ฝากน้องด้วย เราไปเกียมไม้หน้าสามก่อน!!!
ความคิดเห็น