คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : 23
23
“!!!! ”
“หึหึหึ น้องน่ารักจังครับ^^”
“งะ พี่เป็นใคร?”
“พี่ชื่อทะเลครับ พี่ดูแลที่นี่”
“ทะเล?”
“ครับ น้องละชื่ออะไร”
“หนูเหรอ หนูชื่อ – “
“ไอ้เอ๋อคุยกับใคร!! ” น้ำเสียงกึ่งดุดังมาจากอีกฟากของถนน
“ปิงปิง”
“พี่เป็นใครมายุ่งอะไรกับเพื่อนของผม” ปิงดึงไอ้เอ๋อเข้ามาประชิดตัวพร้อมกับจ้องหน้าทะเลนิ่งๆ ตอนนี้เขาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น ทะเลเป็นเจ้าหน้าที่ประจำค่ายนี้เป็นผู้ชายตัวสูงๆ ผิวสีแทน หน้าตาดี หุ่นดี แต่มีแววตาเจ้าเล่ห์ และนั่นทำให้ปิงไม่ไว้ใจ
“เพื่อนกันเหรอ มาเข้าค่ายที่นี่ใช่ไหม ^^”
“อือ แล้วพี่มายุ่งอะไรกับเพื่อนผม”
“ไม่มีอะไรหรอกแค่อยากจะรู้จัก เห็นน้องน่ารักดี” ทะเลตอบไปอย่างที่ใจคิด เพราะเห็นว่าน่ารักเลยเดินมาหา แต่ถ้าสานติดค่อยว่ากันอีกเรื่อง
“เพื่อนผมไม่ได้อยากรู้จักพี่ ไปกลับได้แล้ว” ประโยคหลังปิงหันไปพูดกับไอ้เอ๋อมันพยักหน้า ปิงจูงมือมันเดิน แต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะมีอีกมือมาดึงตัวมันไว้
“เดี๋ยวสิ พี่ยังไม่รู้ชื่อน้องเลย”
“-*- ไม่เสือกเนอะพี่”
“แต่พี่อยากเสือกครับ^^”
“พี่จะกวนตีนผมเหรอ” ปิงเริ่มมีน้ำโหขึ้นมาบ้างแล้ว
“ไม่เอานะปิงปิง อย่ามีเรื่อง อย่ามีเรื่อง”
“เงียบไปเลยไอ้เอ๋อ เผลอไม่ได้เลยมึง หาแต่เรื่อง” ปิงหันมาดุมัน
“งะ ดุอีกละ” ไอ้เอ๋อทำปากจู่ใส่เมื่อตัวเองโดนดุ สายตาของทะเลมองมาที่มันตลอด
“มีเรื่องอะไรกัน!! ”
“ตัสมึงพาไอ้เอ๋อกลับไปก่อนปะ”
“กูถามว่ามีเรื่องอะไรกัน เห็นยืนคุยตั้งนานไม่เดินกลับมาสักที” ซีตัสขมวดคิ้วนิดๆ พร้อมกับมองไปที่ชายแปลกหน้าคนเดียวของกลุ่ม
“พี่แค่อยากรู้ชื่อของน้องคนนั้น”
“หึ มัน ชื่อนะโม” ซีตัสตอบ
“แล้วมีแฟนรึยัง?”
“พี่ก็ไปถามผัวมันดูสิ เดินมานู้นแล้ว” ซีตัสแสยะยิ้มอย่างสะใจเมื่อเห็นสีหน้าบอกบุญไม่รับของทะเล
“หึหึ” ปิงปิง
“*0* พี่จ๋า” พอเห็นว่าใครกำลังเดินมาหามันก็ปล่อยมือของปิงแล้ววิ่งหน้าตั้งไปหา สิงห์ยืนมองอยู่นานแล้ว มองตั้งแต่มันวิ่งตามรถไอติม มันวิ่งไปกอดคนตัวสูงที่ยืนอ้าแขนรับมันอยู่ หัวทุยซุกลงบนอกแล้วถูไปมาเหมือนแมวอ้อน มันช้อนสายตาขึ้นมอง
“ทำไมไม่รับสายน้องเลย”
“พี่ขับรถอยู่ครับ รีบมาก”
“หรอ *0* รีบไปไหน”
“มาหาเด็กดื้อ”
“น้องไม่ดื้อ แล้วใครดื้อ ใครดื้อหรอ” มันกอดเขาแน่น
“น้องไง น้องนะโมดื้อสุดๆ” พอโดนหาว่าดื้อมันก็ทำปากยื่นใส่
“น้องไม่ดื้อสักหน่อย-3- “
“หึหึ คิดถึงพี่ไหม?”
“ตอนแรกก็คิดถึงแต่ตอนนี้ไม่แล้ว” มันหันหลังเดินหนีเขาไปเสียดื้อๆ ที่รีบขับรถมาไกลเป็นร้อยกิโลเพราะว่าคิดถึง และเป็นห่วง แต่ดุมันตอบกลับเขาสิ มันน่าตีจริงๆ
“คิดถึงคนอื่นมากกว่าพี่หรอ”
“หึ ใครบอก พี่จ๋ามั่ว มั่วๆ” มันหันกลับมาตอบ
“ก็ที่ทำอยุ่เหมือนไม่คิดถึงกัน” สิงห์แกล้งพูดด้วยเสียงตัดพ้อ
“...”
“ถ้าอย่างนั้นพี่กลับดีกว่าเนอะ เพราะคนแถวนี้ไม่สนใจ”
“ห้ามกลับ!! ” ไอ้เอ๋อมันหยุดเดินแล้วก้าวขาฉับเดินมาสิงห์ด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“?”
“ถ้ากลับน้องโป้ง !! น้องโป้งเข้าใจไหม”มันทำแก้มพองลมใส่
“แต่นะโมไม่สนใจพี่โกรธพี่”
“ไม่ได้โกรธ ไม่ได้โกรธ”
“งอน?”
“โว้ยยวันนี่จะรุ้เรื่องกันไหม? มันเขิน พี่มันเขิน วุ้ว เป็นหมอทำไมโง่!! ” ปิงที่เดินตามทั้งคู่อยู่นานอดทนไม่ไหวถึงได้พูดออกมา
“ไอ้เด็กนี่-*- “
พวกเขาเดินกลับมาที่ค่ายพร้อมกับสิงห์ ไอ้เอ๋อเห็นรถคุ้นตาจอดอยู่ใต้ต้นมะพร้าวก็เดินไปส่องดูว่ามีขนมมาฝากตัวเองรึเปล่า แต่ก็ไม่เจอะอะไร มันทำหน้าผิดหวังเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ไปอาบน้ำไหมมึง เดี๋ยวก้ต้องทำกิจกรรมต่อแล้ว”
“ไม่อาบหรอก ตัสตัส ดูตารางกิจกรรมสิ ปลุกป่าชายเลนนะ” พูดเหมือนรู้ไปซะทุกอย่างแต่ความจริงคือครูพี่เลี้ยงบอกมา ว่าต้องลุยเลนมันเลยไม่เปลี่ยน
“เป็นไงละมึง ให้ไอ้เอ๋อสอน” ปิงหัวเราะ
“เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย อ่อนให้ชักจะเอาใหญ่”
“คึคึ ปิงปิงโดนตัสตัสดุ คึคึ”
“ไม่ต้องมาล้อเลียนกูเลยไอ้เอ๋อ แหม ผัว เอ้ย พี่มาละทำเก่ง”
“อะไรนะ ปิง ปิงปิง พูดอะไร ผัวๆ”
“-*- โง่ในโง่นะมึงอะ ไปๆ ล้างน้ำจืดเลย ไข่เค็มหมดแล้วมั้ง” ตัส
“ยี้เราไม่ชอบไข่เค็มเราชอบไข่พะโล้”
“เออ กูรู้ ไอ้ห่า เล่นแดรกของพวกกูเรียบ”
“หึหึ นะโม จอมกินไข่” สิงห์หัวเราะ
“โดนมาเหมือนกันสิท่า”ซีตัสหันมายกยิ้มมุมปากใส่
“เออออ... นะโมปะพี่พาไปล้างตัว” สิงห์โอบเอวให้มันเดินไปทางห้องน้ำ
“พี่ ล้างตัวนะพี่ ไม่ใช่ล้างอย่างอื่น เวลามีน้อย” ซีตัสยักคิ้วให้อย่างกวนๆ
“ไอ้เด็กพวกนี้สักวันแมร่งได้แดรกตีนกุแน่ๆ”
“พี่จ๋าพูดว่าอะไร ตีนๆ น้องฟังไม่ทันเลย”
“ไม่ยุ่งสักเรื่องจะได้ไหมเราเนี้ยะ หึหึหึ” สิงห์ว่าเข้าให้ด้วยความหมั่นไส้ปนเอ็นดู ช่วงนี้ดูมันจะอยากรู้อยากเห็นไปเสียหมด มันทำปากอมลมทันที
“หึ ว่าน้อง”
“ไม่ได้ว่า แค่พูดเฉยๆ”
“ไม่เชื่อ!! ”
“พูดจริงไม่ได้ว่า”
“พี่จ๋าโกหก ก็ได้ยินอยู่ว่า ว่า”
“ทำไมชอบเถียง? อยากโดนทำโทษเหรอ”
“ไม่-ได้ อุ๊บ.>.<” พอลับตาคนมันก็โดนดึงเข้าไปในห้องน้ำด้านในสุด สิงห์ปิดประตู ลงกอน แล้วหันมาปิดปากมันทันทีด้วยปากของเขา เขาทำโทษเด็กชอบเถียงจนหนำใจ กลีบปากนุ่มนิ่มของมันทำให้สิงห์ไม่อยากจะถอนจูบออกเลย เขาค่อยๆ เล็มปากมันเหมือนกำลังกินขนม ค่อยๆ สูบลมหายใจมันจนเกือบหมด ลิ้นที่สอดเข้าไปก็ควานหารสหวานไม่หยุด ตอนนี้ขาไอ้เอ๋อมันอ่อนแทบจะพับลงกับพื้น
“อื้ออ พอ แล้ว อื้อ อื้มมม”
“ทีหลังห้ามเถียงพี่เข้าใจไหมครับ”
“งื้อออ>^<”
หลังจากที่โดนทำโทษไปหลายยกสิงห์ก็ปล่อยให้มันล้างเนื้อล้างตัวเอาเศษทรายกับความเหนียวจากน้ำทะเลออก เขาถือเสื้อผ้าของมันออกมารอที่หน้าห้องน้ำ รอสักพักมันก็แง้มประตูออกมาแล้วยื่นมือออก
“พี่จ๋า เสื้อๆ”
“อ้า อื้ม นี่ เอาไปผึ่งแดดมา ใกล้จะแห้งแล้ว” เพราะลมแรงเลยทำให้ผ้าแห้งไวสิงห์ยื่นชุดของมันให้
“ขอบคุณครับ” มันรับเสื้อผ้าจากเช้าแล้วก็ผลุบหายไปด้านในอีก พอมันออกมาก็โดนคนพี่รวบตัวเข้าไปกอดอีก กว่าจะปล่อยออกมาได้ก็เสียเวลาไปหลายนาที ทุกคนเค้าเข้าแถวรอกันหมดแล้ว พอมันเดินออกมาจากห้องน้ำทุกคนก็มองมาที่มันเป็นสายตาเดียวกัน ทุกคนมองว่ามันมากับใคร
“มารวมกับแถวตรงนี้เลยนะโม อ่าวคุณสิงห์ มาหาน้องเหรอคะ” อาจารย์ที่ตามมาดูแลเด็กเอ่ยทักสิงห์ด้วยความคุ้นเคย สิงห์ทำแค่เพียงพยักหน้ารับก่อนจะเดินแยกไปนั่งดูนักเรียนทำกิจกรรม และดูเหมือนเขาจะนึกอะไรบางอย่างออก ร่างสูงของสิงห์ลุกออกไปที่รถและหยิบกล้องถ่ายรูปออกมา เขาตั้งใจจะถ่ายรูปไอ้เอ๋อเก็บเอาไว้
เดินกลับมาก็เห็นพวกเด็กๆ เดินแถวออกไปกันแล้ว เขารีบเดินหาแถวของไอ้เอ๋อ สิงห์แอบถ่ายรูปมันไปเรื่อยๆ ทุกๆ ครั้งที่มองผ่านเลนส์เขาจะเห็นใบหน้าของมันมีรอยยิ้มประดับไว้ เสมอ ทุกๆ ช็อตทุกภาพที่เขาถ่ายไม่มีภาพไหนเลยที่ไอ้เอ๋อมันจะไม่ยิ้มออกมา ไม่ว่าหน้ามันจะทิ่มโคลนตอนลงไปปลูกป่าโกงกาง หรือเพราะเห็นปูวิ่งอยู่แล้ววิ่งตาม
“เหวอออออออ อะ >0<”
ก้าวแรกที่ขามันลงไปหน้ามันก็ปักโคลนทันที พอมันเงยหน้าขึ้นมาก็หัวเราะก๊าก กันทุกคนไม่เว้นแม้แต่สิงห์ ที่ปล่อยเสียงหัวเราะออกมาจนปิงกับตัสหันไปมอง
“อิพี่มันหลุดลุคเว้ย”
“มึงจะกระซิบทำห่าอะไร”
“กูกลัวตีน” ปิงพูดพร้อมกับเหลือบมองคนอายุเยอะสุดด้วยท่าทีหวาดๆ ภาพวันนั้นยังติดตาไม่หาย เขาเชื่อแล้วว่า สายตาสามารถฆ่าคนได้
“มึงลงไปหาไอ้เอ๋อมันได้แล้วไป หน้ามันจะทิ่มเลนอีกรอบละ ไปช่วยมันไป” ซีตัสพูดพร้อมกับยัดต้นกล้าป่าโกงกางใส่มือคนรัก
“โห่ไรอะ แล้วมึงอะไอ้คุณชายจะไม่ลงไปด้วยรึไง” ปิงหันมาถาม
“ก็จะลงนี่ไง “
ระหว่างนั้นสิงห์ก็คอยมองไอ้เอ๋อกับเด็กๆ อยู่ข้างบน เพราะนี่เป็นกิจกรรมของเรียน เขาเป็นคนนอกไม่ควรเข้าไปยุ่ง ไอ้เอ๋อมันได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ รอบตัว เหมือนพามันมาเปิดโลกทัศน์ให้กว้างขึ้นไม่ใช่เรียนรู้ที่บ้านหรือโรงเรียน เมื่อปลูกป่าจนครบทุกต้น เวลาที่เหลือก็เป็นเวลาว่างใครจะเล่นน้ำหรือนอนพักก็ได้ เรียกรวมอีกทีคือ หกโมงเย็น ตอนนี้สามโมงครึ่ง เจ้าหน้าที่ที่ๆ นี่บอกว่าเราสามารถเก็บหอยแครงได้ตามเลนพวกนี้ และเท่าที่สังเกตก็เห็นชาวบ้านนั่งอยู่บนไม้กระดาน กำลังเก็บหอยอยู่เหมือนกัน
“อยากเก็บหอย เก็บหอยกันไหม?” ไอ้เอ๋อมันเป็นคนเสนอขึ้นมา สิงห์เห็นมันยืนคุยอยู่กับเพื่อนๆ ก็เกิดอาการอยากรู้ว่าคุยอะไรกัน ใจอยากจะลงไปหา แต่ก็ไม่อยากเลอะ
“ไปถามผัวมึงก่อนนู่น ชะเง้อคอยาวอยู่บนฝั่งว่าเขาให้มาจับหอยป่าว” ปิงบอกแล้วชี้ไปที่สิงห์
“ง่าส์ ทำไมชอบพูดอะไรที่เราไม่เข้าใจ ผัว ผัว คือไร?” มันเอียงคอแล้วเกาหัว เพราะเพื่อนๆ ชอบหลุดพูดใส่มันบ่อยๆ
“อยากรู้ก็ไปถามพี่สิงห์สิ เดินไปถามเลย” ปิงยุ
“มึ่งนี่ ยุอะไรของมึง” ซีตัสดุ
“ได้เราจะไปถามพี่จ๋าเอง” มันหันหลังเดินกลับไปยังชายฝั่งด้วยความทุลักทุเลเนื้อตัวเปื้อนโคลนไปหมด กว่าจะเดินถึงมันก็หอบเรียกหาน้ำทันที สิงห์ยื่นขวดน้ำที่เดินไปซื้อตรงร้านค้ามาให้ พอมันรับน้ำไปก็ดื่มไปครึ่งขวด
“อ่าส์ ชื่นใจ อื้ พี่จ๋าน้องมีเรื่องจะถาม”
“ถามว่าอะไรครับ”
“ผัวนี่คืออะไรหรอครับ”
“.....”
“นี่ ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ พี่จ๋าไม่ตอบน้อง” มันดันตัวเองให้หลุดพ้นจากโคลน แล้วปีนขึ้นฝั่ง ดวงตากลมสบกับคนตรงหน้าอย่างหาคำตอบ
“พี่ว่าเราไปอาบน้ำดีกว่า เลอะไปหมดแล้ว”ไม่ใช่ไม่อยากตอบ แต่ตอบแล้วน้องจะคิดยังใง ถ้ารู้ว่าเขาคิดอกุศลกับน้องขนาดไหน ใจยังสั่นอยู่เลย
“งะ ไม่ตอบ อ่อ แล้วถ้าน้องขอไปเก็บหอยจะได้ไหม?” มันส่งสายตาอ้อน และนั่นเกือบทำให้คนขี้หวงใจอ่อนยอมตามใจมัน
“เอาไว้วันหลังดีกว่านะครับแดดร้อนเดี๋ยวไม่สบายเอา”
“แต่น้องอยากเล่นน้ำนะ อยากเล่นน้ำทะเล-3- เล่นได้ไหม?”
“ได้แต่ต้องมีข้อแม้นะครับ”
“อะไรหรอ ห้ามไปไหนไกลจากพี่และเพื่อนเรา สองคนนั้น”
“อ่า ได้ น้องจะเล่นอยู่ใกล้ๆ พี่จ๋า”
“ดีมากครับ ถ้าอย่างนั้นก็เรียกเพื่อนเราขึ้นมาได้แล้ว”
“อื้ออ ตาสสสสสสสสสสสสสสสสสส ปิงงงงงงงงงงงงงงง วู้ววว ขึ้นมาเร็วๆ ไปเล่นน้ำทะเลกัน มันแทบจะกระโดดลงไปในโคลนอีกรอบ ดีที่สิงห์ขว้าแขนมันไว้
“ใจเย็นครับ เดี๋ยวสองคนนั้นก็ตามมาเอง พี่ว่าเราไปหาซื้ออะไรกินก่อนดีกว่าไหม ไม่หิวเหรอ” สิงห์จูงมือมันเดินพร้อมกับพามันเดินไปยังร้านค้าใกล้ๆ แต่ดูเหมือนสิงห์จะลืมอะไรไปบางอย่าง “หน้าไอ้เอ๋อมันยังเลอะโคลนอยู่เลย” ไอ้เอ๋อมันก็คงคิดว่าหน้ามันไม่ได้เลอะอะไร เดินไปทางไหนก็หันไปยิ้มฟันขาวใส่ ทุกคนมองมันเป็นตาเดียวแล้วก็หัวเราะออกมา ตอนแรกมันก็งงๆ จนมันเดินผ่านกระจกตู้แช่น้ำเท่านั้นแหละ มันก็ร้องกรี๊ดออกมาบอกว่าเจอผี ผีอยู่ในกระจก สิงห์ที่หันไปมองอย่าที่มันว่าก็ต้องตกใจ ไม่ใช่ตกใจเห็นผีนะ แต่เห็นหน้ามันนั่นแหละ
“เชี่ยะ ตกใจ หมด นะโม!! ” สิงห์ผงะ พร้อมกับจับหน้ามันแนบอกเอาไว้ เพื่อไม่ให้คนมองหน้าเลอะๆ ของมัน แต่มันไม่ทันแล้วไหม? ไอ้เอ๋อมันพยายามจะมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง
“งะ นะ นะหน้า เราเองนี่นา แฮะๆ ตกใจหมดเลยนึกว่าผี” มันหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะซุกหน้าลงกับอกสิงห์เหมือนเดิม
“พี่จ๋าพาน้องไปล้างหน้าหน่อย>///<”
“ได้ครับ เดี๋ยวพี่พาไปล้างนะ หึหึหึ พี่ก็ลืมมองขอโทษนะครับ”
“ครับ ไม่เป็นไร”
หลังจากพามันไปล้างหน้าแล้ว มันก็วิ่งลงทะเลลืมหมดแล้วขนมที่ซื้อไว้ สิงห์เดินตามหลังมันห่างๆ
“อย่าวิ่งแบบนั้นสิครับ เดี๋ยวล้ม!! ”
++++++
“พี่จ๋า น้องอยาก ไปลึกๆ” สงสัยน้ำแค่เอวมันคงไม่สะใจ มันพยายามลากสิงห์ลงไปที่ลึกๆ
“ไม่กลัวจมเหรอ”
“งือไม่กลัว ไม่กลัว มีพี่จ๋าอยู่ด้วย”
“แล้วถ้าพี่ไม่อยู่ด้วยละครับ..หืม นะโมจะทำยังไง” สิงห์ถามด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“น้องก็ อืมมม จะขอให้พี่จ๋าไปด้วย นะ น้า นะ” มันกระโดดเกาะคอสิงห์เอาไว้แล้วอ้อนใส่
“ไปกับน้องหน่อยนะ ถ้าไปนะน้องมีรางวัลให้ด้วยนะ ไปไหมๆ” แหนะเดี๋ยวนี้มีของมาล่อ
“รางวัลอะไรครับ”
“จุ๊บๆ แบบที่พี่จ๋าชอบไง”
“หึหึ ร้ายนักนะเรา”
“คึคึคึ..พาไปหน่อย” มันเปลี่ยนจากกอดคอเป็นขี่หลัง สิงห์เลื่อนมือไปรองก้นมันไว้แล้วพาเดินไปยังส่วนที่ลึกกว่านี้ ไอ้เอ๋อมันตื่นเต้นหัวเราะคิกๆ แถมยังดิ้นอยู่บนหลัง มันไม่รู้เลยว่ามือของสิงห์กำลังทำอะไร มือหนากำลังบีบเคล้นบั้นท้ายของมันอย่างมันมือ...หรือบางทีที่มันไม่ถามไม่โวยวาย มันอาจจะชอบอยู่ก็ได้
“ลึกพอแล้วครับ ลงจากหลังพี่ได้แล้ว”
“อื้อ....”
พรวด!!! พอบอกให้มันลงจากหลังมันก็ลงไง แต่น้ำลึกระดับอกสิงห์คือมิดหัวมัน แค่มันปล่อยมือจากคอของสิงห์ร่างมันก็จมลงทะเลไปเลย มันตกใจกระโจนพรวดขึ้นมาจากน้ำ ด้วยสีหน้าตื่นๆ
“หูยย น้ำลึกก็ไม่บอก!! จมเลยเนี่ยะ จมๆ” มันโวยวายใส่สิงห์พร้อมกับทำหน้างอนๆ สิงห์หัวเราะออกมาเบาๆ แล้วพยุงมันเอาไว้ อยากจะให้เห็นมันตอนนี้จริงๆ กับท่าพยุงตัวของมัน นี่มันหมาลอยคอชัดๆ
“มาใกล้ๆ พี่สิครับ” เขาดึงเอวมันแนบชิด แล้วกอดมันไว้จากทางด้านหลังอย่างหลวมๆ
“งือก็อยากว่ายน้ำ” มันพยายามจะตะกายตัวเองให้ออกห่างจากสิงห์ แล้วมองหาเพื่อนๆ ของตัวเอง แต่ก็ไม่เจอใครสักคน รอบๆ มีแต่หินก้อนใหญ่บดบังหมด
“พี่จ๋า ทำไมพามาไกลจัง น้องหาเพื่อนไม่เจอเลย ( ‘. ‘) ?” มันเงยหน้ามองสิงห์ด้วยความสงสัย แต่สิงห์กลับยิ้มให้มัน
“เพราะพี่อยากอยู่กับหนูแค่สองคนไงครับ”
“หืมม ทำไมละ พี่จ๋าไม่ชอบคนเยอะๆ เหรอ ( ‘.’ ) ?”
“ครับ พี่ชอบอยู่กับหนู”
“น้องก็ชอบอยู่กับพี่จ๋านะ (^^) ”
“แล้วไหนละ รางวัลของพี่” สิงห์ทวงถามถึงรางวัลที่เขาควรจะได้รับด้วยสีหน้ากรุ้มกริ่ม
“งืออ อยู่นิ่งๆ นะ นิ่งๆ หลับตาด้วย” มันสั่งก่อนจะว่ายเข้าไปใกล้กับสิงห์มันจับไหล่กว้างของสิงห์เอาไว้
กลีบปากนุ่มสัมผัสกับริมฝีปากแค่เพียงเบาๆ แล้วผละออกใบหน้าหวานสวยคล้ายสตรีเพศแดงก่ำเป็นลูกตำลึงสุก มือทั้งสองยังเกาะแน่นที่ไหล่กว้างและแข็งแรง ไม่นานดวงตาคู่คมก็ลืมขึ้นพร้อมกับมองคนตรงหน้าด้วยสายตาหลงใหล ใช่คนตัวโตกำลังหลงเด็กอย่างไม่อาจจะมีอะไรมาฉุดให้ขึ้นจากหลุมนี้ได้ วงแขนแกร่งโอบรอบเอวคอดเอาไว้ไม่ยอมให้อีกคนห่างกาย เหตุผลที่เขาพาคนตัวเล็กมาหลบมุมแบบนี้ก็เพราะอยากจะทำอะไรๆ ที่มันมากกว่าการแค่จูบ แค่คืนเดียวที่ห่างกันก็ทำให้แทบบ้า ยิ่งรู้ว่าน้องโดนทำร้ายก็ยิ่งห่วง เขาดึงเด็กน้อยในอ้อมกอดให้มาหลบมุมตรงหลังหิน ร่างบางมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ ว่าจะพามาหลบทำไม
เพียงแค่จะเอ่ยปากถาม ก็ต้องกลืนคำถามนั้นลงคอ ได้แต่เอียงหน้ารับบทจูบที่ร่างสูงส่งมอบให้ มือเล็กยกขึ้นขยุ้มคอเสื้ออีกคนเอาไว้ด้วยความรู้สึกที่สั่นไหว สั่นไปทั้งร่างกายและจิตใจ น้ำตรงที่สิงห์พามานั้นตื้นกว่าตอนแรกขาเล็กของนะโมสามารถเหยียบถึงพื้นทรายละเอียดใต้น้ำได้แต่กลับไม่ยอมเหยียบ ของขาเรียวเกี่ยวกับเอวสอบของสิงห์เอาไว้แน่น
“อึก อืมม” เสียงครางต่ำๆ ของสิงห์ทำให้ใจดวงเล็กเต้นแรงกว่าเดิม ใช่ นะโมรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้กับทุกคน เรื่องความรู้สึกทางเพศมันเกิดขึ้นได้ไม่เว้นแม้แต่เด็กออทิสติกแบบเขา ยิ่งกับคนที่รักด้วยแล้ว มันยิ่งรู้สึก
“อื้ออ พี่จ๋า..” มันหายใจไม่ออกแล้วตอนนี้ แต่สิงห์ไม่หยุด แม้จะยอมให้นะโมโกยอากาศเข้าปอดแต่ก็ไม่ได้เต็มที่ปากคู่นั้นประกบลงกับกลีบปากนิ่มอีกครั้ง นะโมเผยอปากขึ้นเพื่อรองรับลิ้นที่กำลังไล่เลียไปตามรอยแยกก่อนจะสอดลิ้นเข้ามากวาดต้อนลิ้นเล็กๆ ที่พยายามอย่างหนักที่จะโต้ตอบเขา แต่เพราะด้วยประสบการณ์ก็ได้แต่เอาลิ้นดุนดันตอบกลับเท่านั้น
“หึ่มม นะโม พี่ไม่ไหวแล้วครับ พี่ขอหนูได้ไหม?” สิงห์ทำหน้าทรมานใส่คนตรงหน้า เขาใช้จุดอ่อนของนะโมเพื่อประโยชน์ของตัวเอง นะโมจะใจอ่อนกับเขาทุกครั้งเวลาทำสีหน้าทรมานหรือเจ็บปวด
“พี่จ๋าเป็นอะไร..เจ็บตรงนั้นเหรอ?” ใช่เขาเจ็บและปวดมาก
“ครับ นะโมให้พี่ทำได้ไหม? เป็นของพี่ได้ไหม ให้พี่ทั้งตัวแล้วก็หัวใจ”
“ (>///<) งื้ออ น้อง น้อง ไม่รู้ น้องให้พี่จ๋าได้เหรอ” ใช่นะโมเข้าใจคำว่าให้ใจ แต่กาย นี่ นะโมยังไม่แน่ใจ ว่ามันหมายถึงอะไรกันแน่
“นะครับ พี่สัญญา ว่าจะไม่ทำให้หนูเจ็บ พี่จะทำมันให้ดีที่สุด”
“ทำอะไร (’ ’) ?”
“ตรงนี้ ตรงนี้ให้พี่เข้าไปได้ไหม?” มือหนาล้วงเข้าไปในกางเกงของอีกฝ่านพร้อมกับลูบตรงรอยแยกที่เขาได้เคยลิ้มลองมาแล้ว
“อ๊ะ ตรง นั้น อื้ออ” นะโมครางเสียงนุ่มเพราะสิงห์ใช้นิ้วกดลงไปเบาๆ ตรงช่องทางนุ่ม
“นะครับคนดีของพี่ ให้พี่เป็นเจ้าของหนู ให้พี่เป็นคนรักนะครับ” เขาใช้สายตามองไปที่คนตรงหน้า
“ (. .) น้องไม่รู้ พี่จ๋า ถ้าพี่จ๋าทำพี่จ๋าจะหายทรมานใช่ไหม?”
“ครับพี่จะหาย หนูก็จะรู้สึกดี”
“งืออ งั้นก็ได้ ถ้าพี่จ๋าหาย พี่จ๋าจะเข้ามาอยู่ในตัวน้องก็ได้ แต่อย่าอยู่นานนะเดี๋ยวน้องตาย คุณยายบอกว่า ถ้าโดนสิงเราจะตาย”
“ครับ ไม่ตายหรอกรับรอง”
+++++++++++++++++
สัญญาตอนหน้า nc18+++ ตอนนี้ไม่ค่อยมีอะไรมากนะคะ อาจจะเบื่อๆบ้าง แต่ตอนหน้า คึคึ น้องจะแซบ น้องจะอ้อน น้องจะเอา เอ้ย ไม่ใช่
ความคิดเห็น