ของขวัญวันเกิด

ข้อมูลเบื้องต้น

ในวันเกิด ไม่ว่าใครก็คงต้องรอของขวัญ แต่ของขวัญจากใครละที่จะสำคัญที่สุด


ของขวัญที่เขารอคอย จากใครกันน่ะ?











"http://image.dek-d.com/25/2719864/110906599"; document.images[0].width =600; document.images[0].height =450; BlackForest

ของขวัญวันเกิด

ท่วมกลางห้องสี่เหลี่ยมเหล่าเมมเบอร์ของเอ็กโซอยู่กันครบพร้อมหน้าพร้อมตา ต่างก็กำลังคุยกันถึงเรื่องงานประกาศรางวัลที่พึ่งผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นงานเมลอน  งานมาม่า และชานเนลวี  ทุกเวทีที่ผ่านมาเอ็กโซไม่เคยพลาดรางวัลเลยสักงาน ทุกงานเอ็กโซก็สามารถคว้ารางวัลใหญ่ๆมาได้แทบทุกเวที นอกจากจะพูดคุยกันเรื่องของรางวัลที่ได้รับแล้ว อีกเรื่องที่ทุกคนพูดกันไม่หยุดคือการได้รับบาดเจ็บของดีโอที่ต้องได้รับบาดเจ็บจากการแสดงบนเวที

“ดีโออา...นายโอเคแล้วใช่มั้ย?”เสียงของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นลีดเดอร์ถามสมาชิกที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขาที่กำลังนั่งนวดข้อเท้าตัวเองอยู่

“อืม ผมดีขึ้นแล้ว” ดีโอหันมาตอบสั่นๆ

“ผมนะเป็นห่วงฮยองมากเลยตอนที่เดินอยู่ที่สนามบิน” ไคพูดขึ้นมาทันทีหลังจากที่ดีโอพูดจบ

“ใช่ๆผมก็เป็นห่วงฮยองมากเหมือนกัน ขนาดเราไม่เจ็บขานะ ยังเดินกันลำบากเลย”น้องเล็กของวงพูดต่อทันที

“เอาเถอะต่อไปพวกเราต้องระวังให้มากกว่านี้” เมื่อเห็นคงจะมีอีกหลายคนแย่งกันพูดแน่ซูโฮในฐานะลีดเดอร์ต้องหยุดเหตุการณ์ไว้ก่อน

“แล้วนี่คริสฮยองไปไหนเนี่ย” แบคฮยอนถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะทุกคนอยู่กันครบแต่จะขาดก็เพียงคริสเท่านั้น

“เห็นว่าจะไปซื้อของนะ”เลย์ตอบสั่นๆ

“ไปซื้อของ?”ชานยอลถึงกับต้องหยุดเล่นกีตาร์ทันทีและพูดในลำคอด้วยความสงสัย

“ชานยอลนายจะไปไหน”ซูโอรีบถามขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าชานยอลกำลังจะเดินไปที่อื่น

“ผมขอตัวก่อนนะพี่”

“ชานยอลนายไม่สบายเหรอ?”แบคฮยอนถามด้วยความเป็นห่วงทันที

“อะแฮ่ม”แค่เสียงกะแอมเท่านั้นแหละแบคฮยอนถึงกับทำตาขวาง

“เขาเป็นเพื่อนผมนะฮยอง”

“แล้วฉันละ เป็นอะไร?”คนพูดทำเสียงเข้มเลยทีเดียว ส่วนแบคฮยอนเมื่อเห็นว่าคนข้างๆเสียงเข้มก็รีบมาจับแก้มเบาๆ

“หึงเหรอ?.................”แบคฮยอนถามพร้อมหัวเราะอย่างมีความสุข แต่การกระทำของแบคฮยอนก็ทำให้คนที่กำลังโกรธยิ้มได้ทีเดียว

“...เฮ้อ เบื่อสองคนนี้จริงๆ..”เทาที่นั่งมองอยู่ถึงกับถอนหายใจ

“เทานายจะไปไหน?” เลย์รีบถามทันที

“ว่าจะไปหาซื้อของขวัญวันเกิดให้ชานยอลอ่ะ อีกสองวันจะวันเกิดเขาแล้ว”เทาหันมาตอบ

“ฉันไปด้วย”เลย์พูดจบก็รีบลุกขึ้นทันที

“แล้วเราจะซื้ออะไรให้ชานยอลดีละอาลู่หาน”แบคฮยอนหันมาถามคนที่นั่งข้างๆ

“ไม่รู้สิ เราไปดูด้วยกันมั้ย จะได้เป็นของขวัญจากเราสองคน”ลู่หานหันมาถามแบคฮยอน

“ชานยอลต้องชอบของขวัญที่เราเลือกแน่ ปะ...เราไปหาซื้อกัน”ว่าแล้วแบคฮยอนก็ดึงแขนล่หานออกไป

“เขาไปกันหมดแล้วแล้วพวกเราละครับฮยอง”เซฮุนหันมาถามซูโฮ

“อืมนั้นสิเราจะเอาอะไรให้ชานยอลกัน”ซูโอพูดพร้อมกับสีหน้าดูใช้ความคิด

“แล้วเราสองคนละครับฮยอง”ไคหันมาถามดีโอที่นั่งนวดข้อเท้าของตัวเองอยู่

“ฉันว่าจะทำเค้กให้ชานยอล นายจะว่ายังไง”ดีถามพร้อมกับว่งยิ้มหวาน

“ดีครับฮยอง งั้นผมทำเค้กช่วยฮยองนะ”ไคเอาหน้ามาเกยที่ไหล่ของดีโอ ไม่พอยังมานวดขาบ้างข้อเท้าบ้าง

“นายจะได้ประหยัดเงินนายละสิไค”ซิ่วหมินที่นั่งเงียบอยู่นานก็ขอกัดจิกบางก่อนจะเดินออกไป

“ซูโฮฮยองเราไปออกไปเดินข้างนอกกันมั้ย?”เซฮุนหันมาถามซูโฮที่กำลังค้นหาอะไรบางอย่างในมือถือ

“อืมดี แต่ฮยองว่าเราออกไปกันตอนเย็นๆหน่อยดีกว่า ไปช่วงที่คนไม่ค่อยเยอะ”ซูโฮหันมาตอบ

            ส่วนชานยอลหลังจากที่แยกตัวออกมาจากเหล่าเมมเบอร์เข้ามาอยู่ในห้องส่วนตัว ชานยอลนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย แต่เรื่องที่เข้ามาวนเวียนไม่ยอมไปสักทีก็คือคริส เมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ระหว่างเดินทางกลับจากฮ่องกง ทำให้ชานยอลกับคริสมีปากเสียงกันจนทำให้ถึงขั้นที่ไม่มองหน้ากันเลย ทำให้ชานยอลนึกถึงวันนั้นมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยแต่ทำไมคริสถึงต้องขัดใจเขาด้วย

“คริสฮยองอา!! ฮยองเป็นอะไร? ฮยองเงียบทำไม?” ชานยอลหันมาถามคริสที่ใส่หูฟังอยู่

“.......”ไม่ว่าชานยอลจะพูดหรือทำอะไรคริสก็ไม่สนใจ จนชานยอลต้องเอามือไปดึงหูฟังของคริสออกทำให้คริสมองตาขวางเลยทีเดียว ซึ่งชานยอลตอนนี้มือของเขาที่กำหูฟังอยู่เริ่มสั่นขึ้นมาทุกที

“ผมถามฮยองว่าฮยองเป็นอะไร? ทำไมฮยองไม่คุยกับผม”ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ได้เป็นอะไร นายไม่รู้เรื่องเหรอ?งี่เง่า” คริสพูดพร้อมกับดึงหูฟังของตัวองมาจากมือชานยอล

“งี่เง่า.....งั้นเหรอ?” ชานยอลย่ำกับคำพูดของคริส ชานยอลยืนมองหน้าคริสแต่ใช่ว่าคริสจะสนใจคริสเดินไปนั่งที่อื่นส่วนชานยอลยืนมองคริสก่อนจะทรุดตัวลง น้ำที่คลออยู่ในตาตอนนี้มันพร้อมที่จะไหลออกมาทุกทีแต่ชานยอลต้องเก็บมันไว้ไม่ให้มันไหลออกมา เหล่าเมมเบอร์ที่มองอยู่ต่างตกใจ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรนอกจากยืนมองและเมื่อเหตุการณ์จบก็กลับไปนั่งที่ของตัวเอง

“ผมคงงี่เง่าจริงๆใช่มั้ย?”ชานยอลพูดกับตัวเองพร้อมกับจับรูปถ่ายของคริสที่ติดอยู่ผนังออกมา ชานยอลล้มตัวลงพร้อมกับรูปถ่ายที่อยู่ในมือ

“ผมต้องทำยังไง?ฮยองถึงจะยอมคุยกับผม”ชานยอลหลับตาลง แม้ว่าเขาหลับตาลงเท่าไหร่ภาพของฮยองคนนั้นก็ยังอยู่ในความทรงจำของเขาเสมอ

“ชานยอลๆ ออกมากินข้าวเย็นได้แล้ว”เสียงของซูโฮเคาะประตูเรียกชานยอลที่อยู่ในห้อง

“ผมยังไม่หิวครับ ฮยองกินก่อนเลย”

“อืม เดี๋ยวฮยองเหลือไว้ให้นะ”ซูโฮ บอกแล้วก็เดินไปที่โต๊ะอาหาร

“ชานยอลไม่มาเหรอฮยอง”ดีโอหันมาถาม

“อืม ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร?ชานยอลดูเงียบไปตั้งแต่กลับจากฮ่องกง”ซูโฮพูดกับถอนหายใจยาว

“คริสนายไปไหนมา??”ซูโฮไม่ใช่แค่เอ่ยถามแต่ซูโฮยังรีบเดินออกมาจากโต๊ะอาหารเพื่อมุ่งหน้ามาหาคริสที่พึ่งเปิดประตูเข้ามา

“ไปข้างนอกมา มีอะไรเหรอ”คริสถามด้วยใบหน้าสงสัย

“คริสฮยองมากินข้าวกัน”ไคร้องเรียกพร้อมควักมือให้คริสไปร่วมโต๊ะด้วย

“เอาเลย กินมาแล้ว”คริสหันไปตอบไค

“นายคุยกับชานยอลยัง?”ซูโฮกลั้นใจกับคำถามนี้แต่ก็ต้องถามเพื่อทุกอย่างจะได้ปกติสีกที

“คุยอะไร ทำไมต้องคุย”

“นี่นายสองคนมีปัญหาอะไรกัน ทำไมไม่คุยกัน”

“ไม่มีอะไรนิ ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวนะ” พูดจบคริสก็เดินเข้าห้องไป แต่ใครจะรู้ว่าเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้อยู่ในสายตาของชานยอล ชานยอลรับรู้สีหน้าของคริสคำพูดทุกคำเมื่อไม่กี้นาทีที่ผ่านมายิ่งทำให้ชานยอลเจ็บปวด ชานยอลได้แต่ค่อยๆปิดประตูชานยอลพิงประตูและค่อยๆทรุดตัวลงกับพื้น

            “ทำยังไง ฮยองถึงจะกลับมาคุยกับผมเหมือนเดิม” ชานยอลพูดกับตัวเองเบาๆ

            “ซูโฮฮยอง ๆ ดูนี่สิ” จงแดวิ่งมาพร้อมกับมือถือ

            “มีอะไรจงแด”   ซูโฮหันมาถามจงแดถึงกับอึ้งเมื่อเห็นรูปภาพที่แปะอยู่ที่โทรศัพท์

            “นี่เมื่อวานคริสไปกินข้าวกับโจวมี่ฮยอง?” ซูโฮพูดกับตัวเอง

            “ตกลงนี่จะเอายังไงเนี่ย ตอนนี้คริสฮยองกับชานยอลก็ยังไม่คุยกันเลย”

            “นั้นสิแล้วนี่ชานยอลเห็นรูปนี้หรือยังก็ไม่รู้”

            “ผมว่าเห็นแล้วชัวร์”แบคฮยอนเดินออกมาเสริม

            “ชานยอลอาจจะยังไม่เห็นก็ได้ เรารีบลบเถอะ”

            “นายพูดง่ายเนาะจงแด” แบคฮยอนหันมาแขะจงแด

            “ถ้ามันลบง่ายอย่างนั้นก็ดีสิ” ซูโฮมองไปที่ประตูห้องของชานยอล

            “เอาเป็นว่าเรามา หาวิธีทำให้ชานยอลกับคริสคืนดีกันดีกว่า”ซูโฮพูดพร้อมกับยื่นมาออกมาข้างนอกก่อนที่จะมีมือของแบคฮยอนจงแดวางทับ

            “สู้” ทั้งสามประสานเสียงกัน

            ชานยอลเดินออกมาจากห้องแต่ตอนนี้ในห้องนั่งเล่นไม่มีเมมเบอร์อยู่เลยชานยอลเดินไปที่ตู้เย็นพร้อมกับเปิดตู้เย็นเพื่อหาของกิน และแล้วชานยอลก็ออกมาพร้อมกับนมหนึ่งขวดกับขนมปังอีกหนึ่งแผ่น ชานยอลนั่งลงที่โต๊ะอาหาร

            “ฮยอง เมื่อวานฮยองไปกินข้าวกับโจวมี่ฮยองมาเหรอ?” ชานยอลเอ่ยถามก่อนเพราะถ้าให้คริสพูดก่อนคงเป็นไปได้ยาก

            “อืม”

            “ฮยองดูมีความสุขจังเนอะ เวลาที่อยู่กับโจวมี่ฮยอง”

            “ฉันก็ต้องมีความสุขอยู่แล้วสิ ฉันกับโจวมี่ฮยอง เราคุยภาษาเดียวกัน โจวมี่ฮยองเป็นคนน่ารัก แถมโจวมี่ฮยองยังเลี้ยงอีก”

            “เหรอ ดูท่าฮยองคงมีความสุขจริงๆ” ชานยอลต้องหลบสายตาของคริสอีกครั้งจะมองหน้าเขาได้ยังไงก็ในเมื่อตอนนี้ตาของเขามันเริ่มแดงขึ้นแล้ว

            “เดี๋ยวฉันออกไปข้างนอกก่อนนะ”พูดจบคริสก็เดินออกไปปล่อยให้ชานยอลมองตามออกไปด้วยความเจ็บปวด

            “เราคงไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วใช่มั้ย คริสฮยอง” ชานยอลมองประตูที่ค่อยๆปิดลง

            “ชานยอล นายเป็นอะไร?”ดีโอหันมาถาม

            “ไม่ได้เป็นอะไรนิ” ชานยอลหันมาตอบดีโอกับไคที่พึ่งออกมาจากห้องพัก

            “ชานยอล เหมือนคนไม่สบายเลย ขอโทษนะ” ไคถามพร้อมกับกับเอามือมาแตะที่หน้าผากของชานยอล

            “ตัวชานยอลอุ่นๆ กินยาหน่อยมั้ย?”ไคเสร็จก็รีบเดินไปที่ตู้ยา ไม่นานไคก็ออกมาพร้อมกับยาและน้ำ

            “ขอบใจนะไค” ชานยอลรับยาและน้ำจากไคมากิน

            “ขอตัวก่อนนะดีโอ ไค” ชานยอลพูดจบก็เดินเข้าห้องไป โดยที่มีดีโอและไคมองตามด้วยความเป็นห่วง

            “น่าสงสารชานยอลเนอะ” ไคหันมาพูดกับดีโอ

และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ 27 พฤษจิกายน ก็มาถึง วันเกิดของชานยอล วันนี้เป็นวันเกิดของชานยอลแต่ช่าเจ้าของวัยเกิดจะได้สนใจไม่ ตอนนี้เจ้าของวันเกิดยังคงหมกตัวเองอยุ่ในห้อง แต่เมมเบอร์ตอนนี้ได้จัดห้องพักให้เป็นงานปาตี้เรียบร้อยแล้งรอก็แค่ถึงเวลาเจ้าของงานจะก้าวขาออกมาจากห้อง และแล้วสิ่งที่เมมเบอร์รอก็มาถึงเมื่อประตูห้องเปิดออก

생일축하합니다

생일축하합니다

사랑하는  .........( 박찬열씨)

생일축하합니다



เซง อิล ชุก ฮา ฮัม นิ ดา

เซง อิล ชุก ฮา ฮัม นิ ดา

ซา รัง ฮา นึน ..... (ปาร์คชานยอล ซี)

เซง อิล ชุก ฮา ฮัม นิ ดา

            เสียงเพลงวันเกิดดังรั่นไปทั่วห้องพักของเหล่าเมมเบอร์ ทำให้คนที่เป็นเจ้าของวันเกิดถึงกับยิ้มกว้างออกมา

            “ขอบใจทุกคนมากนะ” ชานยอลพูดพร้อมกับรอยยิ้ม ที่เหล่าเมมเบอร์รอคอยรอยยิ้มของชานยอลทำให้ทุกคนมีความสุข

            “อธิฐานก่อนแล้วค่อยเป่านะ”แบคฮยอนบอกก่อน

            “ชานยอลนี่คือเค้กฝีมือของฉันกับไคเราสองคนช่วยกันทำสุดฝีมือเลยนะ”ดีโอบอกถึงที่มาของเค้กของตัวเอง

            “นายเป็นคนแรกเลยนะชานยอลที่ได้กินเค้กฝีมือคนน่าตาดีอย่างไค”ไคใช้นิ้วจิ้มเค้กแล้วก็ป้ายที่หน้าของชานยอล

            “ไคอย่าพึ่ง ขอชิมก่อน”ซูโฮจับมือขอไคไว้

            “งั้นก็ชิมเลย”ยังไม่ทันที่ซูโฮจะตั้งตัวไคก็เอาเค้กป้ายเข้าไปที่ปากของซูโฮ นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้น ยังมีสมาชิกคนอื่นๆที่เล่นด้วยกัจนตอนนี้สภาพห้องเละหมดแล้ว

            “เอาละถึงเวลามอบของขวัญแล้ว” ลู่หานเคาะชามพร้อมกับกล่าวประกาศ

            “เอาของขวัญชิ้นแรกชานยอลได้รับไปแล้วคือเค้กของไคโด้ครับ”แบคฮยอนประกาศต่อ

            “ขอบใจมากนะดีโอ ไค สำหรับเค้กวันเกิดของฉันปีนี้ อร่อยมาก”ชานยอลพูดขอบคุณสองคนที่ทำเค้กวันเกิดให้วันนี้

            “ลำดับต่อไป เดี๋ยวเชิญปาร์คชานยอล ออกมายืนหน้าเวทีด้วยครับ”แบคฮยอนแบคฮยอนผายมือเชิญ

            “ครับลำดับต่อไปขอเชิญลีดเดอร์ ซูโฮมอบของขวัญครับ”แบคฮยอนประกาศชื่อของผู้มอบของขวัญซูโฮลุกออกจากที่นั่งพร้อมกล่องของขวัญวันเกิด

            “ขอให้นายมีความสุขมากๆ เป็นน้องรักของฉันตลอดไป และเป็นที่รักของทุกคนนะชานยอล ขอให้สุขภาพแข็งแรง”นี่คือคำอวยพรของลีดเดอร์

            “ครบผ่านไปแล้วสำหรับลีดเดอร์ซูโฮ ลำดับต่อไปขอเชิญอาซิ่วหมินครับ” แบคฮยอนประกาศรายชื่อบคคลลำดับต่อมา

            “เออ คุณแบคฮยอนครับงานนี้ซิ่วหมินแอบบอกเราว่าของขวัญชิ้นนี้สุดยอดเลยนะครับ”ลู่หานแซว ซึ่งเจ้าของของขวัญได้แต่ยิ้ม

            “ขอให้นายมีความสุขและสมหวังในทุกอย่างนะชานยอล” ซิ่วหมินอวยพรน้อยแต่เขาดึงชานยอลเข้ามากอด

            “ฉันรักนายนะ” ซิ่วหมินบอกชานยอลเบาๆ

            “ขอบคุณครับฮยอง”ชานยอลโค้งขอบคุณซิ่วหมิ่น

            “โอ้เมมเบอร์ของเรานี่รักกันจริงๆครับคุณแบคฮยอน”ลู่หานหันมาคุยกับแบคฮยอน

            “ครับลำดับต่อไป ครับมาเป็นคู่อีกแล้วครับ” แบคฮยอนบอก

            “เพราะเขาทั้งสองคนไปซื้อด้วยกันครับฮ่าๆๆๆ” ลู่หานเสริมต่อ

            “ขอเชิญคุณเทา และคุณเลย์ครับ”ทั้งลู่หานและแบคฮยอนประกาศพร้อมกัน เทาและเลย์ลุกเดินออกมาตรงหน้าที่ชานยอลยืนรออยู่แล้ว

            “ชานยอลเราทั้งสองคนไม่รู้จะอวยพรนายยังไงเอาเป็นว่าขอให้นายมีความสุขนะ”เทาบอกสั้นๆ

            “ฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไร ฉันรักนายชานยอล ดูแลสุขภาพด้วย”เลย์อกพร้อมกับกอดชานยอลเบาๆ

            “ลำดับต่อไปครับ ขอเชิญบุคคลผู้ใสซื่อของเราครับ คุณจงแด หรือคนที่จีนเรียกเขาว่า เฉินครับ”แบคฮยอนประกาศชื่อสมาชิกในลำดับถัดมา

            “ขอบคุณจงแด”ชานยอลพูดในขณะที่จงแดเดินออกมา

            “ฉันขอให้นายมีความสุขนะชานยอล ขอให้นายสุขภาพแข็งแรงและเป็นที่รักของฉันและสมาชิกทุกคนตลอดไปนะ”จงแดอวยพรชานยอลเสร็จก็ดึงชานยอลเข้ามากอด

            “ครับลำดับถัดไปขอเชิญมักเน่ตัวสูงของเรา เซฮุนครับ” แบคฮยอนประกาศต่อ

            “ขอเชิญเลยครับมักเน่ เซฮุน”ลู่หานกล่าวเชิญขณะที่เซฮุนกำลังลุกออกมาพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง

            “ชานยอลฮยอง ฮยองทุกคนอวยพรกันไปหมดแล้ว เอาเป็นว่าผมขอเอาพรทุกข้อที่ฮยองทุกคนขอมารวมในพรของผมนะครับ ผมรักฮยองนะ หวังว่าฮยองคงชอบของขวัญของผมนะครับ”เซฮุนโผล่เขากอดชานยอลทั้งกอดกัน

            “ครับแล้วตอนนี้ก็มาถึงของขวัญชิ้นสำคัญใช่มั้ยครับคุณลู่หาน”แบคฮยอนหันมาคุยกับลู่หานพร้อมรอยยิ้มเล็กน้อย

            “ครับตอนนี้ก็มาถึงของขวัญชิ้นสำคัญครับนี่ครับ”ลู่หานหยิบกล่องของขวัญออกมา

            “นี่เป็นของขวัฯของเราสองคนนะชานยอล”แบคฮยอนบอก

            “ขอให้นายมีความสุขนะชานยอล” ลู่หานบอก

            “ขอให้นายมีความสุข มีสุขภาพแข็งแรง สมหวังในทุกอย่างนะ และเป็นเพื่อนที่รักของฉันตลอดไปนะ”แบคฮยอนบอกพร้อมกับโผล่กอดชานยอล

            และแล้วงานวันเกิดของชายอลวันนี้ก็เสร็จสิ้นลง แต่คนที่ชานยอลรอทำไมเขาไม่มา เขาลืมวันเกิดของชานยอลเหรอ ไม่จริงคริสไม่เคยลืมวันเกิดของชานยอลตั้งแต่รู้จักกันมาคริสไม่เคยลืมวันเกิดของชานยอลเลยแม้แต่ปีเดียวแต่ทำไมปีนี้เขาไม่มาให้ของขวัญพร้อมกับเหล่าเมมเบอร์ เขาไปไหน

            ก๊อกๆ.....ก๊อกๆ........ก๊อกๆ

            “ใคร? แบคฮยอน?” ชานยอลเดินมาเปิดประตู ชานยอลถึงกับตกใจเมื่อเห็นคนตรงหน้า

생일축하합니다

생일축하합니다

사랑하는  .........( 박찬열씨)

생일축하합니다



เซง อิล ชุก ฮา ฮัม นิ ดา

เซง อิล ชุก ฮา ฮัม นิ ดา

ซา รัง ฮา นึน ..... (ปาร์คชานยอล ซี)

เซง อิล ชุก ฮา ฮัม นิ ดา

            คนที่มายืนตรงหน้าชานยอลเขาร้องเพลงวันเกิดให้กับชานยอลทำให้ชานยอลถึงกับตกใจ แต่เขาไม่รู้ว่าจะยิ้ม หัวเราะ หรือจะร้องให้ดี

            “มีความสุขมากๆนะ อะนี่ของขวัญ” คริสยื่นข้อมือที่ผูกริบบิ้นสีแดงให้กับชานยอล  ทำให้ชานยอลถึงกับทำหน้างง

            “อะไรครับ?”

            “ก็ของขวัญของนายไง ฉันรู้ว่านายคงได้ของขวัญเยอะแล้วฉันไม่รู้จะซื้ออะไรให้นาย”

            “ฮยองก็เลยเอาตัวเองผูกริบบิ้นมาให้ผมเหรอ?”

            “หรือนายไม่ชอบ?” คริสพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ

            “ฮยองไม่โกรธผมแล้วหรอ?”

            “ฉันโกรธนายเหรอ? ชานยอล ตอนไหน แนโกรธนายตอนไหน”

            “นี่ฮยองหมายความว่าไง ฮยองโกรธผมหลังจากที่กลับจากฮ่องกงไม่ใช่เหรอ?”

            “ฉันจำไม่ได้ว่าฉันโกรธนายตอนไหนฉันจำได้แค่ว่าฉันรักนาย”

            “ฮยอง”

            “ขอโทษนะที่ทำให้นายเสียใจ ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำให้นายเสียใจอีก” พูดจบคริสก็เดินเข้าไปดึงชานยอลมากอดด้วยความคิดถึง

            “ขอบคุณนะครับสำหรับของขวัญวันเกิด ผมชอบมาก และผมจะดูแลมันให้ดีที่สุดครับ”

และแล้วของขวัญที่ชานยอลรอคอยก็มาแล้ว คงเป็นของขวัญที่ชานยอลมีความสุขที่สุดในปีนี้ คิดได้ยังไงนะคริสฮยอง ผุกริบบิ้นกับตัวเองเพื่อเป็นของขวัญให้ชานยอล

           ด้วยความว่าวันนี้เป็นวันเกิดของชานยอลค่ะ เลยเซ่นด้วยช็อตฟิคก่อนที่เรื่องยาวจะตามมา  
Happy birth day yeol..................................

.