คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ประจิมที่ถูกบิดเบือน(-_-)
“เอ๊ะ!!”
เสียงฝีเท้าบางอย่างเรียกให้ 3 สาวต้องให้ความสนใจ ไม่นานนักวิชก็ยกธนูขึ้นพร้อมกับเสียงเรียบๆ เย็นๆ “ไม่ว่าแกจะเป็นใคร ปรากฏตัวออกมา............ ไม่งั้นชั้นยิงไม่เลี้ยงแน่”
ไม่นาน โพรงหญ้าก็เปิดออก พร้อมกับชายร่างสูงโปร่ง ใบหน้าคมได้รูป ผมสีดำมี(ขาวแซมด้วย แต่หน้าอ่อนเชียว) ตาสีดำสนิทแบบเดียวกับซามมาเอล
“นายเป็นใคร” ทสึกิยิงคำถาม
“ชั้นชื่ออาเค(.๏R•K๏)............ พอดีผ่านมาทางนี้ ถ้าไม่รังเกียจขอร่วมทางด้วยได้มั้ย”
เลโอเนียขมวดคิ้ว นี่เป็นแผนลวงรึเปล่า ทำไมอยู่ปรากฏตัวออกมา แล้วยังท่าทางขี้เก๊กแบบนี้ด้วย............
“ทำไมถึงอยากร่วมทางกับพวกเรา” วิชถาม
“เพราะว่า..........คนเดียวหัวหาย 2 คนเพื่อนตายมั๊ง”
ยังไม่ทันเลโอเนียและทสึกิจะรับปากอะไร วิชก็ชิงพูดก่อน “ก็ได้”
......................................................................................
......................................................................
...................................................
“ให้ตายสิ วิช เธอรับปากเค้าทำไม”
“ใจเย็นน่า เลโอเนีย มันไม่เลวร้ายขนาดนั้นหรอก”
“ไม่เลวร้าย เค้าอาจจะเป็นสมุนของซิกมาม่อนก็ได้” ทสึกิว่า
“ไม่ใช่หรอก ชั้นไม่เกี่ยวกับซิกมาม่อน” สาวๆ ผวาออกข้างตกใจเพราะเสียงนั้นอยู่ระดับหูพวกเธอพอดี “ชั้นมาเพราะมิกาเอล.......... เค้าบอกว่าให้ชั้นมาหน้าที่เป็นไม้กันหมาให้ จนกว่าจะได้พบซามมาเอล”
เด็กสาวทั้ง 3 มองอย่างไม่ไว้วางใจ “นายจะพบซามมาเอลทำไม”
“มีข้อความจากหมอนั่นมาบอกซามมาเอล.............. เกี่ยวกัยวิธีการจัดการกับซิกมาม่อน แต่ว่า ชั้นพูดไม่ได้จนกว่าจะได้เจอซามมเอล เพราะมันจะมีปฏิกิริยากับโปรแกรมแอนตี้ไวรัสเท่านั้น”
“งั้นนายก็แย่แล้ว” เลโอเนียพูดอย่างเหนื่อยหน่ายใจ “เพราะเราไม่ได้คิดจะกลับไปที่หมูบ้านเด็กดี”
“ทำไม” อาเคถาม
“เพราะเราจะไปช่วยซูซาน” ทสึกิว่า “และเราไม่อาจจะไว้ใจให้นายพบซามมาเอลได้ เว้นแต่จะแน่ใจว่าว่านายไม่มีพิษภัย”
“ชั้นคือ อากิระ เซน อายุ 17 ปี ถูกจับไปพร้อมกับนักเรียนเวทย์ชุดแรก” คำพูดของอาเคทำให้ทั้ง 3 สาวมองอย่างพิศวง และเด็กหนุ่มก็พูดต่อไป “ระหว่างถูกคุมขัง มีเด็กแว่นคนหนึ่งถูกโยนเข้ามาในห้องขัง รู้ทีหลังว่าชื่อมิกาเอล หมอนั้นได้ซ่อนโปรแกรมกุญแจไว้ที่ขา แล้วไขรหัสให้ชั้น ทำให้ชั้นจำพาสเวริด ยูสเซอร์ และนามแฝงได้ พร้อมกับส่งข้อมูลสำคัญให้ บอกว่าต้องพบบาทหลวงซามมาเอลให้ได้”
“มิกาเอลอยู่โลกภายนอกไม่ได้เล่นเกมซักหน่อย” เลโอเนียพูดขึ้น หลังการถูกหักหลังทำให้ไม่อยากไว้ใจใครอีก “ที่นายพูดมามันเชื่อถือไม่ได้”
“ซิกมาม่อนไม่ใช่ไวรัสธรรมดา แต่เป็นมนุษย์จริงๆ และนั้นทำให้มันจับมิกาเอลมาแล้วส่งเค้ามาในเกมส์เพื่อจับตาดูได้ง่าย ลำพังมันสามารถจัดการกับซามมเอลได้ แต่เพราะมีพวกเธอ พวกเธอเท่านั้นที่จะทำให้ซามมาเอลไปจนถึงใจกลางของโปรแกรม พวกเธอจึงต้องถูกกำจัด”
“แล้ว.............. นายออกมาได้ยังไง”ทสึกิชักจะไว้ใจบ้างแล้ว
“ส่งจี้ออกไปทางปล่อง เรียกให้มังกรไฟมารับตัวไป ทุกๆ คนยอมอยู่ในอันตรายเพราะต้องการให้ชั้นส่งข่าวสำเร็จ”
“เอาไงดีวิช” เลโอเนียหันมามอง
“ชั้นว่า เราควรเชื่อเค้านะ” วิชว่า หากมันจริง แต่ถ้าไม่จริงก็ค่อยจัดการ
“แต่เราไม่คิดจะกลับไปที่หมู่บ้านเด็กดีแล้ว เราต้องช่วยซูซาน” ทสึกิแย้ง
“งั้นเราก็รอดิ............ เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมต้องบอกวิธีจัดการให้ได้”
*************************************.
“จูลี่ ไหวนะ”
ยูอิจิถามเป็นระยะๆ เพราะอดห่วงน้องสาวไม่ได้ ตอนนี้แดดแรงมาก มากจนทำให้โมเรสที่ปกติแต่งตัวมิดชิดอยู่แล้วยิ่งมิดชิดกว่าเดิมอีก ไม่นานนักพศวัตก็แสดงความเป็นสุภาพบุรุษเอาจูลีขี่หลัง
“นั้นๆๆๆๆ” จัมเบิ้ลแซว
และไม่นาน ซามมาเอลกับเซอร์ก็ต้องช่วยกันงัดจัมเบิ้ลออกจากพื้น....................
“เรายังต้องเดินทางอีกไกลนะ พักก่อนเถอะ” เอรีเรลล์ว่า เธอก็เหนื่อยมากและต้องให้คาเรนนี้ช่วยพยุงแล้ว
อันที่จริงTouch ก็คิดเรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว แต่เดินมาตั้งนานแล้วยังไม่เห็นสถานที่ที่พอจะพักได้เลยไม่ว่าจะเป็นร่มไม้ ลำน้ำ
ให้ตายสิ นี่มันทุ่งหญ้าสะวันน่ารึไงกัน!!!
“จูลี่!!!”
ซามมาเอลตะโกนอย่างตกใจเมื่อเด็กสาวทิ้งร่างลงซบไหล่พศวัตทำให้ ทุกคนต้องวางเธอลง ซามมาเอลถอดเสื้อคลุมของบาทหลวงออกมาปูพื้นให้พศวัตวางเธอลง และพวกผู้ชายก็ถอดเสื้อออกมาผูกต่อกันเป็นเต้นชั่วคราวโดยมีคทาของเอรีเรลล์และโมเรสช่วยค้ำไว้
“เธอต้องการน้ำ เดียวนี้” ซามมาเอลกระซิบอย่างร้อนรน
“เหลือไม่มากแล้วนะ” จัมเบิ้ลว่า
“หมอ............. ต้องการหมอด้วย” Touchว่า
นั่นทำให้ยูอิจิและคาเรนนี่หันไปมองอย่างจนตรอกยิ่งขึ้น ที่แบบนี้จะหาหมอได้ที่ไหนกัน แต่ยังไม่เรวร้ายเท่ากับตอนที่เซอร์ร้องอย่างตกใจ
“ดูนี้สิ”
ทุกคนหันไปมองและผวา เพราะสิ่งทีพบคือกองไฟที่พวกตนก่อไว้ นี้พวกเค้าเดินวนกลับมาที่เดิมทั้งๆ ที่มีแผนที่และเข็มทิศงั้นรึ!!!!
“ประจิมที่ถูกบิดเบือน” ซามมาเอลกัดฟันกรอด “ทำให้เราหลงทาง”
“เมฆหมอกด้วย” โมเรสก็สั่งเกตเห็น “มันทำให้เราหลงใหล น่าแปลกมั้ยล่ะ ทั้งๆ ที่แดดจ้า และเป็นทุ่งโล่งๆ ที่แห้งแล้ง แต่กลับมาควันสีขาวตลอดเวลา”
ทว่าเซอร์กับมองไม่เห็นอะไร เค้ากำลังอยู่ในจิตสำนึกและเผชิญหน้ากับแอนตี้ไวรัสที่มีรูปร่างเหมือนหมีลูกแพนด้าน่าเอ็นดู
“ผมคือแอนตี้ไวรัสแพนด้า 2008 ถูกติดตั้งโปรแกรมไว้ในตัวคุณภายใต้ชื่อดาบผ่ามนตรา”
“ดาบผ่ามนตรารึ มันเป็นยังไง”
“คือดาบที่มีไว้ตัดเวทมนตร์ไง อยากใช้มั้ย แต่ต้องผ่านการทดสอบให้ได้ และต้องได้ด้วย เพราะว่า นี่คือสถานที่ๆ ดาบผ่าพสุธา และดาบผ่ามหานทีเป็นแค่ดาบธรรมดา”
ความคิดเห็น