คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : สู่สงคราม(-_-)
“พศวัต!!!”
ซามมาเอลวิ่งตามไปพลางเรียกให้ร่างที่สูงกว่าหยุด
“พศวัต!!!”
แต่ร่างนั่นไม่หยุด ทำให้เซอร์ตองวิ่งไปดักหน้าแล้วคว้าแขนไว้
“ปล่อยชั้นเซอร์”
“ไม่............. จนกว่านายจะหยุดและฟังเรา”
“วิชกำลังมีอันตราย”
“แล้วนายคิดว่านายเป็นห่วงวิชแค่คนเดียวรึไงวะ!!”
คำพูดนั้นทำให้พศวัตชะงัก เป็นความจริงอย่างที่เซอร์ว่า............... ทุกคนมีความเป็นห่วงอยู่ในใจทั้งนั้น เค้าห่วงวิช จัมเบิ้ลห่วงเลโอเนีย และทสึกิ.................
“ขอโทษว่ะ............. ชั้นคิดมากเกินไป”
“ไม่เป็นไรหรอกเพื่อนยาก” Touchว่า “ชั้นเข้าใจความรู้สึกของนาย”
“แล้วเราจะทำยังไงต่อไป” พศวัตเอ่ยอย่างไม่ค่อยสบายใจ
“ต้องออกไปสมทบกับพวกนั้นแน่............... เพียงแต่จะไปทั้งแบบนี้ไม่ได้” Touchหันไปมองยูอิจิ “น้องสาวของนายเป็นไงบ้าง”
“รู้สึกตัวแล้ว คิดว่าไม่นานก็คงออกเดินทางได้”
“แต่เธอบาดเจ็บนะ”
“ไม่เท่าไหร่หรอก.................. เธอว่ายังงั้น”
“ก็บอกแล้วว่าจะไปด้วย!!!” จูลี่ว่า พลางจัดการเก็บข้าวของ “ตอนนี้หนูไม่เป็นไรแล้วจริงๆ”
“โมเรส เอาไงดี” เอรีเรลล์หันไปขอความเห็น
“ให้เธอไปด้วยแล้วกัน”
“โมเรส...........”
“คาเรนนี่พูดถูก สิ่งที่ดีที่สุดคือการทำลายซิกมาม่อนโดยเร็วที่สุด และนั่นหมายความว่า เราจะหยุดไม่ได้แม้แต่ก้าวเดียว ถ้าเกิดบาดเจ็บกลางทางจะทำยังไงล่ะ”
“แต่เธอเป็นนักเรียนของเรา ที่สำคัญ ยังไม่หายดี” เอรีเรลล์เสียงอ่อนลงเล็กน้อย
“ชั้นไม่ชอบคนอ่อนแอ เธอก็รู้”
พูดจบ ร่างงามในชุดเตรียมสู้แสงก็สะบัดผ้าคลุมเดินจากไป เอรีเรลล์ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะหันไปมองจูลี่ และ...............
จูลี่ยิ้ม....................... เป็นรอยยิ้มที่ต่างจากทุกครั้ง..................
นั่นทำให้เอรีเรลล์ถอนใจ ตอนนี้พวกวิชเป็นไงบ้างนะ เพราะเมื่อคืน เธอได้รับคำทำนายที่ไม่ค่อยดีนัก..........
พวกนั้นคงพบกับเหตุการณ์ที่ลำบาก โหดร้ายทารุณ และที่สำคัญ อาจมีใครบางคนต้องจบชีวิต..........
แต่เอรีเรลล์ไม่รู้หรอกว่า สิ่งที่เธอคิดไว้เมื่อกี้นั้นมีผลต่อพวกวิชยังไง เพราะพวกหล่อนทั้ง 3 เจอเหตุการณ์ตามที่เอรีเรลล์เป็นห่วง..............
เสียงกรีดร้องของ 3 สาวขณะที่ไวโอลีนพาพุ่งชนพูเขาหิน นับเป็นเหตุการณ์ที่ลำบาก................
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!! ทำไมลงจอดฉุกเฉินกลางทะเลสาบ!!!” เสียงของทสึกิดังขึ้นเมื่อไวโอลีนพาร่อนลงทะเลสาบขนาดใหญ่ นับเป็นเหตุการณ์ที่โหดร้ายทารุณ
จากนั้นก็ต้องรีบขึ้นจากทะเลสาบให้เร็วที่สุดก็เพราะดันลงในที่ที่มีฝูงจระเข้ชุกชุม และตอนนี้วิชกำลังหนีจรเข้ที่ไล่กวดอย่างเสียขวัญ
อาจจะมีใครบางคนต้องจบชีวิต!!!!(-*-)
**********************************************.
เสียงดังฉาดลงบนซีกหน้า ทำให้ซูซานลืมตาตื่นขึ้น และพบว่าข้างๆ มีคนมากมายที่ถูกจับมาขัง หนึ่งในนั้นเป็นเด็กผู้ชายที่มีผมยาวสีดำ ตาสีทองและสวมแว่น เค้ากำลังบาดเจ็บหนัก แต่ดวงตายังคงวาวโรจน์ด้วยความโกธร
“แกตบหน้าเด็กผู้หญิง”
“อ้าว ถ้าไม่ปลุกให้ตื่นมันก็ไม่ได้กินข้าวนะสิ” ปีศาจเฝ้าคุกบอก
“สารเลว”
คำพูดนั้นทำให้ปีศาจเฝ้าคุกเตะหน้าเด็กหนุ่มเข้าอย่างจัง ก่อนที่จะถูกบีบคางอย่างแรงจนเด็กหนุ่มร่างเล็กร้องครางอย่างเจ็บปวด
“การที่ท่านซิกมาม่อนสั่งให้เราไว้ชีวิตแก ไม่ได้แปลว่าแกจะพูดอะไรก็ได้ อย่าสำคัญตัวผิด”
“ไอ้โปรแกรมเกมส์กระจอก” เด็กหนุ่มพูด กระอีกกระไอเลือดออกมา “พวกแกจะต้องหายไปแน่”
“หนอย!!!!”
“หยุดนะ”
ยังไม่ทันที่จะทำอะไรได้ เสียงของผู้ชายที่ดังขึ้น ทำให้ปีศาจหยุดชะงักและโค้งคำนับให้กับผู้ที่เข้ามา ชายหนุ่มรูปหล่อ ร่างสูงสง่าเดินเข้าไปหาเด็กหนุ่มร่างเล็กที่ไร้พลังแล้วเอาเท้าเขี่ย
“ชั้นไม่ปล่อยให้แกตายหรอก จนกว่าแกจะบอกวิธีถอดโปรแกรมออกจากพวกนั้น”
“ฝันไปเถอะ ซิกมาม่อน”
ซูซานเบิกตากว้างอย่างตกใจ นี่น่ะเหรอ จอมมารซิกมาม่อน!!!
“งั้นก็จงทรมานต่อไป มิกาเอล แต่ชั้นไม่ปล่อยให้เธอตายหรอกนะ”
หลังจากจอมมารได้ออกไปแล้วซูซานจึงขยับเข้าไปหามิกาเอลและกระซิบถาม “พวกนายพูดเรื่องโปรแกรม แสดงว่านายต้องเป็นคนที่ใช้เข้าเล่นเกมโดยใช้ชื่อที่ใช่ปกติในเวปบอร์ด”
“เธอด้วยเหรอ”
“เปล่า ชั้นไม่ใช่สมาชิกของเด็กดี”
“แล้ว.............”
“ชั้นมากับกองกำลังของภายนอก” เธอมองดูสภาพยับเยินของมิกาเอล “แล้วนายถูกจับมาได้ยังไง”
“ความจริงชั้นไม่ได้เล่นเกม แต่ติดต่อประสานงานกับพวกข้างใน ก็เลยถูกจับมาด้วย เพราะมันต้องการให้ชั้นบอกวิธีถอดโปรแกรมออก”
“โปรแกรมอะไรเหรอ”
“อาวุธวิเศษ”
“ของพวกวิช เลโอเนีย และทสึกิ”
“อืม”
“โปรแกรมมีพลังรุนแรงขนาดนั้นเลยเหรอ”
“มีเพื่อปกป้องโปรแกรมพิเศษที่กำจัดได้เฉพาะการคุกคามของไวรัสซิกมาม่อน”
“แต่ผู้ชายเมื่อกี้!!!”
“คนเขียนโปรแกรมซิกมาม่อน”
“งั้นหมอนี่ก็เลยคิดกำจัดทุกคนที่เกี่ยวข้องสินะ”
นาทีนั้นเอง ซูซานได้คำตอบแล้ว และอีกด้าน ห่างออกไป พวกผู้กล้าเองก็พร้อมที่จะออกเดินทางเช่นกัน
“อะไรน่ะ พวกนี้” จัมเบิ้ลมองดูสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ “เทวดาเหรอ”
“พวกเค้าบอกว่าเป็นผู้ที่ถูกส่งเข้ามาเพื่อปกป้องหมู่บ้านเด็กดี ไม่สิ โลกทั้งโลกจากปีศาจ เพราะงั้น ไม่จำเป็นต้องห่วงทางนี้อีกแล้ว เราจะเดินทางไปกับพวกนาย” โมเรสว่า
“อันตรายมากนะโมเรส เอรีเรลล์” พศวัตว่าพลางหันไปมองจูลี่ที่ยังเดินไม่ค่อยแข็งนัก “ชั้นไม่อยากให้พวกเธอไป”
“เวลาแบบนี้ คนเดียวก็สำคัญ” จูลี่ยิ้มเหี้ยม “อย่าบอกนะว่านายเป็นพวกเหยียดเพศ”
คาเรนนี่สายหน้า ขณะที่ยูอิจิและTouchจับมือกันไว้ เพราะจากนี้คงจะเป็นการต่อสู้ที่แท้จริงแน่ๆ แมวขาวคลอเคลียขาบาทหลวงซามมาเอล เพราะอยากตามไปช่วยซูซาน นายของมัน เซอร์มองมือทั้งสองด้วยใจร้อนรุ่ม
หากต่อสู้จริง แล้วพลังยังไม่ถูกปลดปล่อยจะทำยัง!!!!
ความคิดเห็น