คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เข้าระบบ(-_-)
แสงสว่างที่ส่องเข้ามาแทงตาทำให้ร่างสูงของเพชร(ตัวเอก)ลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อทำกิจวัตรในตอนเช้า วันนี้เป็นวันที่พิเศษมากสำหรับเด็กที่ชื่อเพชรคนนี้ เนื่องจากมีกิจกรรมบางอย่างที่ไม่ว่าจะหัวเด็ดตีขาดยังไงก็ต้องไปร่วมให้ได้
กิจกรรมที่ว่าคือบริษัทอะไรก็ไม่รู้(ตูจำไม่ได้-*-) ได้เสนอที่จะทำการทดลองเกมออลไลท์ตัวใหม่ ซึ่งถ้ามันสุดยอดก็จะเขี่ยบรรดาคู่แข่งด้านคอมอย่างไมโครซอฟหรือโซนี่(เกี่ยวกันมั้ยว่ะ?)ได้กระเด็น และไอ้บริษัทที่ว่านี่ก็เลือกเวปเด็กดี….. พูดง่ายๆ คือ สมาชิกของเด็กดีทุกคนคือผู้โชคดีที่จะได้ทดลองเล่นเกมส์นี้
แล้วเรื่องอะไรจะเขี่ยโอกาสทองทิ้งไปได้เล่า………..!!!
*******************************************************************************
หลังจากการเดินทางอย่างทุลักทุเล ในที่สุดเพชรก็ได้มาถึงที่หมาย "เมืองทองธานี" แต่มันอยู่ที่ไหนน้า…. ใช่อิมแพ็คอารีน่ารึเปล่าหนอ…… ร่างสูงเดินหาสเปะสะปะไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง
"น้องๆ…….. น้องเป็นสมาชิกเวปเด็กดีรึเปล่า"
เพชรพยักหน้า
"ไปทางโน้นนะ ต่อคิวซะ แล้วพอถึงหน้าจอคอมให้น้องพิมพ์User กับ Password แบบตอนที่น้องจะเข้าไปในไอดีของน้องนั้นแหละ"
ร่างสูงกล่าวขอบคุณแล้วเดินไปจัดการต่อแถวยาวเหยียด และไม่วายจะแอบดูว่าคนข้างหน้าตัวเองคือใครบ้าง และจากการชะโงกอย่างยากลำบากก็พอจะเห็นใครบางคนที่พิมพ์อะไรบางอย่างลงไป แล้วจอคอมก็บอกว่ายินดีต้อนรับ "สาวก Y" แล้วก็หายไป เป็น User กับ Password ให้พิมพ์อีกครั้ง ยังไม่ทันที่เพชรจะรู้ว่าสาวกวายหน้าตาจริงๆ เป็นไงก็ถึงตาตัวเองเข้าพอดี
……..ยินดีต้อนรับ ~Sers~……….. คอมว่ายังงั้นแล้วกระดาษที่มีหมายเลขก็ออกมา …..กรุณาเก็บไว้เพื่อใช้ในการชิงโชค…. แน่นอนว่าต้องเก็บในกระเป๋ากางเกง
"โอ้โห………. สุดยอดเลย"
ร่างสูงเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี เมื่อเดินเข้าไปถึงที่หมายแล้วในที่สุด มีคนเดินไปมามากมาย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเกือบทั้งหมดเป็นสมาชิกของ www.dek-d.com มีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย มีทั้งเด็กและผู้ใหญ่ เพชรเดินวนไปวนมาแล้วคุยกับเพื่อนๆ ที่พึ่งรู้จักและรู้จากแล้วอยู่จนกระทั้งอยู่จนกระทั่งถึงเวลาเปิดงาน
"เออ……. ตอนที่อยู่ที่เวป ใช้ชื่อว่าอะไรเหรอ"
"พศวัต…… แล้ว"
"Sers…… เพชรนะ เออ….นี่ เก้าอี้นั่นเอาไว้ทำอะไรเหรอ"
"ก็เป็นอุปกรณ์ที่เราจะเข้าไปในโลกไซเบอร์นะ เข้าไปทั้งตัวเลยด้วย…… เอ้ย……ดับไฟแล้ว"
แล้วตอนนั้นเองที่จู่ๆ ก็มีผู้ชายฝรั่งคนหนึ่งออกมาพูดอะไรซักอย่าง ก่อนจะมีคนไทยมาพูดบ้าง และตอนนั้นเองก็มีเสียงโห่อย่างไม่พอใจเพราะเท่าที่จับใจความได้คือ ไอ้หมายเลขที่อยู่บนตั๋วนั้นแหละจะเป็นตัวบอกว่าใครจะได้เล่นเกมนี้บ้าง
แล้วตอนนั้นเองที่เครื่องฉายสไลด์ได้ฉายหมายเลขที่ได้รับเลือก ไม่น่าเชื่อเลย……….!!!!
"เฮ้ย…….. ได้ด้วยว่ะ" เพชรตะโกน
"เหมือนกัน" คนที่ใช้นามแฝงว่าพศวัตก็ดูจะคาดไม่ถึง
"รีบไปกันเถอะ" เพชรว่าพร้อมกับวิ่งไปหาเจ้าหน้าที่เช่นเดียวกับคนกลุ่มใหญ่ เพื่อเอาหมายเลขให้ตรวจดูระหว่างที่กำลังต่อคิวก็ได้ยินเสียงแว่วๆ ที่กำลังคุยกันหลายเสียง ทว่า ร่างสูงก็ไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างได
"ไม่ได้เลยว่ะไอ้แก้ว………."
"แลกกันมะ…….. ชั้นไม่เล่นก็ได้นะ"
"นายไปเถอะ…….. ถ้าไม่เล่นก็เสียดายแย่"
"ก็ได้…… แล้วก็มีเวลาว่างก็หัดนั่งคิดที่จะเขียนอะไรลงในไอดีด้วยล่ะ……"
สิ้นคำ เจ้าของเสียงนั้นก็เดินผ่านฝูงชนเข้าไปหาเจ้าหน้าที่ เพชรเพียงแต่เหลือบไปเห็นเท่านั้น เจ้าของเสียงนั่นร่างเล็ก เหมือนจะอายุไม่เกินสิบสาม ดูผอมกะหร่องและซีดเผือด ไว้ผมยาวกว่าทุกๆ คนที่อยู่ในนี้ สวมเสื้อผ้าโทนสีดำและสีเทาและเป็นเสื้อผ้าแบบผู้ชายที่เห็นได้ทั่วๆ ไป เว้นแต่จะนับเรื่องที่เสื้อผ้าใหญ่เกินตัวไปหน่อย แถมดูเย็นชาไม่น่าคบด้วย แต่เพชรก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก แม้ว่าร่างนั้นจะมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆ ก็ตาม
"เอานะครับ ตอนนี้อยากให้ทุกท่านที่ได้รับเลือก สวมอุปกรณ์ตามภาพที่ฉายให้ดูด้วยนะครับ"
ทุกคนทำตาม
"คราวนี้ผมจะปิดประสาทรับรู้ทั้งหมดของท่านแล้วพาเข้าสู่โลกดิจิตอนล์แล้วนะครับ… 5 ….4 …3 …2 …1"
ทันทีที่พูดว่า "1" ทุกสิ่งทิกอย่างก็ดับวูบลง ตอนนี้เพชรพบว่าตนอยู่ที่บ้านหลังหนึ่งที่ไม่เห็นมาก่อน และเสียงที่ดังมาจากขอบฟ้า
"ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่โลกดิจิตอนล์ครับ ตอนนี้ทุกท่านได้มาอยู่ที่บ้านของท่านแล้ว ขอเพียงท่านพิมพ์ User กับ Password ที่เครื่องคอมของบ้านที่เปิดอยู่แล้วท่านก็จะเข้าสู่ระบบอย่างสมบูรณ์"
เพชรเดินเข้าไปพิมพ์ User กับ Password ที่คอมของบ้านไม่นานมันก็ปรากฏข้อความ ……..ยินดีต้อนรับ ~Sers~……….
"แล้วคราวนี้พวกคุณก็เลือกคาแร็คเตอร์ที่ต้องการแล้วเข้าสู่โลกดิจิตอนล์โดยการกดเอ็นเทอร์ได้เลยครับ ไม่จำเป็นต้องใช้เพศจริงของตัวเองก็ได้นะครับ"
เพชรจัดการเลือกคาแรคเตอร์ในคอม ให้ตัวเองมีลักษณะเป็นชายหนุ่มร่างสูงรูปหล่อ ผมสีทองสว่าง ตาสีทองดูจมเข้มและท้าทาย ก่อนจะเอ็นเทอร์เข้าสู่ระบบ(ลืมใส่ชื่อสมมติ) ตอนนั้นเองที่แสงวาบขึ้นดูดร่างสูงเข้าสู่ระบบ
……..คุณ~Sers~กรุณยืนยันการออกเสียงคำว่า~Ser~ด้วย………
"เซอร์!!!" ร่างสูงของชายหนุ่มตะโกนด้วยเสียงที่ห้าวผิดปกติ
"ข้อกำหนด……" เสียงผู้หญิงดังขึ้นมาในหัว "ห้ามเอ่ยถึงบุคคลในเกมด้วยชื่ออื่นที่นอกจากชื่อที่ตกลงไว้ในโปรแกรม มิเช่นนั้นคุณจะถูกสั่งให้ออกจากเกมส์ทันที"
ว่าแล้วร่างสูงก็ตกลงสู่ท้องทะเลเบื้องล่าง(เพราะลืมกำหนดว่าจะปรากฏตัวที่ไหน) ร่างสูงแทบจะสำลักน้ำตายแต่ก็รอดมาได้อย่างหวุดหวิดเพราะโซ่ที่พุ่งลงมาพันข้อมือไว้แล้วกระชากขึ้นสู่ท้องทะเล เซอร์ได้แต่ไอแค่กๆ ไม่คิดไม่ฝันว่าการจมน้ำในโลกดิจิตอนล์จะสมจริงได้ขนาดนี้
"ไม่เป็นไรนะ"
เซอร์เงยหน้ามองดูที่มาของเสียงหวาน ผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่งกำลังมองมาที่ตน
"โมเรส คูลฟาร์…….. ยินดีที่ได้รู้จัก" พูดพลางยืนมือมา
"เซอร์…….. ทำไมแต่งตัวมิดชิดจังอ่ะ" เสียดาย เห็นแค่หน้าถ้าเห็นหุ่นด้วยต้องเวิร์คแน่
"เรื่องของชั้น……… นายเป็นพวกไม่มีพลังล่ะสิท่า เหมือนอาจารย์อีกคนที่โรงเรียน"
"แหงสิ…… เอ้ย มีพลังได้ด้วยเหรอ"
"ใช่สิ ถ้าอยากมีก็ขยันหน่อยละกัน ชั้นจะไม่พูดมาก แต่จะกลับไปแล้วล่ะ ชั้นมีสอน"
"เอ่อ…….."
"อะไรอีก"
"ถ้าไม่รังเกียจ……. พาไปด้วยกันได้มั้ย"
"งั้นก็นั่งดีๆ จนกว่าเรือจะถึงฝั่งล่ะ"
เซอร์(เพชร) รู้สึกจับต้นชนปลายไม่ค่อยถูก จำได้ว่าตนเลือกเข้ากระดานกำหนดนิสัยคาแรคเตอร์แบบอิสระเพราะต้องการทำอะไรตามใจชอบมากกว่าจะถูกบังคับให้เล่นละคร จึงเลือกเล่นเกมส์ธรรมดาแทน เกมแฟนตาซี แล้วทำไมเป็นงี้ไปได้……..
ที่สำคัญ…….. ไอ้สภาพรอบตัวนั่นมันอะไรกันว่ะ ทำไมมันผสมระหว่างเมืองธรรมดากับเมืองในหนังแฟนตาซีไปได้!!!!
อีกด้าน……… ณ โลกแห่งความเป็นจริง……….
"แย่แล้วครับ!!!" ชายคนหนึ่งกรีดร้อง เป็นผลให้ร่างเล็กบางเหมือนเด็กผู้หญิงอายุ 12 ปีลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ดวงตาสีดำหลังกรอบแว่นมองไปยังที่มาของเสียงอย่างกระหนก "มีไวรัสเข้ามารบกวน เราต้องจัดการกู้ระบบให้เร็วที่สุด ไม่งั้นทุกคนอาจจะไม่สามารถกลับออกจากโลกดิจิตอนล์ได้"
"ไวรัส…… ตายล่ะสิ….. ไอ้แก้ว!!!!"
******************************************
มีต่อ--->
ความคิดเห็น