คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ก้าวแรกของเซอร์ในเกม(-_-)
มันเป็นอะไรที่งี่เง่าที่สุดเท่าที่เด็กหนุ่มจะทำใจรับมันไปได้ เซอร์มองดูโมเรส คูลฟาร์อย่างสงสัยขณะที่เรือเทียบท่า ไม่นานคนขายเครื่องรางก็ปรากฏตัวขึ้น เด็กคนนี้มีอายุประมาณ 18 ปีและดูท่าเหมือนจะรู้จักโมเรสด้วย เด็กหนุ่มเดินเข้ามาโค้งคำนับให้หญิงสาวทันทีพลางยิ้มร่า
“อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ พาใครมาน่ะครับ”
“ชื่อเซอร์ ไม่รู้นามสกุล เป็นพวกไร้พลัง ช่วยพาเค้าไปส่งที่โบสถ์ทีซิคุณแลนด์เดอร์กราฟ”
“เอ๋อ...........” แลนด์เดอร์กราฟมองอย่างเข้าใจ “เข้าใจล่ะ พวกไม่มีเวทย์ก็ควรให้พวกไม่มีเวทย์ดูแลกันเองสินะ นายมากับชั้นเถอะ (พูดพลางยื่นมือเข้ามาหา) ไปที่โบสถ์ คงหาที่นอนและค่าเล่าเรียนให้ได้ พวกพระคงดูแลให้ได้โดยไม่มีปัญหาด้วย”
“ค่าเล่าเรียนเรอะ” เซอร์งงเป็นไก่ตาแตกยิ่งกว่าเก่า
“แหงสิ............. นายอายุไม่ถึง 20 ใช่ม้า........ เพราะงั้นก็ต้องเข้าเรียนด้วยล่ะ เดี๋ยวโบสถ์จะจัดการให้ อ้อ..... มีร้ายก๋วยเตี๋ยวที่สุดยอดอร่อยเลยล่ะ เจ้าของร้านเป็นสาวสวย ชื่อโคตรแปลกเลย............. เธอชื่อwitch&wizard”
เซอร์รู้ทันทีว่านั่นคงเป็นหนึ่งในบรรดาคนที่เลือกเล่นเกมแบบธรรมดาแล้วเจอดีเหมือนตน เพราะพวกนี้เป็นพวกที่ไม่ได้ตั้งชื่อเพื่อแสดงละครตามบท แต่เลือกเดินในสิ่งที่ตนพอใจ เด็กหนุ่มอีกคนยังพูดต่อไป “เธอเย็นชานิดหน่อยไม่ต้องไปสนใจ เพราะจริงๆ เธอก็น่ารักใช่ได้ ตอนแรกชั้นก็ตกใจที่รู้ว่าในโลกนี้มีอาหารชื่อเกี๋ยวเตี๋ยว แต่พอได้กินก็อร่อยดี ท่านซามมาเอลไปนั่งกินประจำเลย ดูท่าจะชอบอะไรที่เป็นเส้นๆ แฮะ อ้อ..... ลืมบอกไป ชั้นชื่อซาเมต”
เซอร์หูฝึ่ง........... ซามมาเอลนี่คือคนที่ติดต่อทางข้อความลับด้วยกันบ่อยๆ ไม่ใช่รึไง “ขอโทษนะ ซามมาเอลนี่ใครกันเหรอ”
“ท่านอาจารย์ซามมาเอล......... เป็นบาทหลวงน่ะ แล้วก็เป็นอาจารย์สอนปรัชญาของเราด้วย ตัวเล็กกะเปี๊ยกยังกะเด็กแหนะ”
“สอนที่โรงเรียนเราเหรอ แล้วพักที่ไหนกันล่ะ”
“ในโบสถ์ไง............. ไม่ต้องหันรีหันขวางหรอก เดี๋ยวนายก็จะได้เจอเอง” เด็กหนุ่มหยุดยิ้ม “นั่นไง......... โบสถ์เซนต์มาร์ค”
“คราวนี้ใครอีกล่ะ” เด็กหนุ่มอีกคนครางมาแต่ไกล
“ก็เป็นพวกไม่มีเวทย์ เหมือนนายนั่นแหละจำเบิ้ล(jumble) แถมยังไม่มีนามสกุลเหมือนกันอีก.............. ท่านซามมาเอลอยู่มั้ย”
“เฮ้ย Touch คุณพ่อซามมี่อยู่อะเปล่า”
“ถามกูแล้วกูจะไม่ถามใครวะ............. พาไปหาที่นอนเถอะ ปัดโธ่.......... ห้องนอนยิ่งมีน้อย ยังอุส่ามีมาเพิ่มอีก สรุปแล้วเกมนี้ไม่แบ่งเรอะว่าโลกแฟนตาซีกับโลกปกติอยู่คนละโลก”
“แฟนตาซีอะไรนะ” ซาเมตถามอย่างสงสัย
“ไม่มีอะไร” จัมเบิ้ลว่า “นายชื่ออะไรนะ”(หันไปหาเซอร์)
“เซอร์”
“ดี.............. มีเพื่อนคุยที่รู้จักสถานการณ์แล้วจนได้ ขึ้นมาสิ”
“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” เซอร์ถามเมื่อเดินขึ้นมาในโบสถ์ “ทำไมหมู่บ้านเด็กดี กับ โลกแฟนตาซี แล้วก็เมืองอื่นๆ ถึงได้มั่วกันแบบนี้”
“ได้ยินจากซามมาเอลว่า มีไวรัสเข้ามา ทำให้ระบบรวน บางทีเราอาจจะไม่อาจ.......... กลับออกไปได้” จำเบิ้ลบอก
“พูดเป็นเล่น!!!!”
“แรกๆ ก็ไม่เชื่อ จนได้รู้จากข้อมูลที่มิกาเอล(Mighael) ส่งเข้ามาจากภายนอก ตอนนี้พวกเค้ากำลังหาทางช่วยเราออกไป”
“งั้นเราก็เข้ามาในโลกนี้ไม่กี่ชั่วโมง” เซอร์ยิ้ม
“ไม่ใช่!!!” Touch ตะหวัดเสียง “เวลาของโลกในเกมเร็วกว่าข้างนอก ครั้งสุดท้ายที่เราติดต่อกัน เมื่อเดือนที่แล้ว”
“อะไรนะ!!!!”
“ติดต่อมาสามครั้งก็สามเดือน” จำเบิ้ลเริ่มเครียด “ทั้งๆ ที่ข้างนอกติดต่อเข้ามา 30 วินาทีต่อครั้ง”
“ถ้างั้น”
“ใช่........... นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้ว” Touch “เพราะฉะนั้นระหว่างนี้เราอาจจะเจอเรื่องอีกมากมาย อาจจะกลับออกไปไม่ได้เพราะเดต้าถูกทำลายก่อน”
อีกด้านในโลกแห่งความจริง ร่างผอมของเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งเดินเข้าไปประกบกับร่างสูงของเจ้าหน้าที่คอมพิวเตอร์ ทำให้คนๆ นั้นหันมาอย่างไม่พอใจ “อะไรอีก”
“นี่น้า......... ทำไม่ไม่ให้ช่วยล่ะฮะ....... อุส่าบอกแล้วแท้ๆ ว่าจบคอมมาจากเทคนิกวิมล”
“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่ามายุ่งได้มั้ย” ร่างสูงเมินให้กับร่างเล็ก “จะไปไหนก็ไปซะทีเถอะ”
ใบหน้าสีเข้มฉายความไม่พอใจขึ้นมาทันที ก่อนจะขยับแว่น “ก็ตามใจน้าแล้วกัน.......” แล้วเดินจากไป นี่จะทำยังไงดีนะ ไอ้แก้วอยู่ในอันตราย แล้วตนเองกลับช่วยอะไรไม่ได้ ดวงตาสีเข้มมองขึ้นไปที่ศูนย์ควบคุมอีกครั้ง จะทำยังไงถึงจะติดต่อกลับคนในเกมได้อีก ถ้าเจาะระบบได้ก็ดีหรอก ปัญหาคือ มันไม่ได้เชื่อมอินเตอร์เน็ต............
เดี๋ยว........ ถ้าไม่เชื่อมอินเตอร์เน็ตแล้ว....จะติดไวรัสได้ยัง................?
ร่างบางรีบวิ่งขึ้นสู่ห้องควบคุมโดยไม่เป็นที่สังเกต ตลอดเวลาที่ผ่านมาคิดแค้นสวรรค์ที่ให้ตัวเองเกิดมาเตี้ยม่อต้อ สูงแค่ 152 ซม. หน้าอ่อนกว่าวัยดูแล้วเหมือนเด็กอายุ 13 ปีแท้ๆ แต่บัดนี้กลับรู้สึกขอบคุณที่เป็นคนตัวเล็กแบบนี้
*************************************
ยังมีต่อ----->
ความคิดเห็น