จักษ์ตารา

' ...ดั่งดวงดาว      งดงาม      กระจ่างแสง

แม้ลมแรง        มีหรือพัด        ดับดาวได้

ถึงสิ้นชีพ        สิ้นศักดิ์        พลันร้างไกล

ไม่สิ้นรัก        สิ้นสวาท        จากแสงดาว... '





อลิสลาเคยสงสัยว่า ใครกันนะที่สามารถสัญญาได้อย่างหนักแน่น แต่ในขณะเดียวกันก็อ่อนหวานเสียเหลือแสน

ฌอง  ลุค โรลัส...นักรบที่ใช้เครื่องดนตรีเป็นอาวุธ...ใครๆ ก็กล่าวกันว่าเขามีหัวใจที่ฮึกเหิม ในร่างกายที่เรียบง่ายอย่างยิ่ง

เป็นบุรุษผู้นี้หรือมิใช่ที่ทรยศและนำพาเจ้าหญิงแสนงาม ...เจ้าหญิงกาวานานีย่า อลิซาเซเลีย ชามีน...
สู่ความตายอันเป็นนิรันดร์

เสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นในใจปฏิเสธความรับรู้นั้น
แต่ทำไมในหัวใจดวงนี้อีกเช่นกันกลับเจ็บปวด ทุรนทุราย

จักษ์ตารา...เล่าขานกันว่าเป็นขุมพลังสุดท้าย ที่องค์เทพีแห่งความเจริญทรงถอดเก็บรักษาไว้ในที่ลี้ลับ
ทุกผู้ปารถนามัน ทุกคนอยากครอบครองมัน ใครๆ ต่างก็เฝ้าค้นหามัน

" จงตามหามัน...ตามหาจักษ์ตารา " เสียงที่คุ้นหูดังกระตุ้น เร่งเร้า
" ตามหามันให้พบ แล้วจะไม่ทุกข์ทรมานอีก ไม่เจ็บปวดอีกต่อไป "

เพราะคำพูดนั้น หรือเพราะความต้องการช่วยบุคคลอันเป็นที่รักกันแน่
ที่ทำให้อลิสลาพาตนเองกลับไปสู่เรื่องที่ควรเป็น 'อดีต' ของเธอ
เมื่อชาติภพก่อน

เพื่อตามหา 'จักษ์ตารา'...ดวงตาแห่งดวงดาว




' เลือดและความตาย...เคยเกิดขึ้นครั้งหนึ่งมาแล้วในอดีต และกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้งในอนาคต

...เจ้ามีผู้ปกป้องที่ไม่ได้ปกป้อง มีผู้ภักดีที่ทรยศ มีผู้นับถือที่ตระบัตรสัตย์ มีความรักที่ไม่ใช่รัก  

...บัดนี้ทุกอย่างกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง...ซ้ำรอยเดิม! '