เส้นทางสายความฝัน

เนื้อเรื่อง

แซนฟอร์ดเป็นนักเขียนอิสระที่มีชื่อเสียงมากคนหนึ่ง  งานประพันธ์ของเขาได้รับการยกย่องและเป็นที่นิยมไปทั่วโลก  

หนังสือของเขามักจะติดอันดับหนังสือขายดีของร้านหนังสือดัง ๆ อยู่เสมอ แถมยังได้รับการแปลเป็นภาษาต่าง ๆ

เกือบยี่สิบภาษาเลยทีเดียว

     ในเช้าวันหนึ่งขณะที่เขากำลังทำงานอยู่นั้นก็มีชายคนหนึ่งมาหาเขาที่บ้าน

     “สวัสดีครับ”  ชายคนนั้นกล่าว

     “สวัสดีครับ  เชิญข้างในก่อน”  แซนฟอร์ดต้อนรับ

     “ผมชื่อคาร์ลครับ  คือ  ผมอยากเป็นนักเขียนมากเลยน่ะครับ  ผมเคยเขียนนวนิยายอยู่ 2-3 เรื่อง  เลยอยากจะให้

คุณช่วยแนะนำติชมหน่อยน่ะครับ”  เขาพูดพร้อมกับยื่นกระดาษปึกหนึ่งให้แซนฟอร์ด  เขาเปิดอ่านช้า ๆ คาร์ลนั่งคอย

อย่างใจจดใจจ่อ

     “อืม  ผมว่านะ  คุณควรจะเลิกล้มความตั้งใจนี้ซะเถอะ  คุณไม่เหมาะที่จะเป็นนักเขียนหรอก”  แซนฟอร์ดบอกตรง ๆ

ใบหน้าของคาร์ลสลดลงอย่างเห็นได้ชัด

     “ครับ  ขอบคุณครับ”  เขากล่าวแล้วเดินจากไป  ตอนเดินออกมาคาร์ลได้สวนกับชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะเข้าไปหา

แซนฟอร์ดเหมือนกัน

     ‘หวังว่าเขาคงจะโชคดีนะ’  คาร์ลคิดในใจ  

      หลังจากนั้นเขาก็ได้หันมาทำธุรกิจร้านอาหารเล็ก ๆ ซึ่งมันก็ไปได้ค่อนข้างดี  แต่ถ้าเขาได้เป็นนักเขียนจริง ๆ

เขาก็คงจะมีความสุขกว่านี้มาก  

     4  ปีให้หลังเขาได้เห็นใบหน้าของคนที่เขาเดินสวนเมื่อวันที่เขาออกมาจากบ้านของแซนฟอร์ดในหน้าหนังสือพิมพ์
  
ใต้ภาพเขียนว่า

     ‘อีริค  เคอร์ริล  นักเขียนสุดฮอตแห่งปี  ด้วยภาษาที่สวยงามและแตกต่าง  ทำให้เขาเป็นนักเขียนที่ถูกจับตามอง

มากที่สุดในขณะนี้’   คาร์ลปิดหนังสือลง  แล้วสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นคน ๆ หนึ่งที่เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะ

ได้เจออีกหลังจากที่เขาเดินออกมาจากบ้านของคน ๆ นั้นอย่างฝันสลาย  

     แซนฟอร์ดนั่นเอง !

     “สวัสดีครับคุณแซนฟอร์ด  คุณคงเห็นข่าวของอีริคแล้ว”

     “ใช่  ผมเห็น”  แซนฟอร์ดตอบ

     “คำแนะนำของคุณในวันนั้นคงมีส่วนทำให้เขาประสบความสำเร็จมากทีเดียว”

แซนฟอร์ดยิ้มออกมาเล็กน้อย  ไม่ใช่รอยยิ้มที่ดีใจ หรือภาคภูมิใจ  แต่เป็นรอยยิ้มที่มีแววของความเสียดายและเศร้าใจ

แฝงอยู่

     “คำที่ผมพูดกับเขาก็คือคำคำเดียวกันกับที่ผมพูดกับคุณนั่นแหละ”  แซนฟอร์ดบอก  คาร์ลมองหน้าเขาอย่างงง ๆ

     “ที่จริงคุณสองคนก็มีแววที่จะเป็นนักเขียนได้ทั้งคู่” แซนฟอร์ดบอกความจริง

     “แล้วทำไมคุณถึงบอกผมอย่างนั้น  คุณรู้ตัวมั้ยว่าทำอะไรลงไป  คุณทำลายความฝันทั้งหมดของผม”  คาร์ลพูด

ด้วยความโกรธอย่างกลั้นไม่อยู่

     “แล้วทำไมอีริคถึงประสบความสำเร็จล่ะ  ในเมื่อผมก็บอกเขาอย่างที่ผมบอกกับคุณเหมือนกัน”  แซนฟอร์ดถามกลับ  

คาร์ลนิ่งเงียบ

     “ก็เพราะเขามีความมุ่งมั่น  และความพยายามที่จะเป็นนักเขียนอย่างแท้จริง  เขาไม่ยอมให้ใครมาตัดสินชะตาชีวิตของเขา  

นั่นแหละที่ทำให้เขาประสบความสำเร็จ  ถ้าคุณยอมให้คน ๆ เดียวมาทำลายความฝันของคุณแล้วล่ะก็คุณไม่มีวันประสบ

ความสำเร็จหรอก  เพราะอุปสรรคของการเป็นนักเขียนมันไม่ได้มีแค่นั้น  มันยังมีกระแสวิพากษ์วิจารณ์จากคนอ่าน

ที่มีทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบ  ถ้าแค่นี้คุณยังยอมแพ้  แล้วถ้าคุณไปเจอกระแสวิจารณ์แรง ๆ เข้าคุณไม่ฆ่าตัวตายเลยเหรอ  

จำไว้นะ  ไม่มีใครทำให้คุณยอมแพ้ได้หรอกถ้าคุณไม่ยอม  บางทีความสำเร็จก็ไม่ได้มาจากความสามารถอย่างเดียวหรอกนะ

มันต้องมีทั้งความพยายาม  ความมุ่งมั่น  และทัศนคติที่ดีรวมกัน  มันถึงจะสำเร็จได้”  แซนฟอร์ดบอกแล้วเดินจากไป

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

     อย่าให้ใครมาตัดสินชีวิตของคุณ  อย่าให้ใครมาทำลายความฝันของคุณ  และอย่าให้ใครมา

ทำให้คุณยอมแพ้อย่างเด็ดขาด