คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : ♥Chapter25.1}Loki&Nessie's Special
► สำหรับใครที่อ่านบนหน้าเว็บ/แอป แนะนำให้อ่านแบบ Desktop Version น๊ายูวว์ ◄
'เรเนสซี แคล์ริตี้ เมย์นาร์ด' นั่นคือชื่อของฉัน ☺
และด้วยความยากของชื่อนี้เอง ฉันจึงให้ทุกคนเรียกฉันว่า 'เนสซี'
ใช่! ถ้าคุณกำลังคิดว่าชื่อของฉันเหมือนกับเจ้าสิ่งนั้น หรือ 'สัตว์ประหลาดล็อกเนส♥' ล่ะก็น๊า
ชีวิตของฉันก็เหมือนกับคนทั่วไปนี่แหละ เติบโตมาในครอบครัวที่อบอุ่นพร้อมด้วยฐานะทางสังคม
แต่ชีวิตคนเราก็ใช่ว่าเรียบง่าย สวยหรูเหมือนดั่งเส้นตรงเสมอไปจริงมั้ย?
ฉันเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์อย่างหนึ่ง ซึ่งสามารถทำให้ฉันมองเห็นนิมิตสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นได้
ไม่ว่าจะเรื่องดี เรื่องร้าย หรือ เลวร้ายยิ่งกว่า ..คนอื่นอาจจะมองว่ามันคือ 'พรสวรรค์จากพระเจ้า'
สำหรับฉันแล้ว ..ฉันมองว่าสิ่งนี้คือ 'คำสาป'
แต่ในคำสาปนั้นกลับมีความสุขซ่อนอยู่? ตั้งแต่ตอนที่ฉันอายุ 16 ปี ในเช้าวันเกิดของฉันทุกปีหลังจากนั้น
เพียงแค่เช้าวันนั้น คือวันที่ฉันจะมองเห็นอนาคตของตัวเอง ..และในทุกครั้ง ฉันจะเห็นเขาคนนั้นอยู่ด้วยเสมอ
แม้จะไม่เคยได้พบเขาในโลกแห่งความเป็นจริง แต่ฉันจำรายละเอียดทุกอย่างของเขาได้อย่างแม่นยำ
ผมสีบลอนด์ที่แลดูเหมือนเส้นไหมยามต้องแสงอาทิตย์ นัยน์ตาสีเขียวคู่นั้นอันแฝงไปด้วยความอบอุ่น
มือและอ้อมแขนอันแกร่งซึ่งคอยโอบกอดฉันในทุกปี และสำคัญที่สุดคือรอยยิ้มของฉันที่มีต่อมุขขำขันของเขา
ฉันเคยอธิษฐานกับดาวตกอยู่นะ.. ว่าฉันอยากจะเจอกับเขาคนนั้นในโลกแห่งความเป็นจริงสักครั้ง
และแล้วในวันเกิดปีที่ 22 ของฉัน สวรรค์ก็ตัดสินใจตอบรับคำอธิษฐานของฉัน
__________________________________________________________________________________________________
♠ ณ ชาโตว์เดอเมย์นาร์ด, ประเทศอังกฤษ ♠
‘เรเนสซี แคล์ริตี้ เมย์นาร์ด’ บุตรสาวคนโตของตระกูลขุนนางเก่า กำลังเก็บกวาดห้องโถงกลางของคฤหาสน์หลังใหญ่
หลังจากที่งานปาร์ตี้วันเกิดได้จบลงและทุกคนสลายตัวไปตามทางของตน เจ้าของวันเกิดอย่างเธอต้องมารับงานใหญ่นี้
บอกเลยว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการ หลังจากที่คุณผ่านการดวกแอลกอฮอล์นานาชนิดอย่างนับไม่ถ้วน
ในขณะที่ฉันกำลังก้มหน้าก้มตาเก็บกวาดซากงานปาร์ตี้อยู่นั้น เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ได้ดังขึ้น...
'♪ กริ้งงงงงง ♪'
"ใครกันนะ? มาดึกดื่นขนาดนี้"
ฉันบ่นกับตัวเองอย่างเสียไม่ได้ แต่ถึงกระนั้นก็ตัดสินใจพยุงสังขารอันโซซัดโซเซของตัวเองไปยังประตูใหญ่
แม้ว่าระยะทางจะใกล้แค่เอื้อม แต่เมื่อยังมีฤทธิ์แอลกอฮอล์วิ่งพล่ายอยู่ในเลือด ..บอกเลยว่าไกลแค่ไหนคือใกล้!
'☾ แอ๊ดดดดดด ☾'
"เอ่อ.. ผมมาหาวลาดิเมียร์น่ะครับ"
เสียงทุ้มของคนตรงหน้า ดึงฉันขึ้นจากวังวนความเพลี้ย เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาและเมื่อสายตาของเราทั้งคู่ประสานกัน
ฉันก็พบว่า.. เขาคือคนที่ฉันตามหามาโดยตลอด เขาคือสุภาพบุรุษคนที่อยู่ในความฝันของฉันทุกปี
__________________________________________________________________________________________________
"เอ่อ.. วลาดิเมียร์กำลังอาบน้ำอยู่น่ะค่ะ ดะ-เดี๋ยวฉันโทรตามให้นะคะ (' O ')"
"ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องลำบากหรอกครับ ..ผมนั่งรอได้ครับ (^_^)"
ในเมื่อเขายืนยันที่จะนั่งรอ 'วลาดิเมียร์' น้องชายจอมสำอางค์ของฉัน ฉันจึงผายมือเข้าด้านในเป็นเชิงเชื้อเชิญเขา
และเมื่อจัดแจงหาที่นั่งให้กับร่างสูงได้ ฉันก็ไม่ลืมที่จะนำน้ำมาเสริฟ์ให้เขาเพื่อดับกระหาย
"เชิญค่ะ คุณ.. เอ่อ.." ฉันเอ่ยเชิงถาม และเขาก็ตอบกลับในทันควัน "โลกิครับ โลกิ ชาร์บันดาร์"
ชื่อนี้ช่างคุ้นหูมากแท้ เหมือนกับชื่อของ.. "คุณคือโลกิ ชาร์บันดาร์ที่เป็นนักแสดงหน้าใหม่คนนั้นใช่มั้ยคะ?"
"(^ ^)" ไม่มีคำตอบจากคนตรงหน้า อันที่จริงก็มีเพียงรอยยิ้มหวานจากคนตรงหน้านี่แหละแทนคำตอบ!
ด้วยความที่อยากจะหลบเลี่ยงบรรยากาศ ณ ตอนนั้น ฉันจึงตัดสินใจขอตัวไปเก็บกวาดสถานที่ต่อจากที่ค้างไว้
ฉันเลือกที่จะออกมาบริเวณสระว่ายน้ำซึ่งห่างไกลจากห้องรับแขกพอสมควร แต่เหมือนสวรรค์จะกลั่นแกล้งอีกครั้ง
ด้วยการส่งความหวังดีจากเขาคนนั้นเข้ามาช่วย "ให้ผมช่วยนะครับ (^_^)"
"ม่ะ-ไม่เป็นไรค่ะ! คุณเป็นแขกของน้องชายฉัน คุณนั่งรอเฉยๆก็ได้ค่ะ.."
แม้ว่าฉันจะปฏิเสธ แต่เขาก็ยังคงยืนยันคำเดิม "ไม่เป็นไรครับ ผมยินดีช่วย (^_^)"
__________________________________________________________________________________________________
เมื่อรู้ตัวอีกทีฉันและคุณโลกิ(?) ก็กำลังช่วยกันเก็บกวาดซากหลงเหลือจากงานปาร์ตี้บริเวณสระว่ายน้ำ
ฉันแอบเหลือบมองดูใบหน้าของเขาอยู่เป็นระยะ ให้อดใจไงไหว! ก็งานดีย์ซะขนาดนี้ (- ///// -)
ระหว่างที่กำลังช่วยกันทำความสะอาดนั้น เราสองคนก็ได้แลกเปลี่ยนความสนใจของกันและกัน
และทุกครั้งที่บทสทนาจบลง ก็มักจะตามมาด้วยเสียงหัวเราะร่าของเราทั้งสองคนและรอยยิ้มของเขา ☺
อีกครั้งหนึ่งที่สวรรค์กลั่นแกล้ง เมื่อมือของทั้งคู่ประสานกันโดยบังเอิญ ด้วยความตกใจร่างบางจึงผละออก..
ครั้นเมื่อเธอรู้สึกตัว เขากลับกำลังกุมมือเธอเอาไว้แน่นราวกับกลัวว่าคนตรงหน้าจะหายตัวไป
ทุกวินาทีมันช่างยาวนานและนั้นทำให้หัวใจของเรเนสซีเต้นเร็วขึ้น แรงขึ้นและดังขึ้น
โลกิใช้มือข้างที่ว่างเชยคางของร่างบางขึ้นเผยให้เห็นแก้มแดงระเรื่อ เขาส่งยิ้มบางให้เธอ ☺
ก่อนที่จะจรดริมฝีปากของตน ลงบนหน้าผากมนของอีกฝ่ายและเริ่มไล่ลงไปจนถึงแก้มนุ่มทั้งสองข้าง
ตอนนั้นเองที่ทั้งคู่เริ่มมีความรู้สึกดีให้กับอีกฝ่าย แม้จะเป็นโมเม้นท์เพียงแค่เสี้ยวนาที
แต่สำหรับทั้งสองคนแล้ว .. นี่คือเรื่องจริง ♥♥♥♥♥
__________________________________________________________________________________________________
✱ปล.หาก 'วลาดิเมียร์' น้องชายของเรเนสซีไม่มาขัดเสียก่อน ทั้งคู่อาจจะมีโมเม้นท์ที่ลึกซึ่งกว่านี้ก็เป็นได้..
ความคิดเห็น