ในกาลเวลา - ในกาลเวลา นิยาย ในกาลเวลา : Dek-D.com - Writer

    ในกาลเวลา

    ขอเพียงได้พบเธอ

    ผู้เข้าชมรวม

    157

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    157

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  8 มี.ค. 50 / 12:10 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น

    อยากจะพบเธอที่ยังคงอยู่ในกาลเวลา อยากเพียงเห็นหน้าเธอซึ่งเป็นที่รักของฉัน ฉันปราถนาเพียงได้อยู่ใกล้ชิดแม้มันอาจเป็นเพียงภาพฝันในกาลเวลา ก็มีค่ามากมาย  อยากจะนั่งลงใกล้ ๆ ที่หัวใจของเธอ  อยู่ข้าง ๆ  กุมมือเธอไว้ไม่ให้ห่างไปไหน  แม้เพียงเสี้ยวนาทีก็ทำให้หัวใจเบ่งบาน  อยากเพียงย้อนเวลากลับไป ฉันจะไขว่คว้าสิ่งที่มีค่านี้ไว้ไม่ให้หลุดลอยไป  จะมีไหมพรวิเศษใด ๆ  ที่ฉันจะขอได้ เพียงข้อเดียวคือขอเธอซึ่งเป็นที่รักของฉันให้ตื่นขึ้นมาพบวันเวลาดี ๆ ที่ฉันจะทำให้อย่างตั้งใจ  หรือจะมีไหม ด้ายวิเศษสักเส้นที่ฉันจะสามารถถักทอชีวิตของเธอให้เป็นขึ้นมาใหม่ได้  ฉันจะถักทอด้วยชีวิต  ด้วยความรักและหัวใจของฉัน  แม้ต้องแลกด้วยชีวิตก็ยอม  ถ้ามันจะสามารถทำให้เธอตื่นขึ้นมาได้

              หญิงสาวนั่งน้ำตาไหล ร้องไห้แทบจะขาดใจ   ริมหาดทรายสีขาวสะอาดตา  เสียงครื่นทะเลยามเย็นดังมากพอที่จะกลบเสียงร้องไห้ของเธอไว้  จะมีใครที่รับรู้ความรู้สึกของเธอได้ในตอนนี้   เวลาจะช่วยอะไร ไม่มีใคร ๆ  ที่จะทำให้เธอคลายความเศร้าใจได้ในตอนนี้  เพราะหัวใจของเธอได้สลายไปแล้ว  กับการสูญเสียความรักที่มีค่ามากมายสำหรับเธอ  ความรักที่เต็มเปี่ยมด้วยความจริงใจ  ที่ชีวิตทั้งชีวิตของเธออาจจะไม่มีโอกาสที่จะได้พบเจออีก....."จะมีความหมายอะไรเล่า  ถ้าชั้นต้องอยู่เพียงลำพัง  โดยไร้ซึ่งความรัก"  เธอลำพึงกับท้องทะเล  และหาดทราย  สายตาเหม่อมองไปอย่างไร้จุดหมาย  ที่ปลายขอบฟ้า  ชีวิตต่อจากนี้ไปจะต้องเหงามากแค่ไหน  ใครบางคนคงเข้าใจว่า  ความเหงา  เพราะการที่ไม่มีคนรัก  ที่จะคอยอยู่ข้าง ๆ  อีกต่อไป มันเป็นอย่างไร  ความเศร้า  เพราะต้องสูญเสียความรักไป  มันทำให้เราไม่อยากที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป  แต่ชีวิตของเธอก็ยังคงมีค่าเสมอ  มีบางสิ่งบางอย่างที่อาจทำให้เธอลุกขึ้นมาต่อสู้กับวันเวลาที่โหดร้ายนี้ให้ได้  อย่างน้อยก็มีชีวิตอยู่  เพื่อที่จะสามารถเป็นแรงอีกแรงที่จะผลักดันหรือช่วยเหลือชีวิตผู้อื่น  ที่กำลังจะล้มลงได้   หญิงสาวลุกขึ้น พร้อมกับเอามือปาดคราบน้ำตา  แล้วก้าวเดินต่อไป  ด้วยจิตใจที่อ่อนล้า  แต่เชื่อว่าสักวัน  เธอต้องเข้มแข็ง "เจ้าด่างสุนัขตัวน้อย  กำลังรอชั้นอยู่ที่บ้านนี่นา"  มันคงเป็นห่วงชั้นมาก  เธอยิ้มแห้ง ๆ ที่มุมปาก  และก้าวเดินต่อไป
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×