TS8 ' SF : ACTING CLASS -HUNSOM28

เนื้อเรื่อง

 หลังจบคลาสแอคติ้ง

"ถ้าพี่ฮั่นจะโหดขนาดนี้นะ ผมจะเก็บพี่ไว้เป็นคนสุดท้ายถ้ามีเรื่องด้วย"แคนบ่นขณะรับประทานอาหารเย็น

"เออใช่ น่ากลัวเวอร์อะ ถ้าหนูเป็นพี่แกงนะ หนูร้องไห้ตั้งแต่โดนตะคอกครั้งแรกแล้วอะ U_U"น้องเล็กที่สุดในบ้านเสริม

"สมายด์อย่าเอาตัวเองไปเปรียบได้ปะ แกมันกากกกกกกกกกก :P " ผมบอกสมายด์

"พี่ฮั่นอะะะะะะะะ!! พูดถูกใจครับผม ! " โดมหันมาไฮไฟว์กับผม

"หนูงอนแล้ววววววววววว -w-"สมายด์งอแงซึ่งเป็นภาพที่ชินตาของทุกคนไปแล้วละมั้งนะผมว่า 5555555555

"โอ๋เอ๋ๆไม่งอแงนะหนู ~ " และก็เป็นหน้าที่ของสต็อปที่ต้องโอ๋สมายด์

"ผมอิ่มแล้วนะ . " แกงส้มที่นั่งอยู่ข้างๆผมพึมพำแล้วลุกไป

"อะไรวะ?"ฮัทงง

                ผมก็งงๆครับเพราะปกติคนที่พูดแข่งกับสมายด์ก็ต้องเป็นแกงส้ม คนที่ช่วยผมแกล้งสมายด์ก็ต้องเป็นแกงส้ม

คนที่บ่นเรื่องนู่นนี่นั่นโน่นกับแคนก็ต้องเป็นแกงส้ม คนที่วอร์มเสียงกับโดมก็เป็นแกงส้ม  สรุปคือแกงส้มน่ะพูดเก่งเข้าขั้น

พูดมากเลยล่ะครับ -.-

"วันนี้พี่แกงเงียบจัง? พี่ๆว่าปะ?"สมายด์ถาม

"นั่นดิ พี่คิดนานละ มันเงียบตั้งแต่คลาสแอคติ้งแล้ว"

"พี่ฮั่นไปเคลียร์ดิ๊!"สต็อปที่นั่งเงียบๆโผล่งขึ้นมา

"อ้าว? ทำไมต้องเป็นพี่วะ? "

"พี่อย่ามาทำเป็นลืมได้ปะว่าทำไรไปบ้างอะ? -3-"

"เดี๋ยวก่อนๆ ช่างมันๆ" ผมบอกทั้งๆที่ใจน่ะมันไปตามคนนั้นแล้ว

"ตามใจ"

                แล้วผม สมายด์ แคน ฮัท สต็อป โดม ก็ซ้อมร้องเพลง ออกกำลังกาย เล่นนู่นเล่นนี่กันตามประสาจนเวลาล่วงเลย

ไปถึงสี่ทุ่มตรง เหงื่อโทรมกายครับผมเล่นกับพวกเด็กๆ แถมสมายด์เหมือนจะแค้นผมอยู่มากๆเลยล่ะนั่น วิ่งไล่ผมซะแบบ .....

ผมอายุยี่สิบกว่าแล้วต้องมาวิ่งหนีเด็กอายุ 16 นี่มันไม่ใช่เรื่องนะครับ -0-

"พี่ฮั่นอาบน้ำด้วยนะพี่ ~ " สมายด์ยังไม่เลิกหลอกหลอน

"เออค่าาาาาาาาาาาาาาาาา "ผมลากเสียงยาวประชดแล้วเดินเข้าห้องนอน

"ผมอาบน้ำก่อนนะพี่ฮั่น"แคนตะโกนบอก

"โอเคๆ งั้นพี่อาบคนสุดท้ายนะ ใครอาบเสร็จมาเรียกด้วยละกันนอนรอ"ผมว่าแล้วโดดขึ้นเตียงที่มีแกงส้มนอนอยู่แล้วก่อนหน้านั้น

"พี่ฮั่น ผมกลัวแล้ว อย่าทำแบบนี้เลยนะพี่"แกงส้มละเมอพร้อมร้องไห้ไปด้วย นี่ผมทำให้น้องมันกลัวถึงขนาดนี้เลยหรอวะ?

"เฮ่ยพี่ขอโทษนะ"ผมบอกพร้อมกอดแกงส้มไว้แนบอก ความรู้สึกผิดเต็มเปี่ยมครับท่าน ._.

"อ้าวเฮ้ย!"มันสะดุ้งตื่นแล้วกระโดดหนีจากผมร้อยหลา

"มีไรๆ?"แคนที่นอนไปแล้วลุกมาถาม

"เปล่าๆ นอนไปเหอะๆ"ผมบอกแต่ยังจ้องคนตรงหน้าไม่วางตา

"ผมปิดไฟแล้วนะพี่ " ฮัทที่อาบน้ำคนสุดท้ายตะโกนถาม

"เออๆๆ"ผมตอบพลางรวบคนที่อยู่ริมเตียงมานอน

"จะนอนดีๆปะวะ?"ผมถามคนที่ดิ้นขลุกขลักๆในอ้อมแขนเบาเบา

"พี่แม่.งน่ากลัว"คนตัวเล็กบ่นเบาๆ

"น่ากลัวแล้วรักเปล่าละ?"

"ไม่รักได้ไง? -3-"

"พี่ขอโทษนะครับ วันหลังพี่จะไม่ทำแบบนั้นอีกสัญญา"

"ขอให้มันจริง"

"ครับบบบ ฝันดีนะ จุ้บ" ผมหอมแก้มคนตัวเล็กเบาๆ


ราตรีสวัสดิ์ครับผม :D