เหตุผลคือรักเธอ

เนื้อเรื่อง

รักครั้งแรกของผม เริ่มต้นเมื่อวันที่เธอเดินเข้ามาในห้องเรียน ทุกคนรวมทั้งอาจารย์ก็หันมามองเธอเป็นตาเดียวกันทั้งนั้น  ไม่ใช่เพราะเธอสวยสะดุดตาหรอก  แต่เป็นเพราะเธอมาสายต่างหาก  เธอเดินเข้ามานั่งข้างผม  ก็ทำไงได้หละ มันเหลือที่เดียวนี่นา  ถ้ามีที่อื่น เธอคงไม่มีวันมานั่งข้างผมหรอก  ตลอดเวลาที่อาจารย์สอน  ผมก็นั่งมองแต่หน้าเธอ  ก็คนอะไรก็ไม่รู้น่ารักชะมัด  อยากรู้จักจัง  แต่จะทำไงดีนะ  ผมคิดหาวิธีที่จะรู้จักกับเธอ แล้วผมก็พบ  เผอิญว่าเพื่อนสนิทของผมรู้จักกับเธอคนนี้เป็นอย่างดี  ผมเลยใช้เพื่อนคนนี้ให้เป็นประโยชน์ซะหน่อย
    “เฮ้ย  นายรู้จักผู้หญิงคนนั้นไหม”  ผมเอ่ยถามขึ้น  พร้อมชี้นิ้วไปทางเธอ
    “รู้จักดิ นั่นเกตุเพื่อนเรา  ตอนเรียนมัธยม  ทำไมหรอ  สนใจหละสิ”  เพื่อนผมคนนี้ช่างแสนรู้จริง ๆ
    “อือ  เขานิสัยดีปะ”
    “ก็ดี  แถมยังเรียนเก่งมาก ๆ ด้วย  นายแน่ใจหรอที่จะจีบเธออะ”
    “ทำไมหรอ  เรามันไม่ดีตรงไหน”
    “ก็ดูนายสิ  เรียนก็ไม่เก่ง  แถมยังชอบหลับในห้องเรียนอีก  แล้วอย่างนี้ เขาจะชอบนายหรอ”
    “อือ จริงของแกวะ  แต่ไม่เป็นไรเว้ย  ต่อไปนี้ เราจะเป็นคนใหม่ให้นายดู  เราจะขยันเรียน  แล้วก็ไม่หลับในห้องอีกแล้ว”
    “อือ ขอให้เป็นจริงเหอะวะ”
    “ต้องได้สิ  จีบหญิงซะอย่าง”
    ตั้งแต่วันนั้น ผมก็เปลี่ยนตัวเองทุกอย่าง  จนเพื่อน ๆ ผมแปลกใจกันเป็นยกใหญ่  เกรดผมก็พุ่งกระฉูด  พอ ๆ กับเธอคนนั้นแหละ  ผมเริ่มสนิทกับเธอมากขึ้น  เวลาเรียนเรามักจะนั่งด้วยกันเสมอ  ถ้าวันไหนผมไม่มาเรียน หรือจดไม่ทัน  ผมก็จะยืมสมุดแล็กเชอร์ของเธอมาจด  เช่นเดียวกัน ถ้าเธอขาด ผมก็ให้เธอยืมเหมือนกัน  แต่ลายมือผมอ่านยากไปนิดนึง เธอก็บ่นอยู่ทุกครั้ง  บางครั้งเรามีงานกลุ่มหรืองานเดี่ยวต้องทำกัน  แล้วเราสองคนมักโดนจับแยกเสมอ  ผมมักจะใส่ใจกับงานของเธอมากกว่าของผมเอง  ไม่รู้ว่าทำไม แต่ผมอยากให้เธอได้คะแนนดี ๆ ถึงแม้ว่าผมจะได้น้อยก็ตามเถอะ  ผมยอมทั้งนั้นแหละ
    “วันนี้เกตุเป็นอะไรหรือเปล่า  ทำไมถึงขาดเรียนหละ”  ผมโทรไปถามเธอทุกครั้งที่เธอไม่มาเรียน
    “เราไม่สบายนิดหน่อยอะ”
    “รู้ว่าไม่สบาย แล้วเป็นอะไรหละ”
    “เป็นไข้”
    “ไปหาหมอยัง  แล้วทานยาหรือยัง”  ผมแทบอยากไปหาเธอตอนนั้นเลย  แต่ก็ทำไม่ได้
    “เรียบร้อยทุกอย่างแล้ว อูไม่ต้องเป็นห่วงหรอก  เดี๋ยวพรุ่งนี้เราก็ไปเรียนได้แล้ว”
    “ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนนะ  นอนพักให้มาก ๆ หละ  เราไม่กวนดีกว่า  แค่นี้นะ”
    “อือ  ขอบคุณนะที่เป็นห่วงเรา”

    แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมและเธอต่างรอคอย  วันที่เราสำเร็จการศึกษา  ผมเห็นใบหน้าแห่งความยินดีของเธอแล้ว  ผมก็รู้สึกดีไปด้วย  เธอได้เกียรตินิยมอันดับ 1  ส่วนผมนะหรือ แน่นอน ก็ต้องเป็นเกียรตินิยมอันดับ 2 สิ  ผมอุตส่าห์ตั้งใจเรียนหนิ  ซึ่งมันขัดกับใจผมบ้างก็เถอะ  แต่วันนี้ผมรู้แล้วว่าการขัดใจในบางครั้ง  มันก็ทำให้เราได้สิ่งดี ๆ กลับมา

    “อู เราถามอะไรอย่างสิ”
    “อือ อะไรหรือ”
    “ทำไมนายถึงดีกับเรา เป็นห่วงเรามากขนาดนี้หละ”
    “เกตุ ไม่รู้จริง ๆ หรอว่าทำไม”  ผมยังไม่อยากพูดไป  ก็มันเขินนี่นา
    “ถ้ารู้ แล้วเกตุจะถามอูหรอ”
    “อือ จริงเนอะ  ไม่น่าโง่เลยเรา”
    “แล้วว่าไงหละ”
    “ก็อูรักเกตุไง  รักมานานแล้วด้วย  แอบรักตั้งแต่วันแรกที่เกตุมานั่งอยู่ข้างเรา”
    “โห  นี่ก็ 4 ปีแล้วสินะ”  เธอหน้าแดงเล็กน้อย  แต่ก็ยังคงพูดออกมา
    “ใช่ 4 ปีแล้ว  มันคงนานพอนะ ที่เราจะขอเกตุเป็นแฟน”
    “นานพอแล้วหละ  เกตุยินดีรับข้อเสนอนี้”
    “เราดีใจจัง  ตอนแรกเรากลัวว่าเกตุจะปฏิเสธ  กลัวว่าเกตุจะไม่ยอมรับเรา  แต่สุดท้ายมันก็ happy ending เนอะ”
    “อือ”
    การที่เราจะรักใครสักคน  มันต้องใช้เวลานาน  อาจจะนานมาก  จนบางครั้งเราอาจจะท้อไป  แต่ผมอยากให้ทุกคนจำไว้นะครับ  ว่าเวลามันจะทำให้เรารู้ว่าเรารักเขา  และทำเพื่อเขาได้มากแค่ไหน  คนสองคนกว่าจะมาคบหาดูใจกันเป็นแฟนกัน  มันอาจจะต้องใช้เวลาบ้าง  เพื่อให้ทั้งคู่ได้เรียนรู้ในกันและกันจนดีพอ  พอที่จะฝากใจให้กันได้

**********************

เหตุผลข้อเดียวที่สั่งให้หัวใจทำทุกอย่าง ก็คือใจฉันมันรักเธอ
เหตุผลใดๆ คงไม่มีความหมายเท่ารักเธอ และคิดว่าเท่านี้ก็คงพอ