Travelling of Love

เนื้อเรื่อง

การเดินทางของความรัก

ชีวิตของคนเราก็คล้าย ๆ กับการแข่งขันที่เข้มข้นตลอดเวลา  ต้องต่อสู้ฝ่าฟันอุปสรรคนานาประการ  เพื่อที่จะไปให้ถึงจุดหมายปลายทางของชีวิต 

เริ่มตั้งแต่อยู่ในครรภ์ของแม่  แล้วต้องแข่งขันกับพี่น้องนับล้านตัว ว่ายให้เร็วที่สุด เพื่อที่จะเป็นตัวแรก ที่จะเจาะเซลล์ไข่ของแม่และได้ปฏิสนธิ

ซึ่งในการต่อสู้ครั้งนี้ ก็เป็นตัวบ่งชี้ได้ดีแล้วว่า เราคือผู้ชนะในทุก ๆ เกมส์ตั้งแต่ก่อนที่จะลืมตาออกมาดูโลกเสียอีก

แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญที่ฉันจะบอกเธอเลย สิ่งสำคัญคือการเดินทางหลังจากความสำเร็จครั้งแรกต่างหาก

เส้นทางชีวิตของเราแต่ละคนถูกนำพาไปบนเส้นทางที่เราเลือกด้วยความรู้สึกพิเศษหนึ่ง ที่เรียกว่า "ความรัก"

ความรักคือตัวกำหนดเส้นทางการเดินทางของเรา สังเกตได้จาก ไม่ว่าเราจะเลือกทำ หรือตัดสินใจอะไรลงไป เราก็จะพิจารณาจากความรู้สึกที่ดีต่อสิ่งนั้น เรียกอีกอย่างว่า เรารักที่จะทำสิ่งที่จะทำนั้นไหม? ถ้าไม่! เราก็จะเลือกที่จะไม่ทำ

และไอ้เจ้าความรักนี่เองที่ทำให้ใครหลาย ๆ คนประสบความสำเร็จ หรืออาจจะล้มเหลว เสียคนไปเลยก็ได้

หากคุณเคยรักใครสักคนมาก ๆ คุณก็จะทำได้ทุกอย่างเพื่อคนที่เรารัก และหลาย ๆ คนก็สามารถตายแทนคนรักได้เลยทีเดียว

ที่น่าสนใจกว่านั้นคือ บางคนยอมตายได้เพื่อที่จะเหนี่ยวรั้งคนที่เขารักไว้ และบางคนก็ถึงกับคิดว่า "ถ้าฉันไม่ได้ คนอื่นก็อย่าหวังที่จะได้เลย"

ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้น คนเพียงคนเดียวมีค่ามากกว่าชีวิตคุณ และทุกคนอื่น ๆ ที่รักคุณเชียวหรือ?

มีหนังสือเล่มหนึ่งที่ขายดีที่สุดในโลกชื่อ The Holly Bible พูดถึงความรักว่า " ความรักนั้นก็อดทนนานและกระทำคุณให้ ความรักไม่อิจฉา ไม่อวดตัว ไม่หยิ่งผยอง ไม่หยาบคาย ไม่คิดเห็นแก่ตนเองฝ่ายเดียว ไม่ฉุนเฉียวไม่ช่างจดจำความผิด ไม่ชื่นชมยินดีเมื่อมีการประพฤติผิด แต่ชื่นชมยินดีเมื่อประพฤติชอบ ความรักทนได้ทุกอย่างแม้ความผิดของคนอื่น และเชื่อในส่วนดีของเขาอยู่เสมอ และทนต่อทุกอย่าง" (1คร.13:4-7)

จะเห็นได้ว่า ความรักที่แท้จริงเป็นอะไรที่มากกว่าการเป็นเจ้าของ เมื่อเราเห็นแก่ตัว คิดแต่ว่าเขาจะต้องเป็นของเรา นั่นก็ไม่ใช่ความรัก และความรักก็บริสุทธิ์เกินกว่าที่เราจะนำมันมาแปดเปื้อนกับความต้องการส่วนตัวของเรา

หากเรารักใครสักคน สิ่งที่เราควรคิด รู้สึก และกระทำเมื่อมีความรักก็คือ การเสียสละความสุขส่วนตัว การปรับตัวเข้าหากัน วางทิฐิของเราไว้ และเอาความเป็นตัวของตัวเองออกมา ไม่ใช่เอาแต่สิ่งดี ๆ มาแสดงให้อีกฝ่ายเห็น เพราะเมื่อเราต้องอดทนทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวตนนาน ๆ สิ่งที่เราแอบซ่อนไว้ก็จะออกมาทักทายคนที่รักเราในยามเราเผลอแน่นอน

แต่อย่าคิดจะเปลี่ยนความเป็นตัวของตัวเอง เพื่อให้คนที่เรารักพอใจ จนลืมความจริงว่านี่คือ ตัวของคุณ ความเป็นตัวของตัวเองของคุณ เพราะเมื่อวันหนึ่งที่ความอดทนของคุณหมดลง ก็จะเป็นคุณเองที่เหนื่อย และรู้สึกแย่กับตัวเองแทบขาดใจ....

..................................................................

บนถนนของความรัก ก็มักจะมีทางแยกมากมาย หลาย ๆ คนก็หลงไปกับทางแยกเหล่านั้น ที่เขาคิดว่า คือ ทางที่ที่เขาเลือก และเป็นทางที่ดีที่สุดในชีวิต หลายคนต้องเสียใจกับการตัดสินใจด้วยอารมณ์ชั่ววูบ และความรีบร้อนของตัวเอง ที่เขามองแค่ความต้องการตอนนี้เท่านั้น ต้องการเพียงความรวดเร็วทันใจ ตามอย่างสังคมที่เร่งรีบ ทุก ๆ วินาทีเป็นเงินเป็นทอง ใครมีแฟนก่อนได้เปรียบ มีสิทธิ์เลือกก่อน และช่างเป็นคนที่เก่งเสียจริง ๆ แล้วสุดท้ายก็ต้องมาเสียเวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์มากมายในการเสียใจ และรักษาแผลใจที่ไม่สามารถหายได้ภายในวัน สองวัน เหมือนตอนที่ตัดสินใจคบกัน
 
คุ้มค่าไหม? กับความพอใจเพียงชั่วคราวที่เราได้รับจากทางแยกเหล่านั้น ตัวคุณเองเท่านั้นจะที่รู้ว่าต้องสูญเสียอะไรไปมากมายเพียงใด กับการเลือกด้วยอารมณ์ชั่ววูบ และความรีบร้อนนั้น  คุณเท่านั้นที่จะรู้ว่าคุ้มค่าไหมกับการลงทุนไปทั้งชีวิต กับทางแยกนั้นที่ไม่มีโอกาสรู้ว่าบั้นปลายชีวิตของคุณจะเป็นยังไงกับเส้นดายหนึ่งเส้นที่คุณเลือกที่จะยึดเอาไว้

ช้าลงบ้างดีไหม ในชีวิตที่เร่งรีบของคุณ ลองยอมให้เวลาผ่านไปกับการคิดใคร่ครวญกับเรื่องนี้สักเรื่อง ชีวิตทั้งชีวิตของคุณที่จะวางลงไปในกำมือของคน ๆ หนึ่ง ก็ควรจะดูมีค่า น่าเก็บรักษาสักหน่อยไม่ใช่หรอ อะไรที่มันง่าย ก็จบง่าย อะไรที่มันเร็วก็จบเร็วเสมอ

แล้วเราควรเลือกอย่างไหนดีล่ะ ลองคิดดูนะ ลองอ่านนิยามความรักกันดีอีกทีแล้วกัน

" ความรักนั้นก็อดทนนานและกระทำคุณให้ ความรักไม่อิจฉา ไม่อวดตัว ไม่หยิ่งผยอง ไม่หยาบคาย ไม่คิดเห็นแก่ตนเองฝ่ายเดียว ไม่ฉุนเฉียวไม่ช่างจดจำความผิด ไม่ชื่นชมยินดีเมื่อมีการประพฤติผิด แต่ชื่นชมยินดีเมื่อประพฤติชอบ ความรักทนได้ทุกอย่างแม้ความผิดของคนอื่น และเชื่อในส่วนดีของเขาอยู่เสมอ และทนต่อทุกอย่าง" (1คร.13:4-7)

รักคนอ่านเสมอค่ะ

กระดาษไข