ชีวิตคืออะไร?

เนื้อเรื่อง

อริสาเด็กหญิงบ้านนอกที่อาศัยอยู่ท่ามกลางความยากจนและแห้งแล้งของผืนแผ่นดินถิ่นอีสาน  เธอเกิดความคิดแปลกๆเสมอซึ่งต่างจากเพื่อนวัยเดียวกัน  และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่อริสาต้องนั่งเหม่อลอยมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันสุกสกาวเต็มไปหมด

"เฮ้อ ถ้าฉันเป็นดาวก็คงจะดี  จะได้ไม่มาผจญกับความทุกข์ยากลำบากเช่นนี้  ตอนกลางคืนดาวก็สว่างไสวสวยงามแก่ผู้พบเห็น  ไม่เหมือนกับฉันที่ต้องทนกับสภาพที่แย่ๆแบบนี้  เสื้อผ้าสวยๆที่คนอื่นเค้ามีฉันก็ไม่เคยมีใส่อย่างเค้า  มีเพียงเสื้อผ้าที่เหลือจากเศษบุญที่คนรวยๆแบ่งให้ซึ่งดูเหมือนผ้าขี้ริ้วด้วยซ้ำ"
อริสาพร่ำบ่นอย่างนี้ทุกวัน

จนอยู่มาวันหนึ่งเหตุการณ์ที่ทำให้อริสาต้องลืมความคิดแบบเดิมๆคือ ความฝัน
อริสาฝันอยากจะเป็นครู ซึ่งความฝันนี้อยู่ในใจเธอตลอดมา  ..
"ฉันอยากจะเป็นครู ถ้าฉันได้เป็นครูนะ ฉันจะให้โอกาสเด็กยากจนได้เรียนสูงๆ ได้มีความคิดที่ดี  และเป็นคนดีของสังคม"

อริสากล่าวอย่างมั่นใจ   "อย่าฝันไปหน่อยเลยน่ายัยสา  การจะเป็นครูมันต้องมีเงิน  แล้วคนอย่างเราๆเนี่ยจะเอาเงินที่ไหนเรียนว่ะ เงินซื้อข้าวก็ยังไม่มีเลย"  บังอรเพื่อนคนเดียวของอริสาพูดเพื่อให้เพื่อนหยุดฝัน
"ไม่แน่นะฉันคนนี้แหละวันหน้าแกจะเห็นฉันเป็นคุณครูที่มีเกียรติก็ได้"
อริสาชอบแต่งกลอนมากเธอประกวดแต่งกลอนที่โรงเรียนได้รางวัลเป็นประจำ และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่อริสาจะออกมานั่งแต่งกลอนที่แคร่ไม้ไผ่เก่าๆท่ามกลางเดือนอันมืดมิด "ฉันจะขึ้นต้นยังไงดีน๊า  ชีวิตคืออะไร

ชีวิตคืออะไร

เคยสงสัยว่าอะไรคือชีวิต?

ใครลิขิตใครบงการณ์ใครสานฝัน

ใครกำหนดใครสร้างกรอบครอบชีวัน

ใครสร้างฉันจึงกำเนิดเกิดเป็นคน

มองสายน้ำในภวังค์ขังความคิด

โถชีวิตปิดเส้นทางพลางสับสน

ลมหายใจแผ่วแผ่วแว่วกังวล

ในกมลยังหดห่อทดท้อใจ

ฉันไม่รู้หรอกใครให้ฉันเกิด

ฉันกำเนิดเพราะอะไรหารู้ไม่

แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันพลันปลื้มใจ

ที่ฉันอยู่ต่อไปก็เพราะเธอ...

เธอคืออุดมการณ์สานชีวิต

สานความฝันพลันอุทิศคิดเสมอ

เธอคือความหวังเดียวที่ได้เจอ

เธอคือผู้เผาความโง่ในวิณญาณ

เธอคนนั้นคืออาชีพที่ฉันรัก

ฉันจมปลักกับความคิดที่ฝุ้งซ่าน

อยากเป็นครู..อยากเป็นครู...สู้เพื่องาน

ฉันฝันหวานแต่ต้องตื่นฟื้นความจริง

คงต้องมีสักวันที่ฉันจะได้เป็นครู เป็นแม่พิมพ์ของชาติ  ถึงความยากจนจะเป็นอุปสรรคต่อการเรียนฉันก็จะทนอยู่อย่างนี้ต่อไปอริสากล่าวกับดวงดาวที่เหมือนจะเฝ้ามองเธออย่างเอ็นดู.....