ได้มาเกิดใหม่ก็ดีใจอยู่หรอกไหงให้มาเกิดเป็นเทพสัประยุทธ์ไปได้เนี่ย

***นิยายแต่งเอง***

เรื่องราวของนีทคนหนึ่งผู้ชอบหมกตัวอยู่แต่ในห้อง 

เขาเป็นเพียงแค่วัยรุ่นมัธยมปลายสุขภาพดีที่บากบั่นทำงานตั้งแต่อายุ 15ปี จนมีธุรกิจที่สามารถเลี้ยงตัวเองได้ตลอดชีวิต 

ใช่ก็เพื่อจะได้นอนโง่ๆเล่นเกมในห้องอย่างสำราญเท่านั้นทว่าระหว่างที่เล่นเกม mmorpg แบบโต้รุ่งมาสามวันสองคืนเขาก็เผลอหลับไป ก่อนจะรู้ตัวอีกทีเขาก็ได้มาเกิดใหม่ในต่างโลกเสียแล้ว

นั่นคือความทรงจำสุดท้ายที่เขานึกออก

“แล้วไอสกิล (เทพสัประยุทธ์) บ้านี่คืออะไรกันเนี่ยถ้าเกิดมีใครรู้เข้าละก็ฉันจะถูกส่งให้ไปลงสนามรบในฐานะอาวุธของอาณาจักรหรือเปล่า แค่คิดก็น่ารำคาญแล้วจะให้ใครมาเห็นไม่ได้เด็ดขาดแล้วฉันจะหาทางกลับไปสู่วิถีแห่งนีทให้ได้เลยคอยดู”

เขากำมือเล็กๆที่ดูเหมือนมือของเด็กอายุสี่ขวบแล้วชูมันขึ้นอย่างมุ่งมั่น

แล้วนี่ก็คือเส้นทางของเด็กสาวผู้ปกปิดพลังอันแข็งแกร่งผู้ที่เดินตามวิถีแห่งนีท

“นะ นายท่านค่ะคุณหนูกำลังยืนอยู่ค่ะแถมยังพูดได้คล่องเลยนะคะ”

เมดสาวผู้เปิดประตูเข้ามาเห็นเด็กทารกที่น่าจะนอนอยู่ในเปล กำลังพูดอย่างมุ่งมั่นในท่าชูกำปั้นขึ้นฟ้า

จากนั้นก็มีร่างของชายหนุ่มหญิงสาวผู้ซึ่งมีหน้าดีอายุน่าจะยี่สิบต้นๆกำลังวิ่งเข้ามาตามเสียงของเมดคนนั้น

“อุแว้ ๆ”

เห็นภาพของเด็กกำลังนอนร้องไห้

“ก็ปรกติดีนี่นา”

ชายหนุ่มผู้เป็นพ่อหันไปทางเมด

“เอ๊ะ แต่เมื่อครู่”

“อาจจะดูผิดไปก็ได้นะ ดูสิลูกของเรายังร้องไห้อยู่เลยโอ๊ๆ”

หญิงสาวผู้เป็นแม่พูดพลางเอานิ้วจิ้มแก้มของเด็กน้อยอย่างเอ็นดู ก่อนจะโอบเด็กน้อยเข้ามาในอ้อมกอดแล้วเด็กก็หยุดร้องในที่สุด

“ขออภัยค่ะนายท่าน สงสัยดิฉันอาจจะเหนื่อยจริงๆก็ได้เจ้าค่ะ”

เมดสาววางมือที่หน้าผากสงสัยจะเหนื่อยจนเห็นภาพหลอนจริงๆก็ได้