คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [FIC]I'm SORRY.~ Chapter 4
Chapter 4
;; คนขับรถประจำตระกูลคิม
“ว่าไง ด๊อง”
[พรุ่งนี้ฉันไปหาแกน่ะ]
“รู้สึกว่าพรุ่งนี้ฉันต้องไปช่วยแม่น่ะ แต่แกจะมาก็ได้”
[โอเคๆ เออนี้!! ได้ข่าวว่ามีคนย้ายมาข้างบ้านแกหรอ ไอ้ฮยอก!!]
“เออเด๊ะ! ไอ้ผีจีนที่แกเฝ้าคิดถึงหนัก คิดถึงหนามันกลับมาแล้ว”ฮยอกแจเอ่ยออกมาแล้วเอามืออีกข้างที่ปลอดไร้ซึ่งวัตถุขึ้นมาจับผมตัวเองที่ยาวประบ่า
เป็นอะไรไปน่ะเรา เพียงแค่พูดถึงเรื่องฮันกยองทำไมต้องรู้สึกเขินด้วยน่ะ ไม่อยากจะยอมรับเลยว่าตัวเองก็คิดถึง เฝ้ารอฮันกยองไม่แพ้ดงเฮสักนิดเดียว
[ฮ่าๆ พรุ่งนี้ฉันไปหาฮันดีกว่า คิดถึงจะแย่แล้วอ๊า>w<]
“แกคิดถึงฮันกยองหรือจะรอเอาของฝากจากฮันกยองกันแน่=___=”ฮยอกแจพูดแซวดงเฮแล้วหัวเราะคิกคักเสียงใสอย่างรู้ทันใส่คนปลายสาย
[ไอ้บ้า อย่าไปบอกฮันกยองน่ะเดี่ยวมันหาว่าฉันงกอีก เออๆแล้วแกได้อะไรมั่งอ่ะ ฮันกยองเค้าเอาอะไรมาฝากแกบ้างหรอฮยอก]ดงเฮถามเสียงใส เค้าอยากรู้ว่าฮันกยองเอาอะไรมาฝากฮยอกแจ เพราะอย่างน้อยตัวเองก็น่าจะได้ของฝากที่คล้ายคลึงกับฮยอกแจเช่นกัน
แต่คำตอบของฮยอกแจคือความเงียบ เพราะเจ้าตัวที่ต้องตอบคำถามนั้นเกิดอาการหน้าแดง หัวใจเต้นถี่รัวจนกลัวว่ามันจะระเบิดออกมานอกอก ตั้งแต่รู้ว่าฮันกยองกลับมา สิ่งที่ฮยอกแจได้รับคืออาการที่ผิดปกติ หน้าแดง ความรู้สึกหวั่นไหว หัวใจที่เต้นถี่และเร็วเกินผิดปกติ และรอยจูบที่หอมหวานที่ยิ่งนึกถึงร่างบางก็ยิ่งคดเขินเข้าไปใหญ่
[ฮยอก! ฮยอก! ไอ้ฮยอก!!!!]
“เอ่อ ดงเฮ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่นะ แล้วฉันจะโทรไปนัดอีกที”ฮยอกแจพูดรัวใส่คนปลายสาย แล้วรีบกดวางทันที ส่วนมือก็พลันมาวางทาบบนหน้าอกด้านที่มีหัวใจของตนเองที่กำลังเต้นแรงและถี่รัวจนน่ากลัว
“ฮยอกแจ แกไม่ใช่คนคิดมากนิ ฮึ่ย! คอยดูพรุ่งนี้จะไปด่าไอ้ตัวต้นเหตุให้หงายหลังไปเลย มาทำให้เราคิดมากแล้วก็นอนไม่หลับ”
ยิ่งหลับตา ก็ยิ่งเห็นภาพซ้อนของตัวเองกับฮันกยองในห้องนั่งเล่น จูบที่แสนหวานจนยากจะลืม ทำไมถึงร้อนวูบที่หน้าทุกทีเลยน่ะ เพราะนายนั่นแหละ ไอ้ผีจีนบ้า!!!
………………………………………………
“ตัวเล็กวันนี้ลูกไปดูแลคนครอบครัวตระกลูคิมให้แม่หน่อยซิ เค้าเพิ่งกลับมาจากอเมริกาน่ะ แม่เห็นเราพูดอังกฤษคล่อง ไปดูแลแทนแม่หน่อยล่ะกันน่ะจ้ะ”แทฮี พูดแล้วเดินไปมาลูบหัวลูกชายตัวเล็กเบาๆ
กิจการของครอบครัวลีเป็นกิจการเกี่ยวกับเครื่องเพชร พลอยและยังได้เปิดแกลรอลี่โชว์เครื่องเพชรขึ้นชื่อของเกาหลี มีผู้คนมาติดต่อซื้อขาย แลกเปลี่ยนทั่วเอเชียหรือมากกว่านั้น
และในวันนี้ครอบครัวตระกูลคิมที่เปิดกิจการเกี่ยวกับทองจากอเมริกา ก็จะมาเยี่ยมชมแกลรอลี่เครื่องเพชรของตระกลูลี ซึ่งก็ได้ลี ฮยอกแจ บุตรชายหน้าหวานคนเดียวมาเป็นผู้ดูแลและผู้สาธยายอธิบายเครื่องเพชรแต่ละแบบในแกลรอลี่ครั้งนี้
“ตระกลูคิม? หรอฮะ”
“ใช่ๆ ฝากด้วยน่ะ”
“ฮะ”
…………………………………………….
ฮยอกแจยืนรอต้อนรับตระกูลคิมอยู่หน้าแกลรอลี่ของครอบครัวตนเองพร้อมกับชายหน้าคมที่เพิ่งเสด็จลงมาจากจีนซึ่งขอตามติดฮยอกแจมาในครั้งนี้ด้วย ไม่นานเกินรอก็มีรถตู้มาถึงพร้อมกับชายหญิงภรรยาและผู้ชายที่ท่าทางรุ่นเดียวกับเค้าอยู่ ซึ่งฮยอกแจก็ต้อนรับอย่างกันเอง และได้รู้ว่าตระกูลคิมมีลูกชายถึงสองคน และลูกชายของเค้าทั้งสองคนก็ยังเรียนที่เกาหลีมหาลัยเดียวกับเค้าอีกด้วย
คนโตคิม ฮีชอลไม่ได้มาด้วยติดธุระที่มหาลัยอยู่ปีสองคณะนิเทศศาสตร์
คนเล็กคิม คิบอมผู้ชายที่มาด้วยในครั้งนี้หน้าตาหล่อเข้ม แก้มป่องตาเรียวคมดูลึกลับ กับจมูกโด่งรับกับใบหน้าอย่างเข้ากัน อยู่ปีหนึ่ง คณะบริหารธุรกิจ
“แล้วนายอยู่คณะไรล่ะ?”คิบอมถามฮยอกแจพลางหันไปมองใบหน้าของคนที่นั่งอยู่ข้างกายด้วย ใบหน้าหวานขาวยังกับตุ๊กตา ดวงตาใสริมฝีปากแดง มันยากเหลือเกินที่จะทำให้คิบอมละสายตาจากใบหน้านั้นได้ แต่ก็ต้องสะดุดกับสายตาคมที่จ้องเขม็งมาทางตนของคนที่นั่งข้างฮยอกแจอีกฝั่ง
ฮันกยอง ถึงแม้คิบอมจะรู้จักฮันกยองตั้งแต่สมัยอนุบาลก็เถอะนะ แล้วยังเคยได้ยินฮันกยองพูดถึงฮยอกแจอยู่บ่อยๆด้วยแต่ก็ไม่คิดว่าฮยอกแจ ที่เพื่อนซี้ว่าจะหน้าตาน่ารักขนาดนี้ ถ้าฮันกยองจะหวงก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
“นิเทศ ภาควิชาBD สื่อสารแบรนด์นะ”
“ฉันว่าเราไปกันเห๊อะ ป่านนี้ป๊ากับมี้แกรอแย่แล้วมั่ง”ฮันกยองเอ่ยแล้วลุกขึ้นยืนพลันดึงมือคนข้างกายให้ลุกขึ้นตาม ซึ่งฮยอกแจก็ไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ เดินเข้าไปดูแลแขกใหญ่สองท่านข้างในต่อ
“แกชอบฮยอกกี้หรอว่ะ”คิบอมที่เห็นทางสะดวกเลยถามฮันกยองก่อนที่ฮันกยองจะเดินตามฮยอกแจไป
“เรียกซะสนิทเลยน่ะ”
“เออน๊า ตาบมาก่อนดิ”
“ก็...ไม่รู้ดิ”
“ถ้างั้นกูขอ”
“ไม่ได้!! กูขอละกันคนนี้ คนเดียวเท่านั้น จริงๆน่ะเว้ย”ฮันกยองพูดจบแล้วเดินออกไปตามทางที่ฮยอกแจเพิ่งเดินไปทันที ซึ่งคิบอมพอได้ยินคำตอบก็ยิ้มแก้มปริแล้วค่อยเดินตามฮันกยองออกมา
แต่พอมาถึงที่พ่อกับแม่ของคิบอมยืนอยู่กับพวกฮยอกแจและฮันกยองก็ต้องตกใจเมื่อเห็นบุคคลหน้าหวานยืนอยู่อีกคนหนึ่ง นั่นมัน ลี ดงเฮนิหว่า มาทำอะไรที่นี้ แล้วดูท่าทางจะสนิทกับฮยอกแจและฮันกยองมากซะด้วย หรือจะเป็นเพื่อนกัน ก็ดี มีอะไรให้ทำแก้เซ็งพอดีเลย
“เอ๊ะ! นี้มันไอ้โรคจิตคนเมื่อวานนี้น่า ฮยอกแกให้มันเข้ามาทำไม เดี่ยวมันก็มาจับก้นคนอื่นไปทั่วน่ะซิ!!”ดงเฮเมื่อเห็นหน้าคิบอมก็รีบต่อปากว่าเพื่อนสนิททันที ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่รู้เลยว่าคิม คิบอมซึ่งอยู่ในตระกลูคิมเป็นแขกใหญ่ของงานในวันนี้
“เอ่อ ดงเฮคือ คิบอมเค้ามากับตระกลูคิมนะ แห๊ะๆ”ฮยอกแจแก้ตัวให้ดงเฮพลันหัวเราะเสียงใส
“มากับตระกลูคิม? หน้าตาอย่างงี้ แต่งตัวแบบนี้ เอ๊ะ!”
ดงเฮมองสำรวจร่างสูงตรงหน้าซึ่งวันนี้ดูท่าทางจะดูดีกว่าเมื่อวานที่เจอกันเยอะเลย แต่ยังไงดงเฮคนนี้ก็ยังรู้สึกหมั่นไส้ร่างสูงตรงหน้าอยู่ดี ซึ่งร่างบางก็หาเหตุผลไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้
“นายเป็นคนขับรถประจำตระกูลคิมใช่ป่ะ”ร่างบางเอ่ยแล้วหัวเราะคิกคักคนเดียว ซึ่งพอคิบอมได้ยินดังนั้นก็อยากจะหัวเราะให้กระจายไปกับพื้น
การแต่งตัว และรูปร่างหน้าตาของคิบอมทำไมคนทั่วไปจะดูไม่รู้ว่าคิม คิบอมมาจากตระกลูใหญ่ แต่ร่างบางตรงหน้าก็ช่างมั่วและคิดได้ตรงกันข้ามเหลือเกิน มันน่าแกล้งไหมล่ะ
คิบอม รู้สึกถูกใจลี ดงเฮเป็นอย่างมาก คนอะไรแหล แถ เนียนแล้วยังมั่วได้น่าหัวเราะให้ฟันล่วง ส่วนฮันกยองและฮยอกแจที่ตอนนี้ก็กำลังยืนอึ้งเพื่อนของตนคิดไปได้ยังไง ว่าคิม คิบอมคุณชายจากตระกลูใหญ่จะเป็นคนขับรถ คนขับรถที่ไหนแต่งตัวแบลนเนมชื่อดังตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
“เอ๊ะ!! หรือว่านายเป็นคนข้นขยะประจำตระกูลคิม เอ๊ะๆ !!”
“ผมเป็นคนขับรถประจำตระกูลคิมครับ”
“ห๊ะ!!!!”คำตอบของคิบอมพลานเอาฮันกยองและฮยอกแจที่เฝ้าดูสถานการณ์ร้องเสียงหลงออกมา
คิบอม นายจะเล่นอะไร?
แกล้งคนมันไม่ผิดศีลใช่มั้ยครับ ลี ดงเฮ
คราวนี้แหละ สนุกแน่!!
__________________________
ตอนนี้กว่าจะคิดพล็อตได้ ยากเหมือนกันน่ะ
ใครมีอะไรจะวิจารณ์นิยายเรื่องนี้ก็ลงความเห็นได้เลยน่ะ
ความคิดเห็น