คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : [FIC]I'm SORRY.~ Chapter 14
Chapter 14
;; Chung Yunho
“ฮยอก ถือว่าช่วยแม่ครั้งสุดท้ายในช่วงปิดเทอมหน่อยละกันน่ะ”
“แต่แม่ฮะ ฮยอกเหนื่อยแล้วน่ะ”
“น่ะจ้ะ มันด่วนจริงๆ แล้วเดี่ยวแม่จะตามไปช่วยทีหลัง”
การสนทนาของแม่ลูกตระกูลลีจบลงอย่างเรียบง่ายเต็มไปด้วยความพอใจของลี แทฮี มารดาของฮยอกแจ ส่วนเจ้าตัวที่ถูกบังคับหรือไรต้องไปช่วยคุณแม่ทำงานดูแลลูกค้ารายใหญ่ที่จะมาดูแกลรอรี่ในเร็วนี้ เป็นรายสุดท้ายในช่วงปิดเทอม
“ซีวอน พรุ่งนี้ไปดูแลลูกค้าเป็นเพื่อนฮยอกด้วยน่ะ เดี่ยวแม่ตามไปทีหลัง เฮ้อ ช่วงนี้งานมันเยอะจริงๆ”ลีแทฮีหันไปพูดกับซีวอนที่นั่งเล่นเกมอยู่แล้วเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองของบ้านหลังงาม พลางบ่นตามประสาคนมีอายุ
_____________________________________________________
“ทำไม วันนี้พี่ชายฮยอกแต่งตัวหล่อจัง ฮ่าๆ”ฮยอกแจเดินลงมาจากชั้นบนของบ้านก็พบเห็นซีวอนนั่งรอตนอยู่ก่อนหน้าแล้วที่โซฟา พร้อมกับลี แทฮีคุณแม่สุดประเสริฐที่นั่งอยู่ข้างกันคุยโทรศัพท์สองเครื่องในเวลาเดียวกัน
ไงละ ก็แม่กูเก๋านิหว่า = w =;;
“เสร็จกันแล้วใช่ไหม? ไปเร็ว แม่สายแล้ว”แทฮีกล่าวเสร็จสับก็ดึงลูกหลานตัวเองออกมาจากบ้านทันที ซีวอนงงเล็กน้อยที่น้าสาวตัวเองนั้นรีบเกินเหตุขนมปังทาเนยยังคาปากเค้าอยู่เลย ส่วนฮยอกแจก็จำได้ว่าลูกค้าแม่จะมาตอน 11โมงตรง แต่นี้เพิ่ง 7โมงเช้า เองน่ะเว่ย!!!
คือ...ไม่ทราบว่านาฬิกาบ้านคุณแม่ลาไปตายรึไงไม่ทราบ แต่แหกตาดูเวลามั่งสิว่ะ!!! TOT
“อ้าวลูกฮันตื่นแต่เช้าเลยน่ะ”คุณนายลีทักลูกชายเพื่อนสนิทข้างบ้านของตน เอ๊ะ!ตกลงที่อยู่ของฮันกยองนั้นอยู่ที่บ้านหรือที่คอนโดกันแน่ แวบๆวับๆไปมายังกับกระหังซุปเปอร์โมเดลสุดหล่อแน๊ะ
“จะออกไปไหนกันหรอครับ พอดีคุณแม่ให้เอาของฝากมาให้น่ะครับ”ฮันกยองเอ่ยแล้วชูถุงของฝากมาให้คุณนายลี แต่สายตากับจับจ้องไปที่หนุ่มร่างบางข้างหลังที่ส่งยิ้มหวานทักทายมาให้ แต่ความสุขของรอยยิ้มนั่นต้องหายไปเมื่อเจอรอยยิ้มและใบหน้าเหือนๆของคุณชายหน้าหล่อที่หวงน้อย...แบบชิบหาย!
“ว๊าย ดีจัง ขอบใจน่ะจ้ะ เออตาฮันว่างไหม ไปแกลรอรี่กับลูกฮยอกไหม?”แทฮีเอ่ยชวนฮันกยอง ในขณะที่สายตาของตนก็เพ่งไปที่ของที่บรรจุอยู่ในถุงนั้นด้วยรอยยิ้ม
“อ่า...จะดีหรอครับ ”ฮันกยองมีท่าลังเลเล็กน้อย ใจจริงน่ะอยากไปจะตาย แต่ความเป็นจริงมันอยู่ตรงหน้า ความเป็นจริงที่ว่า พี่ชายที่หวงน้องยิ่งกว่าอะไรยืนแยกเขี้ยวทำท่า เอามือมาปาดคอแล้วลิ้นห้อย มันยืนขู่เค้าอยู่ !!!
“งั้นขึ้นรถกันเลยดีกว่าครับ^^”
แล้วเรื่องอะไรที่ฮันกยองจะต้องกลัว ก็ในเมื่อ...
มันไม่ใช่เมียกูนี้ครับ ^^
ตอนนี้ฮยอกแจ ฮันกยอง ซีวอนยืนอยู่หน้าแกลรอรี่ของตระกูลลีเรียบร้อยแล้ว โดยใช้เวลาในการเดินทางร่วม 3ชั่วโมงเต็มได้ ตอนมานะไม่เท่าไหร่หรอก แต่ตอนจะขึ้นรถนี่สิ เถียงกันจนบ้านแทบแตก ฮันกยองก็ดันให้ซีวอนไปนั่งหน้าข้างแทฮีที่เป็นคนขับ ส่วนซีวอนก็ดันฮันกยองให้ไปนั่งข้างคนขับ ยื้อกันไปมาร่วมชั่วโมงได้ จนฮยอกแจได้ขึ้นไปนั่งข้างคนขับเสียเอง ส่งผลให้สองหนุ่มหน้าหล่อต้องนั่งหลังมองกันด้วยแววตาอาฆาตแค้นกันเอง เหมือนดั่งในหนังเรื่อง นางทาส ยังงั้นก็ว่าได้
ในแกลอรี่ครั้งนี้ฮยอกแจมองทางในอนาคตไว้ว่ามันคงไม่สะดวกในการทำงานของตนแน่ๆ เลยโทรเรียกเพื่อนซี้ดงเฮ มาคอยกันการทำงานของตนและสองหนุ่มนายทาสไว้ด้วย และไม่นานเกินรอ ลูกค้ารายใหญ่ที่จะมาในวันนี้ก็มาถึง เจ้าของบริษัทเครื่องเพชรที่มีชื่อเสียงมากในแถบยุโรป
คุณซอง และคุณนายซอง เดินเคียงคู่กันมาอย่างสวยงาน และดูน่างดงามยิ่ง ตามมาด้วยลูกชายคนเดียวของตระกูลนั้น รูปร่างสูงใหญ่ คิ้วเรียวเข้ม ตาคมดั่งพญานกอินทรีย์ยัก ริมฝีปากได้รูปรับกับใบหน้าเรียวยาว ฮยอกแจมองผู้ชายคนนั้นสักพักก็ยิ้มออกมา
ดูดีกันทั้งตระกูลเลยแห๊ะ...
“สวัสดีครับ ผลลีฮยอกแจ ลูกชายของคุณลีแทฮีเจ้าของแกลรอรี่แห่งนี้ ทางเราเป็นเกียติมากที่ท่านได้มาเยือนชมแกลรอรี่ของเรา”ฮยอกแจเอ่ยทักทายตามที่ได้ฝึกพูดมาอย่างดี พลางก้มหัวให้อย่างสุภาพ ซึ่งก็ดูจะเป็นที่เอ็นดูให้แก่แขกในวันนี้มิใช้น้อย
“หนูฮยอกแจหรอเนี่ย ไม่เจอกันนาน น่ารักขึ้นเยอะเลยนะจ้ะ อ่อนี่ ยุนโฮ น่ะ ลูกชายของป้าเอง แล้วนี้แม่หนูไม่อยู่หรอ”ฮยอกแจยิ้มให้กับยุนโฮเพื่อนใหม่ข้างหลัง แล้วหันมาตอบคำถามของคุณนายซองต่อ โดยไม่รู้เลยว่ายุนโฮยืนมองการกระทำทุกย่างกายของตัวเองมาตลอด
หมีป่าติดกับดักไก่ป่าซะแล้วสิ แล้วมังกรกับสิงโตล่ะ ?
คงไม่ใช่ว่าไปเล่นเสียบกันเองหรอกน่ะ = o =
“ไอ้เจ๊ก มึงเฝ้าหน้าอาคารไม่ต้องเข้าไป เดี่ยวกูกับดงเฮเข้าไปเอง”ซีวอนห้ามปรามฮันกยองแล้วดึงดงเฮเข้าไปข้างใน แต่ฮันกยองหรือจะยอม อุตส่าห์มาถึงที่แล้วนิ
“ได้ไงหล่ะ ผมคนน่ะ ไม่ใช่ ‘วัว ควาย’ ที่จะให้มารอเจ้านายอยู่หน้าอาคาร นะครับ!”ฮันกยองเน้นเสียงหนักแน่นใส่หน้าซีวอนแล้วยกยิ้มมุมปากอย่างคนอวดดี ซึ่งซีวอนก็ยืนกำหมัดแน่นเลยทีเดียว ก่อนที่สายตาจะหยุดไปที่อะไรบางอย่างที่มายุ่มย่ามกับน้องชายสุดรักของตน
“เฮ้ย! ไอ้เปตรนั้นเป็นใครว่ะ กล้ามากน่ะที่มาส่งสายตาเยิ้มให้ฮยอกแจ เดี่ยวเถอะมึง เดี่ยวเถ๊อะมึ๊ง!!!”ซีวอนชี้ไปที่ตระกูลซองและฮยอกแจกับเจ้าหน้าที่ที่มาช่วยฮยอกแจดูแลลูกค้า และดูท่าทางซองยุนโฮ จะมีไมตรีดีเกิดคาด ตีสนิทกับฮยอกแจได้รวดเร็วเหลือเกิน
ไวเท่าความคิดซีวอนหยุดสนทนากับมังกรที่คิดจะมาคาบไก่ แล้วรีบวิ่งเข้าไปในตัวอาคารหรูหมายจะไปแยกน้องชายกับไอ้หมีหล่อนั่นออก แต่ก็ต้องหยุดฝีเท้าชะงักทันที เมื่อมีเสียงหวานคุ้นหูลอยมาให้ได้ยิน
“ทำไมวันนี้มันดูวุ่นวายจังนะ คิบอม”เสียงหวานที่คุณชายจอมห่วงน้องจำได้ดี ว่าเป็นเสียงใครลอยใกล้หูตัวเอง ทำให้ซีวอนหันไปสนใจเจ้าของเสียงนั่นทันที
ฮีชอลที่วันนี้ถือของมาเต็มไม้เต็มมือ ลากน้องชายสุดหล่อมาด้วย เดินมาที่หน้าแกลรอรี่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากจุดที่ซีวอนยืนอยู่มากนัก
“โอ๊ะ! คิบอมพี่ฝากของให้คุณป้าแทฮีทีนะ เพิ่งนึกได้ว่าไม่ว่าง ไม่อยากเปลืองน้ำลายเถียง หมาควายเก้งกระบือแถวนี้ ไปละ”ฮีชอลยัดของที่คุณแม่ของตรนั้นฝากมาให้คุณน้าแทฮี แม่ของฮยอกแจใส่มือน้องชายที่ยัง งงๆเล็กน้อยแล้วหันหลังเดินแต่ก็ถูกใครบางคนดึงข้อมือไว้เสียก่อน
“เฮ้ คนสวย รีบจังหมาที่บ้านตายหรอ”ซีวอนที่วิ่งด้วยความเร็วมาคว้าแขนฮีชอลไว้ พูดกวนอารมณ์คนตรงหน้าทันที จนลืมไปเสียแล้ว ว่าก่อนหน้านี้ตนนั้นต้องไปห้ามอะไร
โป๊กกก !!!
“บ้านกูไม่ได้เลี้ยงหมาเว่ย เลี้ยงแต่แมว!! ซักตัวไหม? ไอ้หน้าจิ้งจก!!”ฮีชอลหันไปตีที่หัวทุยๆของคนตรงหน้าทันที แล้วยิ้มออกมาขำๆ
ไม่รู้สิ แค่ได้กวนอารมณ์หรือถูกคนๆนี้กวนอารมณ์มันถึงยิ้มออกมาได้
“ดงเฮมาทำไรที่นี้หรอ”คิบอมที่ถือของพลุงพลังเดินเข้ามาถามดงเฮและฮันกยองที่ยืนกันอยู่หน้าอาคาร แต่สายตาของคิบอมก็เหร่ไปที่เพื่อนตัวดี ที่ยืนหัวเราะอยู่ข้างๆดงเฮ พอมองตามสายตาของฮันกยองก็เห็นพี่สาวตัวเองกับพี่ชายฮยอกแจยืนทะเลาะกันอยู่
มันสะใจใช่ไหม ที่พี่ซีวอนแพ้พี่ฮีชอลทุกรอบน่ะ คิดจะให้พี่กูช่วยแก้แค้นรึไง
ขอโทษน่ะครับ เพื่อนผมมันป๊อดว่ะครับ !!
“ก็ฉันโดนฮยอกแจโทรตามน่ะสิ โทรให้มากันพี่ซีวอนกับฮันกยองนะ วันนี้ฮยอกแจต้องมาดูแลลูกค้า”คำพูดของดงเฮนั่นเหมือนสะกดให้ทุกคนแถวนั่นหยุดการกระทำ ซีวอนหยุดแกล้งฮีชอลแล้วนิ่งเงียบ ฮันกยองหยุดหัวเราะแล้วนิ่งค้างไป เหมือนดั่งมีคนมากดปุ่มหยุดเครื่องเล่นดีวีดีไว้เสียอย่างงั้น ก่อนที่ทั้งซีวอนและฮันกยองจะหันหน้ามามองกันเอง เหมือนจะคิดจุดมุ่งหมายของทั้งคู่ที่มาในวันนี้ออกแล้ว ก่อนมุ่งตรงวิ่งเข้าไปในตัวอาคารที่พอเห็นลางๆเหมือนกัน แล้วว่า
ฮยอกแจกำลังถูกไอ้หมีป่านั่นลวนลามทางสายตา !!
_______________________________________________
เย้!! จบแล้ว~ :)
คิดตอนนี้ไม่ค่อยออกจริงๆ สมองมันอื้ออึงๆ
คงไม่ต้องบรรยาย ว่าตอนหน้าจะเป็นเยี่ยงไร
เคลียดแทนวอนกันเลย ฮ่าๆๆ ต้องเข้าใจคนมันหวงน้อง เน๊อะ
ขอบคุณทุกกำลังใจจ้ะ :}
ความคิดเห็น