[fanfic] One thing

ข้อมูลเบื้องต้น

เนื้อหาแนวชายรักชายถ้ารับไม่ได้กดปิดค่ะ ^^
ป.ล. เหตุการณ์ในเนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกับความเป็นจริงแต่อย่างใด

เนื้อเรื่อง

just love
takitsuba , sho iba
by sai
  " เราจะไปร้านไหนกันหรือโช " ร่างบางๆของไอบะเกาะแขนคนรักเอ่ยถามยิ้มๆ ใบหน้าเรียวสวยจนอดคิดไม่ได้ว่านี้หรือผู้ชาย ระบายไปด้วยความสุข ทั้งดวงตาและริมฝีปาก

 " แถวๆนี้แหละเค้าว่าอร่อย " โชมองซ้ายมองขวาที ชายหนุ่มสวมเเว่นตาสีดำอันใหญ่ ใบหน้าคมแบบหนุ่มไคโอ ยิ้มนิดๆ

" อะแปบนึงนะ " โชคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา ทันทีที่เห็นชื่อบนหน้าจอชายหนุ่มรีบเเกะแขนของไอบะออกเดินไปบริเวณที่ผู้คนน้อยๆ

 " โช ..โช อยู่ไหน มาหาฉันได้ไหม "
เสียงสะอื้นพร้ำเรียกชื่อจากปรายสายทำเอาโชใจสั่น ร้องทำไม ใครทำนายมีน้ำตาซึบาสะ
 ชายหนุ่มรีบเก็บเครื่องมือสื่อสาน หันไปมองคนที่พามาด้วย

" เอ่อ โทษทีนะไอบะ พอดีฉันมีธุระด่วนต้องรีบไป นายกลับเองได้ใช้ไหม " 

   คนฟังชะงัก ธุระด่วนเหรอ ธุระอะไร 
วันนี้ไม่มีอัดรายการที่ไหน หัวใจดวงน้อยๆเจ็บแปลบ หวั่นๆว่าธุระนั้นอาจเกี่ยวกับคนคนหนึ่ง

" เอ่อฉันว่า ฉัน " ไอบะเงยหน้าขึ้น ยังไม่ทันจะพูดอะไรก็เห็นโชที่เดินออกไปแล้ว  โบกมือให้พร้อมท่าทางขอโทษขอโพย

  ร่างเล็กนิ่งอึ้ง รีบร้อนจังนะโช ...

  *******

  " ซึบาสะ " บานประตูเปิดออกอย่างแรง ชายหนุ่มร่างสูงแทรกกายเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว ในความมือสลัว ร่างบางๆนั่งซุกตัวอยู่บนโชฟา ดวงตากลมโตที่เคยสดใสงดงามจนเขาหลงไหลบวมช้ำยังมีน้ำตาคลออยู่ให้เห็น

" โช ฮึ ฮือออ โช ฉัน " ร่างนั้นถลาเข้าหาทันทีที่ชายหนุ่มมาหยุดตรงหน้า

 " ไม่เป็นไรแล้ว ฉันอยู่นี้แล้วนะซึบาสะ ไม่เป็นไรแล้วนะ " ลูบศีษระเล็กๆเบาๆ เส้นผมนิ่มๆใต้มือยิ่งทำให้โชใจเต้นแรง แรงจนเจ็บ

  ทั้งๆที่รู้ว่านายรักใคร ทั้งๆที่รู้ว่านายไม่มีวันมีใจให้ฉันแต่ก็ยัง ยังตัดใจไม่ได้ซะที ซึบาสะ

 " เช็ดน้ำตาซะนะ ร้องไห้แบบนี้เดียวไม่น่ารักนะ" พูดไปก็เช็ดน้ำตาบนเเก้มใสๆไปพราง

  ซึบาสะเงยหน้ามองเพื่อนรัก ด้วยความซาบซึ้ง มือเล็กๆกำชายเสื้ออีกฝ่ายแน่น ยังไม่อยากให้โชไป ถ้าฉันหยุดร้องแล้ว นายจะอยู่ก่อนได้ไหม

 " ขอโทษนะ ฉันโทรไปกวนนายหรือเปล่าโช " 
ถามขึ้นเมื่อน้ำมะนาวผสมน้ำผึ้งอุ่นๆถูกยื่นมาตรงหน้า

" ไม่หรอก วันนี้ฉันได้หยุดนะ " โชนั่งลงข้างๆ 

 " อ้า ได้หยุดเหรอขอโทษนะ นายเลยไม่ได้พักผ่อนเลย "

 " ไม่หรอกนา อย่าคิดมากสิ มามา ดื่มตอนอุ่นๆนี้ละ " ดันแก้วน้ำใส่มือเรียว

" กับ ...ทากิซาว่ามีเรื่องกันเหรอ "  โชเสหันหน้าไปทางอื่น ทางที่ไม่ใช้ใบหน้าน่ารักๆของคนข้างๆ

  ชื่อนั้น ชื่อของคนเพียงคนเดียวที่มีสิทธิ์อยู่ข้างกายคนคนนี้ เจ้าของดวงตาสวยๆ เสียงหัวเราะนุ่มๆ เจ้าของความสุข

  ซึบาสะเม้มปาก ส่ายหัวแรงๆ

" เปล่านิ ไม่เคยมีอะไรกันซะหน่อย อย่างคุยเรื่องฉันเลย นายละ กับไอบะเป็นยังไงบ้าง "

 " ก็.... เรื่อยๆ " โชหลบตา พูดไม่ออก เพราะเพิ่งทิ้งอีกคนมา มาเพื่อปลอบใจ 

"  เรื่อยๆเหรอเห็นข่าวลงเเว็บๆนะ " ซึบาสะยิ้มๆ จ้องมองใบหน้าหล่อๆของเพื่อนสนิทที่เอาแต่หลบสายตา

" ฉันหิวจังเลยมีอะไรกินบ้างหรือเปล่า เนี่ยทั้งวันยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ "

" อะจริงเหรอ งั้นเดียวฉันอุ่นพาสต้าให้เพิ่งจะทำตอน เอ่อ ตอนเช้านะ " 
ซึบาสะมีท่าทีซึมลง 

เมื่อเช้า

 " อย่าเอาแต่ใจได้ไหมซึบาสะ นายคิดว่าฉันว่างนักเหรอ "

" ทำไม แค่ให้มากินข้างเช้าด้วยเนี่ยนะนายว่าฉันเอาแต่ใจ "  อีกฝ่ายเดินไปหยิบเสื้อคลุม มองหน้าของคนรัก

" นายโทรหาฉันบอกว่าให้รีบมา เป็นใครก็ต้องนึกว่ามีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น ฉันต้องรีบไปอัดรายการแต่ก็มาหานายแต่นี้ ฮึ " ทากิซาว่าเสมองไปยังครัวที่มีกลิ่นหอมๆของซอสพราสต้าลอยมา ชายหนุ่มหันหน้ามามองคนรักที่น้ำตาเริ่มปรึ่มๆ จะร้องไห้ทำไม อะไรๆก็ร้องคิดว่าคนอื่นเค้าจะต้องง้อเหรอ

 " ฉันมีงาน  ..ไปละ " 

    เสียงประตูปิดไปนานแล้วแต่น้ำตาของซึบาสะก็ยังไหล ทำไม เรื่องไม่สำคัญเหรอ นายเห็นแต่งานสินะ  ฉันนะ ฉันเป็นอะไรกันแน่ทักกี้ เป็นคนรักหรือแค่  แค่คู่นอนของนาย

  .........................

   " ทานได้แล้ว "  โชวางจานสองใบลงบนโตะหน้าทีวี ซึบาสะยิ้มอายๆนิดๆ

 " เป็นแขกแท้ๆยังให้นายมาช่วยอีกรบกวนแย่เลยนะโช "

" รบกวนที่ไหนละ ฉันต่างหาก ขอฝากท้องสักมื้อนะครับซึบาสะ " รอยยิ้มอบอุ่น และจริงใจ จนซึบาสะอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้

" ขอบคุณนะ " 

  โชส่ายหน้า เดินมานั่งลงข้างๆคนตัวบาง แตะมือที่แขนเรียวเบาๆ

" ฉันอยู่ข้างนายเสมอนะ ถ้ามีอะไร ฉัน เอ่อเล่าให้ฉันฟังเหมือนเมื่อก่อนก้ได้ "

" ขอบคุณโช ขอบคุณ " ซึบาสะซบลงกับอกของโชร้องไห้เงียบๆ 

  ******

  ไปไหนนะ โทรศัพท์เครื่องเล็กถูกจับแล้ววาง จับแล้ววางอยู่หลายที
ไอบะมองหน้างอที่มือสนิท ไม่โทรมา นี้ก็หลายชั่วโมงแล้ว อย่างน้อยติดต่อกลับมาก็ยังดีนะ วันนี้นายชวนฉันมาเดทนะโช ..ยังมา
 ....

  " เฮ้อ..........." ไอบะถอนหายใจแอบตังพิงพนัก มองหน้าจอทีวีขนาดใหญ่ของตัวเองอย่างเบื่อๆ โปรแกรมที่ว่าวันนี้จะไปชิ้มร้านอร่อยถูกยกเลิด คนนัดก้ไม่ติดต่อมาเสียที มันนานจนอดกังวลไม่ได้ หรือจะเกิดอุบัติเหตุหรือจะ ...ยิ่งคิดก็ยิ่งกังวล  ร่างบางกดหมายเล็กของคนรักเตรียมจะกดแต่ก็ ถ้าโชมีธุระคงเป็นะรุจริงๆ คงไม่ดีถ้าเขาโทรไปรบกวน นั้นสินะ คนอย่างโชนะทำอะไรต้องมีเหตุผลสิ

   ท้องฟ้าด้านนอกเปลี่ยนสีไปทีละนิด จากหน้าต่างสามารถมองเห็นดวงอาทิตย์ตกดินได้ ซึบาสะนั่งมองแสงสีส้มดวงใหญ่ค่อยๆเคลื่อนตัวลงอย่างช้าๆ

" มือค่ำเอาไงดีโช เอาพาสต้าอีกไหมเหลือเพียบเลย "

" หึหึ ก้เอาสิอาหารอร่อยอะไรก็กินได้ทั้งนั้น " เอ่ยชมขำๆ ซึบาสะหันมาค้อนให้ ก่อนดึงมือใหญ่เข้าไปในบ้าน

    " ซึบาสะ " โชดึงแขนเรียวรั้งร่างบางมาแบนอก ซึบาสะยื่นนิ่งให้กอดแขนสองข้างกอดตอบเพื่อนรัก

 " โช "

  ติ้งๆๆๆๆๆ  เสียงเรียกเข้าดังขึ้นจากมุมมุมหนึ่ง ซึบาสะพละตัวออกมองหาต้นตอของเสียง ร่างบางๆรีบคว้าโทรศัพทแนบหูทันที

" ฮิเดะ "

   โชนิ่งคร้างไป ชายหนุ่มหันปรายเท้าไปอีกท้ายเดินไปหยิบเสื้อของตัวเอง มองเจ้าของห้องที่เริ่มมีรอยยิ้มบนใบหน้า รอยยิ้มที่สดใส ใช้สดใส 

  มันสดใสเสียจนเขาต้องยิ้มออกมา ยิ้มเพราะรู้ใจรู้ดีเลยว่าทำยังไงก็ไม่อาจสร้างรอยยิ้มแบบนั้นบนใบหน้าของซึบาสะได้

 ฉันก็แพ้นายอีกแล้ว ทากิซาว่า แพ้เพียงแค่นายพูดคุยกับซึบาสะ

 ก๊อกๆๆ  โชโบกมือสองสามทีก็เปิดประตูห้องออกไป ซึบาสะหันไปแต่ไม่ทันได้เอ่ยห้าง ร่างสูงนั้นก้หายลับไปแล้ว

" ขอบคุณโช "

            *********

" กลับมาแล้วครับ "

" ยินดีตอนรับกลับ โช " ไอบะยิ้มนิดๆ

" หิวไหม "  โชส่ายหน้าเบาๆ ดึงร่างของไอบะมากอด

" ทะทะอะไรนะ โช "  คนพูกกอดหน้าแดงแต่ก้ไม่ได้ขัดขืน หัวใจเต้นดังเสียงจนเจ็บ

" ขอโทษนะ "  เอ้ ไอบะเงยหน้ามองโชแต่ก็ไม่ถนัดนักเพราะแรงกอดของคนตัวโตมันมาเหลือเกิน

" ไม่เป็นไร " ไอบะตอบยิ้มออกมา ดวงตาคู่สวยมีแววหม่นหมองก่อนมันจะเลือนหายไป ไม่เป็นไรหรอก อย่างน้อย อย่างน้อยนายก็กลับมา โช
 ไอบะเอื้อมมือไปกอดโชแรงๆ ลูบแผ่นหลังกว้างที่อบอุ่นเบาๆ

 end
 9/04/2552