หลีกหนีนับพันลี้

"มองดูท่านโอบกอดข้า

แววตาเศร้าดั่งแสงจันทร์

จึงให้ท่านมีความสุขในอ้อมกอดของผู้อื่น

รักของท่าน....

เหมือนหัวใจเต้นที่ยากจะสัมผัส

วาดท่าน....

ไม่อาจวาดกระดูกของท่านออกมาได้"

"เพราความรัก ทำให้ข้า จาง ซินอ้าย ละทิ้งหลายอย่างในชิวิตไปมากมาย

หากแต่..ข้าหลงลืมไปว่า ต่อให้พยายามเท่าใดก็ไม่อาจดีเท่านางในใจท่าน

เป็นฮองเฮาแล้วเช่นไร วังหลังแสนเดียวดายนี้ข้าหาได้ต้องการไม่

ข้าทำทุกอย่างเพียงเพราะรักท่าน แต่ท่านกลับมอบทัณฑ์ทรมานให้กับข้า

จากนี้ข้าขอจบรักโง่งมของข้าไว้เพียงเท่านี้

เดินทางไปพบเฮ่ยไป่อู่ฉาง เดินข้ามสะพานไน่เหอ

ดื่มน้ำแกงยายเมิ่ง ลืมเลือนความเจ็บปวดในชาตินี้

ข้ากับท่านสิ้นสุดวาสนาต่อกันเพียงเท่านี้

อย่าได้พบได้เจอกันอีก...."