เกด แม่มดน้อยนักสืบ

นำเรื่อง

ห้องสมุดโรงเรียนของฉันก็เหมือนกับห้องสมุดโรงเรียนทั่วไปนั่นแหละ มีชั้นวางหนังสือเหล็กเรียงรายเป็นตับ อัดแน่นไปด้วยหนังสือเป็นล้านเล่ม ตั้งแต่หนังสือที่ดูแล้วเก่าแก่จนน่าจะย้อนไปได้ถึงสมัยอยุธยาโน่น สลับกับหนังสือใหม่เอี่ยมที่ไม่มีใครเคยหยิบออกมาอ่าน เพราะเป็นเรื่องน่าเบื่อสุดๆ อย่างเช่นพวกควอนตัมฟิสิกส์หรือหนังสือธรรมะนั่นไง  ส่วนนิตยสารใหม่ๆ ที่พอจะอ่านเล่นได้ก็ไปอยู่ตรงโต๊ะกลาง แล้วมีบรรณารักษ์หน้าตาไม่รับแขกนั่งคุมเชิงอยู่ ใครใจกล้าเข้าไปหยิบมาอ่านก็จะโดนสายตาเหยียดหยามประมาณว่า เฮ้ ห้องสมุดมีหนังสือดีๆ ให้อ่านตั้งเยอะ มาเอานิตยสารไร้สาระนี่ไปอ่านทำไม ฉันว่าถ้าบรรณารักษ์คนนี้เธอได้มีส่วนร่วมในคณะกรรมการคัดเลือกหนังสือของโรงเรียนละก็ เธอคงไม่มีวันให้นิตยสารพวกนี้มาปนเปื้อนอยู่ในห้องสมุดของเธอเด็ดขาด.... (อ่านต่อ กดเลย)