คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่3/1 ลูกไม่รักดี
บทที่๓ ลูกไม่รักดี
อัญญิศาใช้เวลาเดินทางเพียงยี่สิบนาทีก็มาถึงโรงพยาบาลที่บิดาพักรักษาตัวอยู่ เมื่อไปถึงหน้าห้องพักผู้ป่วยของบิดาก็เห็นน้าฝนชะเง้อคอยอยู่ก่อนแล้ว
“คุณเอื้อม” หยาดทิพย์เรียกชื่อคนมาใหม่ทันทีที่เห็น พร้อมกับเดินเข้ามาโอบกอดด้วยความคิดถึงอย่างลืมตัว เมื่อรู้สึกตัวก็ค่อย ๆ ผละกอดออกพลางใช้สายตาสำรวจคนตรงหน้าบ้าง
“โธ่คุณเอื้อม ผอมลงไปเยอะเลยรู้ตัวบ้างไหมคะ” หยาดทิพย์สำรวจร่างบางตรงหน้าแล้วก็เป็นกังวล อัญญิศาเป็นบุตรสาวคนเดียวของบ้าน เติบโตมากับเหล่าสาวใช้บริวาร ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายมาโดยตลอด เงินทองมีให้ใช้ไม่ขาดมือ แล้วที่ต้องระเห็จออกจากบ้านไปแบบนี้คงจะลำบากไม่น้อยร่างกายที่เคยมีน้ำมีนวลถึงดูผอมซูบลงไปอย่างนี้
“กลับมาอยู่บ้านเรานะคะ น้าจะช่วยคุยกับคุณท่านให้เอง” หยาดทิพย์กุมมือเรียวเล็กไว้อย่างวอนขอ เธอรักอัญญิศาเหมือนลูกคนหนึ่งไปแล้ว ไม่ใช่แค่สิบปีที่รู้จักและผูกพันกับคนตรงหน้า หากรวมระยะเวลาตั้งแต่เริ่มคบหาดูใจกับบิดาของอัญญิศาแล้วก็คงจะยี่สิบปีได้กระมัง
“น้าฝนก็รู้ว่าพ่อเป็นคนยังไง ถ้าเอื้อมกลับมาทุกอย่างมันก็จะจบแบบเดิม” อัญญิศาว่าเพียงเท่านั้นก็ทำให้หยาดทิพย์ก็เข้าใจและเลือกที่จะเงียบไป ไม่ใช่แค่ท่านอดิศรที่เป็นแบบนั้นอัญญิศาที่เป็นลูกก็มีนิสัยไม่
ต่างจากคนเป็นพ่อนัก เพราะไม่มีใครยอมอ่อนให้กันเรื่องถึงบานปลายมาถึงตอนนี้
“คุณเอื้อมเข้าไปเยี่ยมคุณท่านเถอะค่ะ น้าจะอยู่แถว ๆ นี้ ถ้าคุณเอื้อมจะกลับแล้วก็โทรหาน้าหน่อยนะคะ” เพราะไม่อยากรบกวนเวลาที่พ่อลูกจะได้อยู่ด้วยกัน หยาดทิพย์จึงขอปลีกตัวออกมา และกลัวว่าหากรบกวนเวลาอัญญิศามากกว่านี้คนป่วยในห้องจะตื่นเอา แล้วอัญญิศาจะมาเสียเที่ยวเสียเปล่า
พ้นหลังหยาดทิพย์แล้วอัญญิศาก็เปิดประตูเข้าไปในห้อง แต่เดินเข้าไปได้เพียงแค่สองก้าวเท่านั้นเท้าเรียวก็ต้องชะงักลง เมื่อเห็นว่าคนป่วยบนเตียงไม่ได้หลับอย่างที่คิดไว้ ไม่เพียงเท่านั้นท่านยังจ้องมาที่หล่อนอย่างกับรู้อยู่ก่อนแล้วว่าหล่อนจะมาที่นี่
“แกมาทำไม” เป็นคำทักทายแรกจากบิดาหลังจากที่ไม่ได้เจอหน้ากันเกือบหนึ่งปี
“เอื้อมมาเยี่ยมพ่อ” อัญญิศาสูดหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อเรียกกำลังใจก่อนจะตัดสินใจเอ่ยตอบไปพร้อมกับเท้าเรียวที่เดินเข้าไปใกล้ท่าน
“ไอ้นั่นมันมีปัญญาหาเงินร้อยล้านมากองให้ฉันแล้วหรือไง แกถึงกล้าเสนอหน้ามาที่นี่ หรือที่กลับมาเพราะโดนมันเฉดหัวทิ้งมาล่ะ เฮอะ! เลือกสิ่งดี ๆ ให้แต่กลับตาต่ำเหมือนแม่แกไม่มีผิด” น้ำเสียงที่เอ่ยถามมีแต่ความประชดประชันระคนเจ็บใจและอดไม่ได้ที่จะพาดพิงถึงความหลังเมื่อครั้งก่อนที่แม่ของลูกเคยทำกับเขา
“แล้วทำไมไม่มีลูกกับเมียใหม่พ่อเลยล่ะ จะได้ไม่ต้องมาคาดหวังอะไรในตัวเอื้อม เพราะเอื้อมเองก็ไม่อยากแบกรับความคาดหวังของใครเหมือนกัน” อัญญิศาว่าขึ้นอย่างเหลืออด
“ที่แม่ทิ้งพ่อไปอาจจะเป็นเพราะว่าแม่ทนนิสัยบ้าอำนาจเจ้ากี้เจ้าการของพ่อไม่ได้เหมือนกับที่เอื้อมเป็นอยู่ตอนนี้ก็ได้ หัดโทษตัวเองบ้าง”
“เพียะ!” จบประโยคนั้น ใบหน้าหวานหันไปตามแรงตบของบิดาจนเซล้มลงบนพื้นห้อง อัญญิศาอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนทำตัวไม่ถูก มือเรียวเล็กยกขึ้นมากุมใบหน้าของตัวเองช้า ๆ พร้อมกับหยดน้ำตาที่เอ่อคลอขึ้นมา ที่ผ่านมาไม่เคยโกรธที่บิดาหรือคนใกล้ตัวของบิดาชอบว่ามารดาในทางเสีย ๆ หาย ๆ ตั้งแต่จำความได้ก็ไม่เคยรู้จักแม่ ชื่อ หน้าตา หรือแม้แต่รูปถ่ายสักใบก็ไม่มีโอกาสได้เห็น แต่มาวันนี้หล่อนเข้าใจแล้วว่าเหตุใดมารดาถึงไป ต้นเหตุมันก็เป็นเพราะบิดาทั้งหมด
ฝาก Ebook ใจไม่ลืมรัก ด้วยนะคะ
ความคิดเห็น