ลวงใจซ่อนใยรัก (มี Ebook แล้วจ้า)

ลำดับตอนที่ #6 : ลวงใจซ่อนใยรัก06

ความสัมพันธ์ค่อนข้างชัดเจน

        วันนี้เป็นวันที่สองที่เพชรไพลินเริ่มฝึกงานในบริษัท หล่อนกับเพียงธารได้ฝึกงานคนละบริษัทจึงไม่ได้ขึ้นรถประจำทางไปกลับด้วยกันเหมือนเดิมแล้ว ภาธรจึงอาสามารับมาส่งหล่อนเอง ไม่ใช่ไม่อยากปฏิเสธ หล่อนปฏิเสธไปแล้วแต่เขาเองก็ตามตื๊อจนหล่อนใจอ่อน

          "ปี้นๆ" เสียงแตรรถดังไล่หลัง ทำให้คนที่กำลังเดินเรียบฟุตบาทต้องหันมามอง และแน่นอนว่าเจ้าของรถยนต์คันหรูสไตล์ยุโรปคันนั้นคือภาธร ใบหน้าเคร่งขรึมที่มองผ่านทะลุฟิล์มกระจกมานั้นทำให้สาวเจ้าต้องเปิดประตูเข้าไปนั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้   

"พี่บอกแล้วไงว่าจะมารับ ทำไมถึงไม่ฟังกัน ไม่อยากให้พี่มารับขนาดนั้นเลยเหรอ? " เมื่อคนตัวเล็กขึ้นมานั่งข้างกันเขาก็เอ่ยตัดพ้อเสียชุดใหญ่

          "เพชรเดินออกมาเพราะไม่ต้องลำบากพี่ธรวนรถต่างหากล่ะค่ะ" เพชรไพลินแก้ตัวถูๆไถๆ

          "ทำหน้าตึงบ่อยๆเขาว่าจะแก่เร็วนะคะ" ไม่ว่าเปล่าสาวเจ้ายังเอื้อมไปดึงแก้มสากให้คลี่ยิ้มออกมาอีกด้วย

          "เพชรทำแซนวิชมามาเผื่อพี่ธรด้วยนะคะ ยังไม่ได้ทานข้าวมาใช่ไหมล่ะ" เพชรไพลินหยิบกล่องแซนวิชในถุงผ้าขึ้นมาโชว์คนข้างๆ แต่คนตัวโตกลับนิ่งเงียบทำทีไม่สนใจกัน

          "ไม่กินเหรอคะ เพชรอุตส่าห์ตั้งใจทำเลยนะ" คนตัวเล็กถามเสียงเบา ใบหน้าที่ยิ้มแย้มเมื่อครู่หงอยลงจนคนตัวโตแทบจะกลั้นขำไม่ไหว

          "ป้อนพี่สิ" ไม่ว่าเปล่าแต่เขายังยื่นหน้ามาใกล้หล่อนอีกด้วย ซึ่งมันพอดีกับไฟจราจรขึ้นเป็นสีแดงพอดี ใบหน้าคมโน้มต่ำลงมาเรื่อยๆจนหล่อนสัมผัสถึงลมหายร้อนๆที่เป่ารดอยู่ตรงหน้า

          "ทำไมไม่ป้อนพี่ล่ะ" เขากระซิบถามข้างแก้มเนียน แต่ยังไม่ยอมผละออก

          "กลับไปนั่งดีๆสิคะ" เพชรไพลินยกมือขึ้นมาดันแผงอกเขาไว้ ก่อนจะเอ่ยบอกเสียงอู้อี้ หล่อนไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา ใบหน้าหวานเห่อร้อน แก้มเนียนขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างกับลูกตำลึงนั่นยิ่งทำให้ชายหนุ่มยิ่งอยากแกล้งคนตัวเล็กแต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้ว

          ภาธรกลับมานั่งที่คนขับดังเดิม ส่วนคนที่หัวใจเกือบจะหยุดเต้นเมื่อครู่นั้นยกมือขึ้นมาทาบอกเบาๆ

          "เสียดายจัง เกือบจะได้กินอยู่แล้วเชียว" ภาธรพูดขึ้นลอยๆ แต่หล่อนรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร เพชรไพลินมองค้อนเขาไปทีหนึ่งก่อนจะเสมองออกไปนอกกระจกเพื่อกลบเกลื่อนอาการเขินอาย

          "ตอนเย็นกลับพร้อมพี่นะ อย่าหนีกลับก่อนล่ะ" ภาธรหันมาบอกคนตัวเล็ก มือหนายีหัวคนตัวเล็กเบาๆ

          "ฮื่อพี่ธร ผมเพชรยุ่งหมดเล่า! " เพชรไพลินบ่นอุบอิบพร้อมกับเบี่ยงตัวหนี

          "ตกลงตามนี้ ห้ามหนีกลับก่อนล่ะ" ภาธรหันมากำชับ เพชรไพลินจึงต้องตอบรับไปยังจำใจ 

ในแต่ละตอนอาจจะสั้นหน่อยนะคะ เพราะแบ่งอัพอีกทีค่ะ อยากลงให้อ่านทุกวันจะได้ไม่ลืมกันเนาะ

กดหัวใจเป็นกำลังใจให้กันหน่อยนะคะ

ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักทุกคนค่ะ