ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ภาธร เดชากุล (ธร) อายุ33ปี

เพชรไพลิน เจริญภัคดี (เพชร) อายุ22ปี
-บทนำ-
"นิ้งคือใครเหรอคะ" เพชรไพลินเอ่ยถามชายหนุ่มข้างกายเสียงสั่น
หลักฐานคือสมาร์ทโฟนของเขาในมือของหล่อนนี่อย่างไรเล่า
"เธอรับโทรศัพท์พี่เหรอเพชร" ภาธรกระชากสมาร์ทโฟนในมือสาวเจ้าคืนมา ก่อนจะรีบเปิดดูด้วยหัวใจที่สั่นไหว
และก็เป็นจริงดังที่เขาคิด สายเรียกเข้าล่าสุดคือณิชกลม
"คุยอะไรไปบ้าง"
มือหนากระชากเรียวแขนเล็กขึ้นมาบีบด้วยความโกรธที่เจ้าหล่อนถือวิสาสะมายุ่งกับของใช้ส่วนตัวของเขาโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากเขาก่อน
"พี่ธร…เพชรเจ็บ" เพชรไพลินเอ่ยบอกทั้งน้ำตา
จากแววตาและการกระทำของเขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าทุกอย่างนั้นไม่ใช่ความจริง ทุกอย่างมันเป็นอย่างที่หล่อนคิด
เขามีคนรักอยู่ก่อนแล้ว
"ผู้หญิงคนนั้น…"
"คุยอะไรไปบ้าง" ภาธรยังเค้นถาม กรามแกร่งบดเข้าหากันแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดนูนขึ้นมา
"ตอบสิวะ! "
ภาธรยิ่งเครียดหนัก เมื่อเขานั้นไม่สามารถติดต่อณิชกมลได้และคนตรงหน้านั้นก็ไม่ยอมตอบคำถามเขา
เจ้าหล่อนเอาแต่นั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น ถ้าหากเขาอยู่กรุงเทพแน่นอนว่าตอนนี้เขาคงรีบไปหาณิชกมลแล้ว
"ฮ…ฮัลโหลนิ้ง ผมอธิบายได้นะนิ้ง" ภาธรละล่ำละลักแก้ตัวกับคนปลายสายเมื่อฝ่ายนั้นกดรับ
"ธรจำได้ไหมคะว่าครั้งนั้นเราต้องเลิกกันเพราะอะไร
เพราะความเจ้าชู้มักมากของธร แต่นิ้งก็ให้โอกาสและเชื่อใจธร แต่วันนี้ธรก็ทำมันอีก
นิ้งคงไม่เหลือโอกาสรอบที่สองให้ธรแล้วล่ะค่ะ โชคดีนะคะ" ปลายสายบอกเสียงแผ่ว น้ำเสียงเจือความเจ็บปวดรวดร้าว จนเขาต้องกลืนคำแก้ตัวที่จะบอกไปอย่างยากลำบาก
"เอี๊ยด!!
โครม! เห้ย! รถชนคนท้อง
" เสียงดังโครมและเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากปลายสายทำให้ใจแกร่งหลุดล่วงไปถึงตาตุ่ม
"นิ้ง! นิ้ง! เกิดอะไรขึ้น ตอบผมสินิ้ง! " เมื่อตั้งสติได้ชายหนุ่มจึงรีบวิ่งไปคว้ากุญแจรถกับกระเป๋าสตางเตรียมไปหาหญิงคนรัก
"พี่ธรหลอกเพชรมาโดยตลอดเลยใช่ไหม คนเลว ฮือ…พี่ทำแบบนี้กับเพชรได้ยังไง" เพชรไพลินเข้าไปทุบตีชายหนุ่มตรงหน้า
"เพชรหลีกก่อน! " ภาธรพยายามปัดป้องมือเล็กที่ทุบตีมา
ในใจนั้นก็กระวนกระวายกับคนทางนั้นไม่น้อย
ยิ่งเสียงที่ได้ยินเมื่อครู่ยิ่งทำให้ใจดวงหน้าเต้นระส่ำอย่างไม่เป็นจังหวะ
"หลีกดิวะ" เพราะความรีบร้อนใจ
และเป็นห่วงณิชกมลทำให้เขาเผลอผลักคนตัวเล็กออกไปเต็มแรง เขาไม่ได้ตั้งใจ…
"ว้าย!...โครม"
เพชรไพลินอุทานออกมาด้วยความตกใจที่ถูกเขาผลักออกมาเต็มแรงจนชนเข้ากับโต๊ะตั้งโคมไฟอย่างจัง
ทั้งเขาและเธอต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในแววตาคมกริบนั้นเพียงเสี้ยววินาทีหนึ่งเห็นถึงความตกใจปนรู้สึกผิด
แต่มันก็แค่ครู่เดียวเท่านั้นเพราะเขาก็เลือกที่จะเดินออกไปโดยที่ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองกันอีกเลย
"พี่ธร!"
เพชรไพลินตะโกนเรียกตามหลัง แต่ชายหนุ่มไม่แม้แต่จะหันกลับมา
"อ…โอ๊ย" มือเรียวบางรีบยกขึ้นมากุมหน้าท้องแบนราบ เมื่อรู้สึกถึกแรงบีบรัด
มันปวดเกร็งจนต้องกุมไว้แน่น
"ล…เลือด" ดวงตากลมโตเบิกโพลงขึ้นเมื่อเห็นโลหะสีแดงข้นเปรอะเลอะเรียวขาของตนเอง
สาวเจ้ายกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจพลางหยดน้ำตาก็ไหลอาบลงมาโดยอัตโนมัติ
"ช…ช่วยด้วยค่ะ"
เพชรไพลินพยายามฝืนอาการปวดเกร็งนั้นแล้วลุกขึ้นเดินออกไปเพื่อหวังว่าจะมีใครสักคนมาช่วย
แต่ยิ่งฝืนยิ่งแย่เมื่อภาพตรงหน้าเริ่มพร่าเบลอ
ก่อนจะค่อยๆมืดลงพร้อมกับเปลือกตาคู่สวยที่ปิดลงและปล่อยให้ร่างทั้งร่างล้มลงอย่างหมดเรี่ยวแรง
"แม่จะบอกธรไว้เลยนะ
แม่ไม่ยอมรับเด็กใจแตกนั่นมาเป็นลูกสะใภ้เด็ดขาด แม่จะเอาแค่หลาน
หลานคลอดเมื่อไหร่หย่าทันที" ผู้เป็นมารดายื่นคำขาดกับบุตรชาย
ทำไมนางจะมองไม่ออกว่าบุตรชายก็มีใจให้เด็กคนนั้น
ถึงเรื่องราวจะผ่านมากว่าหกเดือนแต่นางก็ทำใจยอมรับความจริงไม่ได้ว่าหลานกับลูกสะใภ้คนโปรดนั้นต้องมาสิ้นลมเพราะเด็กใจแตกอย่างเพชรไพลิน
"ครับ
ผมก็รอแค่ลูกคลอด" ภาธรบอกเสียงเรียบ แววตาสีนิลนั้นยากจะคาดเดาความรู้สึก
"จะไปแยกแม่ลูกเขาได้ยังไงคะ
ยังไงซะหลานก็ต้องอยู่กับแม่" เพียงธารบอกอย่างไม่เห็นด้วย
"หลานต้องอยู่กับเราต่างหากล่ะยัยธาร
เราเป็นใคร แม่นั่นเป็นใคร เทียบกันไม่ติดด้วยซ้ำ" ผู้เป็นมารดาเถียงขึ้นทันควัน
"ธารไม่เห็นด้วย
พี่ธรคิดว่าที่ทำมันถูกต้องแล้วเหรอคะ มันยุติธรรมกับเพชรเหรอ ทั้งๆที่ทั้งหมดมันก็เป็นความผิดพี่เหมือนกัน"
เพียงธารว่าพี่ชายก่อนจะเดินลิ่วๆออกไป
ทั้งผิดหวังในตัวพี่ชายและน้อยใจแทนเพื่อนรักอย่างเพชรไพลิน
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
จริงๆแล้วสงสารผญ. ทั้งสองคนอ่ะ
อ่าววว ทำไมถึงคิดว่าเป็นลูกของธรอ่ะ หวังว่าคงไม่ใช่นะคะ ขอให้เป็นลูกผัวเก่านางนะคะ
เอ้าแย่แล้ววววววว ผิดคนนธรรร
ยังรออีบุ๊คอยู่นะคะ
*ตอนนี้มีคำผิดอยู่นิดนึงน้า ตรงคำว่าโลหะ น่าจะเป็นโลหิตนะคะ 😂