ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ลวงใจซ่อนใยรัก (มี Ebook แล้วจ้า)

    ลำดับตอนที่ #5 : ลวงใจซ่อนใยรัก05

    • อัปเดตล่าสุด 3 พ.ย. 63


    "ถึงบ้านหรือยังคะ" เพชรไพลินส่งข้อความไปอีกรอบ เมื่อข้อความที่ส่งไปเมื่อสามทุ่มกว่านั้นถูกเปิดอ่านแต่ไร้ข้อความตอบกลับจากคนทางโน้น ปกติแล้วภาธรจะส่งข้อความมาบอกกันทุกครั้งหากถึงบ้าน แต่วันนี้เจ้าตัวกลับเงียบหายไปเลย

              "เพชรนอนแล้วนะ ฝันดีนะคะ" เมื่อกดส่งข้อความไป คนตัวเล็กก็ปิดหน้าจอโทรศัพท์ในมือ ทั้งห้องก็กลับมามืดสนิทอีกครั้งพลันนึกถึงเรื่องที่คุยกันวันนี้

              "เพชรยังไม่ได้ให้คำตอบพี่เลยนะ"

              "เราเพิ่งจะรู้จักกันแค่สองเดือนเองนะคะ เพชรว่ามันเร็วไปหรือเปล่า"

              "ระยะเวลาไม่ได้สำคัญสำหรับพี่เลยนะเพชร" ภาธรเอื้อมมือมาจับมือเรียวเล็กไว้ แต่เป็นหล่อนเองที่ค่อยๆดึงมือออกมา

              "เพชรขอเวลาอีกนิดนะคะ" หล่อนตอบประโยคสุดท้ายก่อนจะเปิดประตูลงจากรถคันหรูและเดินเข้าบ้านไป 

              "โกรธเรื่องนั้นเหรอ" สาวเจ้าพึมพำออกมาเบาๆ

              เสียงสมาร์ทโฟนที่กรีดร้องขึ้นท่ามกลางความเงียบนั้นปลุกให้คนตัวเล็กตื่นจากภวังค์ความคิดทันที มือเรียวเล็กหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดู ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อเห็นว่าใครโทรมา

              "พี่ถึงบ้านแล้วครับ" เมื่อกดรับ เสียงปลายสายก็ดังขึ้นมาทันที

              "ทำไมไม่ส่งข้อความมาเหมือนทุกวันล่ะคะ" เสียงหวานเอ่ยถาม ทั้งที่แสนดีใจที่เขาโทรมา แทนที่จะส่งข้อความาบอกอย่างทุกครั้ง

              "อยากได้ยินเสียงเราก่อนนอน เปิดกล้องได้ไหม" ภาธรถาม แต่คนตัวเล็กกลับเงียบไป

              "ไม่เอาค่ะ เพชรปิดไฟนอนแล้ว" ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจเอ่ยตอบออกไป หากได้เห็นหน้าเขาหล่อนคงจะเก็บอาการไม่อยู่แน่ๆ

              "คุยได้ใช่ไหม พี่ไม่ได้กวนเราใช่ไหม" ภาธรเอ่ยถามเมื่อคนตัวเล็กเงียบไปอีกครั้ง

              "คุยได้ค่ะ แต่เสียงเหมือนพี่เมาเลย พี่ธรดื่มมาเหรอคะ" เพชรไพลินถามเสียงเบา

              "ครับ ดื่มนิดหน่อยเพราะโดนคนแถวนี้หักอก" ภาธรว่าทีเล่นทีจริงแต่ก็เรียกเสียงหัวเราะจากปลายสายได้เป็นอย่างดี

              "หวังว่าคงจะไม่ใช่เพชรนะคะ" เพชรไพลินแกล้งเย้ากลับไปบ้าง

              "ไม่ใช่เพชรหรอก ผู้หญิงคนนั้นเขาใจร้ายกว่าเพชรเยอะเลย" นำเสียงกระเง้ากระงอดของคนปลายสายทำให้เพชรไพลินหลุดยิ้มอีกรอบ

              "นอนเถอะ พี่ไม่กวนเราแล้ว ฝันดีครับ" สิ้นประโยคของเขาเจ้าหล่อนก็กดวางสายทันที พลันใบหน้าหวานก็เห่อร้อนขึ้นอัตโนมัติ

     

    ในแต่ละตอนอาจจะสั้นหน่อยนะคะ เพราะแบ่งอัพอีกทีค่ะ อยากลงให้อ่านทุกวันจะได้ไม่ลืมกันเนาะ

    กดหัวใจเป็นกำลังใจให้กันหน่อยนะคะ

    ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักทุกคนค่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×